Σέριφος Σούπερ ψαριά ενας βλάχος 25 περίπου κιλών

Το ψάρι «γολιάθ» πιάστηκε στα ανοιχτά της Σερίφου, Ιστορική θα μπορούσε Να χαρακτηρίσει κανείς την ψαριά αυτού του γιγαντιαίου βλάχου  στα ανοιχτά της Σερίφου . Το ψάρι – γίγαντας μπορεί και να είναι ένα από τις πιο σπέσιαλ ψαριές  που έχουν πιαστεί ποτέ στο νησί Σίγουρα γύρω στα 25 κιλά .Όπως μοιράστηκε στο facebook το κατόρθωμα του o Giannhs Poliths , έμπειρος ερασιτέχνης ψαράς, ήρθε τόσο αναπάντεχα .

Το ψάρι βλάχος θεωρείται πρωτοξάδελφος του ροφού, της σφυρίδας και της στήρας αφού ανήκει στην ίδια οικογένεια των σερανιδών. Το μήκος του φθάνει το 1,5 μέτρο και το βάρος του στις ελληνικές θάλασσες φθάνει τα 80 κιλά.

Πηγή : https://www.facebook.com/giannhs.poliths.9

Διαβάστε Περισσότερα

Κληρονόμοι αγνοούν πού βρίσκονται σπίτια και χωράφια

Ενα φαινόμενο που το συναντάμε και στο νησί μας βέβαια δεν ξέρω τι διαστάσεις μπορεί να έχει πρόσφατα όμως διαπίστωσα ότι ισχύει μιας και μας ρωτάνε που μπορούν να απευθυνθούν για να βοηθηθούν άνθρωποι που λείπουν απο το νησί χρόνια 

Μάχη Τράτσα
Τα «εμπόδια» στο Κτηματολόγιο από brain drain και Δημογραφικό και ο κίνδυνος καταπατήσεων από παιδί ο 55χρονος σήμερα Δημήτρης άκουγε από τον πατέρα του για τα κτήματα του συνονόματου παππού του στο Πήλιο, κάπου πάνω από την Πορταριά. Μια φορά τον είχε πάει ο πατέρας του να τα δει όταν ακόμη ήταν παιδί, το ένα με φιρικιές και το άλλο με αμυγδαλιές και μια απέραντη θέα στον Παγασητικό.

Στα 20 του ο Δημήτρης έφυγε για σπουδές και δεν ξαναγύρισε, καθώς έφτιαξε τη ζωή του στη Γαλλία. Επέστρεφε μόνο τα καλοκαίρια για διακοπές και για να βλέπει τους δικούς του. Οταν πια ξεκίνησε η κτηματογράφηση στην περιοχή και έφτασε η ώρα να δηλώσει την περιουσία του, πέρα από το πατρικό σπίτι, δεν μπόρεσε να εντοπίσει στους ψηφιακούς χάρτες την υπόλοιπη περιουσία του καθώς δεν γνώριζε πού βρίσκονται τα κτήματα. Ο πατέρας του είχε φύγει από τη ζωή, όπως και ο θείος του, και δεν βρήκε άλλον να του υποδείξει τη θέση τους. Συμβόλαια δεν υπήρχαν καθώς είχαν αποκτηθεί με χρησικτησία. Μόνο δύο αποδοχές κληρονομιάς είχε, που όμως δεν διευκόλυναν τη διαδικασία. Η περίπτωση του Δημήτρη είναι μία από τις χιλιάδες παρόμοιες περιπτώσεις που καταγράφονται από τους μελετητές κατά την κτηματογράφηση. Το Δημογραφικό απoτελεί τον νέο «πονοκέφαλο» για τη διοίκηση του Κτηματολογίου καθώς οδηγεί στην εγκατάλειψη της ακίνητης περιουσίας, ενώ το πρόβλημα επιδεινώνεται σε συνδυασμό με τη νέα τάση μετανάστευσης (brain drain) που μπορεί να οδηγήσει σε παράνομη και ανεξέλεγκτη καταπάτησή της.

Ο πληθυσμός της Ελλάδας έχει αρχίσει να παρουσιάζει σημάδια μείωσης, με τα ποσοστά θνησιμότητας να επικρατούν έναντι εκείνα των γεννήσεων (13,5‰ και 8‰ αντίστοιχα), αλλά και με την αύξηση της μετανάστευσης, κυρίως νέων και μορφωμένων ατόμων (την περίοδο 2010-2015 ξεπέρασαν τις 200.000). Και οι προοπτικές είναι αρνητικές και μακροπρόθεσμα (σε 15-45 έτη) καθώς προβλέπεται ότι ο πληθυσμός της χώρας θα μειωθεί κατά 4% έως το 2030 και 13% το 2060, με τις αγροτικές περιοχές να εγκαταλείπονται έτι περαιτέρω τα επόμενα χρόνια.

«Η προοπτική αυτή αναμένεται να έχει σημαντικές επιπτώσεις στις δραστηριότητες της κτηματογράφησης όσο και της διαχείρισης γης κατά τη φάση λειτουργίας του Κτηματολογίου. Καθώς ο αριθμός των θανάτων συνεχίζει να είναι υψηλός, οι κατοικίες θα κλείσουν και η γη – κυρίως γεωργική – θα εγκαταλειφθεί, αφήνοντας ένα δημογραφικό κενό εκεί που δεν είναι σαφές πώς θα εκπληρωθεί» αναφέρεται χαρακτηριστικά στο νέο διαχειριστικό σχέδιο 2024-2028 του Ελληνικού Κτηματολογίου.

Μια άλλη πιθανότητα, αρκετά ανησυχητική σύμφωνα με στελέχη του Κτηματολογίου, είναι ότι, λόγω του πληθυσμιακού κενού και της απουσίας νόμιμων ιδιοκτητών ακινήτων σε μια περιοχή, άλλα άτομα από την ίδια περιοχή ή ακόμη και από άλλες χώρες ενδέχεται να καταπατήσουν την απροστάτευτη γη. «Ηδη έχουν καταγραφεί ανάλογα περιστατικά. Δηλαδή επιτήδειοι να δηλώνουν περιουσίες άλλων ή τμήμα ξένης περιουσίας» σημειώνουν οι ίδιες πηγές και εφιστούν την προσοχή κυρίως στα σύνορα των ηπειρωτικών περιοχών της χώρας, όπου ήδη καταγράφονται σοβαρές δημογραφικές ανισορροπίες.

«Η ανάπτυξη και λειτουργία του Κτηματολογίου για τις περιοχές που υπόκεινται σε τέτοιας δυνητικής μεγάλης κλίμακας παράνομη ή ανεξέλεγκτη καταπάτηση ή κατάσχεση ακινήτων θα λειτουργούσε ως προστατευτική ασπίδα και ως μηχανισμός σταθεροποίησης για όλη την περιοχή» σημειώνεται στο διαχειριστικό σχέδιο του Ελληνικού Κτηματολογίου.

«Φεύγουν» όσοι γνωρίζουν

Ενας βασικός λόγος που σχετίζεται με τα δημογραφικά στοιχεία και συνηγορεί στην επείγουσα ανάπτυξη ενός Εθνικού Κτηματολογίου αποτελεί το γεγονός ότι οι άνθρωποι που έζησαν στις περιοχές κυρίως της επαρχίας και θυμούνται τις τοποθεσίες και τα όρια των ιδιοκτησιών έχουν γεράσει ή έχουν φύγει από τη ζωή. Δίχως αυτούς είναι πρακτικά αδύνατη η συλλογή των πληροφοριών (ιδιαίτερα για τα αγροτεμάχια) και η καταχώρισή τους στο Κτηματολόγιο.  Μέσα στην επόμενη δεκαετία, όπως εκτιμά η διοίκηση του Κτηματολογίου, αυτό το είδος πληροφοριών θα χαθεί καθώς οι παλαιοί ιδιοκτήτες γης που ζουν σε αυτές τις περιοχές θα φτάσουν στα όρια του προσδόκιμου ζωής. Και όπως επισημαίνει «οι απόγονοι των σημερινών ιδιοκτητών φεύγουν και έχουν πολύ λίγες ή ασαφείς γνώσεις για τη θέση και το μέγεθος των περιουσιών των προγόνων τους».

Και η ασάφεια σχετικά με τα δικαιώματα ιδιοκτησίας ή τις χρήσεις γης έχει πολλαπλές συνέπειες. Πέρα από την απώλεια της περιουσίας, αποτρέπει τις επιχειρήσεις από το να επενδύουν καθώς αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο δικαστικών αμφισβητήσεων. Σήμερα αυτό που ενδιαφέρει τις οργανωμένες κοινωνίες, κυρίως μέσω της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, είναι να παρέχεται, χωρίς περιττή γραφειοκρατία, αξιόπιστη πληροφορία για τη γη, τα δικαιώματα που ασκούνται σε αυτή, τους φορείς άσκησης των δικαιωμάτων, τη θέση και το μέγεθος των ακινήτων και μια σειρά από συμπληρωματικές πληροφορίες (όπως η χρήση και η αξία της γης) μέσα από ένα ψηφιακό χαρτογραφικό υπόβαθρο.

Ενα σύγχρονο Κτηματολόγιο μπορεί να προσφέρει νομικώς έγκυρα και αξιόπιστα δεδομένα στους ιδιοκτήτες, στους συναλλασσόμενους, στις κρατικές υπηρεσίες και στους ιδιώτες επενδυτές, να αποτελεί βάση τεκμηρίωσης αποφάσεων δίκαιης φορολόγησης ιδιοκτησιών και να καθιστά δυνατή την αποτελεσματικότερη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Σύμφωνα με το νέο χρονοδιάγραμμα, η ολοκλήρωση του Εθνικού Κτηματολογίου προσδιορίζεται το 2027, ενώ των Δασικών Χαρτών το 2029.

Τα στοιχεία

44% τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της χώρας για τα οποία η διαδικασία έχει περαιωθεί και λειτουργεί Κτηματολόγιο.

37% των δικαιωμάτων βρίσκεται σε στάδιο ανάρτησης και επεξεργασίας – ελέγχου πριν από την περαίωση.

19% των δικαιωμάτων βρίσκονται στο στάδιο της συλλογής δηλώσεων, της προανάρτησης ή της επεξεργασίας και του ελέγχου.

11% έως τώρα η συλλογή δηλώσεων ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων στη Θεσπρωτία – Κέρκυρα, η οποία ξεκίνησε στις 13 Νοεμβρίου 2023.

31% η συλλογή δηλώσεων ιδιοκτησίας στο Ηράκλειο (Δήμοι Ηρακλείου, Μαλεβιζίου και Χερσονήσου), στο 37% στο Ρέθυμνο και στο 43% στα Χανιά, παρότι τα προγράμματα κτηματογράφησης σε αυτές τις τρεις περιοχές της Κρήτης είχαν ξεκινήσει ήδη από το φθινόπωρο του 2021.

41% η προσέλευση των πολιτών για δήλωση ιδιοκτησίας στη Δυτική Αττική, συμπεριλαμβανομένων και των νησιών (Πόρος, Κήθυρα κ.λπ.), αν και η διαδικασία ξεκίνησε προ πενταετίας (Μάιος 2019).

Το 2028 προβλέπεται η πλήρης μετάπτωση στο νέο Εθνικό Κτηματολόγιο των δύο παλαιών Κτηματολογίων της χώρας: του λεγόμενου Γραφείου Πρωτευούσης, που περιλαμβάνει τμήμα της Καλλιθέας και του Παλαιού Φαλήρου, το οποίο λειτουργεί από το 1923, και των Δωδεκανήσων (Ρόδος, Κως και Λακκί Λέρου), που λειτουργεί από

το 1930.

Πηγή : https://www.tovima.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Οι ξηρολίθινοι τοίχοι αποτέλεσαν, κι εξακολουθούν ν’ αποτελούν (κείνοι π’ απέμειναν και συντηρούνται), καταφύγια ζωής

Οι ξερολιθιές στην ελληνική ύπαιθρο εξυπηρετούν τρεις βασικές αποστολές: την αντιστήριξη (για το κράτημα του επικλινούς εδάφους), την οριοθέτηση (των αγρών, λιβαδιών, αγροικιών) και το εμπόδιο (γι’ ανθρώπους και ζώα, με σκοπό την προφύλαξή τους, τη διαφύλαξη εδαφικών περιουσιών, την προστασία αγαθών, τη διαχείριση του χώρου).

Οι ξερολιθιές στους αγρούς ως αναλημματικοί τοίχοι με αργούς λίθους χωρίς συνδετικό υλικό δημιουργούν «χωράφια» αφού κρατούν το έδαφος για να καλλιεργηθεί σε «ζωνάρια», μειώνουν την κλίση του εδάφους (παρέχουν εξομάλυνση των κλίσεων) και τα υποστηρίζουν μηχανικά, αποτρέποντας την εδαφική διάβρωση σ’ επικλινή, ευδιάβρωτα ή ασταθή εδάφη, και βελτιώνοντας την εδαφική υγρασία, κρατώντας επιπροσθέτως «μαζεμένο» το έδαφος σ’ επιφάνειες (στα «ζωνάρια»), μετατρέποντας έτσι τ’ άγονα εδάφη σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Το επαρκές βάθος του εδάφους τούτων, εξυπηρετεί −πέρα από τη δυνατότητα της καλλιέργειας− τη διατήρηση κατάλληλης υγρασίας, αφού το περισσότερο βαθύ χώμα συγκρατεί περισσότερο νερό.Τα τοπία των λιθιών είναι φυσικά τοπία −αν κι ανθρωπογενή!−, ακριβώς επειδή είναι οικολογικά. Τα αγροτικά αυτά τοπία, ως οικολογικά, βρίσκονται σε μια δυναμική εξέλιξης, συνεχούς ροής και δράσης, λόγω των γενικών κι ειδικότερων παραμέτρων που επιδρούν στο αγροτο-οικολογικό σύστημα. Δεν είναι δηλαδή στατικά περιβάλλοντα, και, παρά το γεγονός ότι είναι ανθρωπογενή, έχουν φυσική πορεία, με τον άνθρωπο ενεργό στο φυσικό χώρο – προϋπόθεση βεβαίως γι’ αυτό είναι ο άνθρωπος – διαχειριστής να μην ανατρέψει τις ισορροπίες που ο ίδιος δημιούργησε συγκροτώντας τα εν λόγω τοπία.

Από οικολογική άποψη, τα συστήματα αυτά είναι σταθερότερα από οποιαδήποτε μορφή συμβατικής γεωργίας, ως προς την προστασία του εδάφους, τη βελτίωση του περιβάλλοντος και των βιοτόπων για την άγρια πανίδα, τη διασφάλιση της σταθερότητας και λειτουργικότητας των οικοσυστημάτων, αλλά και τη διατήρηση και βελτίωση των ανεπανάληπτων τοπίων της χώρας μας. Θέλουν όμως τον άνθρωπο να είναι παρών! Άλλως καταρρέουν! Είναι περιβάλλοντα υψηλής αισθητικής που επιτυγχάνουν παράλληλα την αειφόρο απόληξη των φυσικών αγαθών χωρίς υποβάθμιση της παραγωγικής διαδικασίας. Οι ξηρολίθινοι τοίχοι έχουν αναφορά στη ζωή, στο βίο των Ελλήνων. Αποτελούν πηγές, εστίες, θέμελα, για την παραγωγή της ζώσας ύλης του δημιουργού: τον πηλό του, τον πηλό της ζωής˙ έναν πηλό ύλης, σκέψης, σοφίας, μόχθου, θέλησης, πνοής. Στους ξηρολίθινους τοίχους εκφράζεται η τεχνική και η τέχνη του ανθρώπου της υπαίθρου, που χρησιμοποιεί τα φυσικά στοιχεία για τη δημιουργία του όλου˙ κάτι που οδηγεί σε αναβαθμισμένο, ποιοτικό περιβάλλον με φυσικό προορισμό (όπως συμβαίνει αντίστοιχα και με τους φυτοφράκτες των αγρών)

Οι ξηρολίθινοι τοίχοι δεν είναι στείροι ζωής. Εμπεριέχουν τη ζωή, τη φυσική και ζωική, που αναπτύσσεται και διαβιεί ανάμεσα στις πέτρες στο μικροοικοσύστημα της λιθιάς. Δεν αποτελούν όμως διαμεσολαβητές ζωής, όπως ίσως τους θεωρήσουμε, καθώς οι ίδιοι είναι παραγωγοί και πάροχοι ζωής. Μέσα στη νεκρή ύλη της πέτρας συγκροτείται ένα σύμπαν ζωής που είναι σημαντικό για την υποστήριξη της ζωτικής ολότητας του δημιουργήματος. Έχουν στην τέτοια τους συγκρότηση οι ξερολιθιές ζων περιεχόμενο: την εντός τους ζωή. Αυτή που συντηρείται μέσα στην ξερολιθιά σε μια σύνθεση φύσης. Αναφύεται από τη γη και την ακολουθεί στις «ανάσες της». Είν’ ένα ανθρωπογενές περιβάλλον ολιστικού χαρακτήρα, στ’ οποίο βρίσκει έκφραση η φυσική ζωή. Σε αυτό το περιβάλλον, η φύση και ο άνθρωπος λειτουργούν σε αρμονία, στα πλαίσια μιας ολότητας όπου πέτρα, γη και καλλιέργεια συντίθενται για ν’ αποτελέσουν ένα σύνολο ζωής, στην οποία προστίθενται, στα πλαίσια της φυσικής δυναμικής, τα άγρια φυτά και ζώα της ελληνικής υπαίθρου.Δεν είναι συνεπώς νεκρό υλικό η ξερολιθιά των αγρών, τοποθετημένο με τέχνη από τον άνθρωπο, για την εξυπηρέτησή του. Είναι ξηρολιθοδομή, δηλαδή τοίχοι με αδρανή δομή, όχι όμως τοίχοι χωρίς περιεχόμενο. Και το περιεχόμενό τους είναι ζωντανό, ένστιχτο, διάπυρο, παρά την αδρανή δομή τους˙ και το γεγονός τούτο κάμνει τις ξερολιθιές ακόμα σημαντικότερες, καθότι πέραν του χρηστικού και περιβαλλοντικού τους ρόλου, έχουν προσφορά και στην οικολογία του τόπου, ως συστάσεις ενός ρέοντος-δυναμικού συστήματος ζωής. Μιας ζωή που στέργεται χάρη στον τρόπο που δομούνται οι ξερολίθινοι τοίχοι, έτσι που η αδρανής δομή να συντηρεί ή και να παράγει ζωή! Τούτο πετυχαίνεται διότι λείπουν από την κατασκευή οι αρμοί και τα γεμίσματα, που την αποκλείουν. Είναι τοίχοι χωρίς συνδετική ύλη, με μόνο διάμεσο υλικό στήριξης τις σφήνες, όταν βεβαίως απαιτούνταν (π.χ. στους τοίχους αντιστήριξης).Είναι η ζωή στην ξερολιθιά, αυτή του αμάραντου και του σαπουνόχορτου, του κισσού και της λειχήνας, της φραγκοσυκιάς και της κάππαρης, του θύμου και της ρίγανης, του πρίνου και της γκορτσιάς…˙ του άνθους, της πέτρας και της σχισμής. Καθώς επίσης, του πετρόφιδου και της γο(υ)στέρας –της όμορφης τούτης ελληνικής σαυρούλας!–, του σκαντζόχοιρου και του ποντικού, του γκιώνη και της γαλιάντρας, της σουσουράδας και του σπουργιτιού, της μέλισσας και της πασχαλίτσας, των μυριάδων ασπόνδυλων…˙ των ερπετών και των πουλιών, των μικρών θηλαστικών και των εντόμων, των αφανών ζωών της γης και της πέτρας, που πλημμυρούν το ανείδωτο σύμπαν της ταπεινής ελληνικής (μικρο)πανίδας. Όλα τους βιώνουν, βοούν και πράττουν κει, χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη κατασκευή, είτε ως μονιά ή καταφύγιο είτε ως απάγκιο ή στασίδι.

Οι ξώτοιχοι με τις αρμοστά τοποθετημένες ασυγκόλλητες πέτρες, τις αργασμένες ως παράγωγο σοφισμένης ενέργειας, έχουν αποστολή να βαστούν τη γης για τον ανασκωμό της, για τη δούλευσή της και την απόδοσή της, για τη χωροταξία και την αρχιτεκτονική της, κι όχι να τη χωρίσουν ή να τη μποδίσουν. Οι τοίχοι αυτοί δεν υψώθηκαν, δεν ανεγέρθηκαν, δεν είναι τείχη, μα θάλεγες πως αναφυήθηκαν από της γης, ως έκφραση της γήινης ζωής, λες κι ο σφυγμός της πήρε σχήμα στο έργο τ’ ανθρώπου.

Από μέσα τους εκδηλώνεται η ανάβρα: το νερό κι ο αέρας της γης, που διαπερνά το σώμα τους κι αιματίζει το πέτρινο σύμπαν, ρέοντας από τα κενά των λίθων. Νοιώθεις έτσι τη ζωή, ρέουσα να συνίσταται στο διάμεσο των λίθων και πάνω τους. Και γένεται η φύση πιότερη, ως ανασυστάμενη στο καταφύγιο της πέτρας, ηπιότερη δε και μαλακωμένη, καθώς οι τοίχοι έχουν ως αποστολή τους να πραΰνουν τη θέρμη και την ορμή των φυσικών στοιχείων, και να θεμελιώσουν τη γης, καθορίζοντάς την κατά το μέτρο των ανθρώπων. Ως φρυγμένη γλώσσα η τοιχισμένη γης κρατεί το υγρότερον του ολίγου, και φτιάχνει, αναμεσίς της ξέρας, κραταιώτη˙ γιατί, ασκημένη στην κράτη είν’ η γλώσσα που διψά, και στην ξαίθρα ημερινά μαζώχνει δρόσο από το ανάβλεπτο, από το λιγοστό που της προσφέρεται.

Ένα τέτοιο μικροπεριβάλλον, τόσο πλούσιο στο ολίγο του!, είναι σημαντικό για την πληρότητα που του δίνει η λιγοσύνη του. Καθώς, όλα κει στριμώχνονται κι αρμόζουν στο ελάχιστό τους, στο λίγο τους, και γένεται θώκος το δημιούργημα, μια κιβωτός ζωής! Και τούτο είναι το σπουδαίο της εν προκειμένω σύστασης: ότι γένεται ολότητα και ξετάζεται στο όλο του το δημιούργημα˙ όχι στο στοιχείο του. Είναι ο ολιστικός χαρακτήρας της δημιουργίας που δίδει στη ζωή νόημα σε τούτη τη φαινομενικά αδρανή κατάσταση!

Η θίξη όμως στοιχείου του δημιουργήματος, σημαίνει προσβολή του όλου, π’ οδηγεί σε υποβάθμιση, ίσως και την κατάρρευσή του. Μια κατάσταση στην οποία μπορεί να περιέλθει το μικροοικοσύστημα τούτο, ακόμα και με την εγκατάλειψή του. Όχι μόνον προστασία και διαφύλαξή του λοιπόν, μα και διαχείριση, έγνοια και φροντίδα του.

Η εξάλειψη, συνεπώς, της ζωής στο μικροπεριβάλλον της ξερολιθιάς, και η γενικότερη καταστροφή που προκαλείται από την ενέργεια αυτή, αποτελεί γεγονός που συνταράζει τη φύση, έστω κι αν −λόγω άγνοιας ή ασυνειδησίας− δε συγκινεί (συνήθως) και δεν ταράζει τον άνθρωπο. Διότι, αν μη τι άλλο, αφορά στην απώλεια ζωής. Η οποία, σε βάθος χρόνου και με την εξέλιξη των πραγμάτων, θ’ αφορά και στην ανθρώπινη ζωή. Καθώς, εν φυσικό οικοδόμημα συγκροτήθη κει, με τον άνθρωπο ενεργό του και κάθε του θίξη, μοιραία τον πληγώνει, τον αποσυναρτά, τον υποβαθμίζει, έστω κι αν, λόγω της απομάκρυνσής του από τη γη, δεν το συνειδητοποιεί, καθώς μέρος του φυσικού δημιουργήματος είναι κι αυτός.

Οι ξηρολίθινοι τοίχοι αποτέλεσαν, κι εξακολουθούν ν’ αποτελούν (κείνοι π’ απέμειναν και συντηρούνται), καταφύγια ζωής, ένα μεσογειακό ενδιαίτημα ιδιαίτερα φιλόξενο κι επιθυμητό για τα ξηρόφιλα κατά βάσιν είδη της χλωρίδας, μα και για τα υγρόφιλα των υγρότερων περιβαλλόντων, όπως τα βρύα και τις λειχήνες, καθώς και για τ’ ασπόνδυλα και τα μικρά σπονδυλωτά είδη της πανίδας, π’ αναζητούν οίκο σ’ ένα ακραίο κι οριακό περιβάλλον. Είναι, υπό αυτή την έννοια, θώκος γι’ αυτά, ένας μικροοικότοπος. Σε αυτό το περιβάλλον, φυτά και ζώα διαβιούν στις δύσκολες συνθήκες της πέτρας, στο ξηρολίθινο μικροπεριβάλλον, μέσα σε ρωγμές και κοιλότητες, σ’ εσοχές και θύλακες, σε κενά και σχισματιές, ακόμα και σε πόρους κι οπές, αποτελώντας όλα τους στοιχεία του αγροτικού/αγροτοδασικού περιβάλλοντος, στ’ οποίο εντάσσονται οι ξερολιθιές, οι οποίες συντηρούν αυτή τη δυσκολοβίοτη ζωή. Εκεί, η «αθέατη» μικρή ζωή βρίσκει αποδομήσιμο υλικό κι ευνοϊκές συνθήκες για να επιβιώσει. Αποτελούν βιοοικοτόπους συμβάλλοντας τα μέγιστα στη διαμόρφωση και διατήρηση της ιδιαίτερης χλωριδικής και πανιδικής μεσογειακής βιοποικιλότητας.

Ως οικοσυστηματική μονάδα η ξερολιθιά του αγρού συγκροτείται στις αντίξοες/ακραίες συνθήκες του χώρου της, οπού συναντάται η μη αντιληπτή ζωή που την υποστηρίζει, μια ζωή που η φύση εκχύνει σε κάθε δημιούργημα κι απομένει στο νοό άνθρωπο να τη δει, να τη νοιώσει και να την προστατεύσει! Στην ξερολιθιά θα διακρίνουμε εάν το θελήσουμε βιοκοινότητα και βιότοπο, ενώ τον πρώτο λόγο στις εισροές – εκροές ενέργειας στο τεχνητό τούτο σύστημα με φυσική αναφορά, τον έχει ο άνθρωπος.

Στις ξηρολίθινες οικοσυστηματικές μονάδες εγκαταβιώνει μια ζωή μ’ εξαιρετικό ενδιαφέρον. Εκεί θα συναντήσουμε είδη με προσαρμογές μοναδικές. Θα βρούμε εποικισμούς αξιοπρόσεκτους. Φυτικοί ή ζωικοί οργανισμοί που εγκαταστάθηκαν εκεί (είτε φυσικώς είτε τεχνητώς), άντεξαν στο σκληρό λίθινο περιβάλλον προσαρμοζόμενοι μ’ εκπληκτικό τρόπο στις ακραίες συνθήκες του, χωρίς μολαταύτα να μεταβάλλουν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του είδους τους (π.χ., ζώα τροποποίησαν τις διατροφικές τους συνήθειες ή μείωσαν τις χωρικές τους απαιτήσεις για να επιβιώσουν).

Φυτά βυθίζουν τις ρίζες τους ανάμεσα στις πέτρες ή μέσα σε αυτές, συνήθως είδη επιπολαιόρριζα που εποικούν χώρους ασύλληπτα μικρούς, «φυσικούς» και «παρθένους». Ζωικοί οργανισμοί αναπτύσσουν τη δραστηριότητά τους σε νέα πεδία, κι αποχτιέται έτσι μια πληρότη από το «τίποτα». Κι όλα τούτα συντελούνται μ’ επιλογή αυστηρή, καθώς, μικρός και φτωχός είναι ο χώρος και λιγοστή ζωή μπορεί ν’ αντέξει συντηρώντας την στ’ ολίγο του. Στους προστατεύομενους από τις σκληρές κλιματικές συνθήκες του μεσογειακού θέρους κοιλωματικούς βιοτόπους των ξερολιθιών διαβιούν είδη σαύρας, φίδια, σαλιγκάρια κ.ά., στις δε σχισμές τους περνούν τη χειμέρια νάρκη τους και συντελούνται τα στάδια μεταμόρφωσης πλήθους εντόμων, καθώς κι αραχνών. Επίσης, στις μεγαλύτερες κοιλότητες διαβιούν μεγαλύτερα θηλαστικά (π.χ. σκαντζόχοιροι, αλεπούδες κ.ά.), τρωκτικά και πουλιά.

Διαμορφώνονται έτσι οικολογικοί θώκοι, βιολογικά δίκτυα και νέοι βιότοποι, με χλωρίδα και πανίδα σημαντική, μοναδική στις περισσότερες των περιπτώσεων, που περιλαμβάνουν ως και νέα υποείδη.

Λεπιδόπτερα, ερπετά, πουλιά, ασπόνδυλα, μα και μικροσκοπικοί φυτικοί οργανισμοί ή μεγαλύτερα φυτά, θάμνοι και ημίδενδρα, συνθέτουν τη ζωή στις ξερολιθιές, μια ζωή που η μικρή της κλίμακα και οι εξαρτήσεις που υπάρχουν, την κάμνουν εξαιρετικά εύθραστη, ευαίσθητη κι ευάλωτη σε ανατροπές προερχόμενες από εξωγενείς παράγοντες. Από τα φυτικά είδη κυριαρχούν οι λειχήνες. Πρόδρομοι εποικιστές, όπως ο αμάραντος, η κάππαρη, το σαπουνόχορτο, η μολόχα, η αγριοτσουκνίδα κ.ά., θα εγκατασταθούν σε αυτήν, αναπτύσσοντας ρίζες στις κοιλότητές της. Άλλα είδη, θαμνώδη, ημιδενδρώδη, ακόμα και μικρά δενδρώδη, θα συνοδεύσουν την ξερολιθιά, θα την «υποστηρίξουν» στεκάμενα σιμά της, στο θέμελό της, αποτελώντας κατ’ ουσίαν ένα της. Τέτοια είδη είναι η αραποσυκιά, η γκορτσιά, η αγριοκορομηλιά, ο αγριόκεδρος, ο πρίνος, το πεύκο, η δρυς κ.ά., είδη δηλαδή συμβατά με το γύρω φυσικό περιβάλλον, που τα φέρνει ο άνεμος, το πουλί, το μικρό θηλαστικό κ.ά., και βρίσκουν καταφύγιο, «απάγκιο» –ως σπόρος ή νιόφυτο– στις λιθιές. Και στην κοινωνία τούτη, σύντονα θαρθεί (με προσωρινή ή μόνιμη κατοίκηση) το μικρό θηλαστικό, το πουλί, το ερπετό, το έντομο, το ασπόνδυλο (κατά κύριο λόγο, το συναντούμε αυτό λόγω της αντοχής του σε θερμοκρασίες έως και 60ο C), και θα γενεί σύστημα ζωής (δηλαδή: οικο-σύστημα) το άζωον.

Κει θα βρεις τις πασχαλίτσες στη χειμέρια νάρκη τους, τις πεταλούδες στη μεταμόρφωσή τους, τις αραχνούλες στ’ αδράχτι τους, τα σαλιγκάρια στο σούρσιμό τους κ.τλ. Και μικρά θηλαστικά ακόμα, όπως τον σκαντζόχοιρο ή τον ποντικό, να διεκδικούν μια σπιθαμή γης. Κι όλα αυτά –να σκεφτείς…–, με το χτυπόκαρδό τους ή το ρίζωμά τους, στριμώχνονται στο μικρό χώρο της ξερολιθιάς –μεγάλος πλούτος!..

Το μικροκλίμα που διαμορφώνεται στις ξερολιθιές, τ’ οποίο χαρακτηρίζεται, στις ξηροθερμικές περιοχές της χώρας, από τη μικρή διαθεσιμότητα ύδατος και τη διαρκή κι έντονη ηλιακή ακτινοβολία, η οποία αποθηκεύεται την ημέρα για ν’ αποδοθεί τη νύχτα, κι αντίστοιχα στις υγρότερες περιοχές της ηπειρωτικής κατά κύριο λόγο χώρας χαρακτηρίζεται από τις ακραίες κλιματοεδαφικές συνθήκες του τόπου (διαβρωσιγενή εδάφη μ’ έντονες κλίσεις), δημιουργεί ένα μικροβιότοπο, όπου όλοι οι δείκτες του θα λέγαμε ότι βρίσκονται στο «κόκκινο». Μιαν αλλαγή αρκεί για να φέρει την ανατροπή, για να καταρρεύσει αυτός ο ευαίσθητος κόσμος. Μιαν αλλαγή καθοριστική, που μπορεί να είναι και η εγκατάλειψη της αειφορικής διαχείρισης του αγροτοδασικού περιβάλλοντος της περιοχής και, κατ’ επέκταση, η μη συντήρηση των στοιχείων του (εν προκειμένω, των ξερολιθιών) –όπως συμβαίνει σήμερα.

Από το βιβλίο του Αντώνη Καπετάνιου “ΛΙΘΙΝΟΙ ΤΟΙΧΟΙ”. Τοιχίζοντας και διευθετώντας το φυσικό χώρο…”, έκδοση ιδίου, Αθήνα 2018.

(Φωτογραφία κειμένου: Konrad Helbig, πεζούλες με ξερολιθιές στη Φολέγανδρο το έτος 1976).

Κεντρική φωτογραφία: Τήνος, Σύλλογος “Αμπασάδα”

 

Ο Αντώνιος Β. Καπετάνιος γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’60 σε μια γραφική κωμόπολη του Παγασητικού κόλπου, στη Νέα Αγχίαλο του νομού Μαγνησίας. Σπούδασε στη Δασολογική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης την επιστήμη της Φύσης και ειδικεύτηκε στην προστασία των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος.

Αφού εργάσθηκε επί σειρά ετών σε διάφορα μέρη της Ελλάδας ως Δασολόγος-Περιβαλλοντολόγος, στο τέλος κατέληξε στην Αθήνα, όπου πλέον ζει και εργάζεται μόνιμα. Έχει ασχοληθεί με την περιβαλλοντική αρθρογραφία, το κοινωνικό και ιστορικό δοκίμιο, το διήγημα και την ποίηση, με ανάλογες δημοσιεύσεις. Είναι παντρεμένος και πατέρας ενός παιδιού.

Πηγή : Πηγή: Facebook/Αντώνιος Καπετάνιος

Διαβάστε Περισσότερα

Ενάντια στην κακοφωνία: H ενδοοικογενειακή βία ως ζήτημα δημόσιας υγείας

Ποιος θα αναλάβει την πρόληψη μιας νέας τραγωδίας; Και τελικά, τι ακριβώς είναι πρόληψη; Ο δημόσιος διάλογος την εντοπίζει στα ΑΤ και στο ποινικό σύστημα.

Ζωή Μαυρουδή

Είναι η ενδοοικογενειακή βία ένα ζήτημα δημόσιας υγείας; Μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο Κρήτης και το Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου Κρήτης καταγράφει αυτήν τη διαπίστωση. Μιλώντας στην εκπομπή Αντιθέσεις του ΚΡΗΤΗ TV με τον Γιώργο Σαχίνη, ο επικεφαλής της μελέτης ψυχίατρος Εμμανουήλ Πασπαράκης ανέφερε πως η βία βασίζεται σε προβλήματα υγείας. Η πλειοψηφία (68,42%) των ανδρών που εξετάστηκε στη μελέτη, επειδή άσκησε ενδοοικογενειακή βία, έπασχε από ψυχική ή ψυχιατρική νόσο. Συγκεκριμένα, δεκατρείς από τους σύνολο δεκαεννιά άνδρες είχαν μείζονα ψυχοπαθολογία, με οκτώ να βρίσκονται στο φάσμα της διπολικής διαταραχής, τρεις σχιζοφρενείς, ένας με οριακή νοημοσύνη και ένας με αυτισμό. Τρεις είχαν ποσοστό αναπηρίας στα 67% πριν την έκφραση της βίαιης συμπεριφοράς (ποσοστό που αιτιολογεί επίδομα αναπηρίας), ενώ το ποσοστό αναπηρίας έφτανε το 84% για τέσσερις άνδρες μετά την καταγγελία εναντίον τους. Τέλος, έντεκα από αυτούς βρίσκονταν υπό την επήρεια αλκοόλ ή κάποιας ψυχοτρόπου ουσίας, ενώ στις περιπτώσεις που η βία που άσκησαν ήταν θανατηφόρα, βρίσκονταν σε κατάσταση μέθης (εδώ και το εκτενές ρεπορτάζ για τη μελέτη από τον Λευτέρη Συμβουλάκη στην «Νέα Κρήτη»).

Ξέρω, δεν είναι ώρα να διακόπτουμε με επιστημονικά δεδομένα το θέαμα που ξεδιπλώνεται ακόμα μια φορά στα κίτρινα ρεπορτάζ για τη δολοφονία της Danaj Enkelejda στο Μενίδι. Πόσο μάλλον όταν αυτή τη φορά διαβάζουμε πως ΕΛ.ΑΣ. και δικαστικές αρχές τσακώνονται για το ποιος απέτυχε λιγότερο στο να την προλάβει. Εφαρμόστηκε άραγε σωστά ο νέος Ποινικός Κώδικας από τους δικαστές που ανέβαλλαν την προηγούμενη δίκη του δράστη για περίπου δυο εβδομάδες; Στάλθηκε εγκαίρως η ιατροδικαστική έκθεση από την ΕΛ.ΑΣ. στην εισαγγελία, ώστε η νέα δίκη να διεξαχθεί κανονικά; Φαίνεται πως ούτε το αυστηρότερο νομικό πλαίσιο, ούτε οι ανακατατάξεις που υποσχέθηκε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης μετά τη δολοφονία της Κυριακής Γρίβα στην Αργυρούπολη διασφάλισαν την κράτηση του δράστη, ούτε καν τη φιλοξενία του θύματος σε δομή (ρεπορτάζ αναφέρουν πως παρά την έγκαιρη ενημέρωσή της από την αστυνομία, η Enkelejda αποφάσισε να μείνει σπίτι της, ενώ δεν εμφανίστηκε στην πρώτη δίκη να καταθέσει).

Ποιος θα αναλάβει λοιπόν την πρόληψη μιας νέας τραγωδίας; Και τελικά, τι ακριβώς είναι πρόληψη; Ο δημόσιος διάλογος την εντοπίζει στα αστυνομικά τμήματα και στο ποινικό σύστημα. Σε αυτό συμβάλλουν και οι φεμινιστικές φωνές και οργανώσεις που για άλλη μια φορά έσπευσαν να καταδικάσουν την ολιγωρία των αρχών και να επισημάνουν το νομοθετικό κενό, την μη αναγνώριση δηλαδή του όρου «γυναικοκτονία» ως ιδιώνυμο έγκλημα. Κάθε φορά που μια γυναίκα δολοφονείται από σύζυγο ή σύντροφο, οι φεμινίστριες αρέσκονται όμως και στο να επισημαίνουν πως η ενδοοικογενειακή βία είναι πολυπαραγοντικό φαινόμενο. Αποφεύγουν όμως να ονομάσουν τους παράγοντες, γιατί κάτι τέτοιο αναπόφευκτα θα τις ανάγκαζε να εξανθρωπίσουν τους θύτες.

Οι θύτες παρουσιάζονται πάντα ταριχευμένοι στην ταυτότητα του γυναικοκτόνου, μια αμιγώς εγκληματολογική κατηγορία. Τους γυναικοκτόνους, ακούμε επίσης πως απλώς τους οπλίζει η πατριαρχία, όρος που επαναλαμβάνεται απογυμνωμένος και αυτός από τους πολλαπλούς παράγοντες που εντείνουν την έμφυλη βία στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό -όπως η διαλυμένη δημόσια υγεία. Την ίδια στιγμή που η έμφυλη βία ιδεολογικοποιείται, η κοινωνιολογική και ψυχολογική ερμηνεία της συμπεριφοράς του θύτη παρουσιάζεται ως «ξέπλυμα» της έμφυλης βίας και «ψυχιατρικοποίηση».

Σε αυτό το πλαίσιο, οι δηλώσεις του Πασπαράκη στις «Αντιθέσεις», πως κάθε περιστατικό βίας έχει δύο πάσχοντες, αυτήν που έχει υποστεί βία και αυτόν που την έχει ασκήσει σε υποτροπή εδάφους κλινικού νοσήματος χωρίς απαραίτητα να αναγνωρίζει ότι πάσχει, συνιστούν μια ευπρόσδεκτη παραφωνία. Το ίδιο ισχύει και για την δήλωση του καθηγητή Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιώργου Νικολακάκη στην ίδια εκπομπή: «Η Ιατρική πρέπει να κάνει ελεύθερα τη γνωμάτευσή της. Αντίθετα, δημιουργούμε ένα πλαίσιο που αυστηροποιεί ποινές και τροποποιεί νόμους, πιστεύοντας ότι η μηδενική ανοχή αποτελεί μια λογική της κοινωνίας. Έχουμε τις πιο αυστηρές ποινές στην Ευρώπη και δεν έχουμε ψυχιατρικές δομές».

Η συζήτηση όμως για την αποτελεσματική πρόληψη της έμφυλης βίας παρακάμπτει αυτές τις εύλογες διαπιστώσεις και περιορίζει της λύσεις σε μονομερείς πρωτοβουλίες που αφορούν μόνο στα θύματα, τις γυναίκες δηλαδή και τα παιδιά -μεταξύ αυτών φυσικά και οι γιοί που μόλις ενηλικιωθούν δεν θα μπορούν να αντιμετωπίζονται ως πρώην θύματα ενδοοικογενειακής βίας, αλλά ως ενσαρκωτές πλέον της πατριαρχίας, που ανήκουν φυσικά στην φυλακή. Αυτά, την ίδια στιγμή που οι εκκλήσεις για ενίσχυση και εκπαίδευση της αστυνομίας συναντούν τις εκκλήσεις για περισσότερες δομές φιλοξενίας των θυμάτων, λες και το δεύτερο θα μπορούσε να συμβεί επαρκώς σε μια χώρα που δεν υπάρχουν επαρκείς δομές ψυχιατρικής στήριξης γενικά- κάτι που δεν αφορά τους θύτες, γιατί ας μην ξεχνάμε πως είναι απλώς εγκληματίες-γυναικοκτόνοι. Με κάθε νέα τραγωδία τα κυκλικά επιχειρήματα χαράζουν έναν ακόμα κύκλο.

Η ενδοοικογενειακή βία όμως είναι ένα ζήτημα δημόσιας υγείας και ίσως δεν χρειαζόταν μια νέα επιστημονική μελέτη για να το διαπιστώσουμε. Ποιοι και πόσοι όμως (επιστήμονες, νομικοί, πολιτικοί, φεμινίστριες, μέλη της κοινωνίας των πολιτών) θα τολμήσουν να τη συζητήσουν ανοιχτά ως τέτοια μέσα στην κακοφωνία της επικαιρότητας;

Πηγή : https://kosmodromio.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Σέριφος Κοκτέιλ υψηλών θερμοκρασιών και αφρικανικής σκόνης σε εξέλιξη το φαινόμενο

Κοκτέιλ» υψηλών θερμοκρασιών και αφρικανικής σκόνης προβλέπουν οι μετεωρολόγοι από σήμερα εξαιτίας υποτροπικού αεροχείμαρρου που έχει προσεγγίσει την Ελλάδα. Ενδεικτικά σε πολλές περιοχές η θερμοκρασία θα φτάσει τους 30 με 32 βαθμούς. Τοπικά στα νότια και την Κρήτη δεν αποκλείεται να αγγίξουμε και τους 34 με 36 βαθμούς, συνοδεία νοτιάδων. Η σκόνη θα έχει έντονη και επίμονη παρουσία στην ατμόσφαιρα της χώρας, συμβάλλοντας στο αίσθημα δυσφορίας.

Τα έντονα φαινόμενα θα κινηθούν κυρίως μεταξύ της Κρήτης και της Πελοποννήσου, ενώ σταδιακά θα μετατοπιστούν ανατολικότερα. Το μεσημέρι αναμένεται αφρικανική σκόνη σε ολόκληρη τη χώρα, κυρίως δυτικά και νότια, ενώ το βράδυ η σκόνη θα μετατοπιστεί στο κεντρικό Αιγαίο.

✅ Θα υπάρχουν δύο θερμικές εξάρσεις η πρώτη Παρασκευή και Σάββατο και η δεύτερη -λίγο αργότερα την Τρίτη και Τετάρτη - (εξ' ου και το "αναβλητικό" του τίτλου ). H δεύτερη έξαρση ίσως φανεί για λίγο σε ορισμένες περιοχές και στα βόρεια την Τρίτη.

✅ Οι θαλάσσιες αύρες θα δράσουν ευεργετικά, αλλά ας μη μας παραξενεύει αν μια περιοχή τη μια μέρα έχει 30 βαθμούς ( με αύρα) και την επομένη (π.χ. με δυτικό καταβατικό άνεμο) 34 με 35 .

✅ Η σχετική υγρασία θα είναι κάπως αυξημένη, αλλά δεν θα είναι ιδιαιτέρως επιβαρυντική. Άλλωστε με τις θερμοκρασίες που αναφέρουμε στις προγνώσεις 32 με 34 και τοπικά (κυρίως στη Κρήτη) 34 με 36 βαθμούς , δεν μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε ως τιμές "καύσωνα".

✅ Σχετικά με τη σκόνη, οι μέγιστες τιμές Παρασκευή και Σαββατοκύριακο, με μειούμενες τις συγκεντρώσεις Δευτέρα και Τρίτη. Επιχειρησιακά παρακολουθούμε τα όρια στο τριήμερο , λαμβάνοντας όμως υπόψιν μας και την περαιτέρω τάση του καιρού την οποία σας μεταφέρουμε. Βέβαια τα μοντέλα της σκόνης παρουσιάζουν διαφορές σε σχέση με τα αντίστοιχα ατμοσφαιρικά μοντέλα και εδώ να διευκρινίσουμε ότι άλλες είναι οι μετρήσεις της σκόνης και άλλες οι μετρήσεις των μικροσωματιδίων PM10 (παρότι και οι δύο εκφράζονται σε mg/m3).

✅ Κλείνουμε υπενθυμίζοντάς ότι σε καθημερινή βάση επανεξετάζουμε όλα τα δεδομένα με τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας, με σκοπό την έγκυρη ενημέρωσή σας.

METEO: Αυξημένες συγκεντρώσεις Σαχαριανής σκόνης

Η ατμοσφαιρική κυκλοφορία πάνω από την Ευρώπη, όπως αναφέρθηκε στην πρόσφατη ανακοίνωση του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών/meteo.gr, θα ευνοήσει τη μεταφορά θερμών αέριων μαζών από την Αφρική προς τη χώρα μας τις επόμενες ημέρες, με αποτέλεσμα τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες και τη μεταφορά σημαντικής ποσότητας Σαχαριανής σκόνης.

Σύμφωνα με το μοντέλο πρόγνωσης συγκέντρωσης σκόνης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών/meteo.gr, για σήμερα (17/05) αναμένονται αυξημένες συγκεντρώσεις σκόνης κοντά στο έδαφος στα δυτικά και νότια τμήματα της χώρας μας, ενώ στα κεντρικά και βόρεια τμήματα οι υψηλότερες συγκεντρώσεις θα εντοπίζονται σε μεγαλύτερα υψόμετρα. Στον Χάρτη που ακολουθεί παρουσιάζονται οι εκτιμώμενες συγκεντρώσεις σκόνης κοντά στο έδαφος για τις βραδινές ώρες  στο σύνολο της χώρας, ενώ τα ενσωματωμένα διαγράμματα απεικονίζουν τις συγκεντρώσεις σκόνης καθ’ ύψος σε τρεις επιλεγμένες πόλεις (Αθήνα, Καλαμάτα, Ηράκλειο).

Ο καιρός σήμερα

Προβλέπονται λίγες νεφώσεις, αυξημένες στα κεντρικά και νότια τμήματα με πιθανότητα τοπικών λασποβροχών σε Πελοπόννησο, Κεντρικό Ιόνιο και Κεντρική Στερεά. Η ορατότητα τις βραδινές και πρώτες πρωινές ώρες ενδέχεται να είναι κατά τόπους περιορισμένη. Η ατμοσφαιρική κυκλοφορία ευνοεί τη μεταφορά σκόνης από τη Βόρεια Αφρική, με αυξημένες συγκεντρώσεις.

Η θερμοκρασία θα κυμανθεί από 10 έως 26 βαθμούς στη Βόρεια Ελλάδα (στη Δυτική Μακεδονία από 8 έως 23 βαθμούς), 12 έως 28 βαθμούς στην Κεντρική και Νότια Ελλάδα, 19 έως 29 βαθμούς στη Δυτική Ελλάδα (από 14 έως 27 βαθμούς στην Ήπειρο), 18 έως 27 βαθμούς στις Κυκλάδες και από 26 έως 34 βαθμούς στην Κρήτη (τοπικά στη Βόρεια Κρήτη έως 40 βαθμούς), 14 έως 28 βαθμούς στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και από 19 έως 29 βαθμούς στα Δωδεκάνησα.

Οι άνεμοι θα πνέουν στο Βόρειο Αιγαίο από βορειοανατολικές διευθύνσεις ασθενείς έως σχεδόν μέτριοι 3-4 μποφόρ, στο υπόλοιπο Αιγαίο από νότιες διευθύνσεις ασθενείς και στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο από νοτιοανατολικές διευθύνσεις μέτριοι 5 μποφόρ με βαθμιαία εξασθένηση, ενώ στο Ιόνιο από νότιες διευθύνσεις ασθενείς έως σχεδόν μέτριοι 3-4 μποφόρ και στο Νότιο Ιόνιο μέτριοι έως ισχυροί 5-6 μποφόρ με γρήγορη εξασθένηση.

Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Στο 12οΔιεθνές Φεστιβάλ Αρχαιολογικής Ταινίας ΑΓΩΝ Η ταινία «Μετάλλων Τόποι: Σταυροδρόμια πολιτισμού στην ανατολική Μεσόγειο»

Η 12η διοργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαιολογικής Ταινίας ΑΓΩΝ, που φέτος κλείνει τα 28 του χρόνια, πλησιάζει. Από τις 20 έως τις 25 Μαΐου θα προβληθούν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος 63 ταινίες από 24 χώρες, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως υποβλήθηκαν 1.250 συμμετοχές από 100 χώρες.

Συγκεκριμένα, στο φετινό πρόγραμμα συμπεριλαμβάνονται ταινίες από την Αγγλία, την Αίγυπτο, τη Βραζιλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Ελλάδα, τις ΗΠΑ, την Ινδία, το Ιράκ, το Ιράν, την Ισπανία, την Ιταλία, τον Καναδά, την Κίνα, το Κιργιστάν, την Κύπρο, τη Μαλαισία, το Νεπάλ, την Πολωνία, την Πορτογαλία, τη Ρωσία, τη Συρία και την Τουρκία.

Το δύσκολο έργο της επιλογής των ταινιών ανατέθηκε στα πέντε μέλη της Προκριματικής Επιτροπής, που αποτελείτο αλφαβητικά από τους: Δρ Αναστασία Γκαδόλου (Γενική Διευθύντρια Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, αρχαιολόγος), Πέγκυ Λάγιου (παραγωγός), Γιώργο Μουζακίτη (σκηνοθέτης, παραγωγός), Ζέτα Ξεκαλάκη (αρχαιολόγος, συντάκτρια του περιοδικού Αρχαιολογία και Τέχνες) και Γεωργία Σαλαμπάση (σκηνοθέτις).

Ο ΑΓΩΝ καλεί και φέτος τους παλιούς, αλλά και νέους φίλους να απολαύσουν, εκτός από τις αρχαιολογικού περιεχομένου ταινίες, μία ευρεία θεματική γκάμα που συμπεριλαμβάνει ντοκιμαντέρ, ρεπορτάζ, ταινίες μυθοπλαστικές (fiction), κινουμένου σχεδίου, έρευνας, εκπαιδευτικές κ.λπ. με επίκεντρο πάντα τον άνθρωπο. Οι φετινές ταινίες είναι πρόσφατες δημιουργίες (μετά το 2019) και θα μας ταξιδέψουν όχι μόνο σε τόπους ανασκαφών, όπως στην Ελλάδα, την Αίγυπτο, την Πέργαμο και τη Μεσοποταμία, τη Μαδαγασκάρη, το Κιργιστάν, την Ινδία… αλλά και στα Τρίκαλα. Ακόμα, θα μάθουμε για απαγορευμένες ερωτικές ιστορίες της αρχαιότητας, για τη Λίθινη Εποχή στη Σουηδία, τα μυστήρια που κρύβονται στο βυθό μιας λίμνης στην Τουρκία, τα μυστικά του Λουδοβίκου του 14ου, τη ζωή των ιππέων στην προ-χριστιανική Σιβηρία, τους θρύλους του κάστρου της Μυτιλήνης και για πρώτη φορά μια γυναίκα της προϊστορικής εποχής, η Lady Sapiens, θα μας «αφηγηθεί» την ιστορία της. Ταινίες που φέρνουν την επιστήμη της Ιστορίας, της Αρχαιολογίας και της Λαογραφίας κοντά στην τέχνη του κινηματογράφου. Μέσα από τις ταινίες παρακολουθούμε τα στοιχήματα της επιστημονικής κοινότητας, την ακροβασία της επιστημονικής έρευνας ανάμεσα στην ψηφιακή και αναλογική τεκμηρίωση, τις δυσκολίες της ανασκαφής σε αντίξοες συνθήκες και τη χαρά της ανακάλυψης, αλλά και παραδόσεις που σιγά-σιγά χάνονται και αποτυπώνονται μέσα από τον κινηματογραφικό φακό.

Οι 63 ταινίες του Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαιολογικής Ταινίας ΑΓΩΝ θα διεκδικήσουν 9 βραβεία: Grand Prix, Σκηνοθεσίας, Αρχαιολογίας, Σεναρίου, Εκπαιδευτικής ταινίας, Φωτογραφίας, Πρωτοτυπίας στη Σύλληψη, Βραβείο «Τα μικρά του Αγώνα» και Βραβείο Κοινού. Η Τελετή Απονομής των Βραβείων θα φιλοξενηθεί στο ΟΛΥΜΠΙΑ, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας», την Κυριακή 26 Μαΐου, και θα ολοκληρωθεί με συναυλία του σπουδαίου ερμηνευτή Γιώργου Νταλάρα τον οποίο τιμά φέτος ο ΑΓΩΝΑΣ.

Η Κριτική Επιτροπή του ΑΓΩΝΑ είναι διεθνής και απαρτίζεται από τους:

Επίτιμος Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής: Μάνος Ζαχαρίας (σκηνοθέτης)

Μέλη (αλφαβητικά):

– Δήμος Αβδελιώδης, σκηνοθέτης

– Marc Azéma, αρχαιολόγος, σκηνοθέτης, διευθυντής του Φεστιβάλ Αρχαιολογικής Ταινίας της Narbonne (Γαλλία)

– Tony Coe, σκηνοθέτης, παραγωγός (Αγγλία)

– Dario di Blasi, διευθυντής του Φεστιβάλ Αρχαιολογικής Ταινίας του Bacoli (Ιταλία)

– Νίκος Καλτσάς, αρχαιολόγος, πρώην διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης και του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου

– Θανάσης Λάλας, εικαστικός, συγγραφέας

– Lada Laura, διευθύντρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαιολογικής Ταινίας του Σπλιτ (Κροατία)

– Άννα Νταλάρα, εκδότρια, παραγωγός συναυλιών

– Διονύσης Πετρουτσόπουλος, διευθυντής φωτογραφίας

– Μέμη Σπυράτου, σκηνοθέτης, πρόεδρος του Φεστιβάλ ΑΓΩΝ

Το 12ο Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαιολογικής Ταινίας ΑΓΩΝ τελεί υπό την Αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου.

Βρείτε τον ΑΓΩΝΑ στα socialmedia:

Facebook: https://bit.ly/Agon_FB

YouTube: https://bit.ly/Agon_YT

Website: https://bit.ly/Agon_WebSite

Το φετινό Φεστιβάλ θα διαρκέσει από την Δευτέρα 20/5 μέχρι και την Κυριακή 26/5. Η ταινία «Μετάλλων Τόποι: Σταυροδρόμια πολιτισμού στην ανατολική Μεσόγειο», διάρκειας 55’, θα προβληθεί την πρώτη ημέρα, 20/5

Διαβάστε Περισσότερα

Οι δράσεις του Έργου «ΜΕΤΑΛΛΩΝ ΤΟΠΟΙ»αποτελούν απάντηση στο καθιερωμένο πρότυπο του παθητικού μαζικού τουρισμού

Το Έργο «ΜΕΤΑΛΛΩΝ ΤΟΠΟΙ: Σταυρoδρόμια πολιτισμού στην Ανατολική Μεσόγειο» υλοποιείται στα νησιά της Ελλάδας, Σίφνο, Σέριφο και Κύθνο και στην Κοινότητα Ασγάτας της Κύπρου, περιοχών εξέχουσας -αλλά ελάχιστα γνωστής έως σήμερα- τεχνολογικής κληρονομιάς με μεταλλευτικά-μεταλλουργικά κατάλοιπα ηλικίας άνω των 3500 ετών.

 

Η ανάδειξη της μεταλλευτικής/μεταλλουργικής δραστηριότητας στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, ως ενιαίο σύνολο, προσδίδει στην περιοχή έναν ξεχωριστό χαρακτήρα καταργώντας γεωγραφικά και διοικητικά όρια όπως αυτά των συνόρων και αναδεικνύει τις σχέσεις και αλληλεπιδράσεις των μεταλλοφόρων περιοχών και τη συμβολή τους στη γενικότερη πολιτιστική ιστορία της περιοχής αυτής ανά τους αιώνες. 

 Το Έργο αναδεικνύει την πανευρωπαϊκής εμβέλειας πολιτιστική σημασία των επιλεγμένων περιοχών, συμβάλλει στην ανάπτυξη κοινής τουριστικής στρατηγικής και αυξάνει τη φέρουσα ικανότητα ανάδειξης και προβολής τόπων φυσικής και πολιτιστικής σπουδαιότητας.

 Το Έργο «ΜΕΤΑΛΛΩΝ ΤΟΠΟΙ», υιοθετεί μια πολυεπίπεδη προσέγγιση, η οποία μπορεί να συγκεράσει τις διαφορετικές τάσεις, τόσο της τουριστικής ανάπτυξης όσο και της ανάγκης προστασίας της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Για την υλοποίηση αυτής της προσέγγισης πραγματοποιούνται δράσεις κατασκευής και αναβάθμισης υποδομών για την ανάδειξη γεω-μεταλλουργικών τόπων (π.χ. Κέντρα Ανάδειξης Φυσικής και Γεω-Μεταλλουργικής Κληρονομιάς), βελτίωση της προσβασιμότητάς τους (π.χ. χωροθέτηση-διαμόρφωση περιπατητικών διαδρομών-δράσεις για ΑμΕΑ) και διασφάλισή τους (π.χ. ειδική σήμανση αρχαιολογικών καταλοίπων). Επιπροσθέτως, τμήμα του Έργου αφορά σε δράσεις προβολής των επιλεγμένων περιοχών μέσω σύγχρονων/καινοτόμων τεχνολογικών μέσων (π.χ. τρισδιάστατες απεικονίσεις, δημιουργία διαδικτυακής-GIS πλατφόρμας), νέων μορφών επικοινωνίας (π.χ. μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εφαρμογή για κινητά τηλέφωνα) και συμμετοχής τοπικών φορέων (π.χ. δικτύωση τουριστικών παραγόντων-πιλοτική εφαρμογή διαχείρισης επισκεψιμότητας). 

Ξεχωριστής σημασίας δράση αποτελεί ο σχεδιασμός και η προβολή ταυτότητας τόπου-προορισμού, καθώς και η ανάπτυξη Διαχειριστικών Σχεδίων και Οδηγού «καλών πρακτικών», για την προώθηση και ολοκληρωμένη διαχείριση της φυσικής/πολιτιστικής κληρονομιάς με έμφαση στην προστασία των πολιτιστικών τοπίων που εμπίπτουν στο δίκτυο Natura 2000 (όπως είναι τμήματα των επιλεγμένων περιοχών). 

Οι δράσεις του Έργου αποτελούν απάντηση στο καθιερωμένο πρότυπο του παθητικού μαζικού τουρισμού, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στη διαμόρφωση πολιτικής για τοπική-περιφερειακή και κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη. 

 Η επιδιωκόμενη πολιτιστική, και μέσω αυτής, τουριστική ανάδειξη αναμένεται να ωφελήσει άμεσα τμήματα του τοπικού πληθυσμού δραστηριοποιούμενα επαγγελματικά στον χώρο της τουριστικής βιομηχανίας (ξενοδόχοι, τουριστικοί πράκτορες κ.ά.), τους επισκέπτες των περιοχών αλλά και ευρύτερα τις τοπικές κοινωνίες από τη συνολική ανάπτυξη που θα επέλθει. 

Το Έργο «ΜΕΤΑΛΛΩΝ ΤΟΠΟΙ: Σταυροδρόμια πολιτισμού στην Ανατολική Μεσόγειο», εγκρίθηκε και υλοποιείται στο πλαίσιο του Προγράμματος Συνεργασίας «INTERREG V-A Ελλάδα – Κύπρος 2014-2020» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Τ.Π.Α.) και από Εθνικούς πόρους της Ελλάδας και της Κύπρου. Ο συνολικός προϋπολογισμός του Έργου έχει ύψος 1.301.400,00 € και η διάρκεια υλοποίησής του είναι 24 μήνες

. Πηγή : https://metalplaces.eu/

Διαβάστε Περισσότερα