"Και τα σπίτια πιό λευκα στου γλαυκού το αντάμωμα ..

 Γράφει ο Μηνάς Τζωρτζάκης

Kατ αρχήν γιατί Σέριφος θα αναρωτηθήτε. Γιατί όχι θα μπορούσα να απαντήσω αλλά επειδή είμαι καλό παιδί θα σας εξηγήσω ότι περνώντας μιά φορά που ερχόμουν από Μήλο μου άρεσαν οι παραλίες της έτσι όπως τις έβλεπα από το καράβι.Οπότε , παρκάρισμα παιδιά και σκυλιά (στην κυριολεξία) στα πεθερικά και τιμητική άδεια από τον στρατηγό 3 ημερών με 2 ημέρες οδοιπορικά.Το ότι είχα να κάνω 2 χρόνια διακοπές μου διμιουργούσε κάποιες παραπάνω προσδοκίες για αυτές τις μέρες , που όπως θα διαπιτώσετε δεν διαψεύσθηκαν. 

Σάββατο πρωί 7:30 αναχώρηση με Highspeed και όσα ξέρετε για Ρομίλντες και Σάμενες ξεχάστετα. Αριθμιμένη θέση , μή καπνίζωντες , ένας καφές από το Everest που έχει μέσα και το βιβλίο στό χέρι. Σιγοψιθυρίζω "Να μας πάει μακριά, να μας πάει σε άλλα μέρη.........." με την Τάνια να χαμογελάει και να κάνει μπουρμπουρίλθρες στο fredoccino της.Η διαδρομή ανάξια λόγου καθώς το ταξίδι δεν περιλάμβανε χιλιόμετρα με την μηχανη :D :D . Απόβαση μετά 2:30 ώρες στο νησί και η έκπληξη είναι ότι δεν μοιάζει με ότι είχα εγώ μέχρι τότε στο μυαλό μου για Κυκλάδες. Σπίτια φροντισμένα να συναγωνίζονται στο άσπρο-μπλέ, εναρμονισμένα όλα με την αρχιτεκτονική των Κυκλάδων. Ο Μπιθικώτσης με ληγώνει "Και τα σπίτια πιό λευκα στου γλαυκού το αντάμωμα .....

" Πουθενά Ελενίτ και αλουμινοκατασκευές, φτηνό rooms to let και αρπαχτή γυφτειά. Ξεκινάμε για Λιβαδάκια για το σπίτι με την διάθεση μου να ανεβαίνει και να σιγοτραγουδάω "Μην σταματάς , μην σταματάς να προχωράς , ......έτσι γαμάει ο Πειραιάς........". Το σπίτι καλύτερο από τις προσδοκίες μας και η περιποίηση από τον κυρ Νίκο και την Καρολίνα (Πολονέζα μικρή χάρμα οφθαλμων και χεριών) τέλεια. Πρώτη εξερεύνηση στην παρακείμενη (80 μέτρα απόσταση) παραλία των Λιβαδακίων. Δέντρα μέχρι την θάλασσα , άμμος μέσα-έξω και τί άμμος..... μία χοντρή υπέροχη να σου έρχεται να χώνεις μέσα τα πόδια και τα χέρια σου. Τα νερά λίγο κρύα και λίγο αέρας παραπανω καθότι πέσαμε τίς μέρες που είχε χαλάσει λίγο ό καιρός και είχε πέσει η θερμοκρασία.

 Ο ήλιος όμως ακλόνητος βοηθούσε στην απόκτηση αυτού του υπέροχου χρυσαφιού χρώματος που με διακρίνει............Μιά που το αρχίσαμε έτσι ....ας πάρουμε τις παραλίες της Σερίφου πρώτα ........Η Σέριφος δεν έχει παραλίες .....έχει ΤΙΣ παραλίες. Μεγάλες με άμμο μέσα - έξω και με εύκολη πρόσβαση ακόμα και για SS (ναι ..πάνε και τα tuono Noela - Mic). Προστατευμένες , οι περισσότερες , μέσα στους κόλπους δεν θα δημιουργήσουν πρόβλημα ακόμα και με μπόλικο αέρα. Λιβαδι , Λιβαδάκια , Βαγιά, Γάνεμα, Κουταλάς, Μεγάλο Λιβάδι , Αβεσσαλού, Αγ. Ιωάννης, Ψιλή Αμμος είναι μερικές από αυτές. Κατα βάθος η Σέριφος είναι η χαρά του enduro καθώς χωματόδρομοι οδηγούν σε μικρές αλλά κι μεγάλες παραλίες.

 Μην περιμένετε ομπρέλες ,καντίνες , μουσική και φασαρία. Ο πιό δυνατός ήχος άντε να είναι από κανένα γεράκι. Όσοι σκέφτεστε κάτι σαν Πάρος -Μύκονος - greek islands καλύτερα να πάρετε το επόμενο καράβι και να φύγετε. Εδώ ήρθατε για τα καθαρά νερά και τις βουτιές στο κύμα, παρέα με μιά στοίβα βιβλία, να ανοίξετε και τα στραβά σας που όλο τον χειμώνα ΜΟΤΟ και 0-300 διαβάζετε.Το Σέριφος βγαίνει από το στέρφος (άγονος) όπως λέει και ο οδηγός και πράγματι μου έκανε εντύπωση το τι κοτρώνι και χώμα έχει αυτό το νησί. Βέβαια αυτό είναι και η ευλογία του καθώς το υπέδαφος του έχει πλούσια κοιτάσματα σίδηρου,γρανίτη και μάρμαρου. Αυτό γίνεται εμφανές και από τα πολλά λείψανα των εργοταξίων και των ορυχείων που μπορείς να δείς.

 Λίγο έξω από την Χώρα υπάρχει μαρμάρινο μνημείο στην μνήμη αυτών που σκοτώθηκαν το 1916 όταν ξεσηκώθηκαν οι εργάτες για το οκτάωρο. Με την ίδια ευκολία που ανοίχτηκαν τρύπες στην γή ανοίχτηκαν και στα σώματα των εργατών. Τόσο μακρινά αλλά και τόσο κοντινά τα γεγονότα, 90 χρόνια μετά για τα ίδια πράγματα παλεύουν οι εργαζόμενοι. Κάποιων τα κόκκαλα θα τρίζουν."Και εσύ λαέ βασανισμένε μην ξεχνάς ....... το κινητό&...".Κάνωντας τον γύρο του νησιού έχεις την ευκαιρία να δείς όλη την ομορφιά του από ψηλά και όλες τις παραλίες του. Όρεξη να έχεις να ανεβοκατεβαίνεις τους χωματόδρομους και αυτοί θα σε αποζημιώσουν με όμορφες παραλίες.Το οδικό δίκτυο δεν είναι και κάτι το σπουδαίο αλλά σου επιτρέπει να κάνεις τον γύρο του νησιού άνετα.Η νυκτερινή ζωή του νησιού κινήται μεταξύ Λιβαδιού και Χώρας.

 Το Λιβάδι σαν επίνειο που είναι είναι πιό ζωντανό με περισσότερα μαγαζιά,εστιατόρια,καφετέριες,μπαράκια. Φούρνοι σαν τον «Επιούσιον» έχουν τα πάντα από ψωμί ,τόστ, τυρόπιττες μέχρι γλυκά από τον Φλόκα.Στην Χώρα τώρα είναι πολύ πιό ήρεμα τα πράγματα αλλά εξίσου όμορφα.Ας ξεκινήσουμε την περιήγηση από την Χώρα. Ανεβαίνοντας από το Λιβάδι μία στάση είναι απαραίτητη , λίγο πρίν την Χώρα, στο «Μπαλκόνι». Καφετέρια με μιά απίθανη θέα στο λιμάνι και στην τριγύρω περιοχή. Απαλή μουσική με Enya και "Flow of the Orinoko&" να δημιουργεί χαλαρή διάθεση και να μην θέλεις να πείς τίποτα , απλά να κοιτάς και να χάνεται το βλέμμα σου στο απέραντο γαλάζιο.

 Απέναντι η Σίφνος δίνει υποσχέσεις για κάποιο άλλο καλοκαίρι ενω βαθιά μέσα η Μήλος φέρνει όμορφες αναμνησεις. Είναι εκείνες οι στιγμές που δεν θές να είσαι μόνος σου , γιατί μιά τέτοια ομορφιά είναι πλεονεξία να μην την μοιράζεσαι , αλλά και πάλι δεν θές να μιλάς. Απλά να ξέρεις ότι αυτός/η είναι κάπου δίπλα σου και μοιράζεται τα ίδια όμορφα πράγματα.Θέλει άδειασμα από όλες τις σκέψεις. Δουλειά/παιδιά/λέσχη/χρέη να αποστραγγιστούν τελείως από το μυαλό να κάνεις format και επανεγκατάσταση όλων των πραγμάτων μετά , σε καθαρό μυαλό. "Return to innocence" όπως λένε από το ηχείο οι Enigma μην φάς όπως λέω εγώ.Ο ήλιος πέφτει πίσω από τον Πετριά και στρίβοντας γλυκά το γκάζι , ανεβαίνουμαι ακόμα πιό ψηλά για την Χώρα.

 Γενικά όλη ατμόσφαιρα ευνοεί τις χαλαρές βόλτες. Τα 40 χιλιόμετρα είναι πολλά και τα 60 ιλλιγγυώδει. Βάλτε μιά τρίτη και ανεβοκατεβήτε την Σέριφο με 3000 στροφές , αστε τα κόκκινα για τους Μπράλους και τις Εθνικές. Το μόνο που θα ξύσετε εδώ είναι τα αξύριστα γένεια σας.Στο έμπα της Χώρας ο «Καραβόμυλος» - ρακάδικο - μας καλοσωρίζει με όμορφη και ποιοτική ελληνική μουσική. Ανεβαίνουμαι τα απαραίτητα σκαλοπάτια μέχρι το κάστρο όπου έχεις μιά πανοραμική εικόνα της Χώρας και του Λιβαδιού. Στην πλατεία του υπέροχου νεοκλασσικού Δημαρχείου καθόμαστε να δοκιμάσουμε γλυκό κορμό με γεμάτη γεύση σοκολάτας.

 Καρέκλα ψάθινη , τραπεζάκι σιδερένιο , όλα καθαρα και περιποιημένα άνθρωποι ευγενέστατοι και την πρώτη μπουκιά μας συνοδεύει η Cesaria Evora ,απαραίτητο συμπλήρωμα της εξωτικής γεύσης της σοκολάτας, Sodade και Mar Azul και μιά παράξενη συνομωσία υφαίνεται γύρω μου. Κάτι δεν μου πάει καλά αλλά δεν αργώ να καταλάβω τι είναι. Η υσυχία , οι ορδές των Αυγουστιάτικων τουριστών έχουν φύγει και έχουν πάρει μαζί την φασαρία τους. Γύρω μου άνθρωποι που μιλάνε ψιθυριστά , Ελληνες και ξένοι , που απολαμβάνουν την στιγμή χωρίς να θέλουν να τους απολαύσουν οι υπόλοιποι. Αν πεινάσετε πάντως ακριβώς δίπλα υπάρχει ο Ζορμπας.

Τωρα τι εστί Ζορμπάς...... Η ταμπέλα που βλέπεις πρώτη είναι «Βιαστικοί και νευρικοί σερβίρονται τελευταίοι» , αυτό τα λέει όλα.Ζουμερό χταποδάκι, ξεροψημένος μαραθοκεφτές, μυρωδάτα ρεβύθια στον φούρνο με δενδρολίβανο είναι επιγραμματικά κάποια από τα πιάτα του. Συνοδεύτετα με το ελαφρύ τσίπουρό του και αν η δουλεία είναι λίγη πιάστε του και την κουβέντα. Μισεί τους ειδικούς , τους ξερόλες και τους σνόμπ, είναι έξω καρδιά και αυτός και η γυναίκα του. Στο τέλος τρατάρει και λουκουμάκι. Η κουβέντα θα μας έπαιρνε μέχρι το πρωϊ αλλα κάτι είχα δεί πιό πρίν και είχα αλλα στο μυαλό μου. Αφήνουμαι τον κυρ Δημήτρη με την γυναίκα του την Μαρία και ξανακατηφορίζουμε για Λιβάδι. Σαφώς περισσότερος κόσμος και πασαρέλα με πολλές γυναίκε μόνες (μπάκουρες ορμάτε). Αριστερά και πρίν αρχίσει η παραλία υπάρχει το Yaght Club.

 Μπαράκι όμορφο με καταπληκτικό εσωτερικό και τραπεζάκια λίγο πρίν το κύμα και κάτω από δένδρα με το φαναράκι τους να φωτίζει.Παραγγέλνουμε Μαργαρίτες και ενω οι Pink Martini τραγουδάνε "Una notte a Napoli con la luna e il mare ho incontrato un angelo....." και εγω ξαναερωτεύομαι την γυναίκα μου. Παρεγγείλτε το καταπληκτικό Mohito τους. Το απόλαυσα ακούγοντας Chan chan και δίνοντας υποσχέσεις στην γυναίκα μου για το απολαυσουμαι , ποτό και τραγούδι, στον τόπο τους . Κούβα που θα πάει θα έρθουμε...Με το Αλκίνοο να λέει "Αναθεμάσε ... δεν με λυπάσαι..." αποφασίζουμαι να αφήσουμε τις καρέκλες μας και να κάνουμε μιά βόλτα με τα πόδια.Περνάμε μπροστά από την Γυρομανία με το υπέροχο γύρο κοτόπουλο και το Καρνάγιο με τους Green Days να λένε τα δικά τους.

 Φτάνουμε στην ακρη του Λιμανιού και δύο σκάλες μας βάζουν σε δίλιμα. Από την μία δεν μπορώ να διακρίνω καθαρά την μουσική αλλά από την άλλη οι Dire Straits έχουν πατήσει γκάζι και ο David σολάρει όπως μόνο αυτός ξέρει. Αρα δίλιμμα δεν υπάρχει και συνεχίσουμε προς τα δεξιά και τον Ανεμο. Μπυρίτσα και ποικιλία και ο Iggy να φωνάζει I am the passenger..... σιγά ρε μάγκα ..... και εγώ I am the driver κάτσε πίσω τώρα. Στην δεύτερη μπύρα η διάθεση μας ανεβαίνει και άλλο και χοροπηδάμε σαν τον jumping jack των Rolling Stones και την ώρα που οι Metallica γυρνάνε σελίδα με βραχνή φωνή την κάνουμε σιγά - σιγά. Οι μέρες περνάνε και εμείς .... γυρνάμαι.....Οχι δεν τα γυρίσαμε όλα όσα θα θέλαμε αλλά θα ξανάρθουμε. 

Η Σέριφος είναι όμορφή , πεντάμορφη μέσα στην ξεραϊλα της αλλά οι παραλίες είναι κάτι το καταπληκτικό. Οι ανθρωποί της ήταν ευγενικοί και πέρασα όμορφα. Την συστείνω σε όσους θέλουν να ξεκουραστούν και το κίτς τους απωθεί. Πουθενά δεν με ενόχλησαν τα αυτιά μου με χιτάκια ντισκοτσιφτετέλια και τα «και καλά» εθνικ. Το είδος της μουσικής που περιγράφω στα μπαράκια είναι το αληθινό, αυτό που πραγματικά παίζουν.Το φαγητό κυμαίνεται από 20 ευρώ το ζευγάρι με απλά μαγειρευτά φαγητά μέχρι 50 - 60 ευρώ άμα θές και το ψαράκι σου. Οι καφέδες είναι στην σταθερά των 3 ευρω και τα ποτά/μπύρες από 6 - 8 ευρω. Μπορείς να περάσεις τόσο φθηνά όσο και ακριβά. Το δωματιό μας , πάνω σαλόνι -κουζίνα - μπαλκόνι και κάτω κρεβατοκάμαρα τεράστια , με δύο τουαλέτες air condition και τηλεόραση 40 ευρώ. Σέριφος .... μην φύγεις καλή μου θα ξανάρθουμε ...

 http://mtzortzakis.blogspot.gr