ΕΙΣΑΓΩΓΗ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ, ΣΧΟΛΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ143[Ed.114 (11)]143.
Ὁ Ἀρχίλοχος ὑπῆρξε πραγματικὸς ἄντρας· ἤξερε πότε κινδύνευε νὰ κλάψει
καὶ πότε χρειαζόταν νὰ σκοτώσει. Γιὸς ἑνὸς εὔπορου Πάριου καὶ μιᾶς
δούλας, διέθετε τὸ μέτρο τῆς ἀπερισκεψίας ποὺ χαρακτηρίζει κάθε εὐφυὴ
ἄνθρωπο. Μεγαλώνοντας ἀνάμεσα στὴν παράδοση του πατέρα νόμου καὶ στὴν
αἰώνια μοντερνικότητα τῆς μητέρας ἐπιθυμίας, διαμόρφωσε ἐκείνη τὴ βαθιὰ
αἴσθηση ρεαλισμοῦ ποὺ καταλογίζει τὴν πραγματικότητα στὴν ἀντοχὴ τῆς
ἐπινόησης. Ὅταν ἀποφάσισε νὰ ἀντιμετωπίσει τὰ οἰκονομικὰ προβλήματά του,
ἔγινε μισθοφόρος καὶ ὅταν χρειάστηκε νὰ σπαταλήσει τὸ αἷμα του ἄδικα
στὴν πληρωμένη μάχη, ἀντέδρασε σὰν ἐργαζόμενος: προστάτευσε τὴν ἐργατικὴ
δύναμή του. Ὅταν ἀποφάσισε νὰ παντρευτεῖ τὴ γυναίκα ποὺ ἀγάπησε καὶ ὁ
πατέρας της ἀρνήθηκε τὸ γάμο, ξέσπασε σὰν κτῆνος κατὰ πάντων, ὁδηγώντας
τὴν οἰκογένεια ποὺ τὸν ἀρνήθηκε σὲ μαζικὴ αὐτοκτονία. Ὅταν ἀποφάσισε νὰ
ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν ποίηση, ἐπινόησε ἕνα νέο εἶδος καὶ ἀνανέωσε πολλὰ
παλαιότερα. Ἔγινε ὁ πρῶτος γνήσιος λυρικὸς ποιητὴς τῆς Εὐρώπης, μὲ τρόπο
τελειωμένο, κλασικό. Ὅταν σκοτώθηκε στὴ μάχη, ὁ φονιὰς του δὲν ἔγινε
δεκτὸς στὸν ἱερὸ χῶρο τῶν Δελφῶν. Ποιός θὰ τολμοῦσε, σήμερα, νὰ
ἱσχυριστεῖ τὸν ἑαυτό του, μὲ τόσο λαμπρὰ ἀποτελέσματα; Σκουριά, πολλὴ
σκουριὰ στὸ λινὸ τῆς ζωῆς μας.
Βάτραχο ἀπὸ τὴ Σέριφο. Σύμφωνα μὲ τὴν ἀρχαία λαϊκὴ παράδοση, οἱ βάτραχοι τῆς Σερίφου δὲν κρόαζαν ποτέ, μόνο ἔπιναν σκέτο νεράκι, ὅπως ὅλοι οἱ βάτραχοι ἄλλωστε.
Συνεπῶς, βαριὰ κατάρα τῆς δίνει, προτείνοντας ἕνα τέτοιο ἄντρα.
Πῆ βήσεαι νέορτον ἐπιγαμέειν πόσιν;
Τίθει δ' ὀχῇα βατράχῳ Σεριφίῳ·
κᾆτ' εὐπορήσεις διψέουσ', ἐὰν δ' ἄρα
βινητιήσῃς, στριφνὰ βινηθήσεαι·
Ποιός ἄντρας θὰ σὲ πάρει;
Βρὲς κανένα βάτραχο ἀπὸ τὴ Σέριφο
κι ὅταν χορτάσεις δίψα, γαμήσου·
κι ἄν δὲ χορτάσεις, ἄντε γαμήσου!
γιαννης γουναρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου