«Μολις ανοίξω την εφηµερίδα και αρχίσω να διαβάζω, βλέπω βρικόλακες να τριγυρνούν ανάµεσα στις γραµµές. Είναι παντού! Απλώνονται σαν τους κόκκους της άµµου. Έπειτα, όλοι µας, χωρίς εξαίρεση, φοβόµαστε τόσο πολύ το φώς…»
Ερρίκος Ίψεν, «Βρικόλακες»
Ερρίκος Ίψεν, «Βρικόλακες»
Ιστορικά, η Δεξιά Παράταξη στην Ελλάδα, και ιδίως προδικτατορικά, επέλεγε υπουργούς Δηµόσιας Τάξης µε αυστηρά ιδεολογικά κριτήρια, µε την έννοια ότι µπορούσες να δεις σε άλλους υπουργικούς θώκους διάφορα παλληκάρια, τα οποία επιλέγονταν µε κριτήρια όπως η στενή σχέση µε τον αρχηγό, η εύνοια από τους βιοµήχανους και τους εφοπλιστές, τα ψηφαλάκια που κουβάλαγαν από…
Μεταπολιτευτικά, όποτε η ίδια παράταξη άσκησε κυβερνητικές ευθύνες και χωρίς να αποστασιοποιείται αισθητά από αυτή την «ορθόδοξη» λογική, προσέφερε κατά περιόδους κάποιες «ανακαινίσεις» και «εξωραϊσµούς» στην κλασσική συνταγή, γεγονός που ήταν περισσότερο απόρροια της σταθερότητας του αστικού πολιτικού συστήµατος και λιγότερο επίδειξη καλών προθέσεων. Άλλο πράγµα ας πούµε ο, αλήστου µνήµης, Αναστάσιος Μπάλκος και άλλο ο Προκόπης Παυλόπουλος…
Μέχρι που φτάσαµε στην εποχή του Δένδια! Ο οποίος, δεν ασκεί προσωπική πολιτική και δεν τον χρησιµοποιεί η Τρόϊκα Εσωτερικού για να πραγµατοποιήσει τα προσωπικά του βίτσια. Η συγκεκριµένη πολιτική φιγούρα, σε άλλες περιόδους, πιο «ήρεµες», δεν θα στερούνταν γραφικότητας. Άλλωστε δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από το 2008, που είχε εισηγηθεί, µε όση µανιοκαταθλιπτική δόση διέθετε, την χρήση της κουκούλας, σε ιδιώνυµο έγκληµα. Ο τύπος αυτός, προφανώς επειδή ζούσε – και όπως φαίνεται εξακολουθεί να ζει – σε κάποιο παράλληλο σύµπαν, δεν είχε πάρει χαµπάρι ότι η κουκούλα, ήταν και συνεχίζει να είναι, βασικός ενδυµατολογικός κώδικας της ελληνικής πιτσιρικαρίας και όχι µόνο, και ότι αυτό από µόνο του, δεν καθιστά κάποιον αυτοµάτως µέλος των «Πυρήνων τη Φωτιάς»…
Όσο γέλιο και καζούρα προξένησε κάποτε στην συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής νεολαίας, η στάση ενός προκατόχου του θρησκόληπτου «σοσιαλιστή» τη δεκαετία του ΄90, του Παπαθεµελή, που ήθελε να επιβάλει το κλείσιµο των νυχτερινών κέντρων στις 12 τη νύχτα, ώστε οι νέοι να διαβάζουν απερίσπαστοι Νίτσε, Χέγκελ και το «Περί Θελήσεως» του Μάξιµου του Οµολογητή, άλλο τόσο βρήκε απήχηση στην κοινωνία η άποψη του Δένδια για την κουκούλα.
Το συγκεκριµένο λοιπόν παλληκάρι του φοιτητικού της ΟΝΝΕΔ και της ΔΑΠΝΔΦΚ, που το θυµάµαι αµυδρά, καθότι, όταν αυτός «έφευγε» από τη Νοµική της Αθήνας, εγώ «έµπαινα» και, εκτός του ότι δεν ερχόµουνα από το Κολλέγιο Αθηνών όπως αυτός, αλλά από τη λαϊκή συνοικία του Σκοπευτηρίου της ανταρτοµάνας Καισαριανής και των «προσφυγικών» του Βύρωνα, βρέθηκε να χειρίζεται τη Δηµόσια Τάξη και Ασφάλεια, σε µια περίοδο, από τις πιο κρίσιµες µεταπολεµικά για αυτή την Πατρίδα και το Λαό της.
Και φαίνεται ότι έχει βαλθεί να µας αποδείξει πως έχει πάρει τις αποφάσεις του, οι οποίες ταυτίζονται πλήρως µε τις εντολές που υλοποιεί κατά γράµµα από το Μαξίµου και τον Αρχηγό του, και οποίος µε τη σειρά του, για να µπορέσει να ανασυστήσει έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο µιας κατακερµατισµένης Δεξιάς, δεν διστάζει να επενδύει στην προβοκάτσια, στο λαϊκισµό, στα εµφυλιοπολεµικά ακροδεξιά αντανακλαστικά και στις παρακρατικές µεθόδους, προκειµένου να εξυπηρετήσει µε την εθελόδουλη στάση του, τα συµφέροντα της ξένης και ντόπιας οικονοµικής ελίτ σε βάρος της κοινωνίας.
Όταν φτάνει µια κυβέρνηση να δίνει εν έτει 2013, µπασταρδεµένη και κατακρεουργηµένη από το µοντάζ, τη δήλωση ενός βουλευτή της Αριστεράς για τη βία, τότε αυτό είναι στυγνή γκεµπελική µέθοδος και δείχνει ΦΟΒΟ. Όταν ένας υπουργός δηλώνει ότι το κόµµα της Αξιωµατικής Αντιπολίτευσης βρίσκεται «σε µετάβαση προς τη νοµιµότητα», δείχνει ένδεια επιχειρηµάτων και υποδηλώνει ΦΟΒΟ.
Όταν ένας υπουργός δηλώνει ότι οι τροµοκρατικές επιθέσεις «έχουν την ίδια (ιδεολογική & οργανωτική) µήτρα» µε αυτές τις 17 Νοέµβρη και την ίδια ώρα ανέχεται δηλώσεις της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, ότι πίσω από τα χτυπήµατα είναι οι «γνωστοί αριστεροί εξτρεµιστές», σηµαίνει ότι ζητάει δεκανίκι από την φασιστική ακροδεξιά και υποδηλώνει ΦΟΒΟ. Όταν ένας υπουργός δηλώνει ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις και οι τροµοκρατικές επιθέσεις (λες και είναι το ίδιο πράγµα), δεν βοηθούν «στη δηµιουργία επενδυτικού κλίµατος», σηµαίνει κατρακύλα στον άγριο αυταρχισµό και κλείνει το µάτι στη Χρυσή Αυγή να αναλάβει δράση, ως εκτελεστικός βραχίονας του συστήµατος. Και αυτό υποδηλώνει ΦΟΒΟ µπροστά στη λαϊκή αντίσταση.
Ένα ολόκληρο σύστηµα πολιτικής και οικονοµικής διαπλοκής, προεκλογικά και µετεκλογικά, επένδυσε πάνω στην διάχυση του ΦΟΒΟΥ και των απειλών στην κοινωνία. Αυτό που έχουν κάνει όµως στην κοινωνία, συµπυκνώνεται στα λίγα λόγια ενός µικρού παιδιού, µιας µικρής µαθήτριας ενός Δηµοτικού Σχολείου της Καλαµάτας, µόλις προχθές στο µάθηµα της Έκθεσης, το οποίο έδωσε στη δηµοσιότητα η τοπική Ένωση Γονέων: «Το µόνο που θέλω είναι µια δουλειά για τη µανούλα µου, για να έχουµε ψωµί να φάµε και παπούτσια να φορέσουµε»…
Κάθε µέρα, σε κάθε σπίτι, χιλιάδες ελληνόπουλα, ζουν τον ίδιο εσωτερικό λυγµό. Γνωρίζουµε ότι δεν πρόκειται να πέσετε αµαχητί και θα χρησιµοποιήσετε ό, τι πιο αθέµιτο πολιτικό και παρακρατικό µέσο κρίνετε ότι συµφέρει, προκειµένου να γαντζωθείτε στην Εξουσία. Το στοίχηµα είναι ανοιχτό και αφορά τη ζωή µας. Άρα η σύγκρουση θα είναι ΜΕΤΩΠΙΚΗ!
ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΑΒΑΝΕΛΟΣΠηγή : http://parosnewsblog.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου