Έτσι έκανε πάντα. Όποτε τά ‘βρισκε δύσκολα,
σταύρωνε τα χέρια, έβαζε τό ‘να πόδι πάνω στ’ άλλο, κρύβονταν…
κι αφήνονταν να σκέφτεται πόσο ανώφελο ήταν να κάνει κάτι.
Τι τα θες! σκέφτονταν. Τα πράματα δεν αλλάζουν! Ίδια θα
είναι πάντα! Χρόνια έτσι λειτουργούν! Δυνάμεις ξένες για μας!
Κανένα νόημα δεν έχει να σπάς το δικό σου κεφάλι, δίχως
ν’ αλλάζει κάτι… Άλλωστε, ποιος έχει όρεξη να συγκρούεται
με το κατεστημένο! Καλύτερα να μάθεις πώς δουλεύει…
Πώς
λειτουργεί… Ίσως έτσι να καταφέρεις, και να βρεις μια καλή θέση
στο μηχανισμό, που να σου εξασφαλίζει μια ζωή· διόλου ευκαταφρόνητη…
Τότε θά ‘χεις όλες τις ανέσεις, όλες τις απαραίτητες γνωριμίες που
θα χρειαστείς. Και θα προστατεύεσαι, και θα είσαι ασφαλής!
Κι ίσως, ναι… τώρα που το σκέφτομαι: Το να προσαρμόζεσαι να μην
είναι προσόν άχρηστο! Ίσως…»
Αφού το σκέφτηκε ακόμη λίγο το πράμα βαθιά· είπε:
Κι αν δεν κάνω εγώ κάτι· κάποιος άλλος θα βρεθεί… Άλλωστε
η ιστορία έχει δείξει ότι γεννά τους ανθρώπους που την σπρώχνουν
μπροστά. Τι τα θέλω λοιπόν και σκοτίζομαι! Αφού δεν μπορώ, δεν
είμαι καμωμένος γι’ αυτά…
Εγώ είμαι χαρακτήρας πράος και ήσυχος.
Και την αυτοθυσία, εδώ που τα λέμε… δεν μπορούν όλοι οι
άνθρωποι να την υπηρετήσουν… Ανθρώπινο αυτό. Πολύ ανθρώπινο.
Μα αν κάπου δω ότι επέρχονται αλλαγές, τότε ναι… μετά χαράς ν’
ακολουθήσω το ρεύμα…
Δεν είμαι στενόμυαλος. Μπορώ ν’ αντιληφθώ
ένα βήμα μπροστά… Το μόνο που δεν μπορώ, είναι να συμμετέχω. Λόγω
φόβου… συστολής, προσωπικής αδυναμίας, κι ίσως ιδιοσυγκρασίας.
Α! ναι… η κοινωνική ψυχολογία έχει μιλήσει σαφέστατα γι’ αυτά. Δεν
είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. (Αλήθεια αυτό.) Δεν ρώτησα όμως.
αν μπορούμε ν’ αλλάξουμε; Αν μπορούμε να γίνουμε αλλιώς;…
Μα τι τα θες!
Τα πράματα δεν αλλάζουν! Ίδια θα είναι πάντα! Χρόνια έτσι λειτουργούν!
Δυνάμεις ξένες για μας! Και μες την αλλαγή ίδια πάλι μένουν… Κάποιοι
λεν: ότι δεν μπορώ να διακρίνω ουσιώδεις διαφορές σ’ έναν αγώνα
ανέλιξης της ανθρωπότητας σ’ επίπεδα υψηλότερα…
Ίσως. Μα ποιος
σπάει το κεφάλι του να μάθει άλλα πράματα απ’ αυτά που λεν τα μάτια
κι η εμπειρία του ανθρώπου. Αυτό είναι έργο δύσκολο. Που απαιτεί
δυνάμεις Τιτάνα. Και ποιος έχει δυνάμεις… ή διάθεση ν’ αλλάξει στοχασμό
και καθημερινές συνήθειες…
Καλύτερα αυτό που λέω: Ότι δεν μπορώ,
σαν άνθρωπος απλός, αδύναμος, να κάνω κάτι· ότι δεν βοηθάει κι η
κλίση μου αυτή στην προσαρμοστικότητα, η ένταξη στο μηχανισμό·
έμαθα χρόνια τώρα να λειτουργώ έτσι και τώρα είναι πολύ δύσκολο ν’
αλλάξω.
Αλλά…
Σκέφτομαι και αυτό. Μόνο οι άνθρωποι οι απλοί, οι καθημερινοί, οι
φοβισμένοι συμβιβάζονται σε μία κατάσταση;… Δεν ξέρω αν έχω
το δικαίωμα αυτό να το πω, αλλά νομίζω πως όχι.
Πως ακόμη κι
άνθρωποι των οποίων το μυαλό κι η πράξη απέχουν οργιές από τη
δική μου φύση, με τον καιρό… υπεισέρχονται σε μία κατάσταση
που λίγο διαφέρει απ’ τη δική μου. Είναι ίδιοι με μένα; Όχι. Είναι
καλύτεροι από μένα; Στο βαθμό που η προθεσή τους είναι ν’
αλλάξουν τον κόσμο, τότε, ναι, είναι καλύτεροι.
Και γι’ αυτό
αξίζουν το σεβασμό μας. Μόνο που: κάποια στιγμή ο καιρός
αλλάζει. Κι οι τρόποι και τα εργαλεία που είχαν αναπτύξει για να
εξηγούν τα φαινόμενα, είναι πλέον παρωχημένα…
Γιατί τα
φαινόμενα αλλάζουν πίσω από το προκάλλυμα της ψευδαίσθησης
των ματιών, της στατιστικής και της εμπειρίας. Οπότε και η
σκέψη επηρεάζεται αντιστοίχως. Ακολούθως η πρακτική, κι η
προσωπικότητα. Επηρεάζονται δια της έλλειψης της αλλαγής.
Η τροποποίηση που συμβαίνει στον κόσμο, εκλαμβάνεται ως μη
αλλαγή, άρα κι όλες οι πτυχές της συμπεριφοράς βιώνουν τη
στασιμότητα και τη μηχανική ανακύκλωση…
Είμαστε ίδιοι λοιπον,… εμείς οι αδύναμοι, οι καθημερινοί, οι απλοί
άνθρωποι, μ’ αυτούς που καθόλου δεν προσπαθούν να προσαρμοστούν
ή να διαιωνίσουν το κατεστημένο; Υπό το πρισμα των παραπάνω, ναι…
Είμαστε ίδιοι!
Και γι’ αυτό αξίζουν την κριτική μας. Ας αλλάξουν αυτοί, για ν’
αλλάξουμε και μεις. Ας δουν αυτοί, για να δούμε και μεις. Ας
προσπαθήσουν αυτοί, για να προσπαθήσουμε και μεις… Μας
δικαιολογεί αυτό; Όχι… Βολεύει.
Άλλωστε ανέπτυξα προηγουμένως
το σκεπτικό της φύσης μου. Αυτά είναι απλώς λόγια λόγια…,
και τώρα που το σκέφτομαι — μη δίνεται και πολύ σημασία
σ’ ό,τι λέω…
Έτσι σκέφτονταν ένας άνθρωπος που ζούσε λάθος, μες τηνπροσαρμογή, διόλου ανόητος
.Πηγή : http://seisaxthia.wordpress.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου