Τα αιχμάλωτα μικρά πουλιά

Λούγαρο Carduelis spinus>φωτό Άρης Χρηστίδης

Από τον Γιάννη Πουλόπουλο
          Το θέμα της επανένταξης άγριων πουλιών στη φύση είναι ένα αρκετά περίπλοκο θέμα, στο οποίο υπεισέρχονται αρκετοί παράγοντες. Το να θεωρήσουμε λ.χ. ότι ένα πτηνό μοιάζει να πετάει καλά, δεν σημαίνει ότι είναι έτοιμο να ζήσει ελεύθερο. Χρειάζεται να ελεγχθεί τόσο από άποψη υγείας όσο και από άποψη καλής φυσικής κατάστασης, συμπεριφοράς, ενώ σημαντικό ρόλο παίζει το είδος της κοινωνικής οργάνωσης του κάθε είδους πουλιού. Επίσης είναι σημαντική παράμετρος η κατάλληλη εποχή απελευθέρωσης ώστε να παρέχουμε στα πουλιά αυξημένες πιθανότητες επιβίωσης καθώς και η επιλογή του πλέον κατάλληλου βιότοπου γι αυτό. Σημαντική είναι η γνώση του ιστορικού του καθενός πτηνού ατομικά, δηλαδή πότε και που πιάστηκε, σε τι χώρο και για πόσο καιρό κρατήθηκε σε αιχμαλωσία, η ηλικία, το φύλο και το είδος του, τον τύπο τροφής που του δόθηκε κλπ.
    Με την υπερτριαντάχρονη πείρα σε αυτά τα θέματα, πιστεύω ότι αυτό που ίσως φαίνεται απλό σε κάποιον «χομπίστα», μόνο απλό δεν είναι. Και επειδή η κάθε περίπτωση συχνά έχει μοναδικά χαρακτηριστικά, το πιο ασφαλές για το καλό τέτοιων δύστυχων πλασμάτων, είναι η αποστολή τους στο ΕΚΠΑΖ, ασχέτως αν είναι ένα Σκαρθάκι ή 100 διάφορα μικροπούλια κάθε φορά. Εμείς μεθοδικά τα ελέγχουμε ένα προς ένα, παρακολουθούμε συμπεριφορές και δυνατότητες ενδυνάμωσης των πτητικών ικανοτήτων τους, επίσης ανάλογα με το είδος στο οποίο ανήκουν  τα διαχωρίζουμε από άλλα.  Εάν υπήρξαν αιχμάλωτα τα «εκπαιδεύουμε» με την βοήθεια μη απελευθερώσιμων (ανάπηρων) ατόμων του ίδιου είδους, αποφεύγουμε την εξοικείωσή τους με τον άνθρωπο, κάνουμε παρασιτολογικές  και άλλες εξετάσεις κλπ, κλπ. και ορίζουμε για την απελευθέρωσή τους τον χρόνο και τον τόπο.
          Τα μόνα πουλιά που ίσως επιβάλλεται να ελευθερώνονται αμέσως είναι εκείνα που από λάθος τους μπήκαν σε κάποιον κτηριακό χώρο και παγιδεύτηκαν εκεί μέσα πετώντας εδώ και κει πανικόβλητα, οπότε κινδυνεύουν άμεσα και από ατυχήματα (να συγκρουστούν λ.χ. σε κάποιο κλειστό τζάμι με ολέθρια αποτελέσματα για τα ίδια).
          Τονίζω πάλι με έμφαση ότι εφόσον ένα αγριοπούλι βρίσκεται σε αιχμαλωσία, -είτε σε μικρό κλουβί, είτε σε μεγαλύτερη κλούβα-, για αρκετές ημέρες, επιβάλλεται να γίνει συνεννόηση μαζί μας (το τηλέφωνο του γράφοντος είναι 6979914851) για την ασφαλή αποστολή τους σε μας. Υπάρχουν περιπτώσεις πτηνών που πιάστηκαν κατά την μετανάστευσή τους, οπότε μετά από αρκετές μέρες αιχμαλωσίας, είναι πλέον αργά να απελευθερωθούν  άμεσα, ιδίως αν έχουμε δραματική επιδείνωση των καιρικών συνθηκών, ενώ αν τα συγκεκριμένα πουλιά μεταναστεύουν για πρώτη φορά (μωρά γεννημένα την ίδια χρονιά), έχουν εναντίον τους και την απειρία. Και επειδή η «ισχύς εν τη ενώσει», συνήθως τα μικροπούλια δεν απελευθερώνονται μεμονωμένα εκτός από ειδικές περιπτώσεις. Τέλος ο μόνος σωστός τρόπος είναι να αντιμετωπίζονται και αυτά σαν άτομα ένα προς ένα ασχέτως του αριθμού τους, οπότε μειώνουμε στο ελάχιστο την περίπτωση λάθους, είτε την εξάπλωση κάποιας μεταδοτικής ασθένειας μεταξύ τους, είτε ακόμη χειρότερα στον ελεύθερο πληθυσμό μετά από μια απελευθέρωση, με ολέθρια συνήθως αποτελέσματα για τον ελεύθερο πληθυσμό.    
Για το ΕΚΠΑΖ,
Γιάννης Πουλόπουλος
Αίγινα, 2/12/2014
Πηγή :