Μιας και η λογοκρισία είναι κάτι το οποίο ανέκαθεν αποτελούσε για μένα κάτι το ανούσιο, θα μπορούσα μεταφέροντας τη γραφή σε άπταιστα ροδίτικα, να δανειστώ για τίτλο εκείνο που' ρχεται σαν διαπίστωση από τα λόγια μιας ομοϊδεάτισσας ηλικιωμένης κυρίας απο κάποιο χωριό της νοτιοδυτικής πλευράς του νησιού: "
Εκάμαμέ ντα ούλα σύσκατα..." Αυτό το "εκάμαμε" είναι που σηκώνει ανάλυση. Για να εξέλθω εκ του αινιγματικού, ως σε έχω συνηθίσει προλόγου φίλε αναγνώστη, σου φέρνω παράδειγμα την τομάτα. Ο καρπός ετούτος, είναι πολύ δημοφιλής στη χώρα μας.
Τόσο, που συμμετέχει στο μεγαλύτερο ποσοστό των παραδοσιακών μας φαγητών και αποτελεί βασικό υλικό για την πιο συνήθη και παράλληλα, πιο διάσημή σαλάτα μας. Που μπορεί να επεξεργαστεί με πάμπολλους τρόπους και να διαπραγματεύεται μέρος της διατροφικής και όχι μόνον, κουλτούρας μας.
Βάλε τα παρακάτω λοιπόν σε σειρά τώρα, και άμα μπερδέψεις μέσα σου, πάρε την παράγραφο από την αρχή γιατί θα σου γράψω για κάτι που δεν πολυσυμπαθώ, έστω και στην απλή μορφή του. Κάμε λοιπόν εσύ τις μαθηματικές πράξεις μ' όποια μέθοδο θαρρείς καλλίτερη.
Να γνωρίζεις αγαπητέ, ότι πάνω κάτω 6-7 καρποί τομάτας κάνουν ένα κιλό. Ότι εισάγουμε 17 έως και 18 χιλιάδες τόνους από δαύτην που κοστολογούνται αρκετά εκατομμύρια του ευρώ. Ότι η ελληνική αγροτική παραγωγή τομάτας είναι 44% χαμηλότερη από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Ότι, ενώ η αγροτική επιφάνεια που χρησιμοποιείται στην Ελλάδα για την παραγωγή τομάτας είναι 10 φορές μεγαλύτερη από εκείνη της Ολλανδίας για παράδειγμα, οι Έλληνες δεν εξάγουν σχεδόν καθόλου φρέσκιες τομάτες, παρά μόνο κονσερβοποιημένα προϊόντα της.
Τέλος μάθε ότι στην τοπική αγορά (Ρόδος), η τιμή κιλού το έτος που μας πέρασε "έφτασε" τα 30 λεπτά (σε euro cents αναφέρομαι). Ένα παγωτό χωνάκι, ένας ταπεινός ξενόφερτος καφές ή μια μπύρα... Ίσον ; 10 κιλά τομάτες...
Που αν κάμεις κοινωνικό πείραμα που είναι και της μοδός μοιράζοντας 10 φυτά σε κάθε φιλόδοξο καλλιεργητή, σαν σοδειά οι μισοί θα κάμουν συνολικά συγκομιδή, ένα κιλό με το στανιό, γράφοντας συνάμα πολλές εργατοώρες ίδρωτα.
Και τώρα ας μην αναρωτηθούμε με μαθηματικό μυαλό. Ας μη βάλουμε καν το χέρι στην καρδιά. Απλά ας αναρωτηθούμε... Όλες οι τομάτες είναι ίδιες ; Η τομάτα που τρώμε έχει καλλιεργηθεί στον τόπο μας; Γνωρίζουμε τι είδους και προελεύσεως φυτοπροστατευτικά προϊόντα έχει "δεχθεί";
Την τομάτα που προσφέρεις στον επισκέπτη (τουρίστα;) ,θα την έδινες στο παιδί σου; Γνωρίζεις τους τοματοπαραγωγούς του νησιού σου; Στις τοπικές λαϊκές αγορές οι τομάτες είναι προϊόν παραγωγής ή μεταπώλησης; Γίνεται έλεγχος από τον υπεύθυνο φορέα στο προϊόν που αγοράζεις;
Η συγκεκριμένη λίστα ερωτήσεων μπορεί να συνεχιστεί, αρκεί να υπάρχει ενδιαφέρον να απαντηθούν από αυτούς που "δημιουργούν" τη ζήτηση. Τους καταναλωτές, δηλαδή όλους εμάς. Αν δεν αναρωτήθηκες ποτέ σου αναγνώστη κάτι που τα παραπάνω, αν θαρρείς πως το αλάτι της γαλανής και το ελαιόλαδο μπαίνουν απάνου στη τομάτα για να την νοστιμίζουν και όχι να αναδεικνύουν την καθεαυτού της γεύση, παρέτα...
Παρέτα τις σαλάτες τις καλοκαιρινές, τρώγε χωριάτικες και ντάκους το καταχείμωνο και στην τελική, τράβα να βοσκήσεις σε κανάν αγρό βίκο αμπαλάριστο... Χόρτο το' να, χόρτο και τ 'άλλο. Αργά μα σταθερά, θα κάμεις και τη γριά που είναι έμπνευση, ανάμνηση πικρή.
Γράφει ο Γιάννης Ελενίτσας
Πηγή: rodosfoodnews.gr
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου