Πρώτη, αλλά σκληρή ήττα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ

Στις βουλευτικές εκλογές του 2002, του 2007 και του 2011 το ποσοστό του κόμματος ΑΚΡ και του ηγέτη του Ερντογάν διαρκώς αυξανόταν, όσο πρόβαλλε σαν πολιορκητικός κριός κατεδάφισης του αυταρχισμού του κεμαλικού κατεστημένου - βαθέος κράτους ως πολιτική πλατφόρμα που έδινε προτεραιότητα στον εκδημοκρατισμό και στην ευρωπαϊκή προοπτική.
Σήμερα ο Ερντογάν εισπράττει την πρώτη αλλά σκληρή ήττα τόσο για την αυταρχική εκτροπή της προσωποπαγούς εξουσίας του όσο και για την εμπλοκή της χώρας στις συγκρούσεις σε Συρία και Ιράκ. Δεν μπορεί όχι μόνο να αλλάξει το Σύνταγμα αλλά ούτε καν να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Οι επιλογές για την επόμενη μέρα των εκλογών δεν είναι πολλές μετά την άρνηση του κουρδικού ΗDP να συμμετάσχει ή να στηρίξει κυβέρνηση του ΑΚΡ: ή συνασπισμό με τους εθνικιστές του ΜΗΡ ή κυβέρνηση μειοψηφίας του ΑΚΡ και σύντομα νέα προσφυγή στις κάλπες.
Τα νέα δεν είναι καλά για την Τουρκία, ο Ερντογάν λαβώθηκε αλλά είναι όρθιος και θα δώσει αγώνα μέχρις εσχάτων καθώς η αυταρχική εκτροπή του των τελευταίων χρόνων δεν του αφήνει περιθώρια ευπρεπούς αποχώρησης και τον ωθεί σε νέα εκλογική αναμέτρηση όπου το κλίμα δεν θα είναι πολωτικό αλλά εμφυλιοπολεμικό.
Εστω και μέσω της χειραφέτησης των Κούρδων που συνδέεται και με εξελίξεις εκτός συνόρων, η Τουρκία έστειλε χθες ένα σαφές μήνυμα ότι δεν ανταλλάσσει τον σκληρό αυταρχισμό ενός ημιδικτατορικού στρατιωτικού καθεστώτος με έναν ισλαμικό και οθωμανικό αυταρχισμό, που κάθε μέρα που περνά φαίνεται να έχει ως μοντέλο τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας.
Συμμαχία με το ακροδεξιό ΜΗΡ σημαίνει βραχυκύκλωμα της ειρηνευτικής διαδικασίας και μετωπική σύγκρουση με το HDP και το ΡΚΚ, ενώ πρόωρες εκλογές σημαίνει κυρίως και πρώτα από όλα προσπάθεια αποβολής του τέταρτου κόμματος, δηλαδή του Κουρδικού HDP, για να υπάρξει αυτοδύναμη πλειοψηφία.
Σύγκρουση με τους Κούρδους εντός συνόρων την ώρα που οι Κούρδοι της Συρίας και του Ιράκ είναι η εμπροσθοφυλακή στη μάχη με τους τζιχαντιστές σημαίνει ότι μια σκληρή αντεπίθεση του Ερντογάν θα εμπλέξει τη χώρα στη σύγκρουση που μαίνεται νοτίως των συνόρων της Τουρκίας.
Η αστάθεια είναι δεδομένη από σήμερα στον ανατολικό μας γείτονα, μια αστάθεια που επέλεξαν συνειδητά οι πολίτες της χώρας, καθώς απορρίπτουν τη σταθερότητα της αυταρχικής εκτροπής στην οποία διολισθαίνει συνεχώς ο Ερντογάν εδώ και δύο χρόνια από την εξέγερση του Πάρκου Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη.
Πηγή : http://www.ethnos.gr