Από το 2008 λαμβάνει μέρος στο Διαδημοτικό Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμων της Αττικής. Μερικές από τις παραστάσεις της είναι:
«Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» Ιάκ. Καμπανέλλη,
«Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» Ιάκ. Καμπανέλλη,
«Το μακρινό ταξίδι του τουρτούρι» Ευγ. Τριβιζά,
«Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός» Ρέππα , Παπαθανασίου,
«Καραγκιόζης ο Έλληνας» Γ. Σκούρτη,
«Όλα τα παιδιά του Θεού έχουν φτερά» Ευγ. Ο. Νηλ,
«Η αποκάλυψη του Ιωάννη»,
«Η στάχτη στην γεύση του ταξιδιού». και άλλα
Με την σκηνοθετική καθοδήγηση της Μυρσίνης Σακά η όποια είναι και συγγραφέας του έργου η θεατρική ομάδα του Δήμου Αιγάλεω
Στην παραμυθοχώρα έρχονται τα πάνω κάτω όλα τα παραμύθια ανατρέπονται από έναν κακό μάγο και μια κακιά μάγισσα ;όμως....
Την Μυρσίνη Σακά όταν την ρωτήσαμε να μας πει δύο λόγια για το έργο μας είπε τα εξής Κάποτε ο Αϊνστάιν όταν ρωτήθηκε από μια μητέρα τι θα μπορούσε να κάνει ώστε να γίνει ο γιος της εξυπνότερος απάντησε
Διαβάζετε παραμύθια
Τα υπόλοιπα στην παράσταση ....
Το παιδικό θέατρο είναι ίσως το πιο δύσκολο είδος θεάτρου, καθώς καλείται να καθηλώσει τόσο τους μικρούς όσο και τους μεγάλους θεατές.
Κύριος μοχλός του θεάτρου για παιδιά είναι το έργο και η θεματολογία του.
Στις προηγούμενες εποχές τα παιδιά μεγάλωναν με στερεότυπα παραμύθια που τους παρουσίαζαν νεράιδες και εξωπραγματικούς κόσμους.
Στη σημερινή εποχή, το παιδί είναι ολότελα διαφορετικό, καθώς οι συνθήκες ζωής έχουν αλλάξει τόσο που φέρνουν το παιδί αντιμέτωπο με τα προβλήματα του κόσμου.
Επομένως, σήμερα η θεματογραφία των έργων καλό είναι να έχει στοιχεία από την ίδια τη ζωή, ή τουλάχιστον, όπως τονίζει ο Δημήτρης Ποταμίτης, «αν είναι παραμύθι, να παραπέμπει στη ζωή, με τη μορφή της αλληγορίας».
Αυτό δεν σημαίνει ότι τα κλασικά παραμύθια πρέπει να απορρίπτονται, αλλά να ανεβάζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να ενδιαφέρουν τα σύγχρονα παιδιά.
Εξάλλου, η αξία του παραμυθιού είναι διαχρονική «τα παραμύθια καθοδηγούν το παιδί να ανακαλύψει την ταυτότητά του και τις κλίσεις του και του υποδεικνύουν τι εμπειρίες χρειάζονται για ν’ αναπτυχθεί παραπέρα ο χαρακτήρα του»Αυτό, όμως, δείχνει και τη δυσκολία του ίδιου του είδους θεάτρου.
«Το παιδικό θέατρο είναι μια ανάγκη, μια όαση,πολιτισμού στις μέρες της κρίσης και του ορυμαγδού που βιώνουμε σαν κοινωνία μέσα στην οποία το παιδί θα ξεκουράσει το βαρυφορτωμένο του μυαλό, θα ξεδιψάσει την επιθυμία του να ζήσει σ’ ένα μύθο,
αφού το θέατρο αποδεσμεύει την καταπιεσμένη του φαντασία, για να φτάσει σταθερά και αβίαστα στον δικό του κόσμο, στον κόσμο της χαράς και της ευτυχίας»
Νιώθω πως πρέπει να απευθυνθούμε με αγάπη στους μικρούς ηλικιακά ανθρώπους. Από αυτούς να ξεκινήσουμε.
Οι μεγάλοι έχουμε κάπως “χαλάσει”, έχουμε τα προβλήματά μας, δεν είμαστε προσεγγίσιμοι, ενώ με τα παιδιά και θα δώσεις και θα πάρεις πιο εύκολα.
Εύχομαι σε όλη την ομάδα μέσα από αυτήν την ανάρτηση να δώσουμε το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας στην παράσταση για να ευχαριστηθούν τα παιδιά . Οι ιδιαιτερότητες του παιδικού θεάτρου φυσικά είναι αρκετές.
Αφενός αισθάνεσαι μεγάλη ικανοποίηση ηθική, γιατί βοηθάς να φτιαχτούν καλύτεροι θεατές για το θέατρο συνολικά.
Έχεις ενδόμυχα την παρηγοριά ότι πλάθεις ένα καλύτερο θεατρικό κοινό, πιο απαιτητικό, πιο κριτικό. Αυτή είναι η μεγάλη ανταμοιβή.
Από την άλλη, υπάρχει και ένα βαρύ τίμημα: ότι δυστυχώς υπάρχει μεγάλη υποτίμηση από όλους. Από τους ηθοποιούς, από την πολιτεία που το αντιμετωπίζει σαν φτωχό συγγενή, από τους δασκάλους, ακόμη και από τους ίδιους τους γονείς όπως και από τους δημοσιογράφους στον έντυπο και στον ηλεκτρονικό Τύπο.
Υπάρχει μια αντίληψη ότι είναι κατώτερο και ευκολότερο. Αυτό είναι τεράστιο λάθος και ανακυκλώνει την υποτίμηση. Δουλέψαμε γερά όλο τον χρόνο και αυτό θα φανεί Καλή δύναμη στην ακούραστη Μυρσίνη Σακά και σε όλους έμας
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου