Τα κάλαντα της πρωτοχρονιάς μας είπε με το ζητιανόξυλο του ο Μπαρμπα Γιάννης ο Ρεξ η εμβληματική μορφή του σημάδευει την ύπαρξη του άλλου στην μικρή κοινότητα του νησιού μας Αυτή η ύπαρξη του Άλλου, που δίνει νόημα στην ύπαρξη, δεν είναι ούτε οι αρετές ούτε οι κακίες του Άλλου, δηλαδή η ηθική -είναι αυτή και μόνο η ύπαρξή του.
Ηθικά, ο Άλλος είναι ένα παράλογο, ένα μείγμα αντιθέσεων καλού και κακού. Θα ήταν γελοίο να τον προσεγγίσουμε ως ηθική υπόσταση.
Μόνον η ύπαρξή του, γυμνή από κάθε ηθική ιδιότητα, δίνει νόημα και στη δική μας ύπαρξη. Αν αξίζει να υπάρχουμε, να μην αυτοκτονήσουμε, να μη γελοιοποιηθούμε, είναι γιατί υπάρχει ο Άλλος
«οι άνθρωποι υποφέρουν, αλλά ζουν, ζουν μια ζωή πραγματική, όχι φανταστική, γιατί το να υποφέρεις είναι ζωή»..
Ακούστε τα κάλαντα
Ενα κέιμενο τον χαρακτηρίζει απο τον Παντελή Θαλασσινό
Η λέξη Ρόκ με κούρασε.. Ειδικά απ αυτούς που τη φορούν.
Ακούς,: «Είναι λίγο ροκάκι»
Ή είσαι η δεν είσαι.. Δεν υπάρχει «ολίγον έγκυος».
Δεν είναι πινελιά.
Το ροκ δεν είναι το επιμελώς ατημέλητο λούκ. Δεν είναι η μπότα η «Σπιρουνάτη» και το επίτηδες σκισμενο τζίν, με την αιωρούμενη αλυσίδα αξεσουάρ, που δεν κρατάει τίποτα από την τσέπη ως την κωλότσεπη.
Δεν είναι το λαμέ πουκάμισο των 500 ευρώ και η διακοσμητική κιθαρα, ούτε το playback στην τηλεόραση.
Το ροκ δεν έχει «μάνιουαλ»
Το Ροκ δεν είναι αποκλειστικά καλλιτεχνικός όρος, αλλά ιδεολογία κ τρόπος ζωής.
Ρόκ ειναι το αποτύπωμα μιας απλής ζωής που δεν τετραγωνίζεται γιατί δεν είχε ποτέ αναλογίες πρότυπα, που δεν αποσκοπεί να φτάσει , παρα μόνο στην χαρά στην τέρψη και στο ιδεατό.
Ρόκ είναι κάτι παιδάκια σε λερωμένα υπόγεια και γκαράζ, με ατέλειωτες πρόβες, χωρίς ρολόι, που βγαίνουν τρεκλίζοντας κουρασμένα και κοιτάζουν, αν ειναι μέρα ή νύχτα.
Ροκ είναι ο Ρέξ στη Σεριφο, αλλά και ο Κατσόγιαννος που φτιάχνει τυρί, τρυγάει τ’ αμπέλι του, φτιάχνει κρασί, το πίνει, δίνει και κερνάει, παίζοντας το σουραύλι του
ΥΓ
Ἡ ἐλευθερία δὲν μπορεῖ νὰ ταυτισθῆ μὲ τὸ καλό, μὲ τὴν ἀλήθεια, μὲ τὴν τελειότητα. Ἡ ἐλευθερία ἔχει τὴν ἰδική της αὐτόνομη φύση· ἡ ἐλευθερία εἶναι ἐλευθερία καὶ ὄχι τὸ καλό. Κάθε μείωση καὶ ταύτιση τῆς ἐλευθερίας μὲ τὸ καλὸ καὶ τὴν τελειότητα εἶναι ἄρνηση τῆς ἐλευθερίας, ὁμολογία τῆς βίας καὶ τοῦ ἐξαναγκασμοῦ.
Τὸ ἀναγκαστικὸ καλὸ δὲν εἶναι καλό, γίνεται τὸ ἴδιο τὸ κακό. Τὸ ἐλεύθερο καλὸ ὅμως, ποὺ εἶναι τό.μοναδικὸ καλό, προϋποθέτει τὴν ἐλευθερία τοῦ κακοῦ.
Ἐδῶ βρίσκεται ἡ τραγωδία τῆς ἐλευθερίας τὴν ὁποία ὁ Ντοστογιέφσκι ἐρεύνησε βαθιὰ καὶ τὴν κατανόησε σωστά.
Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀκριβῶς βρίσκεται τὸ μυστικὸ τοῦ αυθεντικού ροκά .
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου