Φοβάμαι ότι θα συνηθίσω

Ξημέρωσε, θα πάω και σήμερα στην δουλειά. Θα πάω γιατί έχω δουλειά, ενώ ενάμιση εκατομμύριο συγκάτοικοί μου σ' αυτή την χώρα δεν έχουν. Κι αυτό με φοβίζει.

Θα πάω γιατί οι λογαριασμοί τρέχουν. Θα πάω γιατί το νοίκι μου είναι απλήρωτο, και το ενδεχόμενο να μείνω στο δρόμο δεν είναι τρόπος του λέγειν. Θα πάω και δεν θα ακυρώσω το εισιτήριο μου στο τρένο, όχι γιατί δεν φοβάμαι τον έλεγχο αλλά γιατί δεν έχω. Θα πάω και σήμερα στην δουλειά αν και ξέρω ότι θα πληρωθώ μόνο έναντι των δεδουλευμένων μου, όπως χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι και εργαζόμενες σ' αυτή την χώρα. Θα πάω αν και φοβάμαι ότι δεν θα με φτάσουν τα λεφτά για το νοίκι και για τους λογαριασμούς που τρέχουν. Θα πάω αν και ξέρω ότι θα ξανακούσω για την υπομονή που πρέπει να κάνω, για την κατάσταση που είναι δύσκολη και για το ό,τι δεν πρέπει να απελπίζομαι. Άλλωστε θα φτιάξουν τα πράγματα, δεν μπορεί, αρκεί να κάνω υπομονή.

Απλά τελευταία, όταν ξυπνάω το πρωί, έχω αυτή την περίεργη πεποίθηση ότι τίποτα δεν θα αλλάξει. Όταν μπαίνω στο τρένο βλέπω το ίδιο σε όλους τους άλλους επιβάτες και νομίζω ότι κι αυτοί βλέπουν το ίδιο σε μένα.

Τώρα δεν φοβάμαι αν θα μείνω άνεργη ή αν θα με φθάσουν τα λεφτά για το νοίκι και τους λογαριασμούς. Φοβάμαι ότι θα συνηθίσω να ζω έτσι, φοβάμαι ότι θα συνηθίσουμε όλοι μας να ζούμε έτσι.

Γι' αυτό, την επόμενη φορά που θα σε ρωτήσω τι θα κάνουμε μη μου πεις ότι θα φτιάξουν τα πράγματα. Δεν πρόκειται. Μη μου πεις να κάνω υπομονή γιατί δεν θέλω. Μην προσπαθήσεις να με τρομάξεις λέγοντάς μου ότι παντού έτσι είναι. Δεν με νοιάζει. Μην προσπαθήσεις να μου εξηγήσεις γιατί δεν μπορεί να μας πληρώσει, δεν έχει σημασία. Πες μου ότι έχεις αποφασίσει με ποιανού το μέρος είσαι. Πες μου αν είσαι μαζί μου ή με τους άλλους.

Γιατί τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο φόβος που θες να μου μεταδώσεις είναι όπλο των αφεντικών για να μας κρατάνε υποταγμένους. Η αλληλεγγύη μεταξύ μας και ο κοινός μας αγώνας ενάντια στην υποτίμηση της ζωής και της εργασίας μας είναι το δικό μας όπλο ενάντια στα μικρά και στα μεγάλα αφεντικά.

Μη σκέφτεσαι εσύ για τ' αφεντικά, φροντίζουν άλλοι γι' αυτά. Σκέψου σαν εργαζόμενος, σκέψου για τα δικά σου συμφέροντα. Και μην ξεγελιέσαι, δεν συμβαδίζουν μ' αυτά των αφεντικών, συγκρούονται.

Οπότε, την επόμενη φορά που θα σε ρωτήσω μη μου πεις ότι θα φτιάξουν τα πράγματα. Πες μου αν είσαι μ' εμάς ή μ' αυτούς. Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε.

Frida , 28 χρ. , Αττική
Πηγή : http://www.thepressproject.gr/