Άμεσες αποφάσεις καθώς στερεύει το νερό στην Τήνο

Οι συνεδριάσεις λογοδοσίας συνεχίζονται, καθώς ολοκληρώνεται ήδη ο τέταρτος μήνας, της θητείας των νέων Δημοτικών Αρχών. Πολλά σημαντικά θέματα τέθηκαν στη συνεδρίαση της Τήνου και ένα από αυτά που ξεχώρισαν και αφιερώθηκε αρκετός χρόνος, για τη συζήτησή του, ήταν το ζήτημα του νερού και της λειψυδρίας. Παράλληλα, αναφέρθηκε το κομμάτι της χρηματοδότησης

Το θέμα για την χρηματοδότηση των αφαλατώσεων έφερε στην ειδική συνεδρίαση ο αντιδήμαρχος Ύδρευσης, Γιάννης Ζαλώνης, ο οποίος ανέφερε, "κύριε πρόεδρε θα ήθελα να ενημερωθώ πως θα χρησιμοποιηθεί, η πρόσφατη χρηματοδότηση από το Υπουργείο Εσωτερικών, ποσού 4 εκ. ευρώ, σχετικά με νέες μονάδες αφαλατώσεων του Δήμου Τήνου και αν αφορά στην κατασκευή εργοστασίου αφαλάτωσης στο νησί μας."

Π. Κροντηράς: "Είναι ένα ζήτημα που θα το βρούμε μπροστά μας και θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε"

Αρχικά τον λόγο πήρε ο δήμαρχος Τήνου, Παναγιώτης Κροντηράς, ο οποίος αναφέρθηκε στην χρηματοδότηση αλλά και στο πρόβλημα της λειψυδρίας, τονίζοντας, ότι, "από τα πρώτα προβλήματα, που αντιμετωπίσαμε και μετά την εκλογή μας, ήταν το πως θα θωρακιστεί το νησί μας σε υδρευτικά ζητήματα. Το θέμα της ύδρευσης το βλέπουμε και το ζούμε καθημερινά και χρόνο με το χρόνο γίνεται χειρότερο, με προβλήματα. Ίσως θα είναι το πρόβλημα της εποχής και των επόμενων ετών. Η ανομβρία συνεχίζεται και η κατάσταση φέτος είναι πολύ χειρότερη από πέρυσι και θα ξαναπώ ότι έχουμε ως παράδειγμα τον Ιανουάριο του 2024 που από τότε μέχρι σήμερα, έχει χειροτερέψει η κατάσταση. Είναι ένα ζήτημα που θα το βρούμε μπροστά μας και θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Πρωταρχικός σκοπός για τα επόμενα χρόνια για να θωρακιστεί το νησί και η μοναδική, ήταν οι αφαλατώσεις και αφαλατώσεις συστηματικές και σκοπός μας ήταν η Τήνος, να αποκτήσει ένα εργοστάσιο αφαλάτωσης. Έτσι ήρθε η χρηματοδότηση από το Υπουργείο για παροχή νερού και διαχείριση υδάτων, που αφορά στο εργοστάσιο αφαλάτωσης της Τήνου. Είναι η πρώτη ενέργεια που έγινε, δεσμεύσαμε τα χρήματα, θα καταθέσουμε τεχνικό δελτίο, θα γίνουν οι μελέτες, μελέτης επιλογής του χώρου και θα προχωρήσουμε για να λύσουμε μια για πάντα το πρόβλημα. Στο θέμα της ύδρευσης, κάναμε τρεις ενέργειες, η πρώτη ήταν η χρηματοδότηση από το Υπουργείο Εσωτερικών, η δεύτερη ήταν που ζητήσαμε από το Υπουργείο Νησιωτικής Πολιτικής, τρεις αφαλατώσεις και η τρίτη ήταν μέσω της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, όπου κάναμε προγραμματική σύμβαση για την ύδρευση."

Γ. Ζαλώνης: "Το ρολόι του κάθε ασυνείδητου καταναλωτή, θα αφαιρείται"

Στη συνέχεια πήρε το λόγο, ο αντιδήμαρχος Ύδρευσης, Γιάννης Ζαλώνης, ο οποίος και έθεσε το συγκεκριμένο ερώτημα στη συνεδρίαση, ενώ μίλησε με έντονα λόγια για τους παραβάτες, τη στιγμή που υποσχέθηκε ότι θα κάνει ότι μπορεί για να λυθεί το πρόβλημα. Μεταξύ άλλων, τόνισε, ότι, "εκτός από τις αφαλατώσεις και το εργοστάσιο από τη χρηματοδότηση της Περιφέρειας, εγώ θα σταθώ σε ένα άλλο σημείο και θα πω, ότι τα περιθώρια του νερού, από ότι φαίνεται στον υδροφόρο ορίζοντα για φέτος, είναι πάρα πολύ χαμηλά. Χρειάζεται από τους δημότες και από εμάς και από όλους τους επισκέπτες και τους παραθεριστές, αυτοσυγκράτηση, οικονομία και διαχείριση του νερού. Δεν ανέχομαι, με αυτή την ανομβρία που υπάρχει, κάποιοι με αυτόματα ποτίσματα και με ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί κάποιος, να ποτίζουν κήπους και λοιπά. Θέλω να πω στους δημότες μας και ειδικά κατοίκους περιοχών που θα αντιμετωπίσουμε σοβαρό πρόβλημα, ότι το νερό τους θα κόβεται. Το ρολόι του κάθε ασυνείδητου καταναλωτή, θα αφαιρείται και αυτό θα περάσει και στην κανονιστική. Σε ότι αφορά αυτό που είπε ο δήμαρχος, ότι μπορεί το ένα χωριό να μην έχει νερό και το άλλο να έχει, τότε θα δώσουμε νερό από το ένα στο άλλο. Δεν θα αφήσω χωριό, που να μπορώ να δώσω νερό από κάποιο άλλο και να μη το κάνω και το βάρος το παίρνω πάνω μου. Όποιος θέλει να διαμαρτυρηθεί θα έρχεται σε μένα, ούτε σε τοπικούς, ούτε σε κανέναν άλλο και το δηλώνω εδώ ευθαρσώς και ζητάω για αυτό το θέμα από το Δημοτικό Συμβούλιο, να είμαστε όλοι μαζί. Χρειάζεται ομόνοια και να δούμε το τρόπο για να μη μας φεύγουν άνθρωποι από την Τήνο"

Π. Κουσουνάδης: "Για το θέμα του νερού, ίσως θα έπρεπε το νησί να κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης"

Στη συνέχεια, ο επικεφαλής της παράταξης "Κοινό Τηνίων" και δημοτικός σύμβουλος, Πέτρος Κουσουνάδης, είπε, ότι, "για το θέμα του νερού, ίσως θα έπρεπε το νησί να κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ώστε να μπορέσει ο Δήμος, ενδεχομένως με μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου, να περιορίσει την κατανάλωση, κυρίως σε ότι αφορά στις γεωτρήσεις και τις πισίνες. Δεν γνωρίζω τι σκοπεύετε να φέρετε, σε ότι αφορά την αντιμετώπιση του θέματος των πισινών, αλλά αυτό που αφορά τις γεωτρήσεις, είναι ένα ακόμα πολύ μεγάλο θέμα, οι διανοίξεις συνεχίζονται και ο υδροφόρος ορίζοντας, όσο πάει και ελαττώνεται η δυναμικότητά του. Εάν θέλουμε όντως να κάνουμε οικονομία, πέρα από την ενημέρωση και το σποτάκι και όλα τα υπόλοιπα, που πρέπει να υπάρχουν και είναι καλό για του δημότες, θα πρέπει να υπάρχουν και μέτρα σε ότι αφορά τις μεγάλες τουριστικές μονάδες και όλες τις άλλες μεγάλες μονάδες που καταναλώνουν πολύ νερό, με πρόστιμα και ίσως με υποχρέωση, για παράδειγμα, οι πισίνες να γεμίζουν μόνο μέσω του Δήμου ή αφαλάτωση και όχι από το δίκτυο ή ιδιώτες. Δεν ξέρω ποια θα είναι τα μέτρα, αλλά θεωρώ ότι θα πρέπει να "χτυπηθεί" πρώτα, η μεγαλύτερη κατανάλωση νερού και φυσικά και οι δημότες να προσέχουν την κατανάλωσή τους."

Γ. Σιώτος: "Θα υπάρχει ομόνοια και σύμπνοια, γιατί είναι μία απόρροια της κλιματικής κρίσης"

Κλείνοντας, τον λόγο πήρε, ο πρώην δήμαρχος, Γιάννης Σιώτος, ο οποίος αρχικά μίλησε για την χρηματοδότηση και στη συνέχεια δεσμεύτηκε ότι θα είναι συμμέτοχος σε ότι χρειάζεται για την αντιμετώπιση του σοβαρού θέματος της λειψυδρίας. Συγκεκριμένα, είπε, ότι, "αναντίρρητα πρόκειται για μία θετικότατη εξέλιξη, δεν νομίζω να υπάρχει κανείς να πει το αντίθετο, για το θέμα της χρηματοδότησης. Κύριε Ζαλώνη, προσωπικά έχετε τον λόγο μου, η κλιματική κρίση δείχνει τα "δόντια" της, η λειψυδρία είναι πρωτοφανής και είναι συνεχιζόμενη και πραγματικά, εμείς δεν θα παίξουμε με αυτό και το έχουμε αποδείξει μέχρι τώρα. Θα υπάρχει ομόνοια και σύμπνοια, γιατί είναι μία απόρροια της κλιματικής κρίσης. Είναι ένα θέμα το οποίο είναι πάνω από τις δυνάμεις μας και είναι απόρροια όλης αυτής της αλλαγής."

Πηγή : https://www.koinignomi.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Λαϊκή Συσπείρωση Ν. Αιγαίου: Οι νησιώτες έχουν ανάγκη δημόσια και δωρεάν υγεία

Ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείωσης Ν. Αιγαίου για την απόρριψη της πρότασης στο Περιφερειακό Συμβούλιο σχετικά με το θέμα της υγείας στα νησιά. 

Η ανακοίνωση

Πλήρως υποταγμένοι στη πολιτική των κομμάτων που τους στηρίζουν, η περιφερειακή αρχή (ΝΔ) και οι δύο άλλες παρατάξεις του περιφερειακού συμβουλίου (ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ), απέρριψαν την πρόταση της Λαϊκής Συσπείρωσης, που συμπυκνώνει τα αιτήματα δημοτικών αρχών μικρών νησιών της περιφέρειας και των σωματείων των εργαζομένων στα νοσοκομεία της περιοχής,  για διεκδίκηση από την κυβέρνηση:

·  Της άμεσης στελέχωσης με όλο το απαραίτητο μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων που χρειάζονται για όλες τις δημόσιες δομές υγείας των νησιών. Η κυβέρνηση να ανακοινώσει προσλήψεις για όλες τις ειδικότητες και για όλες τις θέσεις, με σοβαρά οικονομικά και θεσμικά κίνητρα για τους νησιωτικούς προορισμούς.

· Ενίσχυση του δημόσιου συστήματος επείγουσας ιατρικής (EKAB) με επαρκή στελέχωση, τεχνικό εξοπλισμό και μέσα μεταφοράς.

· Πλήρη εργαστηριακό και τεχνολογικό εξοπλισμό, ώστε σε κάθε νησί να έχουν τη δυνατότητα οι κάτοικοι πρόληψης και θεραπείας, χωρίς να αναγκάζονται να επιβαρύνονται με έξοδα για να μετακινηθούν σε κάποιο κεντρικό νοσοκομείο.

Στήριξη των αιτημάτων των σωματείων των υγειονομικών για:

· Μονιμοποίηση όλου του προσωπικού (ιατρικό, νοσηλευτικό, παραϊατρικό και βοηθητικό) με σύμβαση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και σημαντικές αυξήσεις στους μισθούς.

Αποδεικνύεται ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να έρθουν σε σύγκρουση με την πολιτική που έχει οδηγήσει σε δραματική κατάσταση το σύνολο των δημόσιων δομών υγείας στα νησιά μας, έχει οδηγήσει σε εξουθένωση και απελπισία το προσωπικό των νοσοκομείων και σε υποβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας για τους ασθενείς.

Δεν θέλουν να αποκαλυφθεί ότι η λειτουργία των δημόσιων μονάδων υγείας και των παροχών με τα κριτήρια του “κόστους”, της “ανταποδοτικότητας”, της “επιχειρηματικότητας”, της “εμπορευματοποίησης” και της “ατομικής ευθύνης” είναι συνέπεια της στρατηγικής της ΕΕ, που θέλει την Υγεία εμπόρευμα και την απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότησή της, για να πηγαίνουν αυτά τα χρήματα στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, αναγκάζοντας τον λαό να υπερχρεώνεται για να γιατρευτεί.

Καμία αυταπάτη ότι ο λαός των νησιών και οι εργαζόμενοι στις δημόσιες δομές υγείας στην ανάγκη τους για δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους, για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, θα βρουν συμμάχους τα κόμματα που διαφυλάσσουν με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος την «υγεία-εμπόρευμα»΄, αλλά ούτε και τις παρατάξεις που στηρίζουν στο περιφερειακό συμβούλιο όπως αποδείχθηκε.

Η Λαϊκή Συσπείρωση θα συνεχίσει με κάθε τρόπο να αναδεικνύει τα ζητήματα της Υγείας στα νησιά, να φτάσει παντού η φωνή των εργαζομένων :

 «Η Υγεία δεν είναι εμπόρευμα –Τιμή δεν μπαίνει στη ζωή!»

Πηγή : https://www.koinignomi.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

serifosfriends./Ανησυχία για το υπόσκαφο ξενοδοχείο που προτείνεται στο Γάνεμα της Σερίφου

Την έντονη ανησυχία της για την τουριστική επένδυση εκφράζει η Εταιρεία Φίλων Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Περιβάλλοντος «Η Σέριφος» στη δημόσια διαβούλευση για τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.

Στην ανακοίνωσή της, προειδοποιεί για τη ριζική αλλοίωση και ποιοτική υποβάθμιση του κυκλαδίτικου τοπίου από την αστικοποίηση των Κυκλάδων, τις μεγάλης κλίμακας τουριστικές επενδύσεις και την εκτός σχεδίου δόμηση.Η επένδυση αφορά στην κατασκευή υπόσκαφου ξενοδοχείου 4 αστέρων από την SERIFOS VILLAGE IKE, η οποία θα αποτελείται από 10 ξεχωριστά υπόσκαφα κτίσματα με 31 δωμάτια, 93 κλίνες, πισίνες και επίγειο τελεφερίκ στην εμβληματική παραλία Γάνεμα. Η SERIFOS VILLAGE IKE συνδέεται κατά πληροφορίες με τον επιχειρηματία του τομέα των τροφίμων Χρυσόστομο Μαυρόπουλο (Eurocatering, «Φρεσκούλης»). Το σημείο βρίσκεται εντός περιοχής Natura 2000 χαρακτηρισμένης ως Ειδική Ζώνη Διατήρησης (ΕΖΔ) και Σημαντικής Περιοχής για τα Πτηνά (ΣΠΣτην παρέμβασή της, η Εταιρεία Φίλων εκφράζει ερωτήματα και προβληματισμούς για την προστασία της βιοποικιλότητας και την ικανότητα των υποδομών του νησιού να ανταπεξέλθουν σε τέτοιας κλίμακας τουριστικές επενδύσεις.Συγκεκριμένα, η Εταιρεία Φίλων «Η Σέριφος» αναρωτιέται:

• Πόσο συμβατή με το τοπίο είναι η οικοδόμηση μιας τουριστικής μονάδας που απαιτεί μεγάλης κλίμακας εκχωματώσεις που θα αφήσουν μόνιμο αποτύπωμα στο τοπίο, με υπερμεγέθη υαλοστάσια που αντανακλούν τον καλοκαιρινό ήλιο και εμφανώς παράταιρα στοιχεία όπως το επίγειο τελεφερίκ;
• Έχουν υπολογιστεί οι ιδιαιτερότητες του νησιού, όπως η αναλογία τουριστών/πληθυσμού και οι αντοχές των υποδομών και του οικοσυστήματος;
• Δεν έχει ληφθεί υπόψιν το σοβαρό πρόβλημα της λειψυδρίας στη Σέριφο, που επιδεινώνεται με την κλιματική αλλαγή και την αύξηση των τουριστικών ροών; Πώς συνάδουν η εκκλήσεις για τη χρήση του νερού με φειδώ με την κατασκευή πισινών λίγα μέτρα από τη θάλασσα;
• Δε θα διαταραχθεί το ήδη ευαίσθητο οικοσύστημα της περιοχής από την αύξηση και την παγίωση της ανθρώπινης δραστηριότητας και την όχληση από τη διαρκή οικοδομική δραστηριότητα;

Με πράσινο χρώμα το σημείο όπου θα χτιστεί το ξενοδοχείο.
Το πολιτιστικό σωματείο τονίζει επίσης τη μη εφαρμογή των ποικίλων νομικών εργαλείων για την προστασία του τοπίου και του περιβάλλοντος, όπως της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για το Τοπίο (Σύμβαση της Φλωρεντίας) που κυρώθηκε από την Ελλάδα το 2010. «Δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι τέτοιες επεμβάσεις στο περιβάλλον μπορούν να προχωρήσουν ειδικότερα χωρίς να έχουν εκπονηθεί βάση επιστημονικής μελέτης -και αξιολογηθεί για την περιβαλλοντική τους επάρκεια- ένας χωροταξικός σχεδιασμός που θα σέβεται τη μορφή και τη βιοποικιλότητα της Σερίφου και μια μελέτη φέρουσας ικανότητας δίκαιη όσον αφορά τα όρια και τα κριτήρια», αναφέρεται στην παρέμβαση.

Πηγή : https://www.sustainablecyclades.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Τα… πάθη των Κυκλάδων – Οι τουρίστες «διώχνουν» τους ντόπιους

Βίκυ Κατεχάκη

Ηλιάνα Μάγρα

Πάρος, εν όψει Πάσχα. Λίγα 24ωρα προτού το νησί αρχίσει να υποδέχεται χιλιάδες επισκέπτες για τις πασχαλινές διακοπές, η «Κ» καταγράφει τις προετοιμασίες για το άνοιγμα της σεζόν, αλλά και τις ανησυχίες των ντόπιων για τις «αντοχές» του. Το τρίτο σε μέγεθος νησί των Κυκλάδων δεν βρίσκεται αντιμέτωπο μόνο με την υπερδόμηση. Πρέπει να αποκρούσει και τον υπερτουρισμό με όλες του τις επιπτώσεις. Το περασμένο Πάσχα, στην Πάρο έφτασαν περίπου 40.000 επισκέπτες. Φέτος, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί κατά 10-15%.«Η Νάουσα κρατά τα ηνία στη διασκέδαση.

 Στο Μικρό Λιμάνι τέτοιες μέρες δεν υπάρχει σπιθαμή χωρίς τραπέζι, δεν χωράς καν να περάσεις», αναφέρει στην «Κ» ο Ηλίας Πετράκης, κάτοικος της Πάρου και επιχειρηματίας του τουρισμού. «Η αδελφή μου σκεφτόταν να φύγει την περίοδο του Πάσχα από το νησί, γιατί, όπως είπε, δεν αντέχει να ζήσει και φέτος τα ίδια. Μένει στο Μικρό Λιμανάκι κι έχει ένα παιδί 2,5 χρόνων. Δεν είναι εύκολο», προσθέτει. 

«Η Νάουσα κρατά τα ηνία στη διασκέδαση. Στο Μικρό Λιμάνι τέτοιες μέρες δεν υπάρχει σπιθαμή χωρίς τραπέζι, δεν χωράς καν να περάσεις», αναφέρει στην «Κ» ο Ηλίας Πετράκης, κάτοικος της Πάρου και επιχειρηματίας του τουρισμού. «Η αδελφή μου σκεφτόταν να φύγει την περίοδο του Πάσχα από το νησί, γιατί, όπως είπε, δεν αντέχει να ζήσει και φέτος τα ίδια. Μένει στο Μικρό Λιμανάκι κι έχει ένα παιδί 2,5 χρόνων. Δεν είναι εύκολο», προσθέτει. 

Και στην άλλη πλευρά του νησιού, όταν το πλοίο φτάνει στο λιμάνι της Παροικιάς, η κατάσταση γίνεται δύσκολη για όσους κυκλοφορούν με αυτοκίνητο. «Στον περιφερειακό της Παροικιάς γίνεται το “έλα να δεις”. Είναι ένα σημείο το οποίο χρησιμοποιούν όλοι όσοι έρχονται από τα νότια ή τα βόρεια του νησιού. Οταν φτάνουν τα πλοία, τα αυτοκίνητα υποχρεωτικά βγαίνουν σε αυτό το σημείο, με αποτέλεσμα όσοι έρχονται από τη Νάουσα να μην μπορούν να στρίψουν νότια και όσοι έρχονται από τα νότια να μην μπορούν να στρίψουν προς το λιμάνι. Μπλοκάρουν τα πάντα», περιγράφει ο κ. Πετράκης, ο οποίος ανήκει στην Κίνηση Πολιτών Πάρου. 

 Απέραντο εργοτάξιο 

Ο ίδιος έχει μία ενοικιαζόμενη βίλα στην περιοχή της Αγίας Ειρήνης. Οπως όλοι οι επιχειρηματίες, έτσι κι εκείνος τους τελευταίους μήνες έκανε όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες για να υποδεχθεί τους πρώτους επισκέπτες που θα φτάσουν στην Πάρο το Πάσχα. 

Το νησί ήταν ένα απέραντο εργοτάξιο όλο τον τελευταίο καιρό, περιγράφει. Ακόμη κι αυτό, βέβαια, είχε τις συνέπειές του.

Ολες αυτές οι προετοιμασίες των καταστημάτων και των οικοδομήσεων – ανακαινίσεων, μεταφράζονται σε πάρα πολλά μπάζα και πάρα πολλά σκουπίδια, τα οποία είναι αδύνατο να διαχειριστεί ο δήμος. Από την άλλη, ενώ υπήρχε οδηγία για την εναπόθεση των απορριμμάτων σε συγκεκριμένα σημεία, οι περισσότεροι, προκειμένου να μην οδηγήσουν λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, τα πέταξαν δίπλα στους κάδους, με αποτέλεσμα τα σκουπίδια να έχουν ήδη σχηματίσει λόφους σε διάφορα σημεία του νησιού». 

 Το δημοτικό συμβούλιο της Πάρου πήρε την απόφαση να αναθέσει σε εργολάβο την αποκομιδή των απορριμμάτων από οικισμούς και παραλίες για τους τρεις κρίσιμους μήνες του καλοκαιριού. Το θέμα της καθαριότητας, πάντως, έχει τεθεί ως μία από τις βασικές προτεραιότητες της νέας δημοτικής αρχής του νησιού, ειδικά σε περιόδους όπως το Πάσχα και το καλοκαίρι, που τα απορρίμματα πολλαπλασιάζονται λόγω της αύξησης των επισκεπτών. Πριν από 15 μέρες, το δημοτικό συμβούλιο της Πάρου πήρε την απόφαση να αναθέσει σε εργολάβο την αποκομιδή των απορριμμάτων από οικισμούς και παραλίες για τους τρεις κρίσιμους μήνες του καλοκαιριού. Επιπλέον, ύστερα από αίτημα της δημοτικής αρχής εγκρίθηκε η πρόσληψη 50 εργαζομένων σε ανταποδοτικές υπηρεσίες καθαριότητας, με οκτάμηνη διάρκεια.

«Ηδη εργάζονται 60 στελέχη στον τομέα της καθαριότητας, οπότε με τις 50 νέες προσλήψεις πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις αυξημένες ανάγκες που θα προκύψουν», τονίζει στην «Κ» ο δήμαρχος Πάρου Κώστας Μπιζάς, ενώ αναφέρεται και σε άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα του νησιού, αυτό της έλλειψης πάρκινγκ. «Προσπαθούμε να καθαρίσουμε τους χώρους που ήδη διαθέτει ο δήμος και παράλληλα βρισκόμαστε στη διαδικασία να δημοσιεύσουμε διαγωνισμό για νέα πάρκινγκ, ώστε να μπορούν να εξυπηρετηθούν τα χιλιάδες οχήματα που φτάνουν στο νησί μας». 

 Δυσκολίες στη διαχείριση της καθημερινότητας

 Το περασμένο Πάσχα, στην Πάρο έφτασαν περίπου 40.000 επισκέπτες. Φέτος, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί κατά 10-15%. «Υπάρχουν σημάδια υπερτουρισμού. Οι κάτοικοι και οι επιχειρηματίες στενάζουν και αντεπεξέρχονται οριακά, καθώς το νησί τέτοιες περιόδους αντιμετωπίζει αρκετές δυσκολίες στη διαχείριση της καθημερινότητας. Αυτό μας βάζει σε σκέψεις να ξαναδούμε τη φέρουσα ικανότητα της Πάρου, με αφορμή και το τοπικό πολεοδομικό σχέδιο που καταρτίζεται αυτό το διάστημα, ώστε να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα για τα επόμενα χρόνια στο νησί μας», αναφέρει ο κ. Μπιζάς, ο οποίος στέκεται στο θέμα της άναρχης δόμησης. Εάν καταστραφούν οι Κυκλάδες, θα χάσει συνολικά η Ελλάδα και κατά συνέπεια ο τουρισμός μας. «Είναι ορατός ο κίνδυνος, με την τόση μεγάλη δόμηση που παρατηρείται, η Πάρος τα επόμενα χρόνια να παρουσιάσει έντονα προβλήματα στη διαχείριση όλου αυτού του τουριστικού ρεύματος. Δεν θέλουμε να μετατραπούμε σε ένα τουριστικό mall. Θέλουμε να ζούμε σε ένα νησί που οι κάτοικοί του θα είναι ευχαριστημένοι και θα απολαμβάνουν υπηρεσίες όλο τον χρόνο», λέει ο δήμαρχος Πάρου, τονίζοντας παράλληλα το διακύβευμα. «Η Πάρος όπως και όλες οι Κυκλάδες είναι τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και προορισμοί τους οποίους πρέπει να διαφυλάξουμε. Θα πρέπει να υπάρξουν όρια στη δόμηση, ώστε να προστατευτούν. Γιατί αυτό είναι που “πουλάμε” στο διά ταύτα και αυτό που προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες. Εάν καταστραφούν οι Κυκλάδες, θα χάσει συνολικά η Ελλάδα και κατά συνέπεια ο τουρισμός μας». 

 Το βαρύ φορτίο του τοπικού πολεοδομικού γραφείου

 Ηδη, στην Πάρο λειτουργεί από πέρυσι ένα πολεοδομικό γραφείο το οποίο, αν και υποστελεχωμένο, σηκώνει ένα βαρύ «φορτίο». «Υπάρχει αυξημένη ζήτηση για έκδοση νέων αδειών. Κατατίθενται καθημερινά αιτήσεις που αφορούν επενδύσεις μέσω ΕΣΠΑ ή επενδύσεις ιδιωτών που θέλουν να κατασκευάσουν είτε μία κατοικία είτε ένα τουριστικό κατάλυμα. Ομως, είναι απαραίτητο να τεθούν όρια για το πού θα πρέπει να γίνουν οι επεκτάσεις οικισμών. Υπάρχουν περιοχές που ακόμη και σήμερα δεν έχουν βιολογικό καθαρισμό. Θα πρέπει να χωροθετηθούν αυτά τα σημεία ή κάποιες άλλες υποδομές που έχει ανάγκη να υλοποιήσει το νησί», τονίζει ο κ. Μπιζάς.Για τον δήμαρχο της Πάρου, ένα άλλο μεγάλο ζήτημα αποτελεί και η επέκταση του διαδρόμου του νέου αεροδρομίου από 1.400 σε 1.800 μέτρα, που αναμένεται να πολλαπλασιάσει μετά από δυο ή τρία χρόνια τις αφίξεις των επισκεπτών στο νησί, με απευθείας πτήσεις από το εξωτερικό. «Εμείς θέλουμε το αεροδρόμιο για να διευρύνουμε την τουριστική μας περίοδο. Δεν μπορούμε να δεχτούμε περισσότερο κόσμο το Πάσχα ή τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Ομως, το νησί θα μπορούσε να ξεκινάει να δουλεύει από τον Απρίλιο και να φτάνει μέχρι τον Νοέμβριο, κάτι που δυστυχώς δεν γίνεται τώρα». 

 «Θα πηγαινοέρχονται μόνο με κότερα;»

 Τα θέματα της υπερδόμησης και του υπερτουρισμού, καθώς και της προοπτικής να στραφούν οι κάτοικοι του νησιού σε άλλους πιθανούς πόρους, όπως στην παραγωγή, συζητήθηκαν πρόσφατα σε μια εκδήλωση που διοργάνωσε ο «Αρχίλοχος», ο πολιτιστικός σύλλογος που πέρυσι πρωτοστάτησε στο κίνημα υπέρ των ελεύθερων παραλιών. Σήμερα, το μέτρο στη δόμηση αποτελεί βασικό αίτημα της πλειονότητας του νησιού, μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί τα επόμενα χρόνια ο τουρισμός. «Δεν γίνεται να συνεχίζουμε το χτίσιμο και, μέσα σε μία κατάσταση που είναι ήδη αβίωτη, να επιβαρύνεται το νησί με νέες στρατηγικές επενδύσεις, όπως αυτή στο Μοναστήρι. Σχεδιάζεται ένας οικισμός στο τέλος ενός δρόμου που δεν εξυπηρετεί τους επισκέπτες. Δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτονται: ότι οι άνθρωποι θα πηγαινοέρχονται μόνο με κότερα; Γιατί στο σημείο εκείνο δεν υπάρχει περιθώριο να ανοίξουν άλλοι δρόμοι», αναφέρει ο Ηλίας Πετράκης. Και καταλήγει: «Εάν δεν κάνουμε κάτι, το προϊόν μας θα υποβαθμίζεται συνεχώς και στο τέλος θα μείνουμε μόνο με τα κτίρια, χωρίς υποδομές και χωρίς επισκέπτες». 

 «Είμαστε εκπαιδευτικοί και μας αντιμετωπίζουν σαν να είμαστε σκουπίδια» 

Οταν είδε ότι την είχαν προσλάβει στη Μύκονο, η πρώτη της σκέψη δεν ήταν ο ήλιος και η θάλασσα. Δεν ήταν οι άνεμοι με τους οποίους το νησί είναι συνώνυμο. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν το σπίτι. «Το μόνο μας άγχος με το νησί είναι η στέγαση», δηλώνει στην «Κ» η 29χρονη αναπληρώτρια δασκάλα ειδικής αγωγής. «Οταν είδα ότι θα είμαι στη Μύκονο έκλαιγα», λέει, «έλεγα “πώς θα τα βγάλω πέρα;”» Η 29χρονη πρέπει να φύγει από το σπίτι που νοικιάζει την 1η Μαΐου. «Το σπίτι το βρήκα τυχαία από Airbnb. Χαριστικά μου το έδωσε η ιδιοκτήτρια γιατί καταλαβαίνει τι περνάμε ως εκπαιδευτικοί, λέγοντάς μου εξ αρχής ότι θα πρέπει να φύγω τότε. Το δέχτηκα, γιατί οι περισσότεροι πρέπει να βγουν από τα σπίτια τους πριν από το Πάσχα», τονίζει. Η κατάσταση με τη στέγαση των εκπαιδευτικών είναι πολύ δύσκολη, αναφέρει, σημειώνοντας ότι όσοι νοικιάζουν τα σπίτια τους μέχρι τέλη Ιουνίου –όταν τελειώνει η σχολική χρονιά και το νησί έχει ήδη γεμίσει με το προσωπικό των τουριστικών επιχειρήσεων, και τουρίστες– ζητούν «εξωφρενικά ποσά για τον μισθό ενός εκπαιδευτικού. Μόνο έναν εκπαιδευτικό έχω γνωρίσει σε όλο το νησί που να έχει συμβόλαιο για το σπίτι», δηλώνει. Σε εκείνη, οι ιδιοκτήτες έχουν πει ότι μπορεί να μείνει στο σπίτι και μετά το Πάσχα, με την προϋπόθεση ότι δεν θα έχουν κάποια κράτηση. Κάθε μέρα μπαίνει στο Airbnb, ελέγχοντας αν το σπίτι κλείστηκε. «Μου δημιουργεί τρομερή αβεβαιότητα και άγχος», εξηγεί. «Σκέφτομαι ότι αν δεν βρεθεί κάποιο σπίτι να μείνω, μπορεί να χρειαστεί να πάρω άδεια, την οποία εμείς οι αναπληρωτές δεν πληρωνόμαστε, γιατί αν δεν έχεις κάπου να μείνεις, δεν μπορείς να πληρώσεις ξενοδοχείο στη Μύκονο». Προς το παρόν μένει στη Χώρα και για να πάει στη δουλειά της, παίρνει το σχολικό λεωφορείο. Καθώς όμως ο μισθός της δεν της αφήνει το περιθώριο να έχει αυτοκίνητο, αν βρει να μείνει κάπου πιο μακριά τον Μάιο και τον Ιούνιο, δεν ξέρει πώς θα μετακινείται. «Ο δήμος μας έδωσε 80 ευρώ τον μήνα, από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Νοέμβριο. Τους κατανοώ και τους ιδιοκτήτες, αλλά θα έπρεπε ο δήμος να κάνει κάτι παραπάνω για αυτό το θέμα. Για όλους τους άλλους υπάρχει μέριμνα στα νησιά, οι εκπαιδευτικοί είναι τελευταίοι», τονίζει. «Είμαστε εκπαιδευτικοί και μας αντιμετωπίζουν σαν να είμαστε σκουπίδια», δηλώνει, συμπληρώνοντας πως έχει τύχει να αμφισβητήσει ιδιοκτήτης το αν ήταν δασκάλα ή όχι, ζητώντας της αποδεικτικά στοιχεία. «Εχω εργαστεί και σε άλλα νησιά», σημειώνει, «αλλά τέτοια αντιμετώπιση είδα πρώτη φορά».

 «Σε Σύρο, Τήνο και Μύκονο η κατάσταση είναι αρκετά δύσκολη»

 Εκπρόσωπος του Συλλόγου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σύρου, Τήνου, και Μυκόνου λέει ότι η κατάσταση και στα τρία νησιά είναι αρκετά δύσκολη, τόσο όσον αφορά την εύρεση σπιτιού, όσο και τις τιμές των ενοικίων. «Στη Μύκονο ειδικά οι ιδιοκτήτες θέλουν οι εκπαιδευτικοί να φύγουν πριν από το τέλος της σχολικής χρονιάς. Είναι πολύ δύσκολο για έναν εκπαιδευτικό να νοικιάσει ένα σπίτι για 12 μήνες», τονίζει, λέγοντας πως ακόμα και αν θέλει να το κρατήσει και για την επόμενη χρονιά το σπίτι, δεν το δίνουν οι ιδιοκτήτες. Μεσολαβεί η καλοκαιρινή σεζόν. «Γίνεται μια καταγραφή για να δούμε ποιοι είναι οι εκπαιδευτικοί που πρέπει να αποχωρήσουν από τα σπίτια τους, και πότε, για να φιλοξενηθούν από εμάς», λέει στην «Κ» η Μαρσούλα Χανιώτη, αντιδήμαρχος Παιδείας του Δήμου Μυκόνου. Το μακροπρόθεσμο πλάνο τους είναι να φτιάξουν κατοικίες μόνο για τους εκπαιδευτικούς. Αλλά προς το παρόν, ο δήμος έχει νοικιάσει ένα κτίριο όπου μένουν εκπαιδευτικοί, και έχουν γίνει «κινήσεις», όπως λέει η κ. Χανιώτη, να νοικιάσουν επιπλέον καταλύματα για εκπαιδευτικούς που θα μπορέσουν μέχρι να τελειώσει το έτος να φιλοξενηθούν εκεί με έξοδα του δήμου. «Βλ έπω ότι έχουν ανοίξει οι άνθρωποι τα σπίτια τους. Δεν νομίζω ότι το πρόβλημα φέτος είναι όσο μεγάλο ήταν πέρυσι. Η γνήσια Μύκονος είναι αυτή που άνοιξε τα σπίτια της», τονίζει. Το πρόβλημα της στέγασης δεν το αντιμετωπίζουν μόνο εκπαιδευτικοί, αλλά και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι που εργάζονται στη Μύκονο, αναφέρει η κ. Χανιώτη. «Ερχονται 30.000 άτομα προσωπικό για να δουλέψουν σε επιχειρήσεις της Μυκόνου για σεζόν – σερβιτόροι, υπάλληλοι σε μαγαζιά, διευθυντές. Αυτοί οι άνθρωποι κάπου πρέπει να μείνουν», υπογραμμίζει η ίδια.Μία εξ αυτών είναι η 29χρονη Πωλίνα Αποστολίδου (φωτό), η οποία έφυγε πριν από λίγες μέρες για τη Μύκονο, όπου θα εργαστεί για τρίτη συνεχόμενη σεζόν σε ένα μαγαζί οπτικών. «Γενικά υπάρχει δυσκολία με το θέμα της διαμονής στο νησί», δηλώνει στην «Κ». Για τη διαμονή των περισσότερων υπαλλήλων φροντίζουν οι εργοδότες τους, εξηγεί, τονίζοντας πως οι συνθήκες ποικίλλουν. «Πολλοί που εργάζονται στην εστίαση μένουν σε ξενοδοχεία, κοιμούνται σε κουκέτες πάνω κάτω. Κάποιες επιχειρήσεις δίνουν αξιοπρεπή σπίτια, σε άλλα οι εγκαταστάσεις είναι άθλιες. Βάζουν περισσότερα άτομα μέσα από όσα θα έπρεπε», αναφέρει. Η ίδια έχει υπάρξει τυχερή. Τον πρώτο χρόνο, έμεινε μαζί με άλλα δύο άτομα σε ένα σπίτι που έκλεισε ο εργοδότης της στον Πλατύ Γιαλό. Από πέρυσι, νοικιάζει με το αγόρι της, ο οποίος εργάζεται ως μπάρμαν στο νησί, ένα σπίτι στο Μαράθι,από τέλη Απρίλη μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου. Το βρήκαν από έναν φίλο που ασχολείται με τις ενοικιάσεις καταλυμάτων στη Μύκονο, και το περιγράφει ως «αξιοπρεπέστατο». «Είναι 30 τ.μ.», λέει η κ. Αποστολίδου, και για το 6μηνο πληρώνουν 7.000 ευρώ, με ένα μέρος του ποσού να καλύπτεται από τους εργοδότες τους. Πέρα από τις υψηλές τιμές, η καθημερινότητα στη Μύκονο είναι δύσκολη. «Εχει πάρα πολύ κόσμο, πράγμα που δυσκολεύει και τις μετακινήσεις, από το πρωί μέχρι το βράδυ οπλίζεσαι με υπομονή», τονίζει. Δεν το αφήνει όμως το νησί. «Εχει τρομερή αύρα η Μύκονος», δηλώνει στην «Κ» η κ. Αποστολίδου. «Είναι υπέροχο νησί». 

Πηγή : https://www.kathimerini.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Το Πάσχα σε Σύρο και Τήνο – αρμονική συνύπαρξη Καθολικών και Ορθοδόξων!video

Την Κυριακή των Βαΐων 28 Απριλίου, στις 12 τα μεσάνυχτα, η εκπομπή “Αρένα” στον ΑΝΤ1 θα φιλοξενήσει ειδικό αφιέρωμα για το Πάσχα στη Σύρο και την Τήνο!

Μια μέρα πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα, ο ΑΝΤ1 και η εκπομπή “Αρένα”, της γνωστής δημοσιογράφου, Μαρίας Αναστασοπούλου, επισκέπτονται την Τήνο και τη Σύρο που γιορτάζουν με διαφορετικό τρόπο την Ανάσταση και τις Άγιες ημέρες του Πάσχα!Δείτε πως οι δυο μεγάλες κοινότητες των Ορθοδόξων και των Καθολικών βιώνουν τα πάθη της Μεγάλης Εβδομάδας και συνυπάρχουν μαζί και αρμονικά!

 Η Μαρία Αναστασοπούλου ταξιδεύει στα νησιά μας και συναντά ετερόδοξα ζευγάρια, μικτές οικογένειες Καθολικών και Ορθοδόξων και μιλά με τους Ιερείς και των δύο δογμάτων. Ταυτόχρονα, παρουσιάζει τα έθιμα και τις λειτουργίες, τους Επιταφίους και τις χορωδίες που σχεδόν αλληλοσυμπληρώνονται τις Άγιες Μέρες του Πάσχα, καθώς γιορτάζουν μαζί την Ανάσταση του Κυρίου.Η κάμερα της “ΑΡΕΝΑΣ” επισκέπτεται και την Τήνο για να φωτίσει τη συμβίωση των δύο κοινοτήτων, αλλά και για να συμμετάσχει σε ένα “γεύμα αγάπης”. Επιπλέον, μπαίνει στην Παναγία της Τήνου, στο σημαντικότερο ορθόδοξο προσκύνημα της Ελλάδας, ενώ πηγαίνει και στην Καρδιανή και παρακολουθεί τη λειτουργία του “Στέκει η Μάνα”.

Σε μια ταραγμένη εποχή, γεμάτη εντάσεις, συρράξεις και πολέμους, η ΑΡΕΝΑ με τη Μαρία Αναστασοπούλου εστιάζει σε δύο κοινότητες που γιορτάζουν μαζί τα Πάθη του Κυρίου το Πάσχα, δίνοντας έτσι ένα μήνυμα συμφιλίωσης και ομόνοιας.

“ΑΡΕΝΑ” με την Μαρία Αναστασοπούλου, την Κυριακή 7 Απριλίου στις 24:00.

https://www.facebook.com/charis.vekris/videos/445746117990609

Πηγή : https://cyclades24.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Τα νησιά δεν έχουν άλλο νερό να δώσουν

Η έναρξη της τουριστικής σεζόν πλησιάζει, η ζήτηση για νερό σκαρφαλώνει, αλλά τα αποθέματα των Κυκλάδων δεν μπορούν να την ακολουθήσουν.

Ο Νίκος Καραμανές, γενικός διευθυντής της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης-Αποχέτευσης της Πάρου, λατρεύει να ξεναγεί τον επισκέπτη στο Skada, το σύστημα που καταγράφει σε πραγματικό χρόνο από το γραφείο του καταναλώσεις και βλάβες στο δίκτυο του νησιού.

Η Πάρος, αν και αποτελεί θετική εξαίρεση στη διαχείριση των υδάτινων αποθεμάτων της, είναι αντιμέτωπη με έκρηξη της κατανάλωσης νερού, εξαιτίας της οικιστικής της ανάπτυξης και του υπερτουρισμού τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο.

Στιγμιότυπο από τη διημερίδα στην Πάρο.
Ο Καραμανές έδωσε κάποια εντυπωσιακά νούμερα για την κατανάλωση του νερού στο νησί κατά τη διάρκεια της διημερίδας «Στρατηγικές μετάβασης προς ένα διαφορετικό αναπτυξιακό πρότυπο για την Πάρο και τις Κυκλάδες», που πραγματοποιήθηκε στις 13-14 Απριλίου στην Παροικιά.Τα στοιχεία που δόθηκαν αναδεικνύουν την ανάγκη να αλλάξει το αναπτυξιακό πρότυπο του νησιού. Ενδεικτικά:

• Για την κάλυψη των αναγκών ύδρευσης του νησιού υπάρχουν σήμερα 28 γεωτρήσεις με δυνατότητα άντλησης 17.000 κυβικών μέτρων/ημέρα και δύο μονάδες αφαλάτωσης με δυνατότητα παραγωγής 3.750 κυβικών μέτρων/ημέρα.
• Το σύνολο του νερού που παράχθηκε το 2023 ήταν 3.232.533 κυβικά μέτρα, με το 80% να καλύπτεται από τον υδροφόρο ορίζοντα και το 20% από τις αφαλατώσεις.
• Η παραγωγή αφαλατωμένου νερού το 2023 έφτασε τις 623.000 κυβικά μέτρα, έναντι 127.500 το 2017.
• Η διανομή του νερού εξυπηρετείται από ένα δίκτυο 450 χιλιομέτρων με 7 αντλιοστάσια και 20 δεξαμενές.
• Από τα 1.400.000 κυβικά μέτρα/έτος το 2014, η ζήτηση εκτινάχθηκε το 2023 στα 2.300.000 κυβικά μέτρα/έτος.Πριν από τον Καραμανέ είχε μιλήσει ο αρχαιολόγος Απόστολος Παπαδημητρίου, συνάδελφος του Μανώλη Ψαρρού που είχε δεχθεί άγρια επίθεση τον Μάρτιο του 2023, η οποία ακόμα δεν έχει διαλευκανθεί. Ο Παπαδημητρίου σημείωσε ότι τα τελευταία χρόνια γνωμοδότησε με τους συναδέλφους του επί 1.001 νέων οικοδομικών αδειών, χωρίς να μετρά τις αναθεωρήσεις, τις οποίες υπολόγισε σε άλλες 400 περίπου. Κάθε νέα οικοδομή στην Πάρο μεταφράζεται αυτόματα σε κατανάλωση νερού που αντιστοιχεί σε εκατοντάδες κυβικά την ημέρα.Ο Καραμανές υπολόγισε ότι μισό εκατομμύριο κυβικών μέτρων νερού διατίθεται για το πότισμα των κήπων. Η ποσότητα αυτή σχεδιάζεται από τη ΔΕΥΑΠ να διατεθεί από τριτοβάθμια επεξεργασία «γκρίζου νερού» του συστήματος αποχέτευσης που θα ανακυκλώνεται. Μέχρι τότε, επιβαρύνει το δίκτυο.

  Ο διευθυντής Υδάτων της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου Ηλίας Νόκας τόνισε ότι η νομοθεσία αξιολογεί το πότισμα των κήπων ως προτεραιότητα έναντι του ποτίσματος της αγροτικής γης (τουρισμός-γεωργία σημειώσατε ένα). Ο Νόκας απέδωσε την αύξηση της αλατότητας του εδάφους που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στο αερομεταφερόμενο αλάτι και όχι στην υποβάθμιση της ποιότητας του νερού που κατευθύνεται στα ποτίσματα. Κατά τη ΔΕΥΑΠ, το νερό πίνεται σε ολόκληρη την Πάρο χωρίς προβλήματα.

  

  [ΠΗΓΗ: Στατιστικά στοιχεία 2023 – ΔΕΥΑ Πάρου]
  «Η εποχή του φθηνού νερού έχει τελειώσει»

  Για να ανταποκριθεί το νησί στην αυξημένη ζήτηση του Αυγούστου θα αναγκαστεί να νοικιάσει μια αφαλάτωση για την Ανατολική Πάρο (στο Καμινάκι), δυναμικότητας 600 κυβικών μέτρων/ημέρα.«To σημερινό επίπεδο των αντλήσεων δεν μπορεί να αυξηθεί περισσότερο», τόνισε o Νόκας, ο οποίος εντούτοις πρόσθεσε ότι είναι «λάθος η πολιτική του ακριβού νερού από αφαλατώσεις. Αν η ΔΕΥΑΠ χρησιμοποιούσε 2,5 εκατ. κυβικά από αφαλατώσεις ετησίως, θα επιβαρυνόταν με 4 εκατομμύρια ευρώ το έτος. Η εποχή του φθηνού νερού έχει τελειώσει». Πώς γίνεται όμως να καλυφθεί η αυξανόμενη ζήτηση, αν δεν αυξηθούν οι αντλήσεις, ούτε οι αφαλατώσεις; Ο Νόκας πρότεινε την εφαρμογή μιας παλιάς ιδέας των υπευθύνων για τη διαχείριση του νερού στις Κυκλάδες: τη διαφορετική, πιο ακριβή, τιμολόγηση της θερινής κατανάλωσης, που ζήτησε να συζητηθεί εκ νέου.

  
  [ΠΗΓΗ: Στατιστικά στοιχεία 2023 – ΔΕΥΑ Πάρου]
  Ο Νόκας, ο οποίος μίλησε στο τμήμα της διημερίδας που αφορούσε στη διαχείριση των νερών στην Πάρο, τόνισε ότι από το 2003 «δεν είχαμε ούτε μία ημερήσια βροχή των 100 χιλιοστών, σταθερά έριχνε 10-20 χιλιοστά την ημέρα». Σημείωσε ότι «φράγματα σαν κι εκείνα που κατασκευάζονταν ή επιδιωκόταν να κατασκευαστούν στα νησιά τη δεκαετία του 1990 δεν μπορούν πλέον να λύσουν το πρόβλημα του νερού στα νησιά των Κυκλάδων».Οι βροχοπτώσεις στην Πάρο κάθε χρόνο από το 2018. [deyap.gr]

  .

  
  Εγκατάσταση αφαλάτωσης έξω από την Παροικιά της Πάρου. [deyap.gr]
  Ο κύριος υδροφόρος ορίζοντας της Πάρου, αυτός της Νάουσας, ο οποίος βρίσκεται 10 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, δίνει σήμερα 80 κυβικά μέτρα/ώρα, έναντι 220 κυβικών μέτρων που έδινε στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Αυτός ο βασικός υδροφορέας του νησιού, που βρίσκεται στον άξονα Μαραθιού-Αστέρα-Νάουσας, μπορεί να δώσει 1,5 εκατομμύρια κυβικά ετησίως, ενώ άλλα 450.000 κυβικά μπορεί να δίνει ετησίως εκείνος του Δρυού στην Ανατολική Πάρο.
  
  
  Ο Νόκας αποκάλυψε ότι τόσο η Περιφέρεια όσο και η δημοτική επιχείρηση παρακολουθούν σταθερά τη στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα. Για την ώρα, όσο αυτός βρίσκεται αρκετά ψηλότερα από την επιφάνεια της θάλασσας, μπορούν να υπερασπιστούν τη χρήση των γεωτρήσεων. «Η δημοτική επιχείρηση εδώ», είπε ο Νόκας, «είναι μπροστά από τις ΔΕΥΑ και τα τμήματα νερού των δήμων όλων των Κυκλάδων. Αλλά έρχεται το τέλος. Το νησί δεν έχει άλλο νερό να δώσει».

  Νάξος: ανάγκη για νέες αφαλατώσεις

  Και στη γειτονική Νάξο θα χρειαστούν το καλοκαίρι να νοικιάσουν τρεις εγκαταστάσεις αφαλάτωσης, για να αντιμετωπιστεί η λειψυδρία. Εξαιτίας της ανομβρίας ο Δήμος χρειάζεται να δαπανήσει περί τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ για φέτος. Από αυτά, 2 εκατομμύρια θα δοθούν για να ενοικιαστούν για έξι μήνες οι εγκαταστάσεις αφαλάτωσης και μισό εκατομμύριο σχεδιάζεται να δοθεί σε υφιστάμενες ιδιωτικές γεωτρήσεις.

  Όμως, όπως είπε στις «Βιώσιμες Κυκλάδες» ο δήμαρχος Δημήτρης Λιανός, ο Δήμος έχει προϋπολογισμό μόλις 540.000 ευρώ ετησίως για επενδυτικές δαπάνες σε όλα τα νησιά που υπάγονται στον Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων (Νάξος, Δονούσα, Κουφονήσια, Σχοινούσα, Ηρακλειά).Ο Λιανός αναζητά τα κονδύλια, αλλά ακόμη δεν έχει βρεθεί το ποσό για να καλυφθεί η δαπάνη. Σύμφωνα με πληροφορίες των «Βιώσιμων Κυκλάδων», το υπουργείο Εσωτερικών ζήτησε από τις αρχές των νησιών να περιγράψουν το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει το καθένα, για να αποφασίσει πού θα δώσει χρήματα.

  Μία πιθανή λύση είναι η μεταφορά νερού από την Απείρανθο, το Φιλώτι και άλλα ορεινά χωριά που έχουν πλεόνασμα. Ωστόσο η Νάξος είναι μεταξύ των νησιών που, ενώ έχουν στα ορεινά νερό, δεν έχουν δίκτυο ύδρευσης για να το πάνε μέχρι τη χώρα, οπότε χιλιάδες κυβικά μέτρα αφήνονται να καταλήγουν στη θάλασσα. Μέρος των αποθεμάτων αυτών θα μπορούσε να μεταφερθεί μέσω βυτίων στη δυτική πλευρά του νησιού, αλλά σε μικρότερους όγκους και με μεγαλύτερο κόστος σε σύγκριση με τη μεταφορά μέσω αγωγών. Επιπλέον, το νησί πάσχει στη «διακυβέρνηση» του νερού, δηλαδή δεν διαθέτει μια αποτελεσματική εταιρεία υδάτων. 

  

  
  Η «πρωτοτυπία» της Σύρου

  Η πολιτική του ακριβού νερού από αφαλατώσεις δεν είναι πρόβλημα μόνο για τις δημοτικές επιχειρήσεις νερού, που πρέπει να βρουν τα κονδύλια. Ένα παράδειγμα από τη Σύρο δείχνει ότι ευνοεί και τη διαιώνιση των παράνομων αντλήσεων, που βλάπτουν τον υδροφόρο ορίζοντα και το περιβάλλον. 

  Παραδοσιακά το νησί δεν ήταν σε θέση να εξυπηρετήσει τη ζήτηση νερού. Άρχισαν λοιπόν να αναπτύσσονται ιδιωτικά δίκτυα, που πουλούσαν παράνομα το δημόσιο αγαθό. Ακόμα όμως και όταν η Σύρος επέκτεινε το τοπικό δίκτυο υδροδότησης με αφαλατώσεις, το ιδιωτικό δίκτυο εξακολουθούσε να παραμένει πιο συμφέρον, καθώς ήταν φθηνότερο από το νερό της δημοτικής επιχείρησης. Το Παρατηρητήριο Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου κατέθεσε πριν από μερικές ημέρες μηνυτήρια αναφορά για τη συνέχιση της λειτουργίας του ιδιωτικού δικτύου, που εν τω μεταξύ έχει απλώσει και σωλήνες στο νησί.«Συλλέξαμε πλήθος στοιχείων», αναφέρει το Παρατηρητήριο «και απευθυνθήκαμε σε όλους τους αρμόδιους φορείς καταθέτοντας αποδεικτικό υλικό τεκμηρίωσης και ζητώντας την εφαρμογή του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου, δηλαδή την αρμόδια παρέμβασή τους ώστε να σταματήσει η παράνομη και απολύτως ανεξέλεγκτη άντληση και διανομή του –πωλούμενου από ιδιωτική επιχείρηση– νερού. 

  
  
  

  Σωλήνες του παράνομου ιδιωτικού δικτύου καταλήγουν σε οικία στη Σύρο.

• Από το καλοκαίρι του 2022 μέχρι και σήμερα τα τεκμηριωμένα διαβήματά μας αντιμετωπίστηκαν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, με αδιαφορία υπεκφυγή ή/και αποποίηση ευθυνών από τους αρμόδιους φορείς. Σήμερα όμως δεν βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο με το 2022. Με την τεκμηριωμένη διατύπωση στις αρμόδιες υπηρεσίες της απαίτησης για τη λήψη μέτρων προκειμένου να υπάρξει συμμόρφωση με την ισχύουσα νομοθεσία και σύννομη διαχείριση των νερών με σκοπό την προστασία τους, επιτύχαμε να αποξηλωθεί μέρος των δικτύων, που ήταν εγκατεστημένο στη χερσαία ζώνη του λιμανιού και εξυπηρετούσε την τροφοδοσία βυτιοφόρων οχημάτων και πλοίων με το παράνομα αντλούμενο μεταφερόμενο και πωλούμενο νερό». Το οξύμωρο είναι ότι οι Συριανοί που παίρνουν νερό από το ιδιωτικό δίκτυο προτιμούν τη δημοτική επιχείρηση για την αποχέτευση.

• 
  

 

Πηγή : https://cycladesopen.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Η Κύθνος στους δρόμους ενάντια στις ανεμογεννήτριες

Με δυναμικές κινητοποιήσεις εντός και εκτός του νησιού της Κύθνου, συνεχίζονται οι αντιδράσεις για την πρόθεση τοποθέτησης Αιολικού Σταθμού στο νησί. Συγκεκριμένα, το απόγευμα της Τετάρτης 24 Απριλίου, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στη πλατεία Εσταυρωμένου Αιγάλεω ενώ θα ακολουθήσει νέα συγκέντρωση στη πλατεία μπροστά στο Δημαρχείου Κύθνου, τη Μεγάλη Πέμπτη 2 Μαΐου 2024 στις 18:30. Η Επιτροπή Αγώνα κατά της εγκατάστασης βιομηχανικού Αιολικού Πάρκου στην Κύθνο, ο Σύνδεσμος Κυθνίων και ο Σύνδεσμος Δρυοπιδέων, δεν σκοπεύουν να κάνουν πίσω μέχρι να έρθει η οριστική δικαίωση.

Στο Δημοτικό Συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε πριν ένα μήνα και συγκεκριμένα στις 23 Μαρτίου 2024, ο Δήμος Κύθνου είχε γνωμοδοτήσει ομόφωνα αρνητικά ως προς τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου: «Αιολικός Σταθμός Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας Συνολικής Εγκατεστημένης Ισχύος 69ΜW και Αποδιδόμενης 50ΜW» στη Κύθνο, της εταιρείας ΑΙΟΛΟΣ ΚΡΗΤΗΣ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ Α.Ε.».

Μ. Φίλιππας: "Η μορφολογία του εδάφους και το ανάγλυφο του νησιού, δεν επιτρέπει ανεμογεννήτριες"

Ο πρώην δήμαρχος Κύθνου και νομαρχιακός σύμβουλος, Μανώλης Φίλιππας, μίλησε στην "Κοινή Γνώμη" για τον ξεσηκωμό του κόσμου του νησιού ενάντια στην τοποθέτηση ανεμογεννητριών στο νησί, λέγοντας, ότι, "όταν ήμουν νομαρχιακός σύμβουλος το 2007, είχε πέσει στο τραπέζι η τοποθέτηση ανεμογεννητριών στη Σέριφο και τότε είχαμε αντιδράσει σθεναρά. Σε ότι αφορά την Κύθνο, είναι έτσι η μορφολογία του εδάφους και το ανάγλυφο του νησιού, που δεν μπορούν να μπουν ανεμογεννήτριες. Όταν μιλάμε για ύψη 150 μέτρων και 4 στρέμματα οικόπεδο για να τοποθετηθεί η κάθε βάση, είναι εξωπραγματικά μεγέθη και κάτι τέτοιο θα αλλάξει όλη την εικόνα του νησιού. Σκεφτείτε ότι στο νησί του Αγίου Γεωργίου απέναντι από την Κύθνο, έχουν τοποθετηθεί ανεμογεννήτριες και το βράδυ είναι σαν χριστουγεννιάτικα δέντρα, σκεφτείτε τώρα να μπουν τέτοια πράγματα στο νησί της Κύθνου."

"Είμαστε όλοι στην ίδια γραμμή και κανένας χωριστά σε αυτό το ζήτημα"

Σε ότι αφορά τις διαδικασίες όπως έχουν κυλήσει ως τώρα αλλά και στις κινήσεις φορέων του νησιού και των κατοίκων από εδώ και πέρα, ο κ. Φίλιππας, τόνισε, ότι, "το ένα κομμάτι αφορά νομική διεκδίκηση από την πλευρά του Δήμου, ο οποίος έχει κάνει προσφυγή για να μη τοποθετηθούν και το άλλο κομμάτι είναι ότι πρέπει ο κόσμος, να αντιδράσει και να αναπτερωθεί ακόμα περισσότερο, γιατί νομίζω εκεί θα παιχτεί όλο το παιχνίδι. Ο κόσμος δεν είναι ακόμη πολύ ενημερωμένος, γιατί μπορεί να μη γνωρίζουν ότι θα απαλλοτριωθούν ολόκληρες περιουσίες στην Κύθνο. Θα έχει ένα ακίνητο που θα είναι δικό σου, θα πληρώνεις κανονικά τα πάντα για αυτό, αλλά δεν θα μπορείς να το κάνεις τίποτα γιατί θα έχει αχρηστευτεί δίπλα σε αυτές τις εγκαταστάσεις. Η Κύθνος, είναι όλη ιδιόκτητη, οπότε όπου γίνει το οτιδήποτε, θα πρέπει να γίνει έπειτα από συνεννοήσεις με τους ιδιοκτήτες των οικοπέδων. Μετά την διαμαρτυρία στο Αιγάλεω, τη Μεγάλη Πέμπτη, θα γίνει διαμαρτυρία και στην Κύθνο και εγώ, θα κάνω μία πρόταση, η οποία δεν ξέρω αν θα εισακουστεί, ώστε ο Δήμος να μπει στον "πάγο" για μία μέρα και να γίνει μία πανκυθνιακή εκδήλωση διαμαρτυρίας και να μαζευτεί όλος ο κόσμος στο λιμάνι και να δείξουμε ότι υπάρχει καθολική αντίδραση. Είμαστε όλοι στην ίδια γραμμή και κανένας χωριστά σε αυτό το ζήτημα."

Η ανακοίνωση της Επιτροπής Αγώνα: "Δίνουμε αγώνα για την «ιδιαίτερη» πατρίδα μας"

Η Επιτροπή Αγώνα, με τη συμμετοχή του Δήμου Κύθνου, Πολιτιστικών Φορέων και Συλλόγων, Ενώσεων Πολιτών, Κατοίκων και Φίλων της Κύθνου, κάλεσαν άπαντες να εκφράσουν βροντερά την αντίθεση τους στον Αιολικό Σταθμό.

Κάποιοι από τους βασικούς λόγους που τονίζουν είναι, ότι:

• Ολόκληρο το νησί της Κύθνου, έχει χαρακτηρισθεί, από το έτος 2002 ως τόπος ιδιαιτέρου κάλλους.

• Η Κύθνος, είναι «δομημένη» απ’ άκρου εις άκρον! (όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε από τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Ν. Γονιδάκη στην παρουσίαση της διπλωματικής του εργασίας για την Κύθνο) και στο τοπίο της, δεν επιτρέπεται κανενός είδους εκτεταμμένη παρέμβαση – «απ’ άκρου εις άκρον» – που θα αλλοιώσει την υπάρχουσα περίτεχνη, μοναδικότητα του τοπίου της !

• Στο νησί μας, σε κάθε σπιθαμή γης / κυριολεκτικά / συναντάς ένα αδιάκοπο σύνολο με συνεχόμενες, καλοδιατηρημένες, καλλιτεχνικές «ξερολιθιές» πλήρως ενσωματωμένες με τον τόπο μας, αιώνες τώρα!

• Οι υπάρχουσες «ξερολιθιές», όπως το λέει και η λέξη, αποτελούνται από «τη μια πέτρα πάνω στην άλλη», χωρίς συνδετικό υλικό που στέκουν αναλλοίωτες εκεί, μάλλον, εδώ κι αιώνες! Ειδικά στο νησί μας, λέγεται πως υπάρχουν ακόμη και μεσαιωνικές ξερολιθιές.

• Η Τέχνη αυτή της Ξερολιθιάς έχει εγγραφεί από το 2015 στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς και από το 2018 στον Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας (UNESCO, 2003)

• Μοναδική είναι και η χλωρίδα και πανίδα του νησιού μας

Κλείνοντας την ανακοίνωσή τους τονίζουν, ότι, "για τους λόγους αυτούς και όχι μόνο λέμε «όχι» στις προβλεπόμενες ανεμογεννήτριες και τα συνοδά έργα! Θεωρούμε πως η ΌΛΗ εγκατάστασή τους, θα καταστρέψει / απαξιώσει το υπέροχο «δομημένο τοπίο» του μικρού νησιού μας και θα υποβαθμίσει το περιβάλλον του, με το μεγάλο μέγεθος και ύψος τους, με τα φωτάκια που θα είναι ορατά από το μεγαλύτερο τμήμα του νησιού, με θορύβους εργοστασιακούς, με τα αναγκαία «μεγάλα έργα» εκσκαφής, σφράγισης γης και οδοποιίας, με υποσταθμό ανύψωσης στη θέση «Άγιος Λουκάς» και εκτεταμένες καλωδιώσεις κ.α. που θα αλλοιώσουν οπωσδήποτε το μέχρι σήμερα «υπάρχον» από εκατοντάδων χρόνων, ανέγγιχτο περιβάλλον του τόπου μας."

Σ. Γαρδέρης: "Προσπαθούμε με την απόφασή μας να καθυστερήσουμε όσο γίνεται τη διαδικασία των αδειοδοτήσεων"

Λίγες ημέρες πριν και όταν το Δημοτικό Συμβούλιο της Κύθνου, είχε δώσει το ομόφωνο όχι απέναντι στο Αιολικό Πάρκο, ο δήμαρχος, Σταμάτης Γαρδέρης, είχε μιλήσει στην "Κοινή Γνώμη" λέγοντας, ότι, "εναντιώθηκε όλος ο κόσμος σε ότι αφορά στο κομμάτι της τοποθέτησης και εμείς προχωράμε και νομικά ώστε να καλύψουμε και να αιτιολογήσουμε την απόφασή μας και τον λόγο που δεν θέλουμε να πραγματοποιηθεί το συγκεκριμένο έργο. Το να πεις ένα όχι, δεν λέει τίποτα, αν δεν το έχεις καλύψει νομικά και με όλες τις παραμέτρους και τα ανάλογα επιχειρήματα. Εμείς συνεχίζουμε και έχει συσταθεί μία ομάδα, η οποία θα επιμεληθεί όλη αυτή την προσπάθεια για την μη τοποθέτηση. Προς το παρόν δεν ξέρουμε τι μέλει γενέσθαι, περιμένουμε να δούμε τις γνωμοδοτήσεις και των άλλων υπηρεσιών και τις αδειοδοτήσεις κάποιων άλλων, για να δούμε τι θα αποφανθούν και εκείνοι και βάσει αυτού θα προχωρήσουμε ανάλογα."

Πηγή : https://www.koinignomi.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Οι χρυσοφόρες μπίζνες των σκουπιδιών και η υποβάθμιση της Ελληνικής γης ηχητικό

Ο Δρ. Βασίλης Λύκος, στην Ολοκληρωμένη Περιβαλλοντική Διαχείριση του Πανεπιστημίου Κρήτης και Περιφερειακός Σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας, εξηγεί στον 98.4 αρχικά ότι πράγματι οι 13 περιφέρειες της χώρας, καλούνται σε αναλογική βάση να σηκώσουν το βάρος της διαχείρισης τμήματος των εξαντλημένων πυρηνικών καυσίμων και ραδιενεργών αποβλήτων από την Βουλγαρία, μέσω διακρατικών -διευρωπαικών συμφωνιών, από την στιγμή που εισάγουμε ηλεκτρική ενέργεια από την Βουλγαρία, που παράγεται στους πυρηνικούς της σταθμούς, ενώ εμείς στο όνομα της πράσινης καθαρότητας, έχουμε κλείσει τις λιγνιτικές μας μονάδες .

Ο κ. Λύκος μιλάει για το μείζον θέμα που δημιουργείται με επίκεντρο τον Δήμο Τανάγρας για την διαχείριση πανελλαδικά από ιδιώτη των τοξικών βιομηχανικών αποβλήτων με ένα φαραωνικό έργο στο οποίο αντιτίθενται οι τοπικές κοινωνίες, 4 όμοροι δήμοι δύο περιφερειών της χώρας, με ανυπολόγιστες συνέπειες ακόμη και στην αγροτική γη χιλιάδων στρεμμάτων της περιοχής, αλλά και τους κινδύνους για τον Ευβοϊκό κόλπο. Ο κ. Λύκος εξηγεί, γιατί είναι η "χρυσή μπίζνα" της εποχής, η διαχείριση των απορριμμάτων, ακόμη και αυτών που προκύπτουν από το πέρας του βίου εξαρτημάτων και τεχνολογιών της λεγόμενης πράσινης ενέργειας

 

Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Σέριφος istorima.org/Αφηγητής ο Γιατρός μας (Θανάσης Κοντάρης)

Εισαγωγή (Ευφροσύνη Κυριαζή)

 

Στη ζωή ενός ανθρώπου υπάρχουν πολλά ταξίδια...

Ταξίδια για δουλειά, για σπουδές, για αναψυχή.. Ταξίδια που συνδέονται με χαρές ή ακόμα και λύπες. Ταξίδια μοναχικά ή και με συντροφιά. Ταξίδια σύντομης απόδρασης ή και άλλα που δεν τελειώνουν ποτέ....

Ίσως το πιο σημαντικό και δύσκολο ταξίδι που θα κληθεί να κάνει ο καθένας από εμάς είναι αυτό της ανακάλυψης του εαυτού του και της εκπλήρωσης των επιθυμιών του.

Ο Θανάσης Κοντάρης ξεκίνησε το ταξίδι της ζωής του από την Πάτρα, άλλαξε πολλές φορές ρότα στους στόχους του, βρέθηκε σε διάφορες πόλεις και χώρες, ξεπέρασε τα εμπόδια και συνδέθηκε με ανθρώπους που τον στιγμάτισαν και τους κουβαλάει μέσα του. 

Μια ιστορία ανατροπών για ένα ταξίδι στις δυσκολίες, στο όνειρο, στον έρωτα, αλλά και στο απρόσμενο που καρτερεί στο διάβα του χρόνου...

 

Αφηγητής (Θανάσης Κοντάρης)

Ο άνθρωπος έχει αστείρευτη πηγή ενέργειας και έχει απίστευτη θέληση. Δεν υπάρχει κάποιο εμπόδιο, τα πάντα είναι εφικτά. Μπορείς να αγγίξεις και να πιάσεις τα πάντα, αρκεί να το θες και να είσαι εκεί…

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ανθρώπους που μου λένε: «A δεν μπορώ, να, να, να…» και πολλές φορές επειδή έχω μια άλλη πορεία, είμαι και λίγο αυστηρός κριτής με αυτούς, οι οποίοι εγκαταλείπουν πάρα πολύ γρήγορα.  Καταλαβαίνω, βέβαια κατανοώ, αλλά νομίζω πως δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σε σταματήσει στη ζωή σου. Μπορεί να καταφέρεις και τον πιο ονειρικό σου στόχο, ας πούμε, αρκεί να είσαι εκεί και να προσπαθήσεις.

Η κοινωνία κατατάσσει τους ανθρώπους -βάζει ταμπέλες- πάρα πολύ γρήγορα, χωρίς να ξέρει τι θα γίνει, οπότε εγώ είχα το στίγμα του ορφανού και πιθανότατα και μακροπρόθεσμα και του αποτυχημένου στη ζωή. Κάτι που εμένα με ιντρίγκαρε, εννοώ με πείσμωσε πάρα πολύ.

Για εμένα ήταν μεγάλη πρόκληση αυτό το πράγμα.  Οπότε η αλλαγή αυτή και το γεγονός ότι μπήκα στην Ιατρική και σπούδασα και τελείωσα ήταν μία ανατροπή για το τι θεωρούνταν -ας πούμε- δεδομένο στην αντίληψη του κόσμου και της κοινωνίας και σε μένα…  Δεν ήταν εύκολος δρόμος, σαφέστατα, ήταν πάρα πολύ δύσκολο δρόμος, αλλά για μένα ήταν πρόκληση μεγάλη.

Ο πατέρας μου ήταν χειριστής μηχανημάτων, η μητέρα μου εργάτρια.  Μεγαλώσαμε λοιπόν σε αυτή τη γειτονιά σε μία πάρα πολύ φτωχή οικογένεια. Στη γειτονιά μου τότε, ο μέσος όρος των παιδιών μπορεί να έχει τελειώσει μόνο το γυμνάσιο. Οπότε, το να μπει κάποιος στο πανεπιστήμιο και να… να μπει μόνο στο πανεπιστήμιο ήταν τεράστιο επίτευγμα ας πούμε. Και ιδιαίτερα για εμένα προσωπικά, όταν μεγάλωσα ουσιαστικά ορφανός -η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν δύο ετών, δεν τη γνώρισα ποτέ, μόνο ιστορίες και φωτογραφίες έχω δει, ακούσει και δει- ήταν μία τεράστια πρόκληση, ας πούμε.

Ήμουνα πάρα πολύ κακός μαθητής. Το γυμνάσιο το τελείωσα με βαθμό δέκα. Και την πρώτη και τη δευτέρα και την τρίτη γυμνασίου. Ως κακός μαθητής επέλεξα ένα τεχνικό λύκειο, ήταν τα Τ.Ε.Λ. τότε, Τεχνικά Επαγγελματικά Λύκεια.  Θυμάμαι για ποιο λόγο ήθελα να γίνω γιατρός. Μάλλον τρεις ήταν οι αιτίες, οι οποίες με οδήγησαν να βρίσκομαι εδώ που είμαι σήμερα.  Ένα ήταν  το πείσμα μου απέναντι στην αντίληψη του κόσμου, ότι εγώ είμαι ένα παιδί «κατεστραμμένο» -σε εισαγωγικά μέσα- ή το μέλλον μου δεν διαγράφεται και πάρα πολύ λαμπρό.  Το δεύτερο ήταν… Ένα βράδυ θυμάμαι να δουλεύω σε ένα εστιατόριο πάρα πολύ κουρασμένος, ήμουνα βοηθός του βοηθού, βοηθός τέλος πάντων.  Κάποια στιγμή ο μετρ του εστιατορίου, ήταν ένας τύπος πενήντα χρονών συμπαθητικός πάρα πολύ, ο Νίκος, ακόμα τον θυμάμαι, όπου στο τέλος της βάρδιας ήταν εξουθενωμένος. Και τον κοίταξα κι έλεγα: «Βλάκα, εάν δεν κάνεις κάτι, Θανάση -λέω- αν δεν κάνεις κάτι και εσύ στα πενήντα σου χρόνια θα είσαι εδώ». Αυτό ήτανε ο δεύτερος λόγος και ο τρίτος λόγος ήτανε, ανακάλυψα τους «Γιατρούς χωρίς σύνορα», που για μένα ήταν μεγάλη πρόκληση! Ήθελα να ξεκινήσω να γίνω γιατρός, για να ενταχθώ μαζί τους και να συνδράμω, τέλος πάντων, στα προγράμματά τους. 

Στην τρίτη λυκείου θυμάμαι πως ρώτησα -υπήρχε ένα μάθημα Σ.Ε.Π., Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός- θυμάμαι τότε ρώτησα: «Πώς μπορεί κάποιος να γίνει γιατρός;». Γέλασε -τέλος πάντων-, μειδίασε λίγο η καθηγήτρια. Μου εξήγησε πως είναι πάρα πολύ δύσκολο. Παρόλα αυτά, υπάρχει ένας τρόπος και αυτός είναι να δώσω εξετάσεις μέσω του Τ.Ε.Λ., να μπω σε ένα Τ.Ε.Ι. και από το Τ.Ε.Ι. να δώσω κατατακτήριες. Μακρύς δρόμος, οπότε κάθισα, σκέφτηκα, λέω: «Θα κάνουμε αυτό το πράγμα». Τέλος πάντων, έτσι και έγινε η πορεία.  Μπήκα στο Τ.Ε.Ι. ολοκλήρωσα τις σπουδές μου χωρίς να διαβάζω επίσης, το ξαναλέω δεν θυμάμαι πώς τελείωσα το Τ.Ε.Ι. Δεν ξέρω αν θα με ακούσει κανάς καθηγητής ή οποιοσδήποτε άλλος- αλλά νομίζω ότι όλο το Τ.Ε.Ι. τελείωσε με μία αντιγραφή. Πήρα το πτυχίο εν συντομία, σε τέσσερα χρόνια.β Εγώ ήμουνα Τ.Ε.Ι. Νοσηλευτικής, με μεγάλη χαρά παρακολουθούσα τις κλινικές στη σχολή, τα μαθήματα όμως μου ήτανε, όχι δύσκολα, αλλά αδιάφορα. Δεν είχα μάθει να διαβάζω κιόλας. 

Ήταν περίπου το ΄99 με 2000. Σκεφτόμουν λοιπόν εκείνη τη χρονιά ότι τελείωσα την πρακτική και πήρα το πτυχίο: «Θα δώσω για κατατακτήριες ή όχι;». Και με το που τελείωσα τον στρατό, αποφάσισα να κάτσω να διαβάσω και να δώσω κατατακτήριες εξετάσεις λαμβάνοντας το ρίσκο και τις συνέπειες αυτού, σε περίπτωση που δεν επιτύχω.  Έβαλα το σχέδιο για να ικανοποιήσω την πρόκληση αυτή που είχα βάλει από μικρός στο μυαλό μου και έλεγα: «Θανάση, πρέπει να διαβάσεις, δεν υπάρχει άλλη λύση!». Ξεκίνησα Αύγουστο, οι εξετάσεις ήταν τον Ιανουάριο.

Mε θυμάμαι να διαβάζω δύο ώρες την ημέρα με προγραμματισμό, οι οποίες πήγαν στις τέσσερις, πολύ σύντομα στις έξι, στις οχτώ και στις δέκα ώρες τη μέρα, με ρολόι. Δηλαδή, ξύπναγα το πρωί οχτώ με μία διάβασμα, μεσημέρι λίγη τηλεόραση, ξεκούραση… δέκα ώρες την ημέρα. Ένας κολλητός φίλος χειρουργός που τον γνώρισα στη Σύρο όταν έκανα την πρακτική μου σαν νοσηλευτής μου λέει: «Μην δώσεις κατατακτήριες εξετάσεις! Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρεις! Δώσε καλύτερα αρχιτεκτονική, σου πάει καλύτερα». Το πείσμα μου, όμως, δεν με άφηνε. Με τον οποίο και διαπληκτιστήκαμε τόσο πολύ, που σταματήσαμε να μιλάμε. Μου λέει: «Αν καταφέρεις και μπεις στην Ιατρική, να ξέρεις πως θα ανέβω στην Τριών Σύμμαχων -είναι μια πλατεία στην Πάτρα- στο περίπτερο επάνω γυμνός και θα χορεύω».

Έκανα λοιπόν εγώ την προετοιμασία, ανέβηκα Θεσσαλονίκη να δώσω εξετάσεις. Πω, πω, πω, χτυποκάρδι απίστευτο. Πήγανε καλά οι εξετάσεις, οφείλω να πω. Βγήκα έξω δηλαδή και στα τρία μαθήματα ικανοποιημένος.

Ανέμενα τα αποτελέσματα, 24 Ιανουαρίου βγήκαν τα αποτελέσματα. Και είχα μπει στην Ιατρική Ηρακλείου. Είχα δηλώσει πρώτα Ιατρική Ηρακλείου, γιατί ήθελα να πάω να ζήσω στην Κρήτη, αγαπούσα Κρήτη. Ήταν μεγάλη ικανοποίηση όπως αντιλαμβάνεσαι, κυρίως ηθική ας πούμε, αλλά μαζί με μένα καταλάβαινα πως υπήρχε και μία διάχυτη χαρά στην οικογένεια, στη γειτονιά και σε όλους τους ανθρώπους, ας πούμε, που είτε με πίστεψαν, είτε δείλιασαν να με πιστέψουν. 

Και έμαθα πως εκείνη την ημέρα νοσηλευτής πήρε την εφημερίδα -γιατί ανακοινωνόντουσαν τα αποτέλεσμα στην εφημερίδα- πήρε την εφημερίδα και μπήκε μέσα στα χειρουργεία και κόλλησε την εφημερίδα στα μούτρα του φίλου του χειρουργού, ο όποιος δεν πίστευε ποτέ ότι θα ‘ρθω, ο οποίος με πήρε και εμένα χαρούμενος τηλέφωνο. Ποτέ δεν εκτέλεσε τέλος πάντων το στοίχημα που είχε βάλει, αλλά χάρηκε τέλος πάντων και αυτός.

Και εκεί άλλαξαν τα πάντα. Μάζεψα τα πράγματά μου με μεγάλη χαρά από την Πάτρα, χαιρέτησα τους δικούς μου, πήγα στην Κρήτη, βρήκα δουλειά.  Περπατώντας στον δρόμο ψάχνοντας να βρω σπίτι και δουλειά, βρήκα μία ανακοίνωση σε ένα τοίχο που έλεγε: «Ζητούνται χορευτές για χορευτικό συγκρότημα.  Ήταν ουσιαστικά μία ταβέρνα, παραδοσιακή ταβέρνα, η οποία είχε χώρο… Ήταν άνθρωποι Κρητικοί ντυμένοι με κρητικές παραδοσιακές ενδυμασίες και προϋπαντούσαν τους τουρίστες, τους έδειχναν πράγματα για την κρητική παράδοση και στο τέλος έμπαιναν μέσα, τρώγανε αυτοί και έβγαιναν τα Κρητικόπουλα και χορεύανε.  Παρόλα αυτά, γνώριζα επίσης πως αν κάτσω στο Ηράκλειο και επειδή ήμουνα οικονομικά ανεξάρτητος, θα έπρεπε να δουλεύω, πως θα καθυστερήσω πάρα πολύ να ολοκληρώσω τις σπουδές μου. Δηλαδή, θα καθυστερήσει πάρα πολύ το πτυχίο.

Και καθήμενος εκεί στο καφενείο έχοντας πιει και μερικές -μερικά τσιπούρα παραπάνω- μάλλον ρακές παραπάνω, είπα θα ρίξω κλήρο. Και έβγαλα ένα κέρμα την τσέπη και είπα: «Κεφαλή επιστρέφω στην Πάτρα, γράμμα μένω» και ρίχνω κλήρο και πέφτει κεφαλή. Με τα πράγματα όπως ήμουν μαζεμένος στο καφενείο, στις οχτώ η ώρα το βράδυ έφευγε το ίδιο πλοίο. Επέστρεψα λοιπόν, μπήκα μες στο πλοίο και επέστρεψα στην Πάτρα. 

Γνώριζα λοιπόν πως πηγαίνοντας στην Πάτρα, θακάνω κατευθείαν μεταγραφή γιατί ήμουνα πολύτεκνος. Και έτσι και έγινε. Επέστρεψα στην Πάτρα, στη φωλιά της θείας μου, μεγαλώνοντας με τα ξαδέρφια μου, τον Γιώργο, τη Νεκταρία και τον Γιάννη, και με τη βοήθεια αυτών σπούδαζα στο πανεπιστήμιο της Πάτρας. Με μεγάλωσαν οι δύο μου οι θείες, η νονά μου και η θεία μου η Θεώνη και χάρη σε αυτές κυρίως οφείλω πολλά. Αν θεωρείς ότι έχω κάνει κάποιες επιτυχίες στη ζωή μου, τα οφείλω σε αυτές. Υπήρχε φροντίδα, αγάπη, φαγητό και σπίτι, απαραίτητα συστατικά, έτσι ώστε δούλευα μόνο ελάχιστες φορές για τα πολύ προσωπικά μου έξοδα και υπήρχε βάση για να μπορέσω να αφοσιωθώ στην Ιατρική. Κι έτσι κι έκανα.

Νομίζω ότι τελείωσα την Ιατρική -είναι έξι χρόνια- είχα τελειώσει στα -σχεδόν οριακά- στα πέντε χρόνια και κάτι. Παράλληλα όμως περίμενα ένα χρόνο μέχρι να ξεκινήσω το αγροτικό μου στη Σέριφο. Ήταν η χρονιά που η Βουλγαρία και η Ρουμανία μπήκανε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και είχαν αναγνωριστεί αυτόματα πάρα πολλά πτυχία που ήρθαν από το εξωτερικό και προστέθηκαν στη λίστα για τα αγροτικά και για τις ειδικότητες και έγινε ένας μικρός πανικός τότε. Υπήρχαν πάρα πολλοί γιατροί και δεν υπήρχαν αγροτικά. Είχαν μεγάλη ζήτηση τα αγροτικά.  Μετά από ένα χρόνο συνειδητοποιώ πως -και μελετώντας τις πιθανότητες- βλέπω πως σαν μοναδική επιλογή έχω τη Σέριφο.

Κι εδώ αξίζει να κάνω μια μεγάλη παρένθεση. Τη Σέριφο την οποία δεν αγαπούσα και τόσο, δεν θέλω να πω μισούσα, αλλά δεν αγαπούσα και τόσο πολύ. Νομίζω ήταν το 2003, ‘04 ή ‘05, μία χρονιά μετά το τέλος μίας καλοκαιρινής εξεταστικής, που πήρα ένα σακίδιο στον ώμο και λέω: «Φεύγω, δεν ξέρω πού πάω. Πάω διακοπές στις Κυκλάδες». Πήρα ΚΤΕΛ, πήγα στον Πειραιά, έφτασα στον Πειραιά και λέω: «Ποιο είναι το επόμενο πλοίο που φεύγει και για πού φεύγει». Μου λένε: «Δυτικές Κυκλάδες!». Κύθνο, Σέριφο κ.λπ.. Λέω: «Κόψτε μου ένα εισιτήριο για τη Σέριφο.

Μου κόβει εισιτήριο για τη Σέριφο, έρχομαι. Περνάω ένα τριήμερο. Φεύγοντας είπα: «Δεν θα ξανάρθω ποτέ σε αυτό το νησί, ποτέ!». Και τότε συνειδητοποίησα πως δεν είναι ο τόπος, πολλές φορές, που μας κρατάει, είναι οι άνθρωποι και οι εμπειρίες που συνδέουν τον τόπο. Το ότι πέρασα πάρα πολύ χάλια για συγκεκριμένους λόγους και έδωσα όλη αυτήν την αρνητική ενέργεια πάνω στον τόπο.

Οπότε με μαυρισμένη τη Σέριφο από χάρτη και με τη σκέψη ότι ήθελα να ξεκινήσω οπωσδήποτε να κάνω το αγροτικό μου, με έκαιγε αυτό μέσα μου, ήρθα σε αυτό το δίλημμα. «Ξεκινάς το αγροτικό; Aν το ξεκινάς, πας σε αυτό μαυρισμένο σου τόπο. Και όταν βγήκαν αποτελέσματα, πήρα στη Σέριφο μία από τις θέσεις της Σερίφου. Χάρηκα, δεν είναι ότι δεν χάρηκα. Εντάξει, μαυρίζουμε ένα τόπο αλλά μπορούμε να του δώσουμε και μία δεύτερη ευκαιρία, εντάξει;

Και ήρθε η μέρα που θα βρισκόμουν στη Σέριφο. 17 Ιανουαρίου το 2008. Μία πάλι κρύα μέρα μπήκαμε σε ένα πλοίο, αυτό των εσωτερικών διαδρομών των Κυκλάδων. Κατεβαίνω στο λιμάνι, στο ίδιο πλοίο στην έξοδο του πλοίου, βρήκα την προηγούμενη αγροτικό, η οποία μου δώσε τα κλειδιά στα χέρια και μου λέει: «Το ιατρείο είναι πάνω στη Χώρα, γεια!» και μπήκε στο πλοίο και συνέχισε το ταξίδι.  Έτσι και βρέθηκα, ξεκίνησε να δουλεύει το ιατρείο. Παραδόξως αγάπησα πάρα πολύ τον τόπο και θυμάμαι τον Στέφανο, τον Στέφανο απ’ τον Κουταλά, πρωτοεμφανίστηκε εδώ σαν συνάδελφος. Μου λέει: «Γεια χαρά, είμαι συνάδελφος, ουρολόγος». Εγώ ψαρούκλας, τσίμπησα. Άρχιζα και του μίλαγα: «Να, να, να». Στην πορεία αποδείχθηκε ότι δεν ήταν καν συνάδελφος. Με τον Στέφανο γίναμε πάρα πολύ ωραίοι φίλοι και με τον Μουστάκια. Ήταν αυτοί οι οποίοι μου ‘μαθαν τα πανηγύρια της Σερίφου και τι σημαίνει -ας πούμε- πανηγύρι. Άνοιγαν τα σπίτια τους, μαγείρευαν και πέρναγε όποιος ήθελε και τον φιλοξενούσαν, του έδιναν φαγητό. Ένα τέτοιο χρώμα έχουν και τα πανηγύρια της Σερίφου. Δεν έχασα πανηγύρι για πανηγύρι. Βέβαια, δεν έπινα, γιατί απαγορευόταν να πιώ -όχι απαγορευόταν, σαν ηθικό κανόνα εγώ θεωρούσα πως δεν θα έπρεπε να πίνω καθόλου- και όλοι στεναχωριόντουσαν τότε στα πανηγύρια και: «Πιες Γιατρέ, πιες Γιατρέ, πιες Γιατρέ». Με βάλαν σε σημείο να ορκιστώ, ότι με το που θα τελειώσω την ιατρική μου θητεία του αγροτικού, θα κάτσω μια μέρα να πιώ μαζί τους και έγινε αυτό.

Με το που τελείωσε η θητεία του αγροτικού, έμεινα λίγο διάστημα ακόμα εδώ και βρέθηκα σε ένα τραπέζι -σε ένα γάμο ή σε μία βάφτιση δεν θυμάμαι-, όπου ξεκίνησα και έπινα. Απέναντί μου καθόταν ο Χρήστος, ο Χρυσολωράς, δίπλα μου ο Καραμπίνας, ο Γιάννης ο Ράμπιας. Αρχίζουμε και πίνουμε, πίνουμε, πίνουμε, πίνουμε. Ξαφνικά χωρίς να συνεννοηθούμε, χωρίς να μιλάμε, για κάποιο λόγο αρχίζω και κλαίω. Αρχίζουν και τρέχουν τα δάκρυα. Το λέω και συγκινούμαι. Δίπλα μου ο κυρ Γιάννης με βλέπει, δεν μου μιλάει, δεν κάνει τίποτα. Κάποια στιγμή νοιώθω ότι ακουμπάει το χέρι πάνω στο πόδι μου, πλησιάζει δίπλα και μου λέει στ΄ αυτί κρυφά, μου λέει: «Μην ανησυχείς, είμαι εγώ εδώ» και αρχίζει και κλαίει και ο ίδιος. Χωρίς να μιλάμε, χωρίς να λέμε τίποτα, καθόμαστε, -για πολλή ώρα κράτησε αυτό- απέναντι μάς βλέπει ο Χρήστος και δεν ξέρει τι έχει γίνει, χωρίς να πει κουβέντα ξεκινάει και κλαίει κι αυτός. Οπότε, για ένα μεγάλο διάστημα ξεκινούσαμε και κλαίγαμε χωρίς να ξέρουμε τι έχει γίνει. Τέλος πάντων, έληξε η νύχτα, όπως έληξε.

Σέριφος…

Μία μέρα του Μαΐου, απόγευμα, πέφτει ο ήλιος σιγά-σιγά και βρίσκομαι με τον Οδυσσέα και τον μούτσο του κάτω από τον φάρο. Με μία απίστευτη καλοσύνη, τα χρώματα δεν μπορώ να τα περιγράψω, μία απίστευτη γαλήνη, εσωτερική και εξωτερική. Πάμε να μαζέψουμε τα δίχτυα θυμάμαι και νομίζω εκείνη στιγμή αποφάσισα και λέω ότι: «Αυτός ο τόπος είναι δικός μου, εδώ ανήκω, μου ταιριάζει. Νομίζω πως θα έρθω εδώ πίσω».

Την ημέρα που έφευγα, νομίζω ήταν ο Ντίνος ο ταχυδρόμος και ο Δημήτρης ο Αγρέλης στο Passaggio του Πλούταρχου. Ήρθαν εκεί να πιούμε καφέ, να με χαιρετήσουνε. Είχα πει σε μερικούς φίλους ότι θα είμαι εκεί, όποιοι θέλουν να ‘ρθουν εκεί να με χαιρετήσουν από το νησί. Λίγο πριν έρθει το πλοίο, ξεκινήσαμε να περπατάμε. Οπότε, ο Ντίνος έχει βγάλει το βιολί, ο Αγρέλης το λαούτο και με περπατάνε στον δρόμο παίζοντας μουσική. Αρχίζει και μαζεύεται σιγά-σιγά κόσμος απ' έξω, δίπλα εκεί γύρω-γύρω και με ακολουθεί και ο κόσμος και αρχίζουμε και κλαίμε όλοι πάλι μαζί. Ήταν μία πάρα πολύ συγκινητική στιγμή. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα, ένα βάρος τεράστιο. Συνειδητοποιώ πως αυτός ο χρόνος ήταν ανεκτίμητος. Μυθοποίησα όλη αυτή την εποχή και κυρίως τους ανθρώπους.

Θυμάμαι να πλησιάζουμε στο πλοίο, το πλοίο να πλησιάζει να δέσει, να βλέπει ότι γίνεται λίγο τζερτζελές κάτω στο λιμάνι και να αρχίζει να κορνάρει το πλοίο, μαζί και οι νταλίκες οι οποίες ήταν παρκαρισμένες να φορτωθούν και γίνεται ένας… ένα παράξενο πράγμα τέλος πάντων εκεί. Ανέβηκα στο πλοίο. Είχε βγει και κόσμος έξω και χειροκροτούσε. Ανέβηκα λοιπόν στο πλοίο με δάκρυα στα μάτια και κυρίως στην καρδιά και στην ψυχή και με ρωτούσαν: «Εσύ είσαι -μου λέει- ο γαμπρός;». Νομίζαν ότι ήμουνα ο γαμπρός του νησιού, που τον στέλνουν κάπου αλλού, ας πούμε, να πάει να παντρευτεί ή να πάει να πάρει τη νύφη. Τους λέω: «Nαι, εγώ ήμουνα». Δεν μπήκα στη διαδικασία να εξηγήσω ποτέ σε κανέναν.

Τέλος πάντων, αποφάσισα να γίνω γενικός ιατρός και να επιστρέψω κάποια στιγμή στη Σέριφο. Ήταν η εποχή -λίγο πριν την κρίση, το 2009 ήρθε η κρίση στην Ελλάδα-, ήταν όμως η εποχή που πολλοί γιατροί από την Ελλάδα έφευγαν στο εξωτερικό και επέλεγαν Γερμανία, αλλά κυρίως Αγγλία και Σουηδία. Σουηδία γιατί -η γλώσσα ήταν άσχετη, άγνωστη σε μας- είχε όμως τεράστια ανάγκη σε γιατρούς. Οπότε, οι Σουηδοί επένδυσαν σε αυτό, σε ένα πάρα πολύ εξειδικευμένο προσωπικό. Ήμασταν ένα πάρα πολύ εξειδικευμένο γρανάζι, που θα μας έβαζε μέσα στο σύστημά της. Οπότε, επένδυσε στους Έλληνες γιατρούς, στους ξένους γιατρούς, δίνοντάς τους την ευκαιρία να μάθουν τη γλώσσα. Ένα χρόνο, να προσαρμοστούν, πληρωμένα όλα αυτά. Μας έλεγε: «Ελάτε εδώ, να εκπαιδευτείτε, να σας μάθουμε τη γλώσσα και να μπείτε στο σύστημα υγείας». 

Τέλος πάντων, έτσι και έφυγα στη Σουηδία, ήταν Νοέμβριος του 2009, όπου και ξεκίνησα την ειδικότητά μου, στη Στοκχόλμη, ειδικότητα πια Γενικής Ιατρικής. Στην αρχή ήμουνα με το ένα πόδι στη Σέριφο με το άλλο πόδι στη Σουηδία.  Δυσκολευόμουν πάρα πολύ να το αποδεχτώ και έλεγα: «Mάλλον θα γυρίσω πίσω, δεν υπάρχει πιθανότητα εγώ να κάτσω Σουηδία». Ήταν πάρα πολύ ξένος τόπος για μένα. Ζούσαμε σε ένα πολύ μικρό σπίτι με τον Σωκράτη, ήταν δεκαέξι τετραγωνικά μέτρα υπόγειο, έχει ένα παραθυράκι πάρα πολύ ψηλά- με θυμάμαι να καπνίζω στο παραθυράκι πάρα πολύ ψηλά και να βλέπω τα πόδια των περαστικών και να λέω: «Tι κάνεις εσύ εδώ;». Και έτσι πέρασε ο καιρός, μέχρι που βρήκα δουλειά. Βρήκα δουλειά, ξεκίνησα, μπήκα σε μία διαδικασία, στη διαδικασία της ειδικότητας, Γενική Ιατρική.

Η εκπαίδευση στη Σουηδία είναι πέντε χρόνια, του γενικού γιατρού, τώρα είναι και στην Ελλάδα ευτυχώς. Με το πέρασμα των χρόνων λοιπόν άρχισα και ρίζωνα εκεί, γιατί συνήθισα να ζω με αυτό τον τρόπο, με τον σουηδικό τρόπο, σε σημείο που είχα ξεχάσει την επιστροφή μου στη Σέριφο, τον λόγο για τον οποίο πήγα στη Σουηδία και τον λόγο για τον οποίο άλλαξα την ειδικότητά μου, ας πούμε.

Μέχρι που, μέχρι που ήρθε η Σοφία στη ζωή μου… Εγώ τα καλοκαίρια έκανα διακοπές εδώ, ερχόμουνα στην Ελλάδα σαν Σουηδός γιατρός και γύριζα πίσω στη Σουηδία, δούλευα. Ένα από αυτά καλοκαίρια, λοιπόν, γνώρισα τη Σοφία, τη σύντροφό μου, η οποία είναι γεννημένη, μεγαλωμένη στο Μόναχο. Έκανε διακοπές και αυτή, γιατί είναι ο μπαμπάς της από τη Σέριφο, έκανε διακοπές στη Σέριφο. Ζευγαρώσαμε πάρα πολύ απλά. Μετοίκησε η Σοφία στη Στοκχόλμη και ζήσαμε δύο τρία χρόνια εκεί, όπου και από κοινού αποφασίσαμε να μην συνεχίσουμε τη ζωή μας εκεί. Δεν ξέραμε που θέλαμε να πάμε, η αλήθεια είναι πως, συνειδητοποιήσαμε ότι στη Σέριφο έχουμε κοινά ερεθίσματα και οι δύο. Είχαμε πράγματα, ανθρώπους που αγαπούσαμε, μας άρεσε ο τόπος. Εγώ ήθελα κατά βάθος να επιστρέψω στην Ελλάδα. Έχω μεγαλώσει με συγκεκριμένες μυρωδιές στον δρόμο, έχω μεγαλώσει με συγκεκριμένες σχέσεις, με επαφές, με χρώματα, με τη φύση και αυτό έχει καταγραφεί μέσα στο DNA μου ως εμπειρία και βίωμα. Ένιωθα πως έφυγα ξεριζωμένος, δεν ήταν δική μου απόφαση. Ήμουνα πάρα πολύ εκνευρισμένος με την Ελλάδα τότε, με το κράτος, με τους πολιτικούς κυρίως, γιατί με ανάγκασαν να κάνω κάτι τέτοιο, όχι με την Ελλάδα, κυρίως με τους πολιτικούς. Είχα απίστευτο εκνευρισμό γιατί ένιωσα ξεριζωμένος. Από την άλλη όμως, είχα και τρομερή ευθύνη. Θεώρησα πως έπρεπε να επιστρέψω στην Ελλάδα, γιατί το ότι είμαι το χρωστάω στην Ελλάδα. Οπότε, στα πλαίσια αυτά και με την ηθική ευθύνη πως πρέπει να επιστρέψω στην Ελλάδα, είπα με τη Σοφία: «Πάμε στη Σέριφο και δοκιμαζόμαστε».

Πήρα τη θέση στο ιατρείο της Σερίφου και ξεκίνησα τον Αύγουστο του 2018. Ήρθαμε λοιπόν στη Σέριφο και περάσαμε καλά και δεν το μετανιώσαμε καθόλου. Στο εντωμεταξύ διάστημα ήρθε και ο Ίωνας μας, ο οποίος μας έκανε από δύο-τρεις και μας έχει δώσει απίστευτη χαρά και ενέργεια και δεν θα ‘θελα πουθενά αλλού να μεγαλώσει το παιδί μου παρά απ’ τη Σέριφο. Δηλαδή, ο χρόνος που περνάω μαζί του, οι εμπειρίες που έχει, τα βιώματα, η επαφή με τη φύση, με τα ζώα είναι ανεκτίμητης αξίας.  Χτίζουμε ένα σπίτι και πάντα λέω όποτε με ρωτάνε, «Χτίζεις, ένα σπίτι… Α! Εγκαταστάθηκες μόνιμα εδώ!». «Όχι, λέω δεν σημαίνει τίποτα. Σημαίνει πως φτιάχνουμε απλά ένα σπίτι. Δεν σημαίνει ότι δεσμευόμαστε για πάντα». Η Σουηδία είναι πάντα ανοιχτή, μας περιμένει, η Γερμανία μάς περιμένει, οποιοσδήποτε άλλος τόπος μάς περιμένει. Και αυτή θα έχει να κάνει από κοινή απόφαση τώρα πια, με τη Σοφία, με μένα και με τον Ίωνα, με τον γιο μου ουσιαστικά. Για την ώρα, όμως, νομίζω είναι η κατάλληλη εποχή, να ζούμε εδώ και είμαι ευλογημένος.

Κυρίως, είμαι οι άνθρωποι που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Δηλαδή, φαντάζομαι -όχι φαντάζομαι- ξέρω, ότι η προσωπικότητά μου κυρίως έχει να κάνει με πράγματα, είτε συμπεριφορές είτε λέξεις, από ανθρώπους που έχω δει στη ζωή μου, έχω αγαπήσει και έχω πάρει πράγματα από αυτούς. Γίνεται αυτόματα αυτό. Δεν είναι κάτι που το ορίζει κάποιος. Απλά το συνειδητοποιώ αυτό, πολλές φορές βλέπω κάτι στον εαυτό μου και λέω: «Αχ, αυτό το ‘κανε ο Μπίλης», «Αχ αυτό το ‘κανε εκείνος» ας πούμε. Και συνειδητοποιώ ότι είμαστε, είμαστε ένα κράμα ας πούμε, εγώ σαν άνθρωπος και μάλλον ένα ευχάριστο κράμα, γιατί κουβαλάω μέσα μου τους ανθρώπους που αγαπώ.

Πηγή : https://www.istorima.org/podcasts/583/kontra-stis-tampeles-ths-koinwnias-giatros-sth-serifo?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR0e5S-5fqLdUg-xRfP0XHdXVibjGYpfABdXJyjdI-0JVyRtQjMKGmRZ5CY_aem_AeB7TYUfcn7ZsRXMisBDWD7upCL06wLVOttB988v9PM4b5V6jXc6fnDKrUX7WjGTGgAjS66-Jp9Wj2wR3rXE-RWn

Διαβάστε Περισσότερα