Φωτογραφία του Ιταλού αρχαιολόγου στον οικισμό του Πύργου (1910).
Από την ιστοσελίδα του Università di Bologna,απο το
ΣΕΡΙΦΟΣ - ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΑ
Το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου στον Πύργο
Στο ΒΑ τμήμα του νησιού στο χωριό ΠΎΡΓΟς βρίσκεται αφιερωμένο στον Αγιο Νικόλαο γραφικότατο εκκλησάκι Πρέπει να είναι κτισμένο πολύ παλια αγνωστο ακριβώς πότε Παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον αφού είναι ενα απο τατέσσερα Θολωτά με τρούλο εξωκλήσια που συνανταμαι στο νησί .
Εχει βόρειο προσανατολισμό και πάνω απο την πόρτα της πρόσοψης ειναι σχηματισμένος Σταυρός με 13πολύ παλιές κεραμικές κούπες μεγάλου καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος Τις κούπες απο τις οποίες λείπουν δύο-τρεις οι κάτοικοι που φροντίζουν για την συντήρηση της εκκλησίας πριν χρόνια όπως αναφέρει ο αείμνηστος Γιάννης Βαρλάς το 1993 στο βιβλίο του οι 116 εκκλησιές της Σερίφου εκάλυψαν με λαδόχρωμα και έτσι τώρα παρουσιάζουν τώρα όψη βαθουλωμάτων σε σχήμα σταυρού Αραγε η κακή αισθητική τους αντίληψη τους οδήγησε σε αυτό η λόγοι πρόμοιας για να διαφυλάξουν τις κούπες απο τα βέβηλα χέρια των αρχαιοκάπηλωνΑν ο σκοπός τους ήταν ο δευτερος συμφωνούμε εν μέρει .Θα μπορούσε όμως να βρεθεί ενας τρόπος διαφυλαξής τουςκαι όχι να καλυφθεί με βαναυσο τρόπο η άριστη διακοσμητική τους τέχνη .
Δεξιά πανω απο την ΄πόρτα στην πρόσοψη υπάρχει το καμπαναριό με μικρή καμπάνα
.Μπροστά υπάρχει αυλή που περιβάλλεται απο χαμηλό στηθαίο και σ αυτήν αριστερά της πόρτας η τράπεζα Στην Νοτιοανατολική πλευρά της εκκλησίας υπάρχουν βοηθητικοί χώροι κελιά μεταγενέστερες προφανώς προσθήκες
Στο εσωτερικό της εκκλησίας το ξύλινο τέμπλο με λίγες οχι πολύ αξιόλογες απο καλιτεχνικής πλευράς εικόνες Μια παρατήρηση που ισχύει για σχεδόν για τα περισσότερα ξωκλήσια του νησιού
Αυτό που ειναι αξιωσημείωτο ειναι για τουτο το μικρό ξωκλήσι ειναι η υπέροχη ηχητική του απολαμβάνεις την θεία λειτουργία καθε ήχος ειναι καθαρός γλυκός χωρίς αντηχήσεις μυσταγωγικός Περίπου στις αρχές της δεκαετίας του 90 με δωρεά της της Αννας Ρώτα η εκκλησία απέκτησε καλαίσθητο ξυλόγλυπτο εικονοστάσι Υπάρχει παράδοση η εκκλησία να να λειτουργείται δύο φορές τον χρόνο μιά ανήμερα του Αγίου Νικολάου και στις 15 Αυγούστου της Παναγίας Προσπαθήσαμε να Μάθουμε πως δημιουργήθηκε αυτο το 'εθιμο της διπλής εορτής μα δεν το κατορθώσαμε
Να έγινε άραγε η μετάθεση λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών του Δεκέμβρη που τιμάται η μνήμη του Αγίου η μήπως μια σωβινιστική προκατάληψη των κατοίκων του Πύργου εναντι του γειτονικού χωριού της Παναγιάς Πάντως ειναι ακομα και σήμερα οι πανηγυρίζοντες απο την παραμονή της παναγιάς στον Πύργο συνεχίζουν το γλεντοκόπι τους την άλλη μέρα στην Παναγιά
Ο Πύργος
Το χωριουδάκι του Πύργου ειναι πλέον ενα φάντασμα δεν το εχουν εγκαταλείψει βέβαια όσοι εχουν περιουσίες στον οικισμό αλλα δεν κατοικείται ειναι όλοι τους περαστικοί αυτό το μικρό χωριό μου θυμίζει τον Πατέρα μου τους θείους τα ξαδέλφια τα παιδιά μας Θυμάμαι ακόμα την διαδρομή δεκαετία του 70 ισως και 75 με το ταξί του Τζίτζικα ενα παλιό στέσιον της δεκαετίας του 1950 -60 γκρί με ενα εντυπωσιακό τιμόνι και ενα σουπερ κασετόφωνο 8τράκ με τις μεγάλες κασέτες επαιζε Ρίτα Σακελαρίου ... Είναι γλυκό το πιοτό της αμαρτίας ποιος ειναι αυτός που δεν λαχτάρησε να πιει Αυτη τη γλύκα της κλεμένης ευτυχιας λιγο πολύ όλοι την έχουμε γευτεί ...
ημουν στο πίσω κάθισμα συνεφα σκόνης σήκωνε ο χωματόδρομος δοκίμαζε τα αμορτισέρ και η σκόνη κάλυπτε τα τζάμια του αυτοκινήτου και το τραγούδι δεν έλειπε ειμασταν ολοι ευτυχισμέμοι Πηγαίναμε σε μια βάφτιση στον καλίτσο ειμασταν 2οικογένειες ..Νά κάνουμε μια στάση στον Πύργο είπε ο Βικέντιος Εκεί είδα εκείνη την πέρδικα υπέροχη καμαρωτή την θυμάμαι αυτην την εικόνα σαν σήμερα και το κελάϊδισμά που θύμιζε κρώξιμο προσπαθούσα να την μιμηθώ αλλες φορές τα κατάφερνα άλλες όχι πάντα όμως την θαυμαζα μου εχε κάνει μεγάλη εντύπωση Το χωριό του Πύργου εχει υπέροχο νερό ειχε μια στέρνα με νερό μια ταιστρα και μια ποτίστρα 2 βρύσες για τους ανθρωπους και μια στερνα για τα ζώα πολλές βραγιες καποιες υπάρχουν ακόμα και σήμερα αμπέλια.... στον πύργο ηπια τα καλά κρασια που εφερναν οι κτήτορες μαγειρεψα σέρβιρα μίλησα με ανθρώπους συγγενείς και ξένους και φίλους κοινώνησα φως και ξερολιθιά
Ο Πύργος εχει πολύ ωραία θέση βλέπει το πέλαγος και απέναντι την Κύθνο οι αέρηδες ειναι στρωτοί στα μελτέμια το καλοκαίρι αλλα και το χειμώνα οι βοριάδες Τα καλοκαίρια της παναγίας θα βρείς και ενα καφενείο αυτοσχέδιο για το πανηγυράκι και για τα βιολιά
Εχει παρελάσει ολη η Σερφιωταρί@και οι μουσικοί της Λίγο πιο κάτω απο την εκκλησία υπάρχει ενα κελί εκει μεγάλωσαν τα 7 αδέλφια του πατέρα μου εκει θυμάμαι εικονες στο πεζούλι το καλοκαίρι και την συναισθηματικη ζεστασιά της οικόγένειας την ομορφιά της απλότητας «δος μοι, Κύριε, το οράν τα εμού πταίσματα και μη κατακρίνει τον αδελφών μου»ειρηνικά και ξένοιαστα χρόνια
Ο άνθρωπος όμως πάντοτε θα επιζητεί την ελευθερία, όσες ευεργεσίες και αν του προσφέρει η λογική και η ηθική.Ενα χειμώνα εχω να θυμάμαι εκείνο το όνειρο με την θαλάσια χελώνα και το ανταριασμενο πέλαγος εγω ημουν πανω της και ενοιωθα πλήρης η πρώτη γευση της αυτεπίγνωσης Η ενδοχώρα του νησιού και η μερικές ακουαρέλες με βοήθησαν να ξεπεράσω την λογική,και αρκετές πεποιθήσεις που στερουν απο τον άνθρωπο το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του, χάρη στο οποίο διαφέρει από τα ζώα, δηλαδή την ελευθερία
Πόσο όμορφο είναι το πέλαγος αυτήν την ώρα. Όλο το πέλαγος. Γίνεται δροσερό και γαλανό. Αν βρίσκεσαι επάνω σε καμιά ράχη κοντά στη θάλασσα, ακούς να' ρχεται από την βορινή πλευρά μια μακρινή βουή που όλο και δυναμώνει υπόκωφα και νιώθεις τη γλυκιά δροσιά πάνω στο δέρμα σου, το χάδι στις ρίζες των μαλλιών.
Αυτό το θαλασσινό αγέρι και πεθαμένο ανασταίνει. Ο κυρ-Βοριάς σαλαγά σαν βοσκός τα άσπρα του πρόβατα που γεμίζουν το πέλαγος, καράβια και καΐκια αρμενίζουνε ανάμεσά τους και τα κριάρια δροσολογημένα από το βοριά του χειμώνα κτυπούν με δύναμη τις κεφαλές τους στα βράχια.
Ήρεμος καιρός, ΠΡΟΣΩ ΗΡΕΜΑ, ψυχή μου μονολογώ και μπαίνω στο εκκλησάκι του Αη Νικόλα, στο χωριό του Πύργου, που χρόνια τώρα είναι ριζομένο στην πλαγιά του ανεμοδαρμένου λόφου. Κάθομαι σ' ένα στασίδι και ακούω για κάμποση ώρα τον αγέρα που σφυρίζει και κρατάει το ίσο, χωρίς να ψέλνει κανείς. Κάνω τον σταυρό μου και κοιτάζω την παλιά εικόνα του Χριστού, όπου είναι ζωγραφισμένος τριάντα χρονών, με πρόσωπο σπλαχνικό, με λίγα γένια και μικρό μουστάκι, σαν θαλασσινός κι εκείνος απλός και βαστά το ευαγγέλιο που γράφει, «Εγώ ειμί η ανάσταση και η ζωή», σαν σύνεργο ψαρικής που «αλιεύει ανθρώπους» στο πέλαγος της ζωής.
Το μήνυμά του υπήρξε προφητικό και εξακολουθεί να είναι τέτοιο.
Χρόνια πολλά καλά χριστούγεννα να έχουμε
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου