Για να καταλύσει κάποιος τη δημοκρατία και να επιβάλλει την εξουσία του πραξικοπηματικά χρειάζεται να συγκεντρώσει πολλές παραμέτρους και να συντονίσει πολλούς μηχανισμούς.
Χρειάζεται κατ΄ αρχάς την αποδοχή ή ανοχή από μια πλειοψηφία ή έστω από μια δεσπόζουσα μειοψηφία.
Χρειάζεται ένα μηχανισμό επιβολής και ελέγχου. Επιβολής της νέας νομιμότητας και του νέου δόγματος ασφαλείας και ελέγχου της πληροφόρησης, της ενημέρωσης της κοινωνίας.
Χρειάζεται επίσης ένα μηχανισμό ελέγχου της οικονομίας, της νομισματικής πολιτικής και κυρίως της κυκλοφορίας του χρήματος.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Η Χρυσή Αυγή κατάφερε να εξελιχθεί σε τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας αλλά όχι να κερδίσει την ανοχή ενός μέρους της κοινής γνώμης μεγαλύτερης του 20 με 25%... Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης είναι αντίθετη και ένα σημαντικό μέρος από αυτό την θεωρεί εγκληματική οργάνωση. Δύσκολα θα μπορούσε να επιβληθεί σε αυτό το ποσοστό ακόμη και με τον τρόμο και τη βία.
Ούτε μηχανισμό επιβολής διαθέτει καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία παράλληλων συνομωτικών οργανώσεων στο στρατό και την αστυνομία. Στη δεύτερη οι έρευνες έχουν αποκαλύψει σποραδικές περιπτώσεις «φίλων» της οργάνωσης, παρά οργανωμένων ομάδων που θα μπορούσαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους το βασικό μηχανισμό ασφαλείας του κράτους.
Στον τομέα της οικονομίας, από το 1967 που έγινε το τελευταίο πραξικόπημα έχουν αλλάξει ριζικά πολλά πράγματα. Οι εθνικές οικονομίες πλέον διαρθρώνονται στο διεθνές πλέγμα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και αυτό αφαιρεί από τις εθνικές κυβερνήσεις την δυνατότητα μοναχικής πορείας χωρίς την ανοχή του διεθνούς περιβάλλοντος.
Επιπλέον η Ελλάδα ως μέλος της Ευρωζώνης και της ΕΕ είναι άμεσα συναρτώμενη από τους εταίρους της, πολιτικά, θεσμικά και οικονομικά.
Το ευρώ ολοκληρώνει αυτή την εξάρτηση απόλυτα. Ο Μάριο Ντράγκι από μόνος του θα μπορούσε να ανατρέψει οποιοδήποτε πραξικόπημα, κλείνοντας τις στρόφιγγες προς τις ελληνικές τράπεζες και αφήνοντας τα ΑΤΜ άδεια για δυο τρεις μέρες...
Νομίζω πως η άμεση εξάρτηση από την Ευρωζώνη και την ΕΕ είναι και ο λόγος που η επαναστατική αριστερά και η ακροδεξιά δεν συμπαθούν το ευρώ και την Ευρώπη και ζητούν μονότονα την έξοδο. Η εξάρτηση της χώρας από τους θεσμούς αυτούς εκμηδενίζει τις πιθανότητες επιβολής μειοψηφιών με τη βία («επανάσταση»).
Το 1967 οι πραξικοπηματίες φρόντισαν να καταλάβουν την ΕΡΤ, την Τράπεζα της Ελλάδος και τα Υπουργεία Αμύνης και Δημοσίας Τάξεως.
Σήμερα, οι πηγές πληροφόρησης είναι σε κάθε κινητό και υπολογιστή, η Τράπεζα της Ελλάδος βρίσκεται στην Φρανκφούρτη και τα Υπουργεία Άμυνας και Δημοσίας Τάξεως πειθαρχούν απόλυτα στην πολιτική ηγεσία.
Δεν φαίνεται ρεαλιστικός ένας κίνδυνος πραξικοπήματος ή «επανάστασης (δεξιού ή αριστερού) σε μια χώρα που το καλάθι της νοικοκυράς εξαρτάται κατά 70% από εισαγωγές, οι οποίες θα κλονιστούν αν υπάρξει πολιτική αστάθεια και απομόνωση της χώρας...
Σε άλλο σημείο υπάρχει ανησυχία, όχι στον κίνδυνο πραξικοπήματος...
Η ευκολία με την οποία μια ναζιστική καρικατούρα ακροδεξιού αυταρχικού και αντιδημοκρατικού λόγου και πράξεων βρήκε ευήκοα ώτα σε ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος, αποτελεί απαισιόδοξο μήνυμα για τα όρια ανοχής της δημοκρατίας μας.
Η αριστερή επαναστατική «μπαρουφολογία» είχε προλειάνει το έδαφος εναντίον της δημοκρατίας.
Η περίοδος που διανύουμε σηματοδοτεί το τέλος μεταπολιτευτικής εκδοχής της δημοκρατίας και την πιθανότητα στροφής της κοινωνίας προς μια πιο αυταρχική εκδοχή δημοκρατίας.
Το χάος και η ανομία που επέφερε η διάλυση του δημοσίου, λόγω πελατειακών σχέσεων και η κατάχρηση της ανοχής της δημοκρατίας από διάφορες επαναστατικές ομάδες και συνδικαλιστικές ηχηρές μειοψηφίες έχουν δημιουργήσει ένα υπόστρωμα ανοχής στην κοινωνία σε αυταρχικές λύσεις.
Πόσο μάλλον που αυτή η ανομία έχει συμβάλει και συμβάλει στην οικονομική δυσπραγία με αποτέλεσμα την συμβολή στη μείωση του βιοτικού επιπέδου.
Τα περί πραξικοπήματος είναι αστειότητες αλλά όχι η πιθανότητα να κυλήσουμε σε μια πιο αυταρχική εκδοχή της δημοκρατίας...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου