Η γιορτή του Σταυρού έχει ιδιαίτερη σημασία για τους γεωργούς, διότι αποτελεί την αφετηρία της νέας χρονιάς, ενόψει της σποράς.
Στα Θερμιά θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια την ημέρα αυτή "κάθε γεωργός θα βάλει σε μια πετσέτα λίγο κριθάρι, λίγα φασόλια, κουκιά και ό,τι άλλο έχει, για να σπείρει, και τα πάει στην εκκλησιά κι αφήνει την πετσέτα του δεξιά της Αγίας Θύρας ' εκεί σχηματίζεται σωρός ολόκληρος, τον οποίον ο ιερεύς ευλογεί μετά το τέλος της λειτουργίας, ψάλλοντας : «Βλαστήσαι την γην, και δούναι σπέρμα το σπείροντι, και άρτον εις βρώσιν» («Ευχή επί ευλογήσει του σπόρου»).
Καθένας κατόπιν παίρνει την πετσέτα του με το λειτρουημένο σπόρο. Όταν πρόκειται να σπείρει, ο γεωργός θα βάλει μέσα στο δισάκι του, που περιέχει τον σπόρο, που θα σπείρει, και λίγο λειτουργημένο σπόρο, λέγοντας: Έλα Χριστέ μου και Παναγιά μου, η ώρα η καλή."
Γράφει στο βιβλίο του «ΚΥΘΝΟΣ» (έκδοση 1039) ο Αντώνιος Γούναρης:
«Tην 14η Σεπτεμβρίου του Σταυρού , οι χωρικοί πηγαίνουν στη Χώρα κρατώντας στο χέρι ένα άσπρο μαντήλι που περιέχει σιτάρι, κριθάρι, δυο τριαντάφυλλα, σύκα, σκόρδα, βαμβάκι, μαλλί και λίγο κερί από τις κυψέλες . Δένουν αυτό το μανδήλι στον τρίποδο που κρατεί το Σταυρό και δεν το ξαναπαίρνουν παρά μόνον όταν τελειώσει η ακολουθία.
Όταν δε φθάσει ο καιρός της σποράς παίρνουν από μέσα από το μαντήλι το σκόρδο και το τρίβουν επάνω στο μέτωπο των βοδιών των λέγοντας «Υγείαν νάχουν τα βόδια μου κι η οικογένειά μου» . Κατόπιν χώνουν μέσα στη γη ό, τι περιέχει το μαντήλι και νηστεύουν όλη τη μέρα.
Πηγή :
Eirini Vlastari
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου