Ταμπεραμέντο, τσαγανό και οξυδέρκεια είναι μόνο ορισμένα από τα χαρακτηριστικά της στοιχεία. Κι η Άννα Χανιώτη είναι μία ακόμη απόδειξη της σπουδαιότητας των ηθοποιών. Όχι μόνο για την παρουσία της στην υποκριτική, αλλά και για τη θεατρική διδασκαλία, την οποία προσφέρει σε ανθρώπους όλων των ηλικιών, εθνικοτήτων κλπ.
Είναι και από τις περιπτώσεις εκείνες, που σε κερδίζουν με το πού τις βλέπεις στη σκηνή ή όπου αλλού. Αν και προσωπικά θεωρώ πως δεν έχει αξιοποιηθεί με βάση τις ικανότητες της, ίσως γιατί και η ίδια επιθύμησε μια πορεία λιγότερο προβεβλημένη.
Προσωπικά πάντως την είχα ξεχωρίσει από το 2014, όταν πρωτοξεκινούσα το κάστινγκ, όταν μαζί με την Ελένη Σταμουλακάτου είχαμε βρεθεί για μια μικρού μήκους ταινία στην δραματική σχολή της Δήλου.
Δίνοντας της το βάπτισμα του πυρός στην τηλεόραση μ' ένα απλό γκεστ στο "Ζακέτα να πάρεις" η Άννα ξεκινά φέτος από το 13ο επεισόδιο στο "Κόκκινο Ποτάμι", ευελπιστεί κάποια στιγμή να υποδυθεί την Ηλέκτρα και πλέον είναι θέμα χρόνου για μένα να βρεθεί πρωταγωνίστρια σ' έναν μεγάλο θίασο. Το γεγονός μάλιστα ότι τόσα χρόνια ανέβαλλε την πρόταση μου να γίνει "πρόσωπο της εβδομάδας" δείχνει και στοιχεία του χαρακτήρα της. Μαζί της αποχαιρετούμε ως στήλη το 2022 και της ευχόμαστε το επόμενο έτος να είναι ακόμα καλύτερο και πιο αποδοτικό σε όλους τους τομείς της ζωής της.* Δεν ξέρω πως προοέκυψε η υποκριτική στη ζωή μου. Από μικρή με γοήτευαν οι άνθρωποι και οι ιστορίες τους. Γνώριζα κάποιον και ήθελα να ακούσω την ιστορία του. Μου άρεσε τόσο πολύ να μπαίνω σε κόσμους και ατμόσφαιρες. Διάβαζα πάρα πολλά βιβλία. Μπορούσα να διαβάσω ένα λογοτεχνικό μέσα σε μια μέρα, να κλάψω, να γελάσω, να το ζήσω όλο.
* Επίσης πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζει αδιάκοπα. Η μία μου αδερφή λέει πως εκείνη ευθύνεται που έγινα ηθοποιός γιατί παίζαμε αταμάτητα παιχνίδια ρόλων με εκείνη να είναι πάντα το κεντρικό πρόσωπο και εμένα να παίζω όλους τους υπόλοιπους ρόλους. Είχε μαγαζί, εγώ άλλαζα και έκανα τους διάφορους πελάτες, είχε εκπομπή, εγώ έπρεπε να σκεφτώ και να παίξω όλους τους καλεσμένους. Στο χώλ του σπιτιού μας ήταν η μαντάμ - Σουσού και εγώ η υπηρέτρια της! Κάπως έτσι λέει μ' εκπαίδευσε από μικρή.
* Μέτα έβαζα τα ξαδέρφια μου και τον αδερφό μου να παίρνουν μέρος στα χοροθεατρικά δρώμενα που δημιουργούσα. Στο σχολείο θυμάμαι να συμμετέχω σε όλες τις γιορτές και στην κατασκήνωση σε όλες τις παραστάσεις.* Έπειτα μπήκα στο πανεπιστημίο (ήμουν άριστη μαθήτρια και δεν είχα κανένα ερέθισμα για το πως μπορεί να γίνουν τα πράγματα αλλιώς ). Ξεκίνησα δειλά - δειλά σε εργαστήρια, έπειτα σε ομάδες και καποια στιγμή μετά από μια παραστάση που είχα παίξει και με την παρότρυνση άνθρωπων που ασχολούνταν ήδη επαγγελματικά πήρα την απόφαση να μπω σε δραματική σχολή. Είχα φτάσει 23 και ένιωθα πως αν δεν το κάνω θα το μετανιώνω σε όλη μου τη ζωή . Ε και το έκανα! Πήγα και έδωσα εξετάσεις στη ''Δήλο'' χωρίς να το πω σχεδόν σε κανέναν.
* Η υποκριτική για μένα είναι μια ανεξάντλητη διαδικασία επικοινωνίας με τον άλλον. Υποκριτική είναι η υποκειμενική αφήγηση μιας ιστορίας, Είναι η μεταμόρφωση και ταυτόχρονα η αποκάλυψη της αλήθειας.
* Είναι μια πυκνή στιγμή στο εδώ και τώρα, είναι το παιχνίδι και οι σχέσεις με τους άλλους. Η υποκριτική για μένα έχει συνείδηση, πρόθεση και ταυτόχρονα ανακάλυψη και ανεμελιά.* Δυστυχώς διανύουμε μια εποχή όπου η πολιτεία όχι απλά δεν υποστηρίζει τους καλλιτέχνες αλλά τους απαξιώνει ποικιλοτρόπως. Νιώθω πως κινούμαστε προς ολοταχώς προς μια τεχνοκρατική κοινωνία όπου η τέχνη και ο άνθρωπος ως ένα ελεύθερο, σκεπτόμενο, δημιουργικό ων υποβαθμίζονται ασταμάτητα.
* Πρέπει να είμαστε συνεχώς σε επαγρύπνηση με το πολύ πρόσφατο παράδειγμα όπου κοιμηθήκαμε πτυχιούχοι και ξυπνήσαμε απόφοιτοι λυκείου. Είναι επιτακτική ανάγκη να είμαστε όλοι μαζι σε αυτό και πέρα από την προσωπική μας στάση και ευθύνη να στηρίζουμε τα συλλογικά μας όργανα με κάθε τρόπο.
* Η τέχνη οφείλει ν' αμφισβητεί και να ονειρεύεται, να δημιουργεί και να αντιστέκεται συμπαρασύροντας όλους τους αποδέκτες της.* Κατά τη διάρκεια της συμμετοχής μου στην παράσταση-εμπειρία η ''τριλογία της Αγάπης'' γνώρισα τη Χάρις Καρνέζη. Το CBD ή αλλιώς Γνωσιακό Συμπεριφορικό Δράμα είναι η μέθοδος που δημιούργησε η Χάρις κατά τη διάρκεια του διδακτορικού της στην Ιρλανδία. Το μοντέλο αυτό ταξίδεψε και ταξιδεύει σε πολλές χώρες στον κόσμο γνωρίζοντας μεγάλη αναγνώριση στον κόσμο της ειδικής αγωγής και όχι μόνο Το CBD ( Cognitive Behaviour Drama) είναι ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα που απευθύνεται σε παιδιά με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας και επικοινωνιακές δυσκολίες. Συνδιάζει το θέατρο, την εκπαιδευση και την ψυχολογία.
* Τα παιδιά μέσα από βιωματικές ιστορίες δουλεύουν τα ελλείμματά τους, γίνονται μυστικοί πράκτορες και έρχονται αντιμέτωποι με καταστάσεις και ανθρώπους-ρόλους όπου πρέπει να διαχειριστούν σε πραγματικό χρόνο. Είναι εντυπωσιακό πως τα παιδιά λόγω του υψηλού κίνητρου που έχουν,κάνουν όλα αυτά που κανονικά τους δυσκολεύουν φοβερά και πως σιγά σιγά αρχίζουν να τα γενικεύουν και να πράτουν ανάλογα και στην πραγματική τους ζωή. Έπειτα από εκπαίδευση και καθοδήγηση από την Χάρις έγινα θεραπεύτρια και συνεργάτης του κέντρου, ανοίγοντας ένα νέο επιστημονικό παράθυρο στη ζωή μου και γεμίζοντας πολλές καινούριες εμπειρίες.
* Η διδασκαλία για μένα είναι μια πράξη αγάπης. Έχω διδάξει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους,πολλά διαφορετικά αντικείμενα, πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους, σε πολλές διαφορετικές ηλικίες από πολλές διαφορετικές καταγωγές, με πολλές διαφορετικές ανάγκες και ιδαιτερότητες, σε πολλά διαφορετικά πλαίσια και είμαι ευγνώμων για όλα αυτά που μου έχουν μάθει όλοι αυτοί οι μικροί ή μεγάλοι άνθρωποι. Η διδασκαλία είναι κομμάτι του εαυτού μου και τα τελευταία χρόνια που διδάσκω θέατρο και εκπαιδεύω - παίζοντας, το απολαμβάνω πολύ.* Στον κινηματογράφο έχω παίξει σε ταινίες μικρού μήκους και σε μία μεγάλου αλλά αρκετά χρόνια πριν. Βρίσκομαι σε μια φάση που θα με ενδιέφερε να εξερευνήσω περισσότερο τον κόσμο του.
* Φέτος κάνω γυρίσματα για το Κόκκινο Ποτάμι – η συνέχεια. Ο ρόλος μου -η Μπαχάρ- μπαίνει στη σειρά στο 13ο επεισόδιο και ανυπομονώ! Μου αρέσει πολύ η μέχρι τώρα εμπειρία, ο Μανούσος Μανουσάκης, όλη η ομάδα γύρω του και οι συνάδελφοί μου είναι φοβερά βοηθητικοί και υποστηρικτικοί και νιώθω ευγνομωσύνη και χαρά για αυτήν τη δουλειά.
* Το βάπτισμα του πυρός στην τηλεόραση το πήρα όταν ο Κυριάκος Κουρουτσαβούρης με πρότεινε για ένα guest ρόλο σε ένα επεισόδιο του Ζακέτα να Πάρεις! Δεν είχα καθόλου εμπειρία και επειδή στο παρελθόν είχα πάντα προτεραιότητα το θέατρο,δεν ήξερα πως θα μου αρέσει. Σ' ευχαριστώ Κυριάκο!* Στο κομμάτι του αθλητισμού έχω κάνει κωπηλασία και έχω παίξει βόλει, μπάσκετ, τέννις, μπιτς βόλει, μποξ με το βόλει να αποτελεί την πιο σταθερή μου αγάπη. Δηλαδή δώσε μου μια μπάλα βόλει, έναν συμπαίκτη και ξέχασε με. 'Οσον αφορά τον χορό έχω κάνει μπαλέτο, παραδιοσιακούς χορούς, αργεντίνικο τάνγκο, σουίνγκ, σύγχρονο, αυτοσχεδιασμό, άλλα με μεγαλύτερη επιτυχία και άλλα με μεγάλη αποτυχία!
* Το καλύτερο μου είναι να χορεύω σε πάρτυ, γλέντια, συναυλίες ή στο σαλόνι του σπιτιού μου.
* Στη σχολή λέγαμε για πλάκα πως παίρναμε και δεύτερη ειδικότητα γιατί στις παραστάσεις μας στο τρίτο έτος, είχαμε και έξτρα αρμοδιότητες. Εγω ήμουν βοηθός σκηνοθέτη της Δ. Χατούπη δύο χρονιές. Μετά από χρόνια ήρθε κάπως συγκυριακά η στιγμή να συνσκηνοθετήσω στο θέατρο με μια από τις αγάπημενες μου φίλες ένα έργο της ίδιας, κολυμπώντας ξαφνικά στα βαθειά αφού δεν είχαμε πρόταιρη εμπειρία. Με αρκέτες δυσκολίες αλλά με πολύ αγάπη και χαρά καταφέραμε να ξεπεράρουμε του εαυτούς μας και να ανεβάσουμε τη ''Σκαλωσία''. Συνεπιβάτες μας οι δύο ηθοποιοί της παράστασης εξίσου αγαπημένοι μας φίλοι που μας εμπιστεύτηκαν με πίστη βαθειά!* Η σχέση μου με το γράψιμο είναι τα αμέτρητα σημειωματάρια-χαρτάκια που έχω γεμίσει. Σκέψεις, ιστορίες, ποιήματα, ελεύθερους συνειρμούς. Έχω την αίσθηση πως δεν έχουν καμιά καλλιτεχνική αξία οπότε προς το παρόν βρίσκονται αποθηκευμένα σε διάφορα σημεία του σπίτιού μου.
* Όταν ήμουν μαθήτρια συμμετείχα σε χορωδίες σχολικά και εξωσχολικά και στα 20 μου έκανα πρόβες με την μπάντα του κολλητού μου. Άκομα έχει να το λέει πως τους άφησα πριν το πρώτο μας λάιβ γιατί ήθελα λέει να δώσω όλη την ενέργεια μου στο θέατρο!
* Τα τρία χρόνια της δραματικής σχολής ήταν φοβερά έντονα, κουραστικά, δημιουργικά και μοναδικά. Θυμάμαι σχεδόν τα πάντα και τα αναπολώ με πολύ αγάπη και νοσταλγία. Παρόλα αυτά δεν θα μπορούσα με τίποτα να τα επαναλάβω. Ήταν τα τρία πιο απαιτητικά χρόνια της ζωής μου αφού δούλευα παράλληλα και έπαιζα και σε παραστάσεις της σχολής. Είχα τόσο μεγάλη επιθυμία και ανάγκη για αυτό, που όλα έμοιαζαν δυνατά. Μέσα στη δραματική δούλεψα σκληρά, έμαθα πολλά και δημιούργησα σημαντικές σχέσεις. Έχω δουλέψει με ομάδες από τη σχολή,αλλά και με μεμονωμένα πρόσωπα και είμαι πάντα ανοιχτή για συνεργασία με τους θεατρικούς μου συγγενείς!* Έχω υπάρξει πολύ τυχερή ως τώρα με τις συνεργασίες μου γιατί πραγματικά όλες είχαν κάτι να μου δώσουν και τη στιγμή που συνέβαιναν ήταν μάλλον ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν.
* Στο μέλλον θα ήθελα να ασχοληθώ περισσότερο με το αρχαίο δράμα και να παίξω την Ηλέκτρα. Περισσότερο από όλα όμως θέλω να έχω καλούς συνεργάτες που να μ' εμπνέουν.* Στην Αθήνα μου αρέσει που όσα χρόνια και αν περάσουν, όσο και να την έχω ζήσει/περπατήσει πάντα βρίσκω κάτι καινούργιο να παρατηρήσω. Είναι μια πόλη ζωντανή, που συνεχώς κινείται, διασκεδάζει και δημιουργεί.
* Δε μου αρέσουν τα πολλά οχήματα της και η φασαρία που κάποιες φορές έχει άλλα αυτό με κάνει να περπατάω περισσότερο και να ψάχνω τις ήσυχες γωνιές της.
* Παιδί του κέντρου έγινα από τα 18 μου και μετά, αφού μεγάλωσα στον Πειραιά και συγκεκριμένα στο Νέο Φάληρο σε μια περιοχή δηλαδή όπου όλοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας και υπήρχε πολύ έντονα το στοιχείο της γειτονιάς. Ακόμα και τώρα όταν συναντήσω κάποιον από τη γειτονιά μου , ακόμα και να μην κάναμε παρέα, νιώθω πως είμαστε συνένοχοι σε ένα κοινό μυστικό.* Ο Πειραιάς είχε τη θάλασσα, το λιμάνι, τα καφέ στη σειρά που κάναμε πασαρέλα, τους φίλους μου με τα μηχανάκια, τον Ολυμπιακό, τις πλατείες και ένα τελείως δικό του παλμό με μια πολύ διαφορετική αισθητική απο αυτή της Αθήνας, που με έναν τρόπο με επηρέασε.
* Αν υπάρχει ένα μέρος- θησαυρός τότε αυτό είναι το χωριό μου, το Μεγάλο Λιβάδι που βρίσκεται στη Σέριφο! Το μέρος αυτό μου προσφέρει πάντα αυτό που έχω ανάγκη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου