Γκρινιάρης’, ‘Φιδάκι’, ‘Τόμπολα’. Τρία από τα πιο κλασικά παιχνίδια που έχουν γεννηθεί σε αυτό τον τόπο κοσμούν το πάνω ράφι του γραφείου του Χρήστου Ρεμούνδου.
Ο πατέρας του, άλλωστε, ήταν αυτός που τα σύστησε στο ελληνικό κοινό, χωρίς να ξέρει ότι 70 χρόνια μετά θα υπάρχουν ακόμα παρέες που αφιερώνουν χρόνο και χαμόγελα πάνω από τα ταμπλό που εμπνεύστηκε, ενώ τα πιο συλλεκτικά πωλούνται στο ebay και εκτίθενται σε Μουσεία Παιχνιδιών.
Ο πατέρας μου, Χαράλαμπος Ρεμούνδος, γεννήθηκε στην Άνδρο. Τα παιχνίδια που παίζανε τα παιδιά εκείνη την εποχή, πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δηλαδή αλλά και κατά τη διάρκειά του, ήταν όλα για έξω από το σπίτι.
Ελάχιστα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να έχουν παιχνίδια τύπου τρενάκια, αλογάκια, στρατιωτάκια κτλ για μέσα στο σπίτι. Ήταν, οπότε, φυσικό επακόλουθο για ένα παιδί που τα μόνα του παιχνίδια ήταν κουρέλια (που γινόντουσαν μπάλες), καλάμια και λάσπες, να ονειρεύεται παιχνίδια που θα παίζει με τους φίλους του μέσα στη θαλπωρή του σπιτιού.
Το 1948, λοιπόν, σε μία εποχή που τα επιτραπέζια παιχνίδια ήταν ελάχιστα έως ανύπαρκτα. αποφασίζει να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μεγάλο απωθημένο της παιδικής του ηλικίας. Λίγο καιρό αργότερα κυκλοφόρησε το ‘Ludo’, το οποίο μετονόμασε στον θρυλικό ‘Γκρινιάρη’, ένα παιχνίδι που παίζεται ακόμα και σήμερα και αποτελούσε το best seller της δεκαετίας του ’60.
Όχι μόνο επειδή είναι διασκεδαστικό με πολλές ανατροπές, αλλά και γιατί ήταν το πρώτο επιτραπέζιο που κυκλοφόρησε με πιο παιχνιδιάρικο και αστείο τίτλο. Ένας πολύ γνωστός ηθοποιός μου είχε πει τη δεκαετία του ’80: ‘Φαντάσου μία παρτίδα Γκρινιάρη, για παράδειγμα, σαν μία καθημερινή μέρα.
Ξεκινάς να παίξεις με τους φίλους σου και γελάς, θυμώνεις, χάνεις, κερδίζεις και όταν τελειώσεις, βάλεις τα πράγματα μέσα και κλείσεις το κουτί, διαπιστώνεις πως μπορεί να έχεις συναντήσει δυσκολίες, αλλά πέρασες ωραία.
Σαν μία καθημερινή μέρα! Η ζωή δεν είναι παιχνίδι, αλλά τα παιχνίδια είναι σαν τη ζωή’. Μου έχει μείνει αυτό. Συμφωνώ. Η ζωή μοιάζει με μία παρτίδα Γκρινιάρη.
Πηγή : https://cyclades24.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου