Στην κοινωνική διαπάλη, δεν υπάρχουν τελικές νίκες, όπως δεν υπάρχουν και τελικές ήττες. Αυτό οφείλουμε να μην το ξεχνάμε προκειμένου να αποφύγουμε την παγίδα του εφησυχασμού και την παγίδα της απογοήτευσης και της ματαίωσης, αντίστοιχα.
Όπως δεν τελειώνει η ιστορία, παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις και ευχές των νεοφιλελεύθερων, έτσι δεν τελειώνει και ο φασισμός. Τουλάχιστον, όσο ζει η κατά Μπρεχτ «σκύλα που τον γέννησε».
της Ευαγγελίας Αμπάζη
Η χρονική σύμπτωση της πρώτης επετείου καταδίκης της κοινοβουλευτικής ακροδεξιάς, της Χρυσής Αυγής, με τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης και του Νέου Ηρακλείου, δεν μπορεί παρά να είναι μία επιτακτική υπενθύμιση πως οι φασίστες, ανά πάσα στιγμή, μπορεί να εμφανιστούν ξανά, ανάλογα με τις ανάγκες του συστήματος που εξυπηρετούν. Η απόπειρα χρυσαυγιτών και άλλων ομαδοποιήσεων των ναζί να διεισδύσουν στα σχολεία, στις νεότερες ηλικίες και στις τοπικές κοινωνίες είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει η Δημοκρατία σήμερα.
Η Αριστερά και οι δυνάμεις που αντιμάχονται τον φασισμό, έμπρακτα, στο δρόμο και στην κοινωνία, έχουν το διπλό χρέος να βάλουν φρένο σε αυτή την ακροδεξιά επέλαση και, συνάμα, να κερδίσουν ξανά το λαϊκό κόσμο, με φρέσκο λόγο, σύγχρονες πρακτικές και πρακτικές απαντήσεις στα προβλήματα και στη δυστυχία. Ένα κρίσιμο και χρήσιμο εργαλείο προς αυτή την κατεύθυνση είναι η μνήμη και η ιστορία.
Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τον Παύλο, τον Σαχζάτ, τους ψαράδες, τα πογκρόμ, τις Νύχτες των Κρυστάλλων.
Δεν πρέπει να ξεχάσουμε επίσης πως φτάσαμε σε αυτά, πως μπήκαν οι ναζί στην κοινωνία, πως τους υποστήριξε το σύστημα, τα ΜΜΕ, η ολιγαρχία. Στη Θεσσαλονίκη, αυτές τις ημέρες, βλέπουμε το remake της Αθήνας και του Πειραιά των αρχών αυτής της δεκαετίας. Θα προσπαθήσουν να ξαναβγούν. Ήδη το κάνουν και τόσο η νομική, όσο και η εκλογική καταδίκη δεν αρκούν.
Χρειάζεται εγρήγορση και δράση ώστε να απομονωθούν οι φασίστες και να εξαλειφθούν οι ιδέες τους, οι οποίες έχουν ενσωματωθεί στην ατζέντα και στο λόγο κομμάτων που δεν ορίζονται στην ακροδεξιά, αλλά αντλούν νομιμοποίηση και αποδοχή από την ιστορική τους διαδρομή εκτός της οργανικής φασιστικής πτέρυγας. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο και απαιτεί δουλειά με την κοινωνία.
Πρέπει να συνεχίσουμε από εκεί που το αφήσαμε στο Εφετείο, με μαζικότητα και ενεργή συμμετοχή, να αντιπαρατεθούμε με τον φασισμό σε κάθε εκδοχή του. Ο φασισμός είναι πολιτική επιλογή και στάση με συνοχή και ιστορική συνέχεια. Δεν περιορίζεται σε έναν κομματικό φορέα, δεν είναι κάτι αόριστο ή κάτι ελαστικό. Έχει χαρακτηριστικά και συγκεκριμένη διαδρομή.
Το αν βρίσκει συνεργάτες, καλοθελητές, πλυντήρια και συγγενικούς πολιτικούς χώρους που εξυπηρετεί ή αφηγήματα που τον εργαλειοποιούν, ξεπλένοντας τον, όπως η χυδαία θεωρία των δύο άκρων, δεν αλλάζει σε τίποτα τη συνεκτική και ιστορική του ταυτότητα. Από την Ιστορία θα αντλήσουμε γνώση, από την ανάγκη θα αντλήσουμε δύναμη και από την εμπειρία θα αντλήσουμε την ισχυρή βούληση να μην αφήσουμε να αναπνεύσει ξανά.
Δικηγόρος,
Μελος ΠΓ ΜεΡΑ25
Πηγή : https://thepressproject.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου