«Ακολούθα την καρδιά σου, αυτή ξέρει» Η μητέρα μου έλεγε μια ιστορία. Ένας βασιλιάς ρώτησε έναν φτωχό τεχνίτη, τον οποίο είχε εκτιμήσει, αν τα χρήματα που κέρδιζε ήταν αρκετά για να ζήσει. Κι εκείνος του απάντησε: «Όχι μόνο ζω με τη γυναίκα μου, αλλά πληρώνω κι ένα παλιό χρέος και βάζω και στην τράπεζα». Ο βασιλιάς έμεινε άναυδος. Και ο άνθρωπος του εξήγησε: «Πληρώνω ένα παλιό χρέος, εννοώ ότι βοηθώ τους ηλικιωμένους γονείς μου, όπως είχαν κάνει κι αυτοί σε μένα όταν ήμουν μικρός. Και βάζω και στην τράπεζα, δηλαδή κάνω μια επένδυση για το μέλλον: μεγαλώνω τα παιδιά μου, ώστε κι εκείνα να φροντίσουν εμένα και τη μητέρα τους όταν γεράσουμε».
Ήρθαν τα Σερίφιώτικα βιολιά από το μαγικό νησί μας την νύφη να καλωσόρισουν & και στην αγκάλη του να την παραδώσουν .
Αυτή ήταν η σοφία των παλιών ανθρώπων, που είχαν ζήσει πολλές συμφορές σε πόλεμο και ειρήνη, η ζωή τους σίγουρα ήταν βασανισμένη και κουραστική, αλλά ένιωθαν ότι είχαν ρίζες στο έδαφος
και, πατώντας γερά στα πόδια τους, πάλευαν για το παρόν και το μέλλον – όταν δεν τους ξεπερνούσαν οι καταστάσεις και δεν έχαναν την ελπίδα τους φυσικά, πράγμα που πολύ συχνά το παθαίνει και ο σύγχρονος άνθρωπος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου