«Αφού το έχεις, χτίσ’ το» Θα γίνουμε κομπάρσοι στον σενάριο της ανάπτυξης χωρίς όραμα για τον νησί ?

Η διπλή ερώτηση " τι αναπτυξη εχουμε, τι αναπτυξη θελουμε κυριάρχησε στην οργανωμένη συζήτηση- διαβουλευση που έγινε στη Σεριφο το Σαββατο. Αυτο ειναι και το πνεύμα του άρθρου του Γιαννη Παπαδοπουλου της Καθημερινης.(https://www.kathimerini.gr/.../serifos-den-echoyme-nero.../)

Η διαβουλευση στηρίχτηκε στα στοιχεία που είχαν συγκεντρωθεί απο διάφορες πηγές και περιλαμβάνονται στη α' φαση της μελέτης και τις απαντήσεις κατοίκων, τουριστών και επιχειρηματιών και εδωσε το αποτέλεσμα που σχηματικά αποτυπώνεται στη συνημμένη φωτογραφία.

Οι κάτοικοι ανησυχούν για το μέλλον τους και θέλουν:

- συμμετοχη στη ληψη αποφάσεων

- αναδειξη των ισχυρών χαρτιών του νησιού οπως η μεταλλευτική ιστορια, τα ήθη και τα έθιμα οπως τα βιωσαμε στη "Καπετανία" της τελευταίας Κυριακής της Αποκριάς όσοι βρεθήκαμε και το μοναδικό τοπίο οπως χαρηκαν το τριήμερο οι 40 περιπατητές που βρέθηκαν στο νησί τις ίδιες μέρες.

Περισσότερη αναλυση στην επόμενη φάση της μελέτης 

Πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που την Μελέτη την κάνει ενας Σερφιώτης καθηγητής πανεπιστημίου με διεθνείς περγαμηνές και βαθύς γνώστης των πραγματων του νησιού αλλα και του παγκόσμιου τουρισμού  με ξένισε και με εξόργισε η ανευθυνη στάση μιας φερόμενης κλίκας επενδυτών που προωθούν συγγεκριμένα συμφέροντα στο νησί που κανουν ότι δεν καταλαβαίνουν ποιο ειναι το πρόβλημα και ήθελαν να δώσουν και μάχη για το διαταυτα  αντιμετωπίζοντας τον κο Σπιλάνη σαν μέρος του προβλήματος 

https://ecoserifos.gr/2024/03/18/diavouleysi160324/

ειλικρινά αυτο με ξεπερνα και φυσικά ο Γιάννης Σπιλάνης δεν χρειάζεται την υπερασπισή μου αλλά εδω θα ξεχάσουμε και τι ξέρουμε στην αρχή είχαν μια θέση για τον πολυτελή τουρισμό μετά έβαλαν νερο στο κρασί τους και είπαν για βιώσιμο αλλα   και το διατυμπανίζουν με προσβλητικό τρόπο κατα την συνήθεια τους οπως στην θέση τους για το υποσκαφο ξενοδοχείο με το τελεφερίκ 

Ποια είναι η θέση μας σαν Σερφιώτες; Θέλουμε ή δεν θέλουμε τέτοιες επενδύσεις; Θέλουμε να ξεφύγουμε από τον λεγόμενο budget τουρισμό, τύπου βάζουμε τα εισιτήρια και 200 ευρώ στην τσέπη και πάμε να περάσουμε μια βδομάδα το κατακαλόκαιρο στη Σέριφο ; Ποιό το όφελος για την οικονομία και τους επιχειρηματίες του νησιού; ναιιιι  τι να τους κάνουμε τους φτωχούς συνταξιούχους και τους πλεμπαίους της Σερίφου και των Αθηνών  εμεις ειμαστε για μεγαλεία στην Γαλλία τι ξέρουν αυτοί και πόσοι να είναι αραγε το τελευταίο το αναρωτήθηκαν τους το θυμίζουμε οτι είναι παρα πολλοι και έχουν και παιδια και εγγόνια 

Να παραθέσουμε για το διαταυτα του προσανατολισμού της ανάπτυξης του νησιού όσον αφορά το τουριστικό προιόν που κατα την γνώμη μας εμπεριέχεται σε δύο πόλους κατανόησης 

 Αυτή η σύγχυση μεταξύ Πολυτελούς και Βιώσιμου Τουρισμού είναι κάτι αρκετά συνηθισμένο!

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές, αντιφατικές στην ουσία, προσεγγίσεις στα ταξίδια. Ο τουρισμός πολυτελείας επικεντρώνεται στην παροχή υψηλών προδιαγραφών, πολυτελών εμπειριών για τους ταξιδιώτες, δίνοντας έμφαση στις υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, στα αποκλειστικά καταλύματα και συχνά στα ειδικά διαμορφωμένα δρομολόγια που είναι προσαρμοσμένα στις επιθυμίες του εύπορου ταξιδιώτη. Αυτός ο τύπος ταξιδιώτη δίνει προτεραιότητα στην άνεση, την ιδιωτικότητα και τις εξατομικευμένες υπηρεσίες, συχνά με υψηλό κόστος, απευθυνόμενο σε μια εξειδικευμένη αγορά που αναζητά εξαιρετικές εμπειρίες χωρίς συμβιβασμούς στην ποιότητα ή την αποκλειστικότητα.

Από την άλλη, ο βιώσιμος τουρισμός επικεντρώνεται στην ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και στη θετική συμβολή στις τοπικές κοινότητες φιλοξενίας. Δίνει έμφαση σε υπεύθυνες ταξιδιωτικές πρακτικές που διατηρούν το φυσικό περιβάλλον, σέβονται τους τοπικούς πολιτισμούς και τις παραδόσεις και στηρίζουν τις τοπικές οικονομίες. Ο βιώσιμος τουρισμός στοχεύει στη δημιουργία μιας ισορροπίας μεταξύ της τουριστικής ανάπτυξης και της διατήρησης των πόρων για τις μελλοντικές γενιές. Ενθαρρύνει τους ταξιδιώτες να συμμετέχουν σε πρακτικές φιλικές προς το περιβάλλον και πολιτισμικά ευπαθείς, προωθώντας τη βαθύτερη κατανόηση και εκτίμηση των προορισμών που επισκέπτονται.

Σε αντίθεση με τον τουρισμό πολυτελείας, ο βιώσιμος τουρισμός δεν ορίζεται από το επίπεδο άνεσης ή αποκλειστικότητας που προσφέρει, αλλά από τη δέσμευσή του στην ηθική, περιβαλλοντική και κοινωνική βιωσιμότητα.

Nicolas Stephanou

Εδώ η αντιπαράθεση που ναι μεν κανουν ότι συμφωνούν ειναι στο θέμα της μεγένθυσης του τουριστικού προιόντος με ξενοδοχειακές μονάδες πολυτελούς τουρισμού και υψηλών προδιαγραφών αλλα το ζητούμενο ειναι ελέγχεται η μεγένθυση χωρίς προληπτικές πολιτικές δωσε μας λοιπόν  λοιπόν  λίγη μεγένθυση ακόμα αντέχει το νησί αντέχει όμως αναρωτιέται ο Γιάννης Σπιλάνης και μεις χωρίς υποδομές το ζητούμενο λοιπόν ειναι οι προτεραιότητες οχι τα πυροτεχνήματα 

Διαβάσαμε το αρθρο της καθημερινής και θέλουμε να σταθούμε σε μερικά σημεία μιας και ο Κυριος Σπιλάνης το χρησιμοποιεί σαν σημείο αναφοράς Ξεχωρίσαμε αποσπασματικά δύο απόψεις απο ρεπορτάζ της καθημερινής για την υπερδόμηση στα νησιά και γενικά στην Ελλάδα προσπαθώντας να κατανοησουμε την παράνοια της υπερδόμησης.... λέει λοιπόν ο Χρίστος Χρυσολωράς σε ενα σημείο του αρθρου 

Στην «Κ» αναφέρθηκε η περίπτωση ενός δυσπρόσιτου ελαιώνα, μεγέθους ούτε δύο στρεμμάτων, με θέα σε ρεματιά. Ηταν μη οικοδομήσιμος βάσει των σχετικών διατάξεων και θα μπορούσε να διατεθεί μόνο προς αγροτική εκμετάλλευση. Ο ιδιοκτήτης του, όμως, τον πουλούσε σε υψηλή τιμή, θεωρώντας ότι ίσως κάποιος θα μπορούσε να παρακάμψει τους περιορισμούς και να μετατρέψει το παλιό αγροτόσπιτο που βρισκόταν στην έκτασή του σε τουριστικό κατάλυμα. 

Το έβλεπε ως ευκαιρία που δεν μπορούσε να αφήσει ανεκμετάλλευτη. Οπως συνέβη και στη γειτονική Σίφνο, η πρόσφατη πρόταση της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού για ένταξη του νησιού στον θεσμό των υπό απειλή μνημείων της οργάνωσης Europa Nostra προκάλεσε ποικίλες συζητήσεις. Σε σύγκριση με άλλα κυκλαδονήσια, η Σέριφος μπορεί να υπολείπεται σε τουριστική κίνηση και οικοδομική δραστηριότητα. Ενα μεγάλο μέρος της παραμένει αδόμητο. Ωστόσο, αρκετοί ντόπιοι ανησυχούν βλέποντας ότι ήδη, με την τωρινή εκμετάλλευση, οι πόροι του νησιού εξαντλούνται.

Τι λένε λοιπόν οι ειδικοί για αυτό πως το αντιμετωπίζει η πολιτεία ποια είναι η μεγάλη εικόνα 

«Αφού το έχεις, χτίσ’ το» 

«Είναι εξωφρενικό. Πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο», εκτιμά η Χάρις Χριστοδούλου, αναπλ. καθηγήτρια στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ. «Η Πολιτεία έχει τα τελευταία 30 χρόνια καλλιεργήσει την αντίληψη σε όλους τους πολίτες ότι εφόσον διαθέτεις ιδιοκτησία γης, έχεις δικαίωμα δόμησης. Είναι μια αντίληψη που αναιρεί κάθε έννοια σχεδιασμού του χώρου και προστασίας του. Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και αυτές οι διατάξεις, που διευκολύνουν την περαιτέρω διασπορά της δόμησης στις εκτός σχεδίου περιοχές. Είναι ενδιαφέρον ότι η Πολιτεία σπεύδει να διαχωρίσει τα οικόπεδα που πωλήθηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια, δηλαδή να αναλάβει την ευθύνη ως προς αυτούς που θεωρεί ότι αδικούνται. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι υπονομεύει την προσπάθειά της για πολεοδομικό σχεδιασμό και αδιαφορεί στην πράξη για τις συνέπειες. Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει θέμα αδικίας, αλλά απόδοσης πλεονεκτήματος εκεί όπου δεν θα έπρεπε να δοθεί. Δυστυχώς, η κατάσταση είναι ήδη πολύ επιβαρυμένη σε πάρα πολλές περιοχές σε όλη την επικράτεια, που αστικοποιούνται αδιακρίτως. Δημιουργούμε διάσπαρτους, άτυπους οικισμούς χωρίς υποδομές, χάνουμε το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον μας καταναλώνοντας αλόγιστα τη γη που θα έπρεπε να παραδώσουμε στα παιδιά μας. Ολα αυτά, όταν η υπόλοιπη Ευρώπη εφαρμόζει πολιτικές για τη βιωσιμότητα». 

Σε ενα αλλο σημείο του αρθρου αναφέρονται τα εξής 

 Η δόμηση Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, την περίοδο 2018-2022 εκδόθηκαν για τη Σέριφο 78 άδειες δόμησης που αντιστοιχούν σε 14.711 τ.μ. 

Ο τοπογράφος Χρήστος Συντριβανόπουλος εκτιμά ότι ο ρυθμός της οικοδομικής δραστηριότητας δεν είναι ανησυχητικός και ότι δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλα νησιά. Υπολογίζει ότι χτίζονται κατά μέσον όρο πέντε με έξι νέες κατασκευές εκτός σχεδίου ετησίως. Σύμφωνα με στοιχεία που συνέλεξε ο συνάδελφός του Αχιλλέας Γαζής, την περίοδο 2009-2023 κατασκευάστηκαν 101 εκτός σχεδίου κτίρια με σχετικές αδειοδοτήσεις, τα περισσότερα στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού, ενώ την περίοδο 1978-2008 ο αριθμός τους ήταν 125.«Βγάζουν τις άδειες, αλλά δεν υλοποιούνται όλες. 

Τις εκδίδουν στη λογική της εκμετάλλευσης του ακινήτου γιατί, όπως είναι η νομοθεσία, σήμερα χτίζεις, αύριο δεν χτίζεις», λέει ο κ. Συντριβανόπουλος, επισημαίνοντας ότι κυρίως κατασκευάζονται βίλες. «Ζήτηση υπάρχει για χωράφια, αλλά τα πιο αξιόλογα ακίνητα έχουν ήδη αγοραστεί». Αντιστοίχως ο πολιτικός μηχανικός Γιάννης Σακελλαρίου παρατηρεί ότι εδώ και μία τριετία το νησί μπαίνει πιο αισθητά στον χάρτη της αγοράς ακινήτων. «Είχε μείνει πίσω η Σέριφος. Τελευταία όμως αλλάζει κάτι, ίσως γιατί εξαντλούνται και τα άλλα νησιά. Γίνονται αγοραπωλησίες που αφορούν μεγαλύτερες επενδύσεις, μεγαλύτερες εκτάσεις και μεγαλύτερα πορτοφόλια», λέει.

 Ο ίδιος δεν θεωρεί ότι είναι ορθή η χρήση του όρου της «υπερδόμησης» για το συγκεκριμένο νησί. «Υπάρχει μια αυξανόμενη δόμηση στα πιο προσιτά τμήματα της Σερίφου, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με την Πάρο ή τη Σίφνο. Μπορεί να υπάρξει στο μέλλον υπερδόμηση και καλό είναι να την προλάβουμε», προσθέτει. 

 Υπέρ οι μηχανικοί 

Από άλλο πρίσμα οι απόψεις του τεχνικού κόσμου. «Κατά τη γνώμη μου, καλώς έρχονται αυτές οι ρυθμίσεις, γιατί αυτή τη στιγμή επικρατεί ένα χάος στην αγορά. Αλλες πολεοδομίες εκδίδουν άδειες σε εκτός σχεδίου και άλλες όχι», εκτιμά ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος Γιώργος Στασινός. «Για τα οικόπεδα προ του 1985, ακόμα κι αν είναι “τυφλά” (σ.σ. χωρίς δρόμο) ή λειτουργούν με δουλείες, δεν πρέπει να υπάρχει ζήτημα γιατί είναι παλαιότερα των περιορισμών νομοθεσίας. Για εκείνα ανάμεσα στο 1985-2003, θεωρώ ότι είναι μια σωστή ενδιάμεση λύση. Για τα ακίνητα της τελευταίας πενταετίας, θεωρώ ότι είναι δίκαιος ο διαχωρισμός: ο ίδιος ο πρωθυπουργός κάλεσε τους επενδυτές να έρθουν και να επενδύσουν στη χώρα μας. Θα πρέπει, λοιπόν, να δοθεί ένα διάστημα για όσους διέθεσαν κάποια χρήματα για να αγοράσουν γη ώστε να χτίσουν εφόσον το επιθυμούν και όχι να πηγαίνουμε σε λογικές “ξαφνικού θανάτου”». Δεν έχει, όμως, μια αντίφαση να ενθαρρύνεις την εκτός σχεδίου δόμηση ενώ προωθείς την εκπόνηση πολεοδομικών σχεδίων; «Την έχει, αλλά προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου στη θέση των αγοραστών», λέει ο κ. Στασινός. «Είναι δίκαιο να αφαιρέσεις από αυτούς τους ανθρώπους το δικαίωμα να χτίσουν όπως τόσοι άλλοι επί δεκαετίες; Εκτός κι αν το κράτος αποφασίσει ότι θα βάλει φυλακή τους συμβολαιογράφους και τους υπαλλήλους των πολεοδομιών που τόσα χρόνια έλεγαν ότι επιτρέπεται και έδιναν άδειες. Νομίζω, λοιπόν, ότι είναι και ζήτημα ασφάλειας δικαίου». 

Εδώ λοιπόν εστιάζεται η κόντρα ο Δήμος θέλει να προστατέψει το τοπίο να μην γινει το νησί βορά στην ανεξέλεγκτη δόμηση και οι κύριοι υποψιάζονται την χασούρα επειδή ο προσανατολισμός του νησιού θα δυσκολέψει  τα ακίνητα μιας και στη Σέριφο τα φιλέτα είναι ηδη κλεισμένα και η ανοχή της κυβερνητικής πολιτικής αφήνει παραθυράκια για τους μεγαλοεπενδυτές Εμείς πάντως είμαστε σκεπτικοί θα προτιμούσαμε μικρές επιχειρήσεις που σέβονται το τοπίο με προδιαγραφές μπουτίκ χοτέλ Οσον αφορά την επένδυση των μεταλλειων η οποία εντάχθηκε σοφά απο  τους Σερφιώτες και  απο τον Κο Σπιλάνη ως προβληματισμός και εξευρεση λύσης με διάλογο και περιβαλοντικη συνείδηση και δεχθηκε ανελέητη κριτική για την διαπίστωση του αυτονόητου της προστασίας των κεκτημένων της πολιτιστιτικής κληρονομιάς και της περιουσίας του Δήμου 

Φυσικά και ο Δήμος θα παλέψει για να διατηρήσει στην κατοχή του το πλάτωμα της φόρτωσης και την σκαλα των μεταλλείων και προφανώς και το διοικητήριο για να γίνει ενα μεταλλευτικό μουσείο ενω η εταιρεία θέλει να καρπωθεί την υπεραξία αλλα και την ιστορία του νησιού προφανώς για να κερδήσει αλλα και να ασκεί επιρροή στον δήμο με την οικονομική της επιφάνεια γιατί να ειστε σίγουροι ότι δεν θα σταματήσει μονο στην επένδυση και αυτό ειναι καταφανέστατο αφού η αντιπολίτευση κανει πλάτες σήμερα ο Δήμος Σερίφου έκανε μια ανάρτηση για τις υπόγειες διαδρομές μεταξύ εταιρείας και αντιπολίτευσης

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Δήμος έλαβε έγγραφο απ τα ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΣΕΡΙΦΟΥ για θέμα της Δημοτικής Επιτροπής την οποία πρόσκληση είχαν ΜΟΝΟ τα μέλη της καθ‘ ότι στο site θα ανέβαινε σήμερα το πρωί.

Υπάρχει άραγε κάποια σύνδεση των Μεταλλείων Σερίφου με την αντιπολίτευση; Πώς έγινε η διαρροή του θέματος κι εστάλη η σχετική επιστολή?

Οι μάσκες έπεσαν και ο κόσμος της Σεριφου πλέον γνωρίζει και καταλαβαίνει όλα εκείνα τα δημοσιεύματα προεκλογικά.

Δήμος Σερίφου

Ετσι  πρόσφατα ο Σύλλογος Μεγάλου Λιβαδιού ξεκίνησε μια προσπάθεια να ενταχθεί η περιοχή γενικά των μεταλλείων υπο προστασία

 https://giannisserfanto.blogspot.com/2024/03/blog-post_92.html 

Σ' αυτό το σημείο βρίσκεται σήμερα το νησί μας. Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο έχει φθαρεί η σφυρηλατημένη μες στον χρόνο κοινή αγωνιστική συνείδηση. Δεν γνωρί­ζουμε ούτε και εάν αναπληρώνοντας την εξασθενημένη συνείδηση, λειτουργήσουν ικανοποιητικά τα ένστικτα αυτοσυντήρη­σης του νησιού γιατί ετσι οπως το θέτουν μερικοί μας λένε πως θα ζήσει η Σέριφος καλό θα είναι να αναρωτηθούν οι επαγγελματίες οτι οι επενδυτές δεν θα ενδιαφερθούν για την επιχειρησή τους τα μεγάλα πορτοφόλια σαρώνουν την αγορά στο πίτσι φυτίλι λύσεις υπαρχουν . Θα γίνουμε κομπαρσοι στον σενάριο της ανάπτυξης χωρίς όραμα για το νησί 

Το απόθεμα μαχητικής πείρας που είχε συσσωρευθεί στο παρελθόν προφανώς  δεν  έχει μειωθεί, ούτε εχει  μηδενισθεί μέσα σε μερικές δεκαετίες δεν θα ήταν δυνα­τόν. Το ζήτημα επομένως είναι το όποιο δυναμικό απομένει να διοχετευθεί εκεί που πρέπει, σε έργα δηλαδή που θα βελ­τιώσουν την τρέχουσα κατάσταση, χωρίς όμως να εγκλωβίσουν ολοκληρωτικά την ενεργητικότητα του συλλογικού μας σώ­ματος σε άμεσες οδυνηρές για το μέλλον  επιδιώξεις. 

Χρειάζεται να το προσέξουμε αυτό. Είναι απαίτηση του Σερφιώτη από τον εαυτό του να μην κουρδίζεται ασταμάτητα από τις υποχρεωτικές δουλειές του, κι αν εξακο­λουθεί να θέλει να ζει είναι γιατί η ζωή γι' αυτόν δεν εξαντλείται στην επαναληπτικότητα των κινήσεων, στη διατεταγμένη λει­τουργία της καθημερινότητας, στην εξασφάλιση που παρέχει η οικονομική ευρυθμία.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο εργα­ζόμενος πληθυσμός μπορεί ατιμωρητί να παραμελεί την τήρηση των κανόνων της αποδοτικότητας. Αλλά θα ισοδυναμούσε με μαρασμό της ύπαρξής του να δουλεύει και να μην διακρίνει καθόλου μέσα σε όσα παράγει μια εικόνα του ίδιου του τού εαυ­τού. Τα προϊόντα του πρέπει κάπως να τον αντικαθρεφτίζουν. Επιβάλλεται επομένως, η όποια προσπάθεια γίνει για την ανασυ­γκρότηση του νησιού να οδηγείται από την επίγνωση ότι εδώ η κύρια δύναμη του λε­γόμενου ανθρώπινου κεφαλαίου δεν είναι εργαλειακού τύπου· είναι πολύ μεγαλύτε­ρη η δύναμη της αυτενέργειας, της πρω­τοβουλίας. 

Αυτή θα πρέπει να αξιοποιη­θεί, διαφορετικά τα απαραίτητα που είναι να γίνουν, θα εμφανίζονται πάντα στο άτο­μο σαν αγγαρεία και συνεπώς πάντα θα θέ­λει κάτι άλλο απ' αυτό που κάνει. Εν τέλει, φαίνεται αναγκαίο να υιοθετηθεί (με όρους στρατηγικούς) η παλιά και δύσκολη,  αλήθεια, αρχή που υπαγορεύει ότι «όταν δεν μπορείς να έχεις αυτό που θέλεις, να θέλεις αυτό που μπορείς». Ας το συμπλη­ρώσουμε, λέγοντας πως αν θέλει κανείς αυτό που μπορεί, ανοίγει και ο δρόμος για να μπορεί στη συνέχεια να κάνει περισσό­τερα και πολύ καλύτερα.

Πηγή :