Σέριφος Βαγγελης Φωκ. Λάσκαρης Ενα μεγάλο ευχαριστώ

Βαγγελης Φωκ. Λάσκαρης

Ο συγγραφέας του βιβλίου  Μιλώντας Σερφιώτικα 

Έχω σταματήσει να κάνω αναρτήσεις καιρό τώρα. Θέλω όμως, τώρα που "έκατσε" ο κουρνιαχτός, να κάνω μια εξαίρεση και να ευχαριστήσω πολύ, όλες και όλους όσοι βοήθησαν στην προ-χθεσινή παρουσίαση του βιβλίου : Μιλώντας Σερφιώτικα και φυ-σικά όλες και όλους που με τίμησαν με την παρουσία τους και τα καλά τους λόγια!

Εξαιρετική η ιδέα να υπαρχει συνοδεία Σερφιώτικης  Μουσικής 

Η ντοπιολαλιά μας είναι κάπως παράξενη για πολλούς, αστεία για άλλους, «χωριάτικη» για τους πρωτευουσιάνους… Είναι όμως οι φράσεις που πρωτοακούσαμε από τα χείλη της γιαγιάς και του παππού, ιδιόμορφες συλλαβές που έχουν μπει στο χρονοντούλαπο της τοπικής ιστορίας

.Σήμερα, οι ντοπιολαλιές,  τείνουν προς συρρίκνωση και εξαφάνιση. Ωστόσο, αφού αποτελούν ένα κομμάτι της παράδοσής μας, συνέβαλαν στην εξέλιξη της Νεοελληνικής μας γλώσσας και διασώζουν δείγματα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, καλό θα ήταν κάτι να κάνει η επίσημη Πολιτεία σε συνεργασία με τους γλωσσολόγους και άλλους ειδικούς, προκειμένου και να μην τις ξεχάσουμε και να είμαστε σε θέση να τις καταλαβαίνουμε. 

Κάτι τέτοιο αποτελεί χρέος απέναντι στην παράδοσή μας, στην εξέλιξη της γλώσσας μας και του πολιτισμού μας, γενικότερα Μια ανάλογη προσπάθεια ειχε γίνει στο γειτονικό νησί της Κύθνου απο τον Δημήτρη Μαρτίνο παραθέτω καποια συμπεράσματα Βέβαια στην Σέριφο ισως τα πράγματα να ειναι λίγο  διαφορέτικα αυτο θα το διαπιστωσουμε αν διαβασουμε το βιβλίο του Αγαπητού Βαγγέλη .Αξιαίπενη η προσπάθεια τον ευχαριστουμε απο τα βαθη της καρδιάς μας 

Ἡ ντοπιολαλιὰ στις κυκλάδες ἔχει πολλὲς ἐπιρροὲς ἀπὸ τὴν ἰταλικὴ γλώσσα καὶ εἰδικὰ ἀπὸ τὴν βενετσιάνικη διάλεκτο καὶ ἀπὸ τὰ τούρκικα, κυρίως ἐξ αἰτίας τῆς ἐπαφῆς μὲ τὰ ὑπόλοιπα μέρη τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. Στὸ νησί, ὅπως στὰ περισσότερα  μικρὰ νησιὰ, δὲν ὑπῆρξε μόνιμη ἐγκατάσταση Ὀθωμανῶν. Ὅμως ὑπῆρχε συνεχὴς ἐπαφὴ μὲ τὰ Μικρασιατικὰ παράλια, ἀκόμα καὶ μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση καὶ μέχρι τὸ 1922, ἀπὸ ναυτικοὺς, ἐμπόρους καὶ κοντραμπατζῆδες. Ἐπίσης ὑπάρχουν λίγες  ἀρβανίτικες λέξεις (π.χ. βλάμης: φίλος). Παρά τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπάρχουν κάποια ἀρβανίτικα ἐπώνυμα (π.χ. Γκούμας) δὲν φαίνεται νὰ ὑπῆρξε μαζικὸς ἐποικισμὸς τοῦ νησιοῦ ἀπὸ Ἀρβανίτες, ὅπως ἔγινε στὰ νησιὰ τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ καὶ στὴν Ἄνδρο.

 Η προσπάθεια του Βαγγέλη του Λάσκαρη ας σταθεί αφορμή για περισσότερη διερευνηση στο θέμα αυτό για μένα που σκοπευω να αγοράσω αυτο το βιβλίο θα ειναι ενα μαγικό ταξίδι στο παρελθόν των παππούδων των γιαγιάδων και των γονέων 

Πηγή :