Τα βατράχια της Σερίφου

Ξύπνησα στην πλώρη μόλις γαλάτωνε ο ουρανός πάνω από την Παροναξία και τη Φολέγανδρο, λίγο μετά τις 5 το πρωί. Ο μαΐστρος βάστηξε όλη νύχτα με πολύ δυνατές ριπές, μας κούρασε λίγο, ύπνος ανήσυχος.

 Ο ήλιος βγαίνει γρήγορα και με ζεσταίνει. Πολύ έρημος τόπος ολόγυρα, εδώ στη Βαθιά Λαγκάδα της Σερίφου.

 Τρομάζεις να δεις μια ξερολιθιά. Φαίνεται πως η αγριάδα του τοπίου, η απόσταση από τη Χώρα, η έκθεση στο βοριά και η άφθονη πέτρα στις απότομές πλάγιες αποθάρρυνε τους Σερφιώτες για να έρθουν ως εδώ και να γλυκάνουν το χώμα με τον κόπο τους. 

Επικράτεια της θάλασσας ολόγυρα, μόνο τούφες θάμνοι, χαμηλοί αγκαθωτοί θάμνοι, σαν αχινοί, αντέχουν το σφυροκόπημα του αιώνιου ανέμου

Πίνοντας καφέ στην πλώρη διαβάζω τις διηγήσεις του Πλίνιου και του Αίλιου για τα μουγκά βατράχια της Σερίφου. 

Και οι δυο ισχυρίζονται πως τα βατράχια στη Σέριφο είναι μουγκά. 

Τα βατράχια στη Σέριφο ήταν κάποτε αμέτρητα, σε σημείο ώστε να απεικονίζονται πάνω στα αρχαία νομίσματα της Σερίφου. 

 Ο Tournefort πάντως βρήκε τα βατράχια να κοάζουν κανονικά (αρκετούς αιώνες αργότερα ωστόσο). Τι να τα έκανε άφωνα άραγε? 

Σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία για ένα βάτραχο από το να μην μπορεί να κοάζει αμέριμνος μέσα στα βαλτονέρια του. 

Αυτή είναι όλη του η ζωή, η συμβολή του βάτραχου στον πολιτισμό των ζώων είναι το τραγούδι (κουάξ, κουάξ). 

Σαν τους τζίτζικες δηλαδή. Πως θα μου φαινόταν δηλαδή ένα καλοκαίρι με άφωνα τζιτζίκια?Νομίζω πως το τραγούδι του βάτραχου είναι ο ορισμός του ανέμελου βίου. 

Ποιος εκδικητής αρχαίος θεός άραγε καταράστηκε τα Σερφιώτικα βατράχια?

 Και γιατί? 

Ιδού μια ωραία ερμηνεία των αρχαίων μύθων. 

Αφού ο Περσέας μετά την νικηφόρα μάχη του με τη Μέδουσα έφτασε σε ένα Σερφιώτικο ακρογιάλι , έπεσε κατάκοπος να κοιμηθεί.

 Όμως τα μυριάδες βατράχια της περιοχής χαλάγανε τον κόσμο από τους κοασμούς και δεν άφηναν τον ήρωα να κλείσει μάτι.

 Οπότε κι αυτός παρακάλεσε το Δία να τα κάνει να σωπάσουν. Και ο πατέρας των θεών έκανε τα βατράχια της Σερίφου μουγκά…

 Βέβαια οι αρχαίοι συγγραφείς ισχυρίζονταν ότι μόνο στη Σέριφο έμεναν μουγκά τα βατράχια.

 Αν τα πήγαινες σε άλλο τόπο τραγουδούσαν κανονικά, όπως όλα τα βατράχια δηλαδή.

 Μόνο στη Σέριφο παρέμεναν μουγκά, κάτω από τη φοβερή κατάρα του Δία.

Ο ήλιος ανέβηκε ψηλά στον ορίζοντα, έφεξε η ημέρα. Ο δυνατός αέρας σταδιακά έπαψε… Μόνο ο φλοίσβος της θάλασσας ακούγεται… 

και… μα τι είναι αυτό? 

Α, πόσο αστείο!

 Μέσα από την ρεματιά με τις λυγαριές στη Βαθιά Λαγκάδα ακούγεται το κόασμα ενός βάτραχου… 

Όλο το βράδυ με το δυνατό μαΐστρο σώπαιναν.. τώρα αρχίζουν το τραγούδι.

 Όπως άκουσα λοιπόν η κατάρα του Δία δεν ισχύει πια στη Σέριφο. Τα βατράχια της τραγουδάνε κανονικά…

Οι μύθοι και οι κατάρες της σύγχρονης εποχής λειτουργούν αλλιώς. 

Τα βατράχια δεν τα ενοχλούν διόλου… 

Πηγή : https://www.thegreektraveller.com/

Ο Αντώνης Ιορδανόγλου είναι ο δημιουργός του travel blog www.thegreektraveller.com. Είναι ταξιδιωτικός συγγραφέας, χαρτογράφος και δημοσιογράφος για πάνω από 20 χρόνια. Συνεργάστηκε ως συγγραφέας και χαρτογράφος με τις εκδόσεις Road και ως ταξιδιωτικός συντάκτης με τα μεγαλύτερα ελληνικά περιοδικά και εφημερίδες. Έχει γράψει πολλούς ταξιδιωτικούς οδηγούς για την ανεξερεύνητη Ελλάδα και για τα ελληνικά νησιά και έχει δημιουργήσει πολλά βιβλία και χάρτες για πολλούς εκδότες (συμπεριλαμβανομένου του περιοδικού National Geographic ). Έχει πανεπιστημιακό δίπλωμα στα Μαθηματικά και σπουδές στη Γραφιστική. Ταξιδεύει για να γράφει και γράφει για να ταξιδεύει…