31 Οκτ 2017

Τα φυτά της Χώρας Σερίφου // Μια βοτανική περιήγηση στα σοκάκια της πρωτεύουσας του νησιού των Δυτικών Κυκλάδων.


Εισαγωγή 
Κάντε Αριστερό κλίκ πάνω στις φωτο για καλύτερη ευκρίνεια

 Ο βράχος αυτός των Δυτικών Κυκλάδων, η νήσος Σέριφος, ήταν κάποτε γνωστή για τα μεταλλεία της και σήμερα για τις όμορφες παραλίες της. Εμείς σε αυτήν μας την περιήγηση δεν θα ασχοληθούμε όμως με αυτές τις πλευρές του νησιού. Στην περιήγηση μας, θα περπατήσουμε στα στενά και γραφικά σοκάκια της Χώρας Σερίφου, με το βλέμμα χαμηλά, για να εντοπίσουμε τους μικρούς φυτικούς "αναρχικούς", οι οποίοι ξεπροβάλλουν μόνοι τους, από τις χαραμάδες και τις εσοχές της πέτρας, του τσιμέντου και του ασβέστη. Βλέμμα χαμηλά και μάτια ανοιχτά λοιπόν! Καλή "χαμηλή" βοτανική περιήγηση στην Χώρα Σερίφου! 

 Η Χώρα Σερίφου

 Η Χώρα Σερίφου είναι στην ουσία ένας συνοικισμός χτισμένος στις έντονες βραχώδεις πλαγιές ενός λόφου, με αμφιθεατρική οπτική. Χτισμένη εκεί ψηλά για την προστασία από τους πειρατές, η Χώρα συνθέτεται από πλήθος σπιτιών ενωμένα το ένα με το άλλο, τόσο για την δημιουργία τείχους προστασίας από επιδρομές όσο και από τους σφοδρούς ανέμους του Αιγαίου.

Στα στενά σοκάκια της Χώρας περπατήσαμε λοιπόν με το βλέμμα στραμμένο αυτή την φορά χαμηλά και φωτογραφίζοντας τα μικρά φυτά που συναντούσαμε εκτός των αυλών και διάσπαρτα στα σοκάκια, στις μάντρες και στα σκαλιά του οικισμού.

Οφείλουμε εδώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Σταύρο Αποστόλου, τον φωτογραφικό κυνηγό της ελληνικής βιοποικιλότητας, τόσο για την έμπνευση του άρθρου, όσο και για την αναγνώριση των φυτών. 

 Τα φυτά "του δρόμου" της Χώρας Σερίφου Όπως αναφέραμε νωρίτερα, εδώ παρουσιάζουμε τα φυτά "του δρόμου", για την ακρίβεια τα φυτά που βρήκαμε στα στενά σοκάκια της Χώρας. Αυτά που φυτρώνουν μόνα τους και στα πιο απίθανα σημεία. 

Σε μια χαραμάδα, σε μια σχισμή, σε μια πέτρα, σε μια πόρτα και αλλού. Αυτά που ποτίζονται είτε από το νερό της βροχής είτε από τα απόνερα των αυλών και των σπιτιών. 

 Στην περιήγηση μας δεν εξαντλήσαμε το θέμα, εντοπίσαμε όμως αυτά: 

Antirrhinum majus 
// σκυλάκι Nicotiana glauca 
// νικοτιανή, γλαυκή, αγριόκαπνος Scrophularia canina Parietaria sp
 // περδικάκι Taraxacum sp. 
// αγριοράδικο, πικραλίδα, αγριομάρουλο, δόντι του λιονταριού Dittrichia viscosa 
// διτριχία η ιξώδης, κόνυζα Lactuca sp. Mirabilis jalapa 
// δειλινό

 Στην συνέχεια τα γνωρίζουμε ένα ένα.


Antirrhinum majus // Σκυλάκι 

To Αντίρρινο ή Σκυλάκι (Antirrhinum majus, Scrophulariaceae) είναι πολύ γνωστό και πολύ όμορφο ανθοφόρο φυτό, 

από τα πιο σημαντικά και πολυχρησιμοποιημένα καλλωπιστικά φυτά. 

Το ύψος του φτάνει τα 20 με 120 εκατοστά, έχει μακρόστενα σκούρα πράσινα φύλλα που το μήκος τους φτάνει έως 5 εκατοστά και ευδοκιμεί σε χώρες με μεσογειακό κλίμα.

 Το όνομα του οφείλεται στα άνθη του, που όταν πιέζονται ανοίγουν και σχηματίζουν ένα σχήμα, το οποίο ομοιάζει με τα σαγόνια ενός σκύλου.
Nicotiana glauca // Scrophularia canina


Nicotiana glauca // Scrophularia caninaNicotiana glauca // Νικοτιανή, γλαυκή, αγριόκαπνος 

 Είναι αειθαλές όρθιος θάμνος ή μικρό δέντρο με ύψος από 2-6 μέτρα, με εύκαμπτο βλαστό, με πολλές αλλά αραιές διακλαδώσεις, κυανοπράσινου χρώματος, χωρίς χνούδι, με ρίζα πασσαλώδης, ημιξυλοποιημένη, βαθειά και ισχυρή. 

 Τα φύλλα του είναι κατ’ εναλλαγή, ελλειπτικά έως λογχοειδή ή ωοειδή, οξυκόρυφα, με μήκος 5-20 εκατοστά, με μακρύ μίσχο, χωρίς τρίχες, με κηρώδη γυαλιστερό γαλαζωπό επίχρισμα. Τα άνθη του σε αραιές κίτρινες φόβες, σωλεινοειδή και εξωτερικά χνουδωτά, ερμαφρόδιτα, με διάμετρο 5 χιλιοστά και μήκος 4 εκατοστά, περίοδος ανθοφορίας σχεδόν όλο το χρόνο, από Φεβρουάριο – Οκτώβριο. Οι καρποί είναι ωοειδής κάψες μήκους έως 10 εκατοστά με πολλούς μικρούς και ελαφρούς σπόρους. Κατάγεται από την Νότια Αμερική από όπου και μεταφέρθηκε και διαδόθηκε σχεδόν παντού. Φύεται σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, σε αστικές περιοχές, σε πεζοδρόμια, σε αρχαιολογικούς χώρους, σε πετρώδη και ξερά εδάφη, σε εγκαταλειμμένα χωράφια, σε άκρες δρόμων και μονοπάτια.


Scrophularia canina 

Είναι ένα πολυετές, κοινό φυτό του νησιού που μπορούμε να το συναντήσουμε σε άκρες δρόμων και σε άλλους ξηρούς τόπους. Μπορεί να φτάσει, περίπου, 80 εκ. ύψος. 

 Τα φύλλα του είναι ωοειδή έως επιμήκη. Τα άνθη του είναι μικρά, ρόδινα και βγαίνουν σε ανθοφόρους βλαστούς από τον Μάιο έως τον Αύγουστο. 


 Είναι ένα σταθερό μη απειλούμενο είδος. To όνομα του γένους Scrophularia, δόθηκε επειδή θεωρήθηκε από την αρχαιότητα ότι το φυτό θεραπεύει τη Scrofula, ασθένεια του δέρματος και των βλεννογόνων. 

Το όνομα του είδους canina υπενθυμίζει ότι είχε χρησιμοποιηθεί εναντίον της ψώρας και στους σκύλους.

Parietaria sp. // περδικάκι Το περδικάκι (Parietaria judaica - Ελξίνη η ιουδαϊκή) 


είναι ποώδες πολυετές φυτό το οποίο ανήκει στην οικογένεια Κνιδοειδή, την οικογένεια της τσουκνίδας. Κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας και χάρη σε μορφολογικούς μηχανισμούς των ανθέων τους, απελευθερώνουν άφθονη γύρη με μορφή νέφους. 


Είναι χαρακτηριστικό ότι αναπτύσσεται σε τοίχους και σε τούβλα. Η γύρη αυτού του φυτού είναι έντονα αλλεργιογόνος. 


Τα άνθη είναι δίοικα. Το φυτό είναι ιθαγενές στην δυτική και νότια Ευρώπη. Το περδικάκι είναι γνωστό από την αρχαιότητα για την διουρητική δράση του, ως καταπραϋντικό για τον βήχα και ως βάλσαμο για τα τραύματα και τα εγκαύματα. 


Σύμφωνα με τον Πλίνιο, το περδικάκι συνδέεται με τον Περικλή και την κατασκευή του Παρθενώνα. 

Όταν ένας εργάτης που δούλευε στην Ακρόπολη Αθηνών έπεσε από τον βράχο και τραυματίστηκε σοβαρά, η Αθηνά υπέδειξε στον Περικλή ένα περδικάκι για να περιποιηθεί τον εργάτη. Πράγματι, ο Περικλής γιάτρεψε τις πληγές βάζοντας πάνω τους φύλλα του φυτού. 

Επίσης, στην παραδοσιακή ιατρική της Ευρώπης χρησιμοποιείται για την τόνωση της νεφρικής λειτουργίας. Το φυτό χρησιμοποιείται είτε φρέσκο είτε αποξηραμένο.


Taraxacum sp. // αγριοράδικο, πικραλίδα, αγριομάρουλο, δόντι του λιονταριού 

Το Ταράξακος ο φαρμακευτικός (Taraxacum officinale), ο κοινός δανδελίων (συνήθως αποκαλείται απλά "δανδελίων" ή πικραλίδα), είναι ανθοφόρο ποώδες πολυετές φυτό της οικογένειας των Αστερίδων ή Συνθέτων (Asteraceae ή Compositae). 


 Μπορεί να βρεθεί να αναπτύσσεται στις εύκρατες περιοχές του κόσμου, στους χλοοτάπητες, τις παρυφές των δρόμων, τις διαταραγμένες όχθες, στις ακτές των υδάτινων δρόμων και άλλες περιοχές με υγρά εδάφη. 


Το T. officinale θεωρείται αγριόχορτο, ιδίως σε χλοοτάπητες και κατά μήκος των δρόμων, αλλά μερικές φορές χρησιμοποιείται ως ιατρικό βότανο και στην προετοιμασία τροφίμων. 

Το ταραξάκο, είναι γνωστό για τις κίτρινες κεφαλές του, με άνθη που μετατρέπονται σε στρογγυλά μπαλάκια από ασημί χρώματος θυσανωτούς καρπούς, οι οποίοι διασκορπίζονται στον άνεμο και που ονομάζονται τόσο στα Βρετανικά όσο και στα Αμερικανικά, "blowballs" ή "clocks". 

Άλλες ονομασίες του στην Ελλάδα είναι: ταραξάκο, ταράξακος, πικραλίδα, ραδίκι του βουνού, αγριοράδικο, μαρουλίδα, αγριομάρουλο, πικραφάνα ή πικραφάκη.



Dittrichia viscosa // Διτριχία η ιξώδης, Κόνυζα 

Η Dittrichia viscosa (Inula viscosa) ή διτριχία η ιξώδης, της Οικογένειας Asteraceae, συναντάται με τα κοινά ονόματα: Κόνυζα, Ακονυζία, Κόνυζο, Νεροκόνυζο, Νεροκολλησιά, Ψυλλήθρα, Ψυλλίστρα. 

Είναι πολυετές φυτό με βλαστό όρθιο, κολλώδη (ιξώδη), με βαριά μυρωδιά, ύψους 40-100 εκ. Φύλλα λογχοειδή, ακέραια, οδοντωτά, ημιπερίβλαστα και κολλώδη. Άνθη κίτρινα σε ακραία κεφάλια και πολλές ταξιανθίες. 


Φυτρώνει σε άκρες δρόμων και χαντάκια, που συγκρατούν υγρασία. Ανθίζει από τον Αύγουστο έως τον Οκτώβριο. Θεωρείται φαρμακευτικό και μελισσοτροφικό φυτό. 

Το υπέργειο τμήμα του θεωρείται από την λαϊκή ιατρική εντομοκτόνο, μαλακτικό, διουρητικό, αποχρεμπτικό και εμμηναγωγό. Επίσης, είναι φυτό βαφικό που δίνει ωραίες πράσινες αποχρώσεις


.Lactuca sp. // Μαρούλι 

Το μαρούλι (Lactuca sativa, Λακτούκη η ήμερος) είναι ετήσιο, ποώδες φυτό γρήγορης ανάπτυξης της οικογένειας των σύνθετων. Καλλιεργείται από τους Ρωμαϊκούς χρόνους και η προέλευση του είναι η Ασία. Αναφέρεται από τον Ηρόδοτο του Θεοφράστου και τον Διοσκορίδη με το όνομα "θριδακίνη" και "θρίδαξ". Η ρίζα του είναι πασσαλώδης με μήκος έως μισό μέτρο. Τα φύλλα του βγαίνουν από το βλαστό που είναι κοντός, χρώματος ανοικτοπράσινου ή βαθυπράσινου. Τα μαρούλια είναι λεία, στρογγυλά ή κατσαρά.

Mirabilis jalapa // Δειλινό 

 Τα δειλινά κατάγονται από τις Άνδεις της Νότιας Αμερικής. Μολονότι θεωρούνται από πολλούς ως μονοετή, στην πραγματικότητα είναι πολυετή κονδυλώδη φυτά που επανέρχονται κάθε άνοιξη από τους υπόγειους κονδύλους τους. 

Είναι το γνωστότερο είδος του γένους Mirabilis της οικογένειας των νυκταγινιδών (nyctaginaceae). Mirabilis στα λατινικά σημαίνει θαυμάσιο, ενώ Jalapa (Χαλάπα) είναι μια πόλη του Μεξικού, αν και στην πραγματικότητα το φυτό δεν είναι ενδημικό εκεί. 

Ωστόσο το φυτό διαδόθηκε γρήγορα μετά την ανακάλυψή του, η οποία φέρεται ότι έγινε το 1540. Συνηθίζουμε να το λέμε «δειλινό», αφού τα άνθη του ανοίγουν το απόγευμα, ενώ αποκαλείται και «νυχτολούλουδο», αν κι αυτό το όνομα αναφέρεται συνήθως στο φυτό κέστρο, και καλύτερα να χρησιμοποιείται μόνο γι’αυτό το είδος, αφού η ευρεία χρήση του προκαλεί σύγχυση. 

Σ’άλλες γλώσσες το δειλινό έχει διάφορες παρόμοιες ονομασίες. Σε πολλές ινδικές γλώσσες έχει το ίδιο όνομα με το δικό μας, ενώ στα κινέζικα λέγεται «άνθος του μπάνιου» ή «άνθος του βρασίματος του ρυζιού», γιατί αυτές οι δραστηριότητες γίνονται κατά την ώρα που ανοίγουν τα άνθη του. 

Στα αγγλικά λέγεται «four o’clock (τέσσερις η ώρα)», επειδή σε μεγαλύτερα γεωγραφικά πλάτη με περισσότερες βραχύτερες και συννεφιασμένες μέρες ανοίγει νωρίτερα. Το φυτό είναι ποώδες και κονδυλώδες φτάνοντας σε ύψος συνήθως τα 60 εκ. με ένα μέτρο, συχνά κοντότερο και σπανιότερα ψηλότερο, ανάλογα με τις εξωτερικές συνθήκες και τα γενετικά χαρακτηριστικά του κάθε φυτού. 

Έχει λείους βλαστούς κι αντίθετα πλατιά κι επίμηκη φύλλα. Το φυτό έχει πυκνή και θαμνώδη κατασκευή. Υπογείως δημιουργεί κωνικούς κονδύλους. Τα άνθη του εμφανίζονται κατά ομάδες με κοινή ανθοδόχη στις κορυφές των βλαστών και είναι μικρά, χωανοειδή με 5 πεταλοειδή στοιχεία – στην πραγματικότητα τροποποιημένα σέπαλα – έντονου χρώματος. 

Το χρώμα μπορεί να ποικίλει από λευκό, κόκκινο, ρόδινο, φουξ, κίτρινο μέχρι και δίχρωμο π.χ. πορτοκαλί με κίτρινο, ενώ σε κάποια φυτά τα άνθη μπορεί ν’αλλάξουν χρώμα ανάλογα με την ηλικία τους ή την ηλικία του φυτού. 

Τα άνθη αναδίδουν ένα γλυκό άρωμα από το σούρουπο οπότε ανοίγουν. Κάθε άνθος διαρκεί μόνο για μια νύχτα αλλά το φυτό παράγει μεγάλο αριθμό για όλη τη διάρκεια των τελών της άνοιξης, του καλοκαιριού και των αρχών-μέσων του φθινοπώρου. Το άρωμα προσελκύει ρυγχωτές νυχτοπεταλούδες. 

Μετά την επικονίαση σχηματίζεται ένας μονόσπερμος καρπός, πράσινος, μαλακός και κούφιος αρχικά, αλλά μαύρος, τραχύς και σκληρός όταν ωριμάσει. Το φυτό αυτό αναπτύσσεται ταχύτατα, είναι πολύ ανθεκτικό, επομένως η καλλιέργειά του είναι πολύ εύκολη. Πολλαπλασιάζεται κυρίως με σπόρο. 

Οι σπόροι συλλέγονται όταν έχουν ωριμάσςει είτε απευθείας απ’το φυτό, είτε με τίναγμα του, ή αφού έχουν πέσει κάτω, προτιμότερα στα τέλη του καλοκαιριού-αρχές φθινοπώρου οπότε θά’χουν σχηματιστεί πολλοί. 

Έπειτα σπέρνονται την άνοιξη σε πλούσιο έδαφος σε μικρό βάθος. Θα βλαστήσουν σε 7-14 μέρες, και η ανάπτυξη των φυτών θα είναι πολύ γρήγορη ήδη από την αρχή. Τα φυτά ευδοκιμούν καλύτερα σε ηλιόλουστες ή ημισκιερές θέσεις σε σχεδόν οποιοδήποτε έδαφος, ακόμα και σε φτωχό και αργιλώδες ή και σε παραθαλάσσιες περιοχές. 

Για τη βέλτιστη ανάπτυξη και ανθοφορία χρειάζονται τακτικό πότισμα και μηνιαία λίπανση, αν κι όπως είπα μπορούν ν’αναπτυχθούν και σε συνθήκες σχεδον πλήρους παραμέλησης. Εξαιτίας της μεγάλης ποσότητας σπόρου που παράγουν και της εύκολης βλάστησής τους, μπορεί να συμπεριφερθούν ως αγριόχορτα, γι’αυτό ίσως χρειαστούν έλεγχο σε περιοχές όπου δεν είναι επιθυμητά. 

Σε περίπτωση που σπάσουν κατά την περίοδο ανάπτυξης, θα ξαναπετάξουν από τη βάση του βλαστού τους. Σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές μπορεί να παραμένουν πράσινα όλο το χρόνο, ενώ στις θερμές εύκρατες χώρες όπως στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας το υπέργειο τμήμα τους παγώνει κάθε χειμώνα, αλλά ξαναναπτύσσονται από τους κονδύλους. 

Σε ψυχρότερες περιοχές μπορούν να καλλιεργηθούν είτε ως μονοετή, με ετήσια σπορά, είτε οι κόνδυλοι να ξεθαφτούν και ν’αποθηκευθούν σε δροσερό, ξηρό και αεριζόμενο μέρος π.χ. τυλιγμένοι σε χαρτιά, ώστε να ξαναφυτευθούν την άνοιξη. 

Η νεαρή ανάπτυξη μπορεί να προσβληθεί από αφίδες. Το φυτό είχε ή έχει λίγες φαρμακευτικές χρήσεις, κυρίως ως καθαρτικό, διουρητικό και αφροδισιακό. Επίσης τα φύλλα του μπορούν να βραστούν και να φαγωθούν σε περιπτώσεις ανάγκης. Γενικά όμως το φυτό και οι σπόροι του είναι τοξικά. 

Οι σπόροι του συχνά χρησιμοποιούνται από τα παιδιά ως σφαίρες στα φυσοκάλαμα.Επίλογος Σφαίρες για φυσοκάλαμα, φυσικά εντομοκτόνα, μαλακτικά, διουρητικά, μαρούλια και αγριομάρουλα και όλα αυτά στον δρόμο

Η εξερεύνηση του φυτικού βασιλείου κρύβει συνέχεια ευχάριστες εκπλήξεις και έναν πραγματικά θαυμάσιο και μεγαλειώδες "μικρόκοσμο". Ας τον σεβόμαστε και ας τον έχουμε οδηγό για τον δικό μας ¨μακρόκοσμο¨.

Φωτογραφίες - έρευνα: Θεοδοσόπουλος Δημήτριος, Αγρονόμος - Τοπογράφος Μηχανικός Ε.Μ.Π. Αναγνώριση φυτών: Σταύρος Αποστόλου, Ερασιτέχνης φωτογράφος βιοποικιλότητας  
Πηγές κειμένων: 
http://www.greekflora.gr 
http://www.agriamanitaria.gr 
http://www.ellinikabaharika.gr 
http://www.ftiaxno.gr 
http://bolko.wordpress.com 
https://el.wikipedia.org http://
www.lemnosnature.gr 

Πηγή : https://geomythiki.blogspot.gr/

to synoro blog

Η εβδομάδα έχει και Κύπελλο (Πρόγραμμα)…

Έναν αγώνα κυπέλλου συμπεριλαμβάνει το πρόγραμμα της ΕΠΣ Κυκλάδων γι αυτή την εβδομάδα…
ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΥΚΛΑΔΩΝ (2η φάση) 

Αγώνας                                                      Γήπεδο                               Ημέρα   
 Α.Ο. ΣΕΡΙΦΟΥ – ΑΙΑΣ ΣΥΡΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΗΠΕΔΟ ΣΕΡΙΦΟΥ Κυριακή 05/11/17 13:00 

Πηγή : http://sportcyclades24.gr/

to synoro blog

Τα προβλήματα ξεπεράστηκαν και το γήπεδο της Σερίφου πήρε την πολυπόθητη άδεια

Πέρασαν 924 μέρες την τελευταία εντός έδρας αναμέτρηση του ΑΟ Σερίφου στο γήπεδο της Σερίφου και η ομάδα του νησιού ετοιμάζεται για τη μεγάλη επιστροφή. 

 Τα προβλήματα ξεπεράστηκαν και το γήπεδο της Σερίφου πήρε την πολυπόθητη άδεια και πλέον οι άνθρωποι του νησιού και της ομάδας έχουν κάθε λόγο να είναι χαρούμενοι που μετά από 30 μήνες θα δουν και πάλι ποδοσφαιρικό αγώνα. 

 Σύμφωνα με πληροφορίες ο αγωνιστικός χώρος του γηπέδου είναι σε πολύ καλή κατάσταση, καθώς όλο αυτό το διάστημα οι άνθρωποι της ομάδας με αρκετούς εθελοντές έχουν φροντίσει για την συντήρηση του. 

 Μετά λοιπόν το ΟΚ του Δήμου Σερίφου και της έγγραφης άδειας ενημερώθηκε η ΕΠΣ Κυκλάδων, που με τη σειρά της όρισε τον αγώνα Κυπέλλου του ΑΟ Σέριφου – Αίαντας Σύρου που θα γίνει την Κυριακή 5/11 στις 13:00. 

Πηγή : http://www.sportcyclades.gr/

to synoro blog

Σε αργία και αναστολή καθηκόντων ο Δήμαρχος Σερίφου

Ο Γενικός Γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, πριν από ένα χρόνο είχε επιβάλλει, στον Δήμαρχο Σερίφου, την ποινή της Αργίας (15) δεκαπέντε ημερών για το πειθαρχικό παράπτωμα της σοβαρής παράβασης καθήκοντος από βαρεία αμέλεια για τις εισπράξεις των εισιτηρίων του Δημοτικού Λεωφορείου. 

Ο Δήμαρχος Σερίφου, με αίτησή του στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ζήτησε να ανασταλεί και να μην εκτελεσθεί η απόφαση αυτή.Η Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας εξέτασε και απέρριψε την αίτηση του Δημάρχου ο οποίος τέθηκε σε αργία και αναστολή των καθηκόντων του. 

Ήδη καθήκοντα Δημάρχου ανέλαβε ο Αντιδήμαρχος Γεροντάρης Μανώλης για όσο διάστημα θα βρίσκεται σε αναστολή καθηκόντων ο Δήμαρχος Αντώνης Αντωνάκης. 

Υπενθυμίζουμε ότι η υπόθεση ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2012 όταν ο Δήμος προσέλαβε δύο οδηγούς για το Δημοτικό Λεωφορείο οι οποίοι δούλεψαν για δύο μήνες περίπου και οι εισπράξεις από τα εισιτήρια για το διάστημα αυτό δεν εμφανιζόταν πουθενά. 

Σε σχετική ερώτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης ο Δήμαρχος όχι μόνο δεν απάντησε αλλά αναζητούσε εν κρυπτώ μεθόδευση για να «κουκουλώσει» την υπόθεση εμπλέκοντας και τους οδηγούς. 

Μετά την άρνηση του Δημάρχου να απαντήσει η Λαϊκή Συσπείρωση παρέπεμψε το θέμα στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου και από εκεί στον εισαγγελέα, ο οποίος μετά την κατάθεση του Δημάρχου παρέπεμψε τους οδηγούς σε δίκη για υπεξαίρεση, οι οποίοι πρόσφατα αθωώθηκαν από το πλημμελειοδικείο Μήλου. 
Πηγή : https://lsserifos.blogspot.gr

to synoro blog

30 Οκτ 2017

Ανδρος: To Cabrera έπιασε ...στεριά

Χρειάστηκε να περάσουν δέκα χρόνια από την τελευταία ανέλκυση ναυαγίου πλοίου… 

Τότε, στη Σάμο είχε γίνει η ανέλκυση του πολεμικού «Κωστάκος» και τώρα έρχεται το … φορτηγό «Cabrera», το οποίο είχε βυθιστεί στα Χριστούγεννα του 2016 στα βόρεια της Άνδρου, ανελκύστηκε την προηγούμενη Δευτέρα 23 Οκτωβρίου και την περασμένη Παρασκευή 27 Οκτωβρίου, το πρυμναίο τμήμα του φορτηγού πλοίου ρυμουλκήθηκε στο λιμάνι του Λαυρίου με γερανό ανυψωτικής δυνατότητας 2.200 τόνων.

 Η ανέλκυση του πρυμναίου τμήματος του πλοίου κρίθηκε αναγκαία από το ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε., για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος, ενώ τα υπόλοιπα κομμάτια έμειναν στον βυθό, καθώς εκτιμήθηκε ότι δεν αποτελούν κίνδυνο για τον θαλάσσιο πλούτο. Την επιχείρηση ανέλκυσης, η οποία διήρκεσε περίπου 10 μέρες, ανέλαβαν τρεις εταιρίες (SMIT, MEGATUGS, ANTIPOLLUTION) με εξειδικευμένο προσωπικό και εξοπλισμό. Το τμήμα του πλοίου που ανελκύστηκε, θεωρείται απόβλητο και θα οδηγηθεί σε διαλυτήριο στην Τουρκία όταν ετοιμαστούν τα απαραίτητα έγγραφα. 

 Υπενθυμίζεται ότι παραμονές Χριστουγέννων του 2016 το «Cabrera», σημαίας Antigua Barbuda, φορτωμένο με 3,5 χιλιάδες τόνους σιδήρου και 20 τόνους καυσίμων, που είχε αναχωρήσει από τη Λάρυμνα με προορισμό τη Φινλανδία, προσάραξε στις βόρειες ακτές της Άνδρου παίρνοντας κλίση 45 μοιρών. Βυθίστηκε λίγες μέρες μετά. 

 Η παρουσίαση του τμήματος του ναυαγίου έγινε την Παρασκευή στο λιμάνι του Λαυρίου από εκπροσώπους των τριών εταιριών, ενώ παρόντες ήταν ο υπουργός Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής, ο υφυπουργός Νεκτάριος Σαντορινιός, ο διοικητής της Δημόσιας Αρχής Λιμένος (ΔΑΛ) Δημοσθένης Μπακόπουλος και ο πρόεδρος του Οργανισμού Λιμένα Λαυρίου Δημήτρης Νικολάου. 

 «Έχουμε το πρώτο σημαντικό αποτέλεσμα στην προσπάθεια ανέλκυσης πολλών ναυαγίων που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά, της Ελευσίνας, του Λαυρίου, αλλά και σε άλλες περιοχές», δήλωσε ο Παναγιώτης Κουρουμπλής και πρόσθεσε ότι ξεκινάει η προσπάθεια για να βγουν από τον βυθό επικίνδυνα για το περιβάλλον πλοία που βυθίστηκαν. 

 «Έχουμε χαρτογραφήσει στην περιοχή του Πειραιά και της Ελευσίνας περίπου 45 πλοία και δεν είναι τα μόνα. Αρκεί να σας πω στον κόλπο της Ελευσίνας υπάρχουν τρία ναυάγια, το ένα πάνω στο άλλο. Και έχουμε καταγράψει πάνω από 65 εγκαταλελειμμένα, τα λεγόμενα επικίνδυνα πλοία, τα οποία δυστυχώς πολλές φορές χρησιμοποιούνται και για άλλους ρόλους», υποστήριξε και έκανε γνωστό ότι μέσα στον Νοέμβριο πιθανότατα να έχει ανελκυστεί και το ναυάγιο του «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ» από τον βυθό του Σαρωνικού. 

 Ο υπουργός Ναυτιλίας επανέλαβε ότι άνοιξε και τον φάκελο του ναυαγίου του «Sea Diamond» που βρίσκεται στον βυθό της Σαντορίνης. 

Δήλωσε επίσης ότι θα πρέπει να καταλάβουν όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτά τα ζητήματα ότι η λογική να κλείνουμε τα μάτια γιατί έτσι βολεύει κάποιους ή κάποια συμφέροντα έχει παρέλθει και πως θα πρέπει και οι ασφαλιστικές εταιρίες να καταλάβουν ότι έχουν υποχρεώσεις στην περίπτωση των ναυαγίων. 

 Από την πλευρά του ο υφυπουργός Ναυτιλίας, Νεκτάριος Σαντορινιός, τόνισε ότι τα ναυάγια που αποτελούν περιβαλλοντικό πρόβλημα θα ανελκυστούν, επισημαίνοντας ότι η προσπάθειά τους είναι και ο Σαρωνικός και το Αιγαίο και το Ιόνιο να απαλλαγούν από τέτοιες «βόμβες». 

«Το καθεστώς ατιμωρησίας και μη ανέλκυσης των ναυαγίων, που είναι ένα διαρκές σκάνδαλο περίπου τριάντα ετών θα λάβει τέλος» σημείωσε ο διοικητής της ΔΑΛ Δημοσθένης Μπακόπουλος και πρόσθεσε ότι «έχοντας την αμέριστη υποστήριξη της πολιτικής του υπουργείου έχουμε βάλει μπροστά όλες τις νομικές διαδικασίες, στις οποίες με θλίψη διαπιστώσαμε ότι για πάρα πολλά χρόνια οι κατά νόμο υπεύθυνοι δεν τις έχουν εφαρμόσει». Με πληροφορίες από την ιστοσελίδα της «Εφημερίδα των Συντακτών» και οι φωτογραφίες είναι από την Eurokinissi

 Πηγή : https://www.naxospress.gr

to synoro blog

οι εκδόσεις Δώμα και η Ελευθερία του Επίκτητου video

Ο Θάνος Σαμαρτζής, απ’ τις νεοσύστατες εκδόσεις Δώμα, μιλάει για την απόσταση που υπάρχει μεταξύ των σύγχρονων Ελλήνων και των αρχαίων κειμένων, για τον σκοπό των εκδόσεων αλλά και την επιλογή για το πρώτο βιβλίο του Δώματος, την Ελευθερία του Επίκτητου, που εκδόθηκε τον Ιούνιο.

Ποιος άνθρωπος είναι ελεύθερος και ποιος δούλος; 
Πώς μπορούμε να ζήσουμε μια καλή ζωή; 
Πότε τα πράγματα κι οι καταστάσεις γίνονται αφέντες του εαυτού μας; 

Το σώμα μας, η υγεία μας, το σπίτι κι η περιουσία μας δεν είναι δικά μας, υποστηρίζει ο Επίκτητος. Δεν βρίσκονται κάτω απ’ τον δικό μας έλεγχο και, επομένως, όταν επιθυμούμε κάποιο απ’ αυτά τα πράγματα, επιθυμούμε κάτι που δεν εξαρτάται από εμάς.

 Κι ο άνθρωπος που επιθυμεί πράγματα που δεν εξαρτώνται από τον ίδιο δεν μπορεί παρά να είναι ένας δούλος. 

«Καθάρισε τις ιδέες σου, ώστε να μη δεθεί πάνω σου κάτι που δεν είναι δικό σου, να μην αναπτυχθεί μαζί σου κάτι ξένο, και να μη λυπηθείς αν φύγει από σένα. 

Και λέγε εξασκούμενος καθημερινά, όπως εξασκείσαι στο γυμναστήριο, όχι ότι κάνεις φιλοσοφία, αλλά ότι προσπαθείς να κερδίσεις την ελευθερία σου. Γιατί αυτή είναι η πραγματική ελευθερία». 

ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ 

Να μερικοί αφορισμοί. Απ’ όλους τους λαούς της Ευρώπης κανένας δεν έχει τόσο φτωχή σχέση με την ελληνική αρχαιότητα όσο οι σύγχρονοι Έλληνες. Δεν αγαπάνε οι Έλληνες την αρχαιότητα. Δεν την αγαπάνε με την ψυχή τους. Δεν την αγαπάνε, γιατί δεν τη χαίρονται. Τη σέβονται, πειθήνια, αλλά δεν τη χαίρονται. 

Δεν τη χαίρονται, γιατί δεν την ξέρουν. Και δεν την ξέρουν, επειδή ανάμεσα σ’ αυτούς και στην αρχαιότητα μπαίνει ένα αδιαπέραστο φίλτρο που φράζει την επαφή. Οι Έλληνες μοιάζει νά ’ναι καταδικασμένοι να μη γνωρίσουν την Ελλάδα, επειδή είναι Έλληνες. 

Το φίλτρο αυτό είναι η νεοελληνική παιδεία. Και δεν εννοούμε απλά τη σχολική εκπαίδευση, αλλά το συλλογικό πνεύμα της σύγχρονης Ελλάδας. Τη νεοελληνική παιδεία οι κάπως μορφωμένοι Έλληνες συνηθίζουν να την ελεεινολογούν, διεκδικώντας έτσι τη δική τους ανωτερότητα από τον μέσο όρο. Και θεωρούν πως, επειδή είναι κακή κι ανεπαρκής, είναι κι ανύπαρκτη. Αλλά δεν είναι. 

Υπάρχει, και ασκεί αποτελέσματα πάνω μας, μας καθορίζει, μας κάνει σε μεγάλο βαθμό αυτούς που είμαστε. Ο Έλληνας δεν πλησιάζει τα αρχαία κείμενα μ’ ελεύθερη και χαρούμενη καρδιά. Περιμένει απ’ αυτά μια δική του δικαίωση. Κι είτε τα πλησιάζει αλαζονικά, πιστεύοντας πως έχει μια ειδική σχέση μαζί τους που του επιτρέπει τάχα αυτός να τα καταλαβαίνει πιο βαθιά και πιο αληθινά από έναν ξένο. 

Είτε τα πλησιάζει με το κεφάλι σκυμμένο, υποταγμένος, με τον τρόπο που ο πιστός προσέρχεται στον ναό για να προσκυνήσει. Ένας Έλληνας δεν γνωρίζει την αρχαιότητα σαν Γιάννης, σαν Μανώλης, σαν Μαρία, δηλαδή σαν πρόσωπο, αλλά σαν Έλληνας, δηλαδή σαν μέλος μιας ομάδας, μιας παράταξης, μιας φάρας.

 Γι’ αυτό κι η σχέση του με την αρχαιότητα είναι κάλπικη και νόθα, όπως νόθο είναι πάντοτε ό,τι λέμε για κάτι που δεν το νιώσαμε με την ψυχή μας, αλλά το επαναλάβαμε τυφλά σαν συλλογική ιαχή. Τα πάντα σχεδόν μοιάζει να συντηρούν αυτή την κατάσταση.

Απ’ τη ματαιόσπουδη τελετουργία της σχολικής αρχαιομάθειας, μέχρι τα βιβλία της λεγόμενης «αρχαίας γραμματείας», που δεν θυμίζουν κανένα κανονικό βιβλίο, αλλά μοιάζουν φτιαγμένα για αλλήθωρους, με το αρχαίο αριστερά και τη μετάφραση δεξιά, σαν να δίνεται παράλογο διαγώνισμα με τον αναγνώστη στο ρόλο του εξεταστή μαζί και του εξεταζόμενου. Στα βιβλιοπωλεία, πάλι, τα αρχαία κείμενα είναι τοποθετημένα όλα μαζί. Δεν είναι ποίηση, δεν είναι ιστορία, δεν είναι φιλοσοφία.

 Είναι α ρ χ α ί α. 

Και δεν μας φαίνεται παράδοξο να στέκονται ο Αριστοτέλης κι ο Αριστοφάνης πλάι-πλάι, επειδή είναι κι οι δυο αρχαίοι, ενώ σίγουρα θα μας ξάφνιαζε αν βλέπαμε τον Ντεκάρτ μαζί με τον Μολιέρο, πού ’ναι κι οι δύο Γάλλοι του 17ου αιώνα, κι όχι μαζί με τον Ολλανδό Σπινόζα ή τον Γερμανό Λάιμπνιτς. 

Ίσως κάτι σήμερα να μπορεί ν’ αλλάξει. Ίσως η σημερινή γενιά να είναι η πρώτη νεοελληνική γενιά που θα θελήσει να γνωρίσει κάποιες όψεις της αρχαιότητας με τη δική της ατομική ψυχή, και όχι σαν ποίμνιο ή σαν λόχος. 

Που θα θελήσει να διαβάσει τον Πλάτωνα επειδή γράφει καλή, πολύ καλή, φιλοσοφία, κι όχι επειδή είναι Έλληνας αρχαίος. 

Με τον ίδιο δηλαδή τρόπο που θα διαβάσει τον Ντοστογιέφσκι επειδή γραφεί ωραία μυθιστορήματα, κι όχι επειδή είναι Ρώσος, ή που θα δει τον Μπουνιουέλ, επειδή κάνει ωραίες ταινίες, κι όχι επειδή είναι Ισπανός. 

Για ν’ αγαπήσεις πρέπει πρώτα να γνωρίσεις. Πρέπει να έχεις προσωπική, αυτόνομη, ελεύθερη εμπειρία. 

Το Δώμα θέλει πολλά. Αλλά θέλει και να δώσει μια τέτοια εμπειρία της αρχαιότητας, ενήλικη και νηφάλια, χαρούμενη και παιχνιδιάρα.

 Πηγή : http://thecricket.gr

to synoro blog

29 Οκτ 2017

Κοινή ευχαριστήρια ανακοίνωση των Δημάρχων Σίφνου,Σερίφου,Μήλου στην AEGEAN SPEED LINES

ΚΟΙΝΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΑΡΧΩΝ ΣΙΦΝΟΥ, ΜΗΛΟΥ & ΣΕΡΙΦΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ AEGEAN SPEED LINES ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΩΝ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΩΝ ΤΟΥ SPEED RUNNER 3 ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΝΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟ!!! 

 Ενα ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!! από όλους μας (Δημαρχους, συλλογους, φορείς και κυρίως τους μόνιμους κάτοικους των νησιών μας) στην AEGEAN SPEED LINES, στον κ. ΛΕΩΝΙΔΑ ΕΥΓΕΝΙΔΗ-ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ και στον κ. ΓΙΑΝΝΗ ΔΕΠΑΣΤΑ, οικονομικό διευθυντή της εταιρείας. 

Μετά από τις αρνητικές εξελίξεις στην ακτοπλοϊκή σύνδεση των Δυτικών Κυκλάδων από την 1η Νοεμβρίου, με την απροειδοποίητη διακοπή του 4ου δρομολογίου από και προς Πειραιά ,για τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο τουλάχιστον, από το μοναδικό συμβατικό πλοίο, η AEGEAN SPEED LINES εξέτασε προφορικό μας αίτημα και αποφάσισε τελικά τη συνέχιση δρομολόγησης του πλοίου της και το μήνα Νοέμβριο! 

 Για τα νησιά μας και αυτή η απόφαση αποτελεί "ανάσα" και συνιστά σαφώς πράξη αλληλεγγύης, κοινωνικής υπευθυνότητας και εταιρικής αξιοπιστίας εκ μέρους της AEGEAN SPEED LINES.

 Ο Δήμαρχος Σιφνου 
ΑΝΔΡΕΑΣ Ν. ΜΠΑΜΠΟΥΝΗΣ
 Ο Δήμαρχος Μηλου 
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΔΑΜΟΥΛΑΚΗΣ 
 Ο Δήμαρχος Σεριφου 
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ 
Πηγή : http://kaipoutheos.blogspot.gr

to synoro blog

Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 στη Σέριφο

Και στη Σέριφο τιμήθηκε η 28η Οκτωβρίου 1940 με δοξολογία, επιμνημόσυνη δέηση και παρέλαση των μαθητών του νησιού. Για την σημασία της ημέρας μίλησε η εκπαιδευτικός Σοφικίτου Χριστιάνα. 

Στην αρχή η ομιλήτρια αναφέρθηκε στην άνοδο του Ναζισμού, στις ρατσιστικές εκκαθαρίσεις και την προετοιμασία του για την επίθεση που ξεκίνησε από την Πολωνία και κατέληξε στο αιματοκύλισμα όλου του κόσμου. 

Στην Ελλάδα η επίθεση κατάληψης ξεκίνησε από τα συμμαχικά, στον χίτλερ, Ιταλικά στρατεύματα του φασίστα Μουσολίνι, στις 28 Οκτωβρίου 1940. Η προσπάθεια των στρατευμάτων του Μουσολίνι αντιμετωπίσθηκε με ηρωϊσμό και αποφασιστικότητα από τον ελληνικό στρατό και λαό. Η αποτυχία των στρατευμάτων του Μουσολίνι να καταλάβουν την Ελλάδα, ανάγκασε τον Χίτλερ να διατάξει το στρατό του να εισβάλει στην Ελλάδα. 

Παρά την υπεροχή τους τα Γερμανικά στρατεύματα αντιμετωπίσθηκαν από τους Έλληνες με αυτοθυσία προκαλώντας μεγάλες απώλειες. Αλλά και μετά την κατάληψη της πατρίδας μας από τους στρατούς του άξονα ο ελληνικός λαός συνέχισε την αντίσταση, στην αρχή αυθόρμητα και στη συνέχεια οργανωμένος σε αντιστασιακές οργανώσεις, αντιμετωπίζοντας τις θηριωδίες των ναζί και των ελλήνων συνεργατών τους.

 Ο ελληνικός λαός ποτέ δεν υποτάχθηκε μέχρι το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου το Μάϊο του 1945 μετά την άνευ όρων παράδοση της Χιτλερικής Γερμανίας στο Σοβιετικό Στρατό. 

Τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα αυτής της περιόδου και ο ρόλος των Ναζί θα πρέπει να μεταφερθούν στις νέες γενιές σήμερα για να μην ξεχνά ο λαός μας. 
Πηγή : https://lsserifos.blogspot.gr

to synoro blog

Γάμος στη Μύκονο


Κορίτσι Αρακλειανό της παντρειάς 

Στο νησί, παραδοσιακά, τη φάβα δεν την παντρεύαμε. Ποτέ! Πολύτιμη και μονάκριβη στο τραπέζι έφτανε πάντα ως κυρίως πιάτο. Το πολύ στο τραπέζι να ήτανε δυο σαρδέλες παστές από του Πάπορα ή του Καρμπόνη, καμιά τηγανιά αθερίνα, μπουρούκιο ή μαριδάκι ψιλό τώρα τον Οκτώβρη που είναι στο φόρτε του. Στην καλύτερη και μάλλον την ευκολότερη …μια κονσέρβα. Σαρδέλα πάλι ή το πολύ σκουμπρί. 

Το τηγανητό καλαμάρι ήταν μια ακόμα επιλογή κι επειδή δεν ήταν όλο το χρόνο μάλλον υπερίσχυε εκείνο με τη φωτογραφία του γέρου στην κόκκινη ετικέτα της κονσέρβας. Ελιές, κρεμμύδι, μια σαλάτα… Τέτοια! Σήμερα όμως έχουμε γάμο. 

Η νύφη από εδώ κοντά, γέννημα θρέμμα της Ηρακλειάς. Προξενιό με δράστη τον Γιάννη Γαβαλά, σωστός matchmaker καλή του ώρα, που μας προμηθεύει συνεχώς τα καλύτερα του νησιού του. Το όνομα της νύφης γένους ουδετέρου. 

Κατά την παράδοση άλλωστε με πολλά γυναικεία ονόματα συμβαίνει το ίδιο: το Μαριώ, το Σταματικώ, το Φρασκώ… Το Φάβα! Οι Αρακλειανοί σπέρνουν -σαν τους Σχοινουσώτες και τους Αμοργιανούς- κατσούνι για το φάβα της χρονιάς. 

Από το περίσσεμα βγαίνει και λίγο πιο έξω και το απολαμβάνουμε κι εμείς.

Φάβα Αρακλειανή με twist Μυκόνου 
(άτομα με τον κουμπάρο και την κουμπάρα, το όλον …4) 

 Καιρός του σπείρειν και του παντρεύειν:

 2 κούπες φάβα (300 γρ.) 
2 κρεμμύδια μέτρια 
1 πράσο 
100 γρ α.π. ελαιόλαδο 
4 τοματάκια (τ. βελανίδια ή τ. τσέρι) 
αλάτι, πιπέρι, 
1 καυτερή πιπεριά 
α. π. ελαιόλαδο (κατά βούληση!)

Το μυστήριο:

Η αναλογία φάβα-νερό παίζει σημαντικό ρόλο και βέβαια έχει να κάνει με τη φρεσκάδα της φάβας, το χωράφι, το μικροκλίμα δηλαδή στο οποίο κανακεύτηκε, τις καιρικές συνθήκες της χρονιάς κλπ. 

Την ξεπλένουμε καλά και στραγγίζουμε. 
Τούτη η δικιά μας ήτανε από καλό σόι, 1 προς 3 το νερό της στο βράσιμο και γεμάτο μισάωρο η τελετή! 
Άρα 2 κούπες φάβα, 6 νερό, μέτρια φωτιά, σε βαθειά κατσαρόλα με το ένα κρεμμύδι, καθαρισμένο, ολόκληρο. 
Ξαφρίζουμε καλά για περίπου 5 λεπτά. 
Προσθέτουμε μια κουταλιά ελαιόλαδο.
 Βράζουμε σε χαμηλή φωτιά ώσπου να πιεί το νερό της. 
Λίγο πριν το τέλος αλατίζουμε, προσθέτουμε ακόμα μια κουταλιά ελαιόλαδο, ανακατεύουμε, …δοκιμάζουμε. 
Σε τηγάνι ρίχνουμε 3 κουταλιές ελαιόλαδο, το κρεμμύδι και το πράσο ψιλοκομμένα, τσιγαρίζουμε σε μέτρια φωτιά να πάρουν χρώμα, προσθέτουμε την καυτερή πιπερίτσα και τα 4 τοματάκια (ελαφρώς χαραγμένα σε κάποιο σημείο). 
Αλατίζουμε, πιπερώνουμε και σβήνουμε τη φωτιά όταν πάρουν λίγο χρώμα τα τοματάκια. 

 Αναμνηστική φωτογραφία 

Στο πιάτο η φάβα, τα καραμελωμένα κρεμμυδόπρασα (που γαμπρίζουν ασυστόλως) κι επειδή ούτε καν αισχύνονται για την όποια γλύκα προσφέρουν στη σχέση, τους σπάμε τον τσαμπουκά με όση ερυθριάζουσα χαριτωμενιά μπορεί να τους χαρίσει ένα τοματίνι. Ελαιόλαδο κατά βούληση, άλλωστε παραμένει αναμφισβήτητο το γεγονός ότι «κάποιο λάκκο έχει η φάβα». 

 Σημ. Στη φωτογραφία που ακολουθεί, τα καραμελωμένα δεν διακρίνονται, ως φαίνεται ο λάκος τα …ρούφηξε εντός της φάβας.

 Πηγή : https://karvouna.wordpress.com

to synoro blog

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...