Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
Όταν ρώτησαν τον Ναπολέοντα «τι είναι πόλεμος;», η απάντηση του ήταν ξεκάθαρη «χρήμα, χρήμα, χρήμα»….Υπό την αιγίδα του Tilman Bruck, μια ομάδα ερευνητών του Κέντρου Ασφάλειας και Ανάπτυξης (ISDC) του Βερολίνου πραγματοποίησε έρευνα για την οικονομική ανάπτυξη 190 χωρών που μετείχαν σε πολέμους τα τελευταία 50 χρόνια. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας εάν από το 1970 μέχρι σήμερα δεν γινόταν κανένας πόλεμος ο κόσμος θα ήταν πλουσιότερος κατά 12%.
Όταν ρώτησαν τον Ναπολέοντα «τι είναι πόλεμος;», η απάντηση του ήταν ξεκάθαρη «χρήμα, χρήμα, χρήμα»….Υπό την αιγίδα του Tilman Bruck, μια ομάδα ερευνητών του Κέντρου Ασφάλειας και Ανάπτυξης (ISDC) του Βερολίνου πραγματοποίησε έρευνα για την οικονομική ανάπτυξη 190 χωρών που μετείχαν σε πολέμους τα τελευταία 50 χρόνια. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας εάν από το 1970 μέχρι σήμερα δεν γινόταν κανένας πόλεμος ο κόσμος θα ήταν πλουσιότερος κατά 12%.
Οι βιομηχανικές χώρες κερδίζουν από τους εκτός συνόρων τους πολέμους, ενώ στους εμφύλιους δεν κερδίζει κανείς τίποτα.Από τις πολεμικές συγκρούσεις ωφελήθηκαν η Ευρώπη, η Βόρεια Αμερική και ζημιώθηκε η Ασία.
Εάν οι ΗΠΑ δεν μετείχαν σε πολέμους από το 1970 και μετά θα είχαν οικονομική απώλεια 0,9δις$.
Η συμμετοχή τους σε πολέμους εκτός των συνόρων αύξησε τις στρατιωτικές δαπάνες και αυτό ενίσχυσε την εσωτερική οικονομία.
Έτσι επαληθεύεται ο Ναπολέων, πόλεμος σημαίνει χρήμα. Το αίμα και τον θάνατο δεν τον υπολογίζει δυστυχώς κανείς.
Την ώρα που είναι ακόμα νωπές οι μνήμες από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο , στις αρχές του 21ου αιώνα επέστρεψε το ψυχρό πρόσωπο του πολέμου στην Ευρώπη.Για να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει πρέπει να στραφούμε στα πρόσφατα ιστορικά γεγονότα .
Δεν χρειάζεται να πάμε στα πολύ παλιά.
Η οικονομική-πολιτική-κοινωνική ένταση μεταξύ ΗΠΑ-Ε.Ε και Ρωσίας οδήγησαν στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Δημιουργήθηκαν 15 νέες χώρες από τις περιοχές που αποσπάστηκαν από την Ένωση . Σημαντικότερες από αυτές ήταν η Γιουγκοσλαβία και η Ουκρανία.
Την περίοδο 2004-2005 ΗΠΑ-Ε.Ε-CIA ξόδεψαν πολλά χρήματα για να εντάξουν αυτές τις δυο χώρες στο δυτικό μπλόκ. Με την βοήθεια του προπαγανδιστικού μηχανισμού τους κατάφεραν να ανεβάσουν στην εξουσία ανθρώπους της Δύσης.
Μετά την Τσεχία, την Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Βουλγαρία, την Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Ρουμανία, τη Σλοβακία και την Αλβανία ζήτησε και η Ουκρανία να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ.
Προηγουμένως ΗΠΑ-Ε.Ε-ΝΑΤΟ αγκάλιασαν τη Γεωργία και θέλησαν να περικυκλώσουν τη Ρωσία από τα δυτικά και τα νότια.
Στην εικόνα αυτή μπορεί να προστεθεί και η πρόθεση μετατροπής της Μαύρης Θάλασσας σε νατοϊκή λίμνη.
Στο σχέδιο αυτό εντάσσεται και το νέο Κανάλι που θέλει να ανοίξει ο Ερντογάν στην Πόλη για να καταργήσει εμμέσως τις απαγορεύσεις που θέτει η Συνθήκη του Μοντρέ για τη διέλευση από τα Στενά.
Ο κίνδυνος ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και ο εξοπλισμός της από τη Δύση ήταν η θρυαλλίδα που άναψε την φωτιά στην Ευρώπη.
Στο διάστημα αυτό οι ΗΠΑ αξιοποιώντας το διεθνές δίκαιο που προβλέπει την προστασία των εθνικών , θρησκευτικών ομάδων που βρίσκονται σε κίνδυνο στις χώρες που διαμένουν διαμέλισε το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, το Αφγανιστάν, τη Γεωργία και φυσικά τη γειτονική μας Γιουγκοσλαβία. Κατάφερε να γίνει η μοναδική υπερδύναμη που κυβερνούσε τον κόσμο χωρίς αντίπαλο δέος.
Από την άλλη πλευρά η Ρωσία υπό την ηγεσία του Πούτιν ισχυροποίησε την οικονομία της κι έγινε μια σημαντική στρατιωτική δύναμη, εκφέροντας την άποψη της και συμμετέχοντας εμμέσως σε όλα τα τεκταινόμενα.
Πριν λίγες μέρες αναγνώρισε την ανεξαρτησία των ρωσόφιλων κατοίκων στην περιοχή Ντονμπασκ της Ουκρανίας. Η αναγνώριση ήταν η νομιμοποίηση της εισβολής που ακολούθησε για την προστασία των καταπιεσμένων Ρώσων.
Ακολούθησε κατά γράμμα τα διδάγματα των άλλων. Ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει , όταν έχει διαπράξει τα ίδια εγκλήματα; Γι αυτό και οι κυρώσεις που θα του επιβληθούν είναι για γέλια και για κλάματα
Το ερώτημα κάθε σώφρονα τη στιγμή αυτή είναι αν η επίθεση αυτή είναι το πρώτο ή το τελευταίο βήμα στα σχέδια του Πούτιν.
Μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο οι τρεις ηγέτες, Τσώρτσιλ. Ρούσβελτ και Στάλιν συγκεντρώθηκαν στη Γιάλτα στις 4.2.1945 και χώρισαν τον κόσμο σε δυο μπλοκ. Η ανατολική Ευρώπη, ως γνωστόν, εντάχθηκαν στη ζώνη επιρροής της Ρωσίας.
Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε μέχρι τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης .
Μετά από αυτό η Δύση έφτασε στο σημείο να συζητά τη διάλυση του ΝΑΤΟ, γιατί δεν είχε πια λόγο ύπαρξης. Τότε ακριβώς εμφανίστηκε η απειλή του φανατικού Ισλάμ στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Ο κίνδυνος δηλαδή για το ΝΑΤΟ από κόκκινος έγινε πράσινος.
Η Ρωσία μετά την Ουκρανία τι θα κάνει; Θα περιοριστεί ή θα δημιουργεί εντάσεις για να εντάξει στα εδάφη της όλη την ανατολική Ευρώπη αλλά και τις τουρκικές Δημοκρατίες στην Ασία;
Η γάτα Αγκύρας που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις δυο αντιμαχόμενες πλευρές καταδικάζει την εισβολή της Ρωσίας και στέλνει Bayraktar SIHA στην Ουκρανία.
Η Ρωσία είναι δυσαρεστημένη με τη στάση της Τουρκίας όχι μόνο για τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αλλά και για την Κριμαία. Μπορεί ανα πάσα στιγμή να πετάξει την Τουρκία έξω από την Κεντρική Ασία, τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Διατηρεί επίσης άριστες σχέσεις με τους Κούρδους της Συρίας και της Τουρκίας. Για αυτό ο Ερντογάν προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις του με τη Δύση που μέχρι χθες εξύβριζε.
Η κατάσταση είναι ρευστή και κανείς δεν έχει την ικανότητα της Πυθίας να προβλέψει τι θα γίνει αύριο. Ένα είναι βέβαιο ότι διανύουμε τον αιώνα της παράνοιας. Δεν διδαχτήκαμε τίποτα από το παρελθόν.
Ο περισπούδαστος Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών κατάντησε περίγελος. Η Ρωσία που εισέβαλε στην Ουκρανία είναι τη στιγμή αυτή πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ποια η αξιοπιστία του Οργανισμού;
Ασφαλώς οι ΗΠΑ έχασαν την παγκόσμια κυριαρχία τους. Νέες υπερδυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα προβάλουν στη διεθνή σκηνή. Εμείς οι μικροί θα πρέπει άμεσα να αναθεωρήσουμε την εξωτερική μας πολιτική. Να μην βαυκαλιζόμαστε ότι τα σύνορα μας είναι σύνορα της Ευρώπης. Εάν βρεθούμε σε δύσκολη θέση όλοι θα σφυρίζουν αδιάφορα κι επειδή ο κακός λύκος καιροφυλακτεί χρειαζόμαστε πάνω από όλα εθνική ομοψυχία.
Πηγή : https://www.militaire.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου