ΝΑ λοιπόν που και η Σύρος εντάσσεται στον παγκόσμιο χάρτη όμοιων προβλημάτων..Δεν βρίσκουν εργαζόμενους ξενοδοχεία και εστιατόρια

ΜΕΓΑ το θέμα το οποίο προκάλεσε ζωηρές συζητήσεις ειδικά τις γιορτές του Πάσχα.

ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ και εργαζόμενοι με διιστάμενες απόψεις ξιφουλκούν με το ζήτημα να  διογκώνεται.

ΟΙ επαγγελματίες υποστηρίζουν ότι δεν βρίσκουν υπαλλήλους και αν τους βρουν θέλουν υψηλή αμοιβή ενώ προσφέρουν χαμηλότερης ποιότητας υπηρεσίες.

ΟΙ εργαζόμενοι δηλώνουν ότι οι εργοδότες προσφέρουν χαμηλές αμοιβές με εξουθενωτική εργασία και αμφίβολες συνθήκες .

ΝΑ λοιπόν που και η Σύρος εντάσσεται στον παγκόσμιο χάρτη όμοιων προβλημάτων.

ΓΙΑΤΙ σίγουρα το θέμα αυτό δεν είναι καν πανελλήνιο. Μια μικρή έρευνα βρήκε ότι 8 στους 10 εργοδότες δεν βρίσκουν εργαζόμενους. Πρόκειται για ένα πονοκέφαλο που ανάβει  φωτιές και φουντώνει τα στερεότυπα.

ΤΑ επαγγέλματα που «πονούν» περισσότερο είναι: Εστίασης, Τουρισμού, Κούριερ Ντελίβερι, χωρίς να μένουν εκτός και όλοι οι άλλοι κλάδοι.

ΛΕΓΕΤΑΙ ότι δίνονται τετρακόσια – πεντακόσια  ευρώ το μήνα, δίχως υπερωρίες, αμφίβολη ασφάλιση και αναξιόπιστες εργασιακές συνθήκες.

ΟΙ επιχειρηματίες τα τελευταία χρόνια (δεν είναι σημερινό το πρόβλημα) υπογραμμίζουν ότι υπάρχει από τους υπαλλήλους  έλλειψη υπευθυνότητας, αξιοπιστίας, εργατικότητας και έλλειψης ταλέντων. Ότι απουσιάζει η ανάληψη πρωτοβουλιών για την απόκτηση δεξιοτήτων.

ΑΚΟΜΗ και εδώ στο νησί μας εργοδότες δεν μπορούν να βρουν τα εξειδικευμένα ταλέντα που χρειάζονται και παράλληλα παραπονιούνται για οκνηρούς υπαλλήλους

ΚΡΙΝΟΥΝ ότι υπάρχει επίσης έλλειψη συνεργασίας και ομαδικής εργασίας.

ΌΠΩΣ προκύπτει από τα ευρήματα έρευνας, εργοδότες, προκειμένου να αντιμετωπίσουν  την έλλειψη εξειδίκευσης διαθέτουν χρήματα επενδύοντας στον νεοπροσληφθέντα  εργαζόμενο.

ΓΙΑΤΙ; Διότι οι εξειδικευμένοι εργαζόμενοι και τα ταλέντα έχουν φύγει κατά κύματα στο εξωτερικό το οποίο «μας έχει πάρει» τα καλύτερα μυαλά . Και θα συνεχίσουν να φεύγουν, αφού οι ευκαιρίες εξέλιξης στην πατρίδα τους είναι περιορισμένες.

ΕΙΝΑΙ βέβαιο ότι σήμερα δεν υπάρχει επιχείρηση που να μην έχει φτάσει στο σημείο να ζητά προσωπικό και να μη βρίσκει .

ΠΟΛΛΟΙ οι λόγοι. Κυριότεροι είναι ότι και η Ελλάδα έχει ενταχτεί στις ανεπτυγμένες χώρες που αντιμετωπίζουν δημογραφικό πρόβλημα. Αν συνυπολογίσουμε και τη φυγή των νέων στο εξωτερικό η κατάσταση γίνεται τραγική.

ΆΛΛΟ πρόβλημα είναι οι χαμηλοί μισθοί. Αποτελεί  μέγα κίνητρο προσέλκυσης και διατήρησης του προσωπικού ο ανταγωνιστικός μισθός και οι παροχές από την πλευρά των εργοδοτών.

ΑΚΟΜΗ πρόβλημα αποτελεί η ανάγκη κατάρτισης με τις τεχνολογικές εξελίξεις ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να τις ακολουθήσουν και τέλος -για να μη ξεχνιόμαστε- η επιρροή της πανδημίας ήταν τεράστια με τους ευέλικτους τρόπους εργασίας (τηλεργασία κλπ) που ήλθαν για να μείνουν και δίνουν στον εργαζόμενο το δικαίωμα επιλογής μεγαλύτερης ευελιξίας και αυτονομίας.

 ΣΕ πολλές περιπτώσεις ο νέος εργαζόμενος ζυγίζει τον ψυχολογικό και σωματικό μαρασμό που θα υποστεί και τις ωφέλειες που θα έχει με αποτέλεσμα το οικονομικό κριτήριο πολλές φορές να μην είναι το κύριο. Δηλαδή, να κάνει υποχωρήσεις σε επίπεδο μισθού και ωραρίου εάν τον ικανοποιεί το εργασιακό περιβάλλον.

ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ υπάρχει και η γκρίζα ζώνη εργοδοτών. Πολλοί κρατούν χαμηλά τους μισθούς, παρ’ όλη την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεών τους. Κάποιοι  το έχουν συνειδητοποιήσει, άλλοι δυστυχώς το συνεχίζουν.

ΔΙΠΛΑ μας όμως βλέπουμε ένα μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων που είναι μικρές, οικογενειακές και δύσκολα τα βγάζουν πέρα με τις κρατήσεις για την ασφάλιση που είναι αδιανόητες.

ΣΤΗ μια όχθη οι εργοδότες και στην αντίπερα οι εργαζόμενοι σ’ ένα κράτος που δεν βοηθά να ισορροπήσει  η κατάσταση.

ΔΙΟΤΙ όσο και αν μια κυβέρνηση ανακοινώνει την αύξηση του κατώτατου μισθού, αν αυτό δεν συμπορευτεί με μια γενναία απόφαση μείωσης των εργοδοτικών εισφορών, τότε η απόφαση αυτή δεν θα έχει σοβαρό αντίκτυπο στα μισθολογικά κλιμάκια.

ΦΥΣΙΚΑ δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα σε σχέση με τους χαμηλούς μισθούς.  Δε γίνεται στην εποχή της τεχνολογικής επανάστασης και των ραγδαίων αλλαγών των επαγγελμάτων, στη χώρα μας  να εξακολουθούμε να «παράγουμε» περισσότερους αποφοίτους σε κλάδους με μειωμένο ή ανύπαρκτο αντικείμενο απασχόλησης και να υποβαθμίζουμε την τεχνική εκπαίδευση.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ δείχνουν ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει απαξιωμένες τις τεχνικές σχολές, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση. Είμαστε οι τρίτοι χειρότεροι από τις χώρες που συμμετέχουν. Γι αυτό το εργατικό δυναμικό μας  δεν έχει τις ικανότητες που χρειάζεται η αγορά εργασίας.

ΓΙΑ να λέμε τα σύκα- σύκα και τη σκάφη -σκάφη γι αυτή την  τακτική δεν ευθύνεται ολοκληρωτικά το κράτος αλλά και η οικογένεια που συνεχίζει να θέλει επιστήμονες γιατρούς, δικηγόρους κλπ άνεργους .

Η ανάγκη για κατάρτιση δεν αποτελεί μόνο υποχρέωση του κράτους και των εργοδοτών αλλά ευθύνη και των εργαζομένων. Πάει η εποχή του «να πάρω ένα πτυχίο και με αυτό να πορεύομαι». Τις περισσότερες φορές ισχύει «γι αλλού κινήσαμε γι’ αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει. »

ΚΑΙ αφού η ζωή είναι πεζή και μικρή ας δούμε και εκείνους που δεν έχουν δουλειά και βολεύονται με τα επιδόματα του ΟΑΕΔ ή το χαρτζιλίκι των παππούδων.

ΜΙΑ βόλτα στις καφετερίες πρωί- βράδυ είναι αδιάσειστο τεκμήριο, παρότι αποτελεί πλέον κοινό τόπο αυτή η κατηγορία ανέργων.

ΘΑ ήταν χρήσιμο λοιπόν να γίνει μια μεθοδική έρευνα από κρατικό φορέα, αλλά θα αποκάλυπτε τις αδυναμίες της εκπαίδευσης, τις παρενέργειες του σχεδόν μόνιμου τρόπου ζωής της είσπραξης των επιδομάτων  και της ελικοειδούς κίνησης της οικονομίας προς χαμηλότερης ποιότητας υπηρεσίες που οδηγούν σε  χαμηλότερες αμοιβές.

ΌΣΟ τα επιδόματα- χαρτζιλίκι της οικογένειας είναι πάνω από χαμηλούς μισθούς, θα συνεχίζεται αυτή η κατάντια με ανθρώπους πάνω από 35 χρόνων να μην έχουν σταθερή εργασία επειδή δουλεύουν σταδιακά για να εισπράττουν το επίδομα.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ αντί να υπάρχει αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ «εκμεταλλευτή» εργοδότη και «τεμπέλη» εργαζόμενου, είναι χρησιμότερο  να στραφεί το… φαινόμενο σε αυτά που μπορεί να κάνει καλύτερα η χώρα για να γίνει πιο παραγωγική.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ προσανατολισμένη στις ανάγκες της κοινωνίας.

ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ που εκτιμούν και το δείχνουν  τους εργαζόμενους, κι αν δεν το κάνουν από μόνοι τους, να το επιβάλει η τήρηση των νόμων.

Η πολιτεία να δίνει επιδόματα τέτοια ώστε να αντιλαμβάνεται ο άνεργος την ανάγκη να εργαστεί και να γίνει χρήσιμος στην κοινωνία.

ΟΣΟ  συνεχίζει η σημερινή κατάσταση της οικονομίας, τόσο το κράτος θα έχει ασυνεπείς εργοδότες και ανειδίκευτο προσωπικό που, ή θα κάααθεται  ή θα έχει τρία πτυχία και θα κάνει τέσσερις άσχετες δουλειές.

Πηγή : https://www.logotypos.gr/