Σέριφος Κωνσταντίνος Ρεβίνθης Προσπαθούμε να διαχειριστούμε σωστά ενα νησί δύο ταχυτήτων

Η Σέριφος είναι ένα μοναδικό νησί με άγρια ομορφιά που συνδυάζει τα πάντα! Ο δήμαρχος Σερίφου Κωνσταντίνος Ρεβίνθης, επικεφαλής του συνδυασμού «Σεριφιακή Ανανέωση», ο οποίος εκλέχθηκε το 2019 με ποσοστό 60,06%, διεκδικεί στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές μια δεύτερη θητεία.

 Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας μας παραχώρησε μια συνέντευξη, στην οποία μίλησε για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στο νησί, αλλά και για το έργο που υλοποίησε στη διάρκεια αυτής της θητείας του.

Είστε στα φώτα της δημοσιότητας, δηλαδή διαβάσαμε για το θέμα της παραλίας και την κυρία Λάσπα, το άλλο με το Ιατρείο… 

Θεωρείτε ότι ήταν θετικά όλα αυτά για τη Σέριφο, ή αρνητικά; Τι πρόσημο θα βάζατε εσείς; Αν θέλετε τη γνώμη μου, θετικότατο. 

 Θεωρείτε δηλαδή πως εκφράζει ένα κομμάτι μαχητικότητας από τη μεριά του Δήμου; Και όχι μόνο… Καταρχήν θέτει όρια τα οποία μέχρι πρότινος δεν υπήρχαν. Λέει λοιπόν ο Δήμος εδώ εμπράκτως με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού του Συμβουλίου μάλιστα, ότι εμείς δεν θέλουμε ατασθαλίες –και δη τόσο μεγάλες–, σε παραλίες του νησιού και ιδιαίτερα σε προστατευόμενες περιοχές του δικτύου Natura 2000. Και βέβαια, λέει ο Δήμος NAI επί της αρχής στην επιχειρηματικότητα, αλλά με σεβασμό στην νομοθεσία και στο υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο Δεν μπορεί δηλαδή κάποιος στο βωμό του κέρδους να πηγαίνει και να κάνει πολλαπλές παραβάσεις και να θεωρεί ότι θα μένει στο απυρόβλητο. Οπότε για μένα ναι, είναι θετικό διότι αποτρέπει και άλλους που πιθανά να εφαρμόζουν αντίστοιχες μεθόδους για να κινούνται στην αγορά, να μην έρχονται στο νησί. 

 Όσον αφορά τώρα το κομμάτι του Ιατρείου τώρα και της περίθαλψης στην Σέριφο; Ήταν μια πρωτοβουλία που έλαβε ο επικεφαλής του Πολυδύναμου Περιφερειακού Ιατρείου της Σερίφου, ο οποίος βγήκε και είπε στην ουσία, και ανέδειξε, αυτό που οι υπόλοιποι δεν έχουν κάνει. Ότι όλα τα περιφερειακά ιατρεία είναι τουλάχιστον υποστελεχωμένα –για να μην πω καθόλου στελεχωμένα–, με προσωπικό το οποίο δεν είναι εξειδικευμένο, άρα δεν είναι και έμπειρο. Όχι ότι δεν είναι αξιόλογο, δεν είναι όμως έμπειρο. Γιατί όταν κάποιος κάνει το αγροτικό του σημαίνει ότι τώρα πάει να αποκτήσει αυτή την πρώτη εμπειρία για να κάνει την πρακτική του και να πάρει και το πτυχίο, σωστά; Άρα λοιπόν, τι πρόβλημα έχουμε στα μικρά νησιά και στους μικρούς δήμους κατ’ επέκταση; Έχουμε το εξής θέμα: Τα ιατρεία είναι υποστελεχωμένα αφενός, και κατά κανόνα με στελέχη τα οποία δεν έχουν την εμπειρία –όχι τη γνώση, την εμπειρία. Αυτό σημαίνει ότι δημιουργείται ένα καθεστώς ανασφάλειας στη συνείδηση των κατοίκων και ιδίως των μόνιμων, διότι το χειμώνα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα, γιατί υπάρχουν οι έντονες καιρικές συνθήκες, απαγορευτικά για τα πλοία, κλπ. Άρα δεν υπάρχει αυτή η αμεσότητα στη μετακίνηση και πολλές φορές έχουμε δει να χάνονται ζωές επειδή δεν μπορούσε να πετάξει ένα ελικόπτερο για να έρθει να παραλάβει έναν ασθενή ή γιατί υπάρχουν κάποιες δυσλειτουργίες. Άρα τι παρατηρούμε; Ότι γενικότερα ο τομέας της υγείας στα νησιά και την Περιφέρεια δηλαδή, είναι σε πολύ κακή κατάσταση. Βγήκε λοιπόν και τα είπε αυτό ο γιατρός, έκανε και μια σχετική σφυγμομέτρηση δίδοντας στην ουσία τα στατιστικά στοιχεία για όλα τα ιατρεία όπου διαπίστωσε ότι στα περισσότερα υπάρχει υποστελέχωση. Και τι είπε ο γιατρός στην ουσία; Ότι ή θα φέρετε προσωπικό ή θα αναγκαστούμε να παραιτηθούμε κι εμείς που είμαστε εδώ. Διότι εμείς είμαστε εξαίρεση σαν ιατρείο και να σας εξηγήσω και το γιατί. Εμείς έχουμε γενικό ιατρό τον Θανάση τον Κοντάρη, που βγήκε και είπε αυτά που είπε τέλος πάντων και ο οποίος Θανάσης λέει στην ουσία: Εγώ είμαι εξειδικευμένος ιατρός είμαι κάτοχος πτυχίου γενικής ιατρικής και σας λέω ότι λόγω κούρασης, λόγω φόρτου εργασίας, λόγω πίεσης –και ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες που υπάρχει πολλαπλάσιος κόσμος και πολλαπλάσια περιστατικά–, εμείς δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε. Εάν δεν φέρετε προσωπικό θα αναγκαστούμε να φύγουμε… Και πράγματι υπέβαλε και την παραίτησή του τότε, την οποία βέβαια ανακάλεσε μετά, αφού είδε ότι κάτι πάει να γίνει… Και όντως κάτι έγινε γιατί έστω και για αυτό το διάστημα των 3-4 μηνών, ήρθε εδώ ιατρικό προσωπικό. Ήρθε ένας παιδίατρος, ήρθε άλλος ένας γενικός ιατρός, ήρθε ένα πλήρωμα ασθενοφόρου από το στρατό…. Οπότε αυτό τι αποτέλεσμα είχε; Τελικά έχουμε ένας στελεχωμένο ιατρείο! Φτάσαμε ένα Πολυδύναμο Περιφερειακό ιατρείο που πριν είχε 3 -4 άτομα, ξαφνικά να έχει 10 άτομα προσωπικό. Αυτό είναι μεγάλη υπόθεση γιατί φέτος όπως και πέρυσι όπως και τα τελευταία 5-6 χρόνια βλέπουμε μια ιδιαίτερη πίεση στο ιατρικό σύστημα της Σερίφου λόγω του τουρισμού. Όταν φτάνουμε τους 15.000 επισκέπτες και έχουμε το ίδιο προσωπικό που καλύπτει το χειμώνα 1.000 άτομα, καταλαβαίνετε ότι είναι τεράστια η ψαλίδα που πρέπει να καλυφθεί και οι ανάγκες είναι πολλαπλάσιες. Σωστά; 

 Πολύ σωστά. Μιλήσαμε και με την κυρία Συνοδινού και μας δήλωσε ότι «δήμαρχος ίσον έργα». Ποιο νομίζετε εσείς ότι ήταν τα σημαντικότερα έργα που υλοποιήθηκαν επί της δημαρχίας σας; Κοιτάξτε να δείτε. Kατά την προσωπική μου γνώμη, δεν υπήρξε κάποιο πολύ σημαντικό τεχνικό έργο, αν και υλοποιήσαμε και υλοποιούμε πολλά τέτοια…. όπως την οδοποιία στη δυτική Σέριφο, την επισκευή όλων των σχολικών κτιρίων που ήταν σε κακή κατάσταση… αλλά πέρα από όλα αυτά τα μεμονωμένα, θα σας πω ότι το βασικότερο έργο για μένα που έγινε στο Δήμο είναι η τάξη που μπήκε. H οικονομική διαφάνεια του Δήμου. Ο Δήμος είναι πλέον οικονομικά ελεγμένος και είναι σε θέση να υλοποιεί και μόνος του έργα, χωρίς να περιμένει σαν τον ζητιάνο χρηματοδότηση που θα του δώσει το Υπουργείο Εσωτερικών, η Περιφέρεια ή οποιοσδήποτε άλλος φορέας. Δηλαδή ποιο είναι το βασικότερο έργο; Ο Δήμος είχε 1,3 εκατομμύρια ευρώ ανείσπρακτες οφειλές όταν αναλάβαμε εμείς το Σεπτέμβριο του ’19, εκ των οποίων τα 1,2 ήταν επισφάλειες, που σημαίνει ότι αυτό το ποσό κινδύνευε ο Δήμος να τα χάσει διαπαντός, ένα πολύ σημαντικό ποσό. Ο Δήμος εισέπραττε μόλις το 7-10% από τους λογαριασμούς ας πούμε της ύδρευσης και αποχέτευσης που εξέδιδε. Όταν ο Δήμος βεβαιώνει 500.000 € το χρόνο σημαίνει ότι εισέπραττε επί της ουσίας τις 35.000, δηλαδή δεν έβγαιναν ούτε τα έξοδά του. Ενώ σήμερα είναι σε μια φάση που έχει μαζέψει το 60% των οφειλών από όλα αυτά και εισπράττει κανονικά κάθε χρόνο. Και λέω 60% γιατί κάποιοι κάνουν διακανονισμούς άρα δεν εισπράττεται όλο το ποσό. Άρα ο Δήμος είναι σε θέση πλέον να κάνει μόνος έργα, να είναι αυτόνομος, να είναι αυτάρκης, να έχει τη δυνατότητα ζητώντας μια επιχορήγηση να κάνει το κάτι παραπάνω, όχι όμως για τα βασικά… Τα βασικά τα κάνει μόνος του. Βασικά εμείς τώρα σε αυτήν την τετραετία ως επί το πλείστον ωριμάζουμε έργα, δεν εκτελούμε. Χωρίς μελέτες έργο δεν μπορεί να γίνει. Να το καταστήσουμε αυτό σαφές σε όλο τον κόσμο για να το ξέρει. Εγώ αυτό που έκανα από την πρώτη στιγμή ήταν μελέτες, μελέτες, μελέτες! Τι προβλήματα έχουμε; Θέλει κάποια αποκατάσταση ο βιολογικός μας; Μελέτη. Τι χρειάζεται; Μια-δυό τεχνικές λύσεις; Πήγαμε και κάναμε διάφορες προγραμματικές συμβάσεις, δώσαμε δουλειά σε ιδιωτικά γραφεία. Πληρώσαμε μεν, έχουμε αποτέλεσμα δε… Διότι όλες οι υπηρεσίες του δημοσίου είναι υποστελεχωμένες και καμία δεν δουλεύει με γρήγορους ρυθμούς, ενώ τον ιδιώτη που πληρώνεται μπορείς να τον πιέζεις… Του βάζεις το μαχαίρι στο λαιμό και του λες «εγώ θέλω τώρα, άμεσα γιατί βιάζομαι»… Και αυτός είναι υποχρεωμένος να το κάνει. Άρα λοιπόν τι γίνεται; Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που πλέον ωριμάζοντας αυτές οι μελέτες -θα πω τώρα θεωρητικά μέχρι την επόμενη πενταετία- θα έχουμε υλοποιήσει αυτά τα έργα σχεδόν όλα. Και είναι έργα υποδομής τα οποία θα δώσουν λύσεις.

 Το βασικότερο έργο που έγινε είναι η τάξη που μπήκε. H οικονομική διαφάνεια του Δήμου. 

Άρα δηλαδή, με μια επανεκλογή σας, ποια είναι τα έργα αυτά που θα έχετε ήδη ωριμάσει με μελέτες και θα πάρουν σειρά; Θα σας πω. Η αποκατάσταση του βιολογικού, κατασκευή βρεφονηπιακού σταθμού που δεν υπάρχει τώρα και είναι μια βασική υποδομή για μας. Επίσης θα έχουμε αποκαταστήσει πλήρως –εφόσον ολοκληρωθεί και η ενεργειακή αναβάθμιση δύο ακόμα σχολικών κτιρίων– όλα μας τα κτίρια. Με μια μελέτη που εκπονείται τώρα για κάποιες προσόψεις, τα κτίρια μας θα είναι άψογα δηλαδή τα σχολεία μας θα έχουν αποκατασταθεί πλήρως, από εκεί που ήταν γιαπί τα περισσότερο όταν ξεκινήσαμε. Ακόμη, θα κάνουμε ταχυδιύλιση για την αξιοποίηση του νερού του φράγματος. Αντικατάσταση του συνόλου σχεδόν των εσωτερικών δικτύων ύδρευσης των οικισμών σε όλο το νησί, οπότε θα πετύχουμε ποιότητα νερού άριστη και έλλειψη διαρροών. Ήδη έχουμε μια χρηματοδότηση και θα αντικαταστήσουμε υδρόμετρα και θα βάλουμε κάποιους αυτοματισμούς τηλεμετρίας – ξεκινάει το έργο αυτό μέσα στον Οκτώβριο. Οπότε, συνοψίζοντας, βασικά θα ασχοληθούμε με ύδρευση, αποχέτευση, οδοποιία, την αποκατάσταση του βιολογικού, και την αποκατάσταση του Δημαρχείου, που είναι ένα σημαντικό κτίριο. Όλα αυτά εμείς είμαστε υποχρεωμένοι κατά έναν τρόπο να τα κάνουμε ταυτόχρονα, διότι για αυτά όλα που σας λέω τώρα δεν υπήρξε κάποια μέριμνα. Δηλαδή εμείς δεν βρήκαμε κάτι έτοιμο για να πάμε να το προχωρήσουμε. Ξεκινήσαμε από την αρχή όλες τις διαδικασίες. Είτε ήταν μελετητικές, είτε ήταν διερεύνηση και εξασφάλιση χρηματοδοτήσεων. Όλα αυτά καταλαβαίνετε ότι δεν ήταν αυτονόητα όταν αναλάβαμε τη διοίκηση. Και τώρα μπορώ να πω ότι είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό. 

 Είναι κομμάτια αυτά του Δήμου, τα οποία προφανώς σχετίζονται με την καθημερινότητα τόσο των μόνιμων κατοίκων, όσο και των επισκεπτών. Σκεφτείτε να πάτε εσείς κάπου διακοπές για να μην έχετε νερό ούτε να πιείτε. Ή να μην υπάρχει νερό για την τουαλέτα ή για να κάνετε ένα ντους. Καταλαβαίνετε πόσο θα δυσανασχετήσετε αν συμβεί κάτι τέτοιο. Ομοίως ισχύει και για όλους τους επισκέπτες που έρχονται στο νησί μας για να κάνουν τις διακοπές τους. Όλοι θέλουν να έχουν επάρκεια νερού. Φυσικά, για να επιτευχθεί η επάρκεια νερού θα πρέπει να αξιοποιήσουμε τους υδάτινους πόρους που διαθέτουμε. Να εμπλουτίσουμε από πηγές διάφορες την ποσότητα νερού που έχουμε στη διάθεσή μας να διαχειριστούμε. Να κάνουμε συνεχώς συνετή και λελογισμένη χρήση των υδάτινων αυτών πόρων, έτσι ώστε να καταφέρουμε να έχουμε επάρκεια. Γιατί για μένα- αν θέλετε γνώμη μου- στα νησιά τα δικά μας, το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε –και θα είναι πολύ σοβαρό κατά τα επόμενα χρόνια–, θα είναι αυτό της επάρκειας του νερού. 

 Ναι, σε όλο τον κόσμο θα συμβεί αυτό. Ναι, εμείς θα το έχουμε πολύ έντονα, γιατί ξέρετε είμαστε περίκλειστοι από θάλασσα. Δεν έχουμε σύνδεση με την ηπειρωτική Ελλάδα και από κάπου θα βρούμε τον τρόπο να φέρουμε νερό. Μιας και το αναφέραμε, ο Βόλος, ο οποίος υποφέρει τώρα με τις καταστροφές που έγιναν εκεί–, είχε προγραμματίσει να συλλέξει τρεχούμενο νερό, πόσιμο δηλαδή, από το Πήλιο και να το οδηγήσει στην υδροδότηση της πόλης. Αυτή τη στιγμή λοιπόν αυτός ο Δήμος έχει αυτή τη δυνατότητα. Εμείς δεν έχουμε υδάτινους πόρους εδώ κοντά για να υδροδοτήσουμε το νησί. Είμαστε περίκλειστοι. Καταλάβατε; 

 Ο Δήμος Σερίφου λέει “Ναι” στην επιχειρηματικότητα, αλλά με σεβασμό στο υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο.

Σε όλο αυτό το πρόγραμμα που έχετε εκπονήσει, σας έχει βοηθήσει καθόλου η Περιφέρεια; Βοήθησε κάποιος άλλος, π.χ. από τον ιδιωτικό τομέα, ακούγεται κάποιοι θέλουν να κάνουν επενδύσεις. Σας βοήθησε κανένας; Όχι. Αυτό επετεύχθη μετά από πάρα πολύ και κοπιαστική προσωπική εργασία εμού του ιδίου, διαφόρων αντιδημάρχων, ειδικών συνεργατών Δημάρχου, του προσωπικού… Και τους ευχαριστώ και πάρα πολύ όλους εδώ στον διοικητικό τομέα και βέβαια και στους υπόλοιπους τομείς. Έκαναν ό,τι μπορούσαν καλύτερο με λιγοστό προσωπικό ώστε να μπορέσουμε να έχουμε ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Ας πούμε η Περιφέρεια, επειδή και αυτή έχει μια Διεύθυνση Τεχνικών Έργων υποστελεχωμένη, σε εμάς εδώ στη Σέριφο δεν έχει κάνει ούτε ένα έργο αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Έχουν βάλει μόνο μία πρόσθετη σήμανση στο επαρχιακό δίκτυο. Δηλαδή, ολόκληρη η περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου η οποία υπερηφανεύεται πως έχει τα μεγαλύτερα έσοδα από τον τουρισμό, δεν φαίνεται να έχει καταφέρει να αξιοποιείται σε όλα τα νησιά, αντίστοιχα και αναλογικά αυτό το ποσό εισπράττεται, δηλαδή δεν επιστρέφει στην τοπική οικονομία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αυτή τη στιγμή εμείς έχουμε σοβαρό παράπονο από την Περιφέρεια, γιατί η Περιφέρεια πρέπει να είναι αρωγός μας. Αυτή τη στιγμή δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο και αυτό είναι άσχημο για τον τόπο, αν θέλετε τη γνώμη μου. Εμείς βοήθεια, να ξέρετε, πήραμε βασικά από την κεντρική κυβέρνηση και ιδιαίτερα από το Υπ. Εσωτερικών, που μας χρηματοδότησε τέσσερα έργα, από τη Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής του Υπ. Ναυτιλίας, η οποία και αυτή μας χρηματοδότησε κάποιες μελέτες και κάποια πολύ σημαντικά έργα ύδρευσης. Και βέβαια το Πράσινο Ταμείο μας έχει και αυτό βοηθήσει πάρα πολύ σε ενεργειακές αναβαθμίσεις κυρίως σχολικών κτιρίων. Αυτές ήταν οι βασικές μας πηγές χρηματοδότησης, δεν ήταν η Περιφέρεια. 

 Υπάρχει μια ιδιαιτερότητα στο χαρακτήρα του Σερφιώτη; Και ιστορικά, αν το πάρουμε, εκείνη την εποχή μακριά βέβαια από τις μέρες μας, τότε με την πρώτη απεργία των μεταλλωρύχων για την καθιέρωση του οκταώρου, δεν θα λέγατε πως υπάρχει μια ιδιαιτερότητα στον χαρακτήρα του μόνιμου κατοίκου ή αυτού που γεννήθηκε εδώ;. Φυσικά. Να σας πω. Καταρχήν, εμείς οι Σερίφιοι ως λαός ιστορικά είμασταν λαός της εργατικής τάξης. Δηλαδή, είτε ήμασταν μικροκτηματίες που καλλιεργούσαμε τη γη για να έχουμε αυτονομία και αυτάρκεια στο νησί, είτε –ειδικά στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές μέχρι τα μέσα του 20ου–, μεταλλωρύχοι. Εργάτες μεταλλωρύχοι. Αυτό τι σημαίνει. Είμαστε αφενός υπερήφανοι, αφετέρου σκληροτράχηλοι. Δηλαδή, ο Σερφιώτης είναι λίγο σκληρός χαρακτήρας. Γιατί έχει περάσει πάρα πολλές κακουχίες διαχρονικά. Πλέον, όπως ξέρετε, αυτά αλλάζουν γιατί οι συνθήκες της εποχής μας είναι πολύ διαφορετικές. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι πολύ πιο καλές. Μπορείς να ζήσεις πιο άνετα πλέον. Από τη δεκαετία του 1990 ιδιαίτερα και εν συνεχεία και του 2000, έχει αλλάξει και η τοπική οικονομία. Γιατί πλέον η ναυαρχίδα της οικονομίας του νησιού είναι ο τουρισμός. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, έχουν συντελεστεί πολλές αλλαγές και μάλιστα σημαντικές μέσα στον προηγούμενο αιώνα. Όμως, δεν παύει ιστορικά να έχουμε την τιμή να είμαστε ο πρώτος τόπος που έγινε απεργία με αίτημα το οκτάωρο. Που σημαίνει ότι είμαστε και ένας λαός που διεκδικεί τα δικαιώματά του. 

 Έτσι όπως το θέσατε τώρα με τον τουρισμό, μήπως υπάρχει τελικά μια Σέριφος δύο ταχυτήτων; Γιατί στα χωριά τα μακρινά, όπως είναι η Γαλανή, η Παναγιά, ο Πύργος, οι άνθρωποι έχουν τελείως διαφορετική ιδιοσυγκρασία, αλλά και άποψη. Σίγουρα. Θα σας πω τι γίνεται και με αυτό. Σκεφτείτε ότι η Σέριφος είναι ένα νησί δύο ταχυτήτων έτσι και αλλιώς. Γιατί με την έλευση του τουρισμού, τι γίνεται. Εκεί που είμαστε 1.000-1.200 κάτοικοι για 8 μήνες, ξαφνικά για ένα τετράμηνο γινόμαστε μια Σέριφος στην αρχή 4-5 χιλιάδων και ξαφνικά φτάνουμε 15-17 χιλιάδες κατοίκους. Που είναι βασικά επισκέπτες, τουρίστες, παραθεριστές. Αυτό σημαίνει ότι αυτόματα γινόμαστε νησί δύο ταχυτήτων. Και βέβαια και εσωτερικά εννοείται ότι τα πιο απομακρυσμένα χωριά, όπως είπατε αυτά τα βόρεια, Παναγιά, Γαλανή, Καλλίτσος, Πύργος, Πλατύς Γιαλός, διατηρούν ακόμα ακόμα κάπως τον αγροτικό και τον κτηνοτροφικό τους χαρακτήρα. Υπάρχουν εκεί κάποιοι άνθρωποι που ασχολούνται με τον πρωτογενή τομέα. Όχι επαγγελματικά όπως φανταζόμαστε σε άλλες περιοχές της Ελλάδας που είναι αμιγώς αγροτοκτηνοτροφικές. Αλλά εκεί πέρα υπάρχει ακόμα αυτό. Στο κεντρικό σημείο, δηλαδή στη Χώρα και στο Λιβάδι που είναι το λιμάνι, παρατηρούμε ότι βασικά ασχολούνται με τον τουρισμό. Οπότε αυτοί που δραστηριοποιούνται με τον τουρισμό, σχεδόν όλοι, ξαφνικά το Σεπτέμβριο φεύγουν από το νησί. Και βλέπουμε μια κατάσταση τύπου ερημοποίησης. Δηλαδή αν έρθει κάποιος Οκτώβριο μήνα θα δει ότι ο κόσμος είναι ελάχιστος, τα περισσότερα μαγαζιά έχουν κλείσει γιατί έληξε είναι η περίοδος πλέον και βλέπουμε πράγματι ένα νησί που αλλάζει ταχύτητα. 

 Απόλυτα κατανοητό… Αυτό είναι ένα πρόβλημα που καλούμαστε εμείς να το επιλύσουμε σαν Δήμος και για μένα είναι πολύ σημαντικό. Οπότε να ξέρετε ότι η πρώτη σκέψη που είχαμε όταν αναλάβαμε τη διοίκηση και μάλιστα και από πριν, στην προηγούμενη προεκλογική περίοδο, η σκέψη ήταν να καταφέρουμε να κάνουμε νέους ανθρώπους που έχουν καταγωγή από τη Σέριφο ή και όχι, να επιστρέψουν ή να έρθουν στο νησί μας και να μείνουν μόνιμα. Οπότε λοιπόν, όταν πρωτο-εκλεγήκαμε και ξεκινήσαμε να κάνουμε σχεδιασμό, η πρώτη μας σκέψη ήταν τι χρειάζεται ένας νέος για να πάρει τη μεγάλη απόφαση και να επιστρέψει στη Σέριφο, εφόσον έχει φύγει, ή όταν φύγει για σπουδές να επιστρέψει γιατί κάτι θα τον έλκει. Και αποφασίσαμε ότι αυτό είναι κάποιες υποδομές, οι οποίες είναι πάρα πολύ βασικές και αξιολογούνται ως τέτοιες από τους νέους που θα επέλεγαν τελικά το νησί μας. Και αυτές προσπαθούμε να κάνουμε πράξη. Είτε αυτό αφορά σχολεία, είτε αφορά αυτό το βρεφονηπιακό που λέμε, ο οποίος για μένα είναι ένα πολύ βασικό έργο γιατί είναι ένα αναπτυξιακό έργο το οποίο λειτουργεί ταυτόχρονα σε δύο επίπεδα. Αφενός μεν κοινωνικοποιούνται τα παιδιά πολύ πιο γρήγορα και αφετέρου απελευθερώνονται χέρια εργατικά. Πώς; Οι γονείς δεν δεσμεύονται, δεν δεσμεύεται ο ένας από τους δύο να κρατάει τα παιδιά, οπότε έτσι έχει τη δυνατότητα να πάει και αυτός να δουλέψει. Με αυτό τον τρόπο κερδίζουμε εργατικά χέρια χωρίς να έρθει καινούριος κόσμος στο νησί, πόσο μάλλον να έρθει κιόλας. 

 Εμείς οι Σερίφιοι ως λαός ιστορικά είμασταν λαός της εργατικής τάξης. Είμαστε αφενός υπερήφανοι και αφετέρου σκληροτράχηλοι.

Εάν λέγαμε τώρα ότι ένα νέο ζευγάρι αύριο το πρωί, αποφασίσει να έρθει για να μείνει μόνιμα ή τουλάχιστον να δοκιμάσει να μείνει, ποια νομίζετε είναι τα κύρια προβλήματα που θα έχει να αντιμετωπίσει; Ποιές θα είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες; Να σας πω ποιοι πιστεύω ότι θα ήταν οι ανασταλτικοί παράγοντες. Κατ’ αρχάς, το πρώτο θέμα είναι αυτή η μικρή αίσθηση ανασφάλειας που σας είπα ότι πηγάζει από την έλλειψη επαρκούς ιατρικής περίθαλψης. Λέει κάποιος, μα δεν έχει γιατρούς, άμα γίνει κάτι το παιδί μου, πού θα το πάω… Δεν υπήρχε παιδίατρους μέχρι πρότινος, τώρα υπάρχει. Αυτός θα ήταν ίσως ένας ανασταλτικός παράγοντας. Και ένας δεύτερος είναι η εντός εισαγωγικών «αποξένωση» από το αστικό κέντρο, που είναι ο Πειραιάς και κατ’ επέκταση και η Αθήνα. Και το λέω αυτό γιατί το καλοκαίρι παρατηρούμε ότι μπορεί να υπάρχουν τέσσερα και πέντε πλοία από και προς Πειραιά και το χειμώνα έχει ένα δρομολόγιο κάθε δύο μέρες. Τι σημαίνει αυτό,… ότι δεν έχει την ευκαιρία κάποιος ό,τι ώρα θέλει να μπορέσει να φύγει και να πάει στον Πειραιά. Θα μου πείτε μα δεν μπορεί να προσαρμοστεί; Για μένα μπορεί, απλώς το θέμα είναι να θέλει να προσαρμοστεί. Αυτό λοιπόν για μένα είναι το δεύτερο. Και μετά, ξέρετε υπάρχουν και αυτά τα κομμάτια που είναι επίσης σημαντικά, κυρίως αφορούν πάλι τα παιδιά, το θέμα της παιδείας. Εδώ πέρα, δεν υπάρχουν ας πούμε φροντιστήρια για τα μαθήματα του σχολείου. Κατ’ εμέ δεν είναι και κάτι απαραίτητο, γιατί τα τμήματα, τα σχολικά είναι μικρά. Δηλαδή οι τάξεις μετά βίας ξεπερνούν τα δέκα παιδιά, άρα αυτό σημαίνει ότι είναι σαν φροντιστήριο. Όμως υπάρχουν κάποιοι γονείς που θέλουν να υπάρχει μια έξτρα βοήθεια, την οποία καλώς ή κακώς δεν μπορούν να την έχουν εδώ, οπότε και αυτό το βάζουν στη ζυγαριά. Αυτά τα τρία βασικά θέματα. Και μετά είναι οι επιλογές. Επιλογές, γιατί δεν υπάρχουν πάρα πολλά μαγαζιά, δεν υπάρχει αγορά, ας πούμε, αν θέλει κάποιος να αγοράσει ρούχα, δεν μπορεί. Πλέον βέβαια αυτά λύνονται σιγά-σιγά μέσω του διαδικτύου, αλλά όλα αυτά λίγο πολύ μπορεί να δρουν ανασταλτικά για κάποιον που θα ήθελε να επιλέξει να έρθει στο νησί μόνιμα. 

 Αν για παράδειγμα μπορούσε να μεγαλώσει κάπως η τουριστική περίοδος, αν μπορούσε κάποιος να δώσει περισσότερα κίνητρα στο να έρθει κόσμος και να μείνει, δεν θα είχε μεγαλύτερη δύναμη η Σέριφος;. Ναι. Κοιτάξτε να δείτε.Από την αρχή, κι εγώ και η ομάδα μου,είχαμε στους στόχους μας να επιμηκυνθεί η τουριστική περίοδος και να στοχεύσουμε σε εναλλακτικές μορφές τουρισμού που είναι off-season. Είτε αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί περιπατητικός τουρισμός, θρησκευτικός τουρισμός, μεταλλευτικός τουρισμός, φοιτητικός τουρισμός ακόμα… δηλαδή να γίνουν δράσεις, οι οποίες να είναι για off-season περίοδο. Αυτό ναι, είναι κάτι σημαντικό που το κοιτάξαμε αρκετά. Προσπαθήσαμε να φτιάξουμε κάποιες υποδομές, είχαμε εντάξει στο πρόγραμμα Leader μια πρόσθετη σήμανση για 10 περιπατητικές διαδρομές. Τις εντάξαμε, αλλά είχαμε κάποια θέματα εκεί με τη διεύθυνση δασών, τέλος πάντων σιγά-σιγά πιστεύω να τα ξεπεράσουμε. Όμως τι έγινε; Προσπαθήσαμε σε όλα αυτά να κάνουμε κάτι, αλλά δεν μπορούμε να τα κάνουμε μόνοι μας σαν δήμος. Πρέπει σε αυτό να βοηθήσουν λίγο και οι επαγγελματίες του νησιού. Δηλαδή και αυτοί θα πρέπει να στηρίξουν λίγο αυτή την προσπάθεια, ώστε να μένουν λίγο παραπάνω ανοιχτά τα καταστήματα και τα ξενοδοχεία. Οπότε αν κάθε χρόνο αυξάνουμε την τουριστική σεζόν κατά δέκα-δέκα μέρες μένοντας ανοιχτοί και υποστηρίζοντας αυτή την προσπάθεια, εγώ θεωρώ ότι σύντομα θα δρέψουμε τους καρπούς αυτής της δράσης. Αυτό θέλει μια συνεργασία και των τουριστικών φορέων και του Δήμου. Και ο Δήμος να στηρίξει με διαφήμιση όλη αυτή την προσπάθεια, και οι επαγγελματίες να βάλουν και αυτοί πλάτη λίγο, κρατώντας τα μαγαζιά τους ανοιχτά για μεγαλύτερο διάστημα, ώστε να λυθούν αυτά τα προβλήματα.

Παλαιότερα όταν γράφαμε τον τουριστικό οδηγό για το νησί, το 2009 αν δεν κάνω λάθος, είχαμε αναφέρει ότι αξιοποιώντας την ιστορία των κατοίκων για την καθιέρωση του οκτάωρου, και όλες αυτές τις σκάλες φόρτωσης, όλες τις στοές που υπάρχουν γύρω-γύρω, θα μπορούσε να γίνει ένα μεταλλευτικό πάρκο, μοναδικό σε όλες τις Κυκλάδες. Η Σέριφος μοιάζει ιδανικό μέρος για να γίνει όλη αυτή η δράση. Τι θα λέγατε για όλα αυτά; Ισχύει αυτό που λέτε. Σε αυτό να ξέρετε, έγινε μια προσπάθεια. Έχουμε ήδη, να σας πω, μια σύμβαση με το Μετσόβιο Πολυτεχνείο για τη διάσωση και την αποκατάσταση της σκάλας φόρτωσης στο Μέγα Λιβάδι που είναι μοναδική στον κόσμο, σε αυτό το αρχιτεκτονικό στιλ. Είχαμε ξεκινήσει και μια διαδικασία να συνάψουμε μια προγραμματική σύμβαση, η οποία δεν προχώρησε εν τέλει με το Μετσόβιο, αλλά θα επανέλθουμε με την επόμενη διοίκηση, με το επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο προς εξέταση και προς προώθηση και αυτής της διαδικασίας. Και ο σκοπός μας είναι ακριβώς αυτός. Με το Μετσόβιο να κάνουμε κάτι αντίστοιχο με το βιομηχανικό πάρκο του Λαυρίου. Δηλαδή, να έχουμε τη δυνατότητα να αποκαταστήσουμε διάφορες εγκαταστάσεις που έχουν να κάνουν με την λειτουργία των μεταλείων μέχρι το 1963, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε αυτό που είπατε ακριβώς πριν. Ένα μεταλλευτικό πάρκο, υπαίθριο, το οποίο θα είναι επισκέψιμο από όλο τον κόσμο. Δηλαδή, για παράδειγμα, είχαμε προτάσεις, από το Λάντς, που είχανε ανθρακωρυχεία εκεί πέρα, στη Γαλλία. Υπήρχε μια πρόταση, την είχαν κάνει από ένα σχολείο εκεί, ένα λύκειο του Λάντς, να γίνει ανταλλαγή μαθητών λυκείου και να δούμε τα κοινά σημεία της μεταλλευτικής μας ιστορίας. Τελικά, για λόγους κάποιων δυσκολιών που υπήρχαν στις μετακινήσεις μαθητών, δεν ολοκληρώθηκε. Αλλά γενικά νομίζω ότι σε αυτού το κομμάτι υπάρχει πολύ πρόσφορο έδαφος και σίγουρα πρέπει να γίνει. Θα αποτελούσε έναν πόλο έλξης. Να ξέρετε, ήδη προς αυτή την κατεύθυνση γίνεται η αποκατάσταση του διοικητηρίου των μεταλλείων, των παλιών γραφείων, τα λεγόμενα καταστήματα που λέμε. Τώρα είναι σε φάση αποκατάστασης, οι τοιχοποιίες έχουν τελειώσει. Μένει η τοποθέτηση της νέας στέγης, κεραμοσκεπής, και η αποκατάσταση των χώρων μέσα ώστε να παραδοθεί σιγά-σιγά το κτίριο. Θεωρώ ότι μέχρι το τέλος του 2024 αυτό θα έχει τελειώσει – αν όλα πάνε καλά. Αυτό σημαίνει πως η αρχή θα έχει γίνει για αυτό που μιλήσατε, το μεταλλευτικό πάρκο. 

 Κοιτάζοντας τα προηγούμενα 4-5 χρόνια, εάν γυρίζετε στην αρχή της θητείας σας, θα αλλάζατε κάτι; Δεν ξέρω αν θα άλλαζα κάτι. Απλώς τώρα έχω την εμπειρία και τη γνώση, επειδή έχω την τριβή με όλα τα θέματα αυτά, και θα γλιτώναμε πάρα πολύ πολύτιμο χρόνο. Τον οποίο το χάσαμε είτε λόγω άγνοιας, είτε λόγω απειρίας, είτε λόγω του ότι δεν είχαμε το απαραίτητο προσωπικό να τα κάνουμε όλα αυτά. Άλλωστε να σας ενημερώσω ότι μέχρι πρότινος, το ελληνικό κράτος δεν έδινε τη δυνατότητα στους δήμους να κάνουν συμβάσεις προγραμματικές με αναπτυξιακούς οργανισμούς που έχουν διαχειριστική και τεχνική επάρκεια. Άρα οι δήμοι έπρεπε να κάνουν συμβάσεις προγραμματικές με άλλους δήμους, που σημαίνει, ότι αφού και οι άλλοι δήμοι ήταν συχνά υποστελεχωμένοι δεν υπήρχε πρόσφορο έδαφος. Τι θα έκανες λοιπόν με την περιφέρεια που σας είπα τα προβλήματα που έχουν… Και αυτή είναι υποστελεχωμένη και έχει τα ίδια προβλήματα. Οπότε τι γινόταν τελικά, δεν έκανες τίποτα. Ευτυχώς η προηγούμενη κυβέρνηση, η προηγούμενη θητεία δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας πέρασε μια νομοθετική ρύθμιση και έδωσε αυτή τη δυνατότητα στους δήμους. Οπότε είδαμε να ξεμπλοκάρει λίγο το σύστημα και να ξεκινούν κάποια έργα να κινούνται. Κάποιες μελέτες να προχωράνε πιο γρήγορα. 

 Δηλαδή ο ιδιωτικός τομέας δεν ενδιαφέρεται να επενδύσει σε διάφορα πράγματα στη Σέριφο; Σίγουρα. Σκεφτείτε ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε η ανοικοδόμηση είναι τεράστια. Δηλαδή, τι να σας πω τώρα, οι οικοδομικές άδειες αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο – καλώς ή κακώς. Αυτό τώρα θέλει λίγο μια προσοχή και μια διαχείριση για να μην ξεφύγουμε και χάσει το χαρακτήρα της και την ταυτότητά της η Σέριφος. Δηλαδή, την θέλουμε, ξαναλέω, συμφωνούμε με την επιχειρηματικότητα, αλλά υπό όρους και μέσα σε κάποια όρια. 

 Θέλω να μου πείτε ποια είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του νησιού που είστε δήμαρχος σε σχέση με τα υπόλοιπα Κυκλαδονήσια. Δίπλα μας έχουμε τη Σίφνοα πέναντι μας έχουμε την Κύθνο, λίγο πιο κάτω είναι η Μήλος. Κάτι το ιδιαίτερο θα πρέπει να μου προσφέρει η Σέριφος για να έρθω και για να κάνω διακοπές ή ακόμα –και καλύτερα–, για να μείνω. Πρώτο και βασικό, η Σέριφος είναι κοντά στον Πειραιά, έχει το πλεονέκτημα της εγγύτητας. Δεύτερον, είναι ένα νησί πολύ όμορφο, αντικειμενικά, θέλω να μην είμαι υποκειμενικός, αντικειμενικά θεωρώ ότι πλειοψηφία των επισκεπτών που έρχονται στη Σέριφο λένε ότι είναι ένα πανέμορφο νησί, έχει μια άγρια ομορφιά.Συνδυάζει τα πάντα, έχει παραλίες, βουνά… Έχει λίγο απ’ όλα. Οπότε, έχεις ένα πλήρες πακέτο, να το πω έτσι. Θεωρώ ότι έχει μια εξαιρετική Χώρα, υπάρχει το μεταλλευτικό τοπίο στα δυτικά, το οποίο πάλι είναι μοναδικό. Και σίγουρα, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα Κυκλαδονήσια, βέβαια, υπάρχει η ποιότητα ζωής. Άρα, εάν υπήρχε συζήτηση αυτό το θέμα, εγώ δηλώνω ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει δίλημμα. Ένας Αθηναίος πρέπει να επιλέξει να φύγει και όχι απαραίτητα να έρθει στη Σέριφο, αλλά και οπουδήποτε αλλού, χωρίς δεύτερη σκέψη. Οι ρυθμοί εδώ είναι διαφορετικοί, είναι πιο ήπιοι, δεν υπάρχει ούτε το άγχος και η πίεση που βλέπουμε στις πόλεις. Δηλαδή, αν παρατηρήσετε έναν άνθρωπο που μένει στην Αθήνα, είναι μονίμως σε μια διαδικασία τρεξίματος. Τρέχει να προλάβει ένα λεωφορείο, τρέχει να προλάβει το ωράριο στη δουλειά, τρέχει να προλάβει το ραντεβού του, μπλέκει στην κίνηση… Εδώ δεν υπάρχει κίνηση, αυτά τα προβλήματα, είναι λυμένα. Γιατί λοιπόν να μην επιλέξει τη Σέριφο κάποιος που είναι Αθηναίος, δεν βρίσκω το λόγο. Επειδή εγώ την έζησα την Αθήνα, και άρα έζησα σε μια μεγάλη πόλη για πέντε χρόνια, δεν θεωρώ ότι υπάρχει δίλημμα, απλώς πρέπει κάποιος να το αποφασίσει. 

Οι δικές σας, προσωπικές χαρές και λύπες που έχετε πάρει αυτό το καιρό που είστε δημοτικός άρχων; Κοιτάξτε, οι χαρές καταρχήν είναι πολλές, υπό την έννοια ότι βλέπεις οι κόποι σου να πιάνουν τόπο. Είτε αυτό είναι ένα έργο που υλοποιείται, είτε είναι συμμάζεμα, είτε είναι τακτοποίηση κάποιων θεμάτων. Δηλαδή είναι μια δημιουργική δουλειά, οπότε αυτό σου δίνει μια ικανοποίηση ότι κοπιάζεις μεν, έχεις ανταπόδοση δε. Όσον αφορά τις λύπες τώρα, δεν προέρχονται από το νησί, αλλά από τους κατοίκους του νησιού κυρίως. Υπάρχουν κάποιοι οποίοι είναι αχάριστοι, κάποιοι που δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι, κάποιοι που σε κατηγορούν χωρίς να ξέρουν. Αυτό όμως δυστυχώς ή ευτυχώς δεν αλλάζει. Ο καθένας θεωρεί το δικό του προσωπικό πρόβλημα ότι είναι γενικό πρόβλημα του νησιού. Δηλαδή ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται ή δεν ξέρει κάποια πράγματα, αλλά και δεν προσπαθεί και να μάθει. Κάνει εύκολα την κριτική του στο καφενείο, στο φέρι, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κατηγορεί, βρίζει… Αυτό το λέω, γιατί υπάρχει ένα είδος αχαριστίας σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και αυτό θα μου πείτε συμβαίνει παντού η σχεδόν παντού… το βλέπουμε και από το κεντρικό κράτος. 

 Κε Ρεβίνθη να σας ευχαριστήσω για το χρόνο που μας αφιερώσατε γι’ αυτή τη συνέντευξη… Εγώ ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε να πω κάποια πράγματα, κάποιες σκέψεις δικές μου. Και για το τι μέλλει γενέσθαι την επόμενη δημαρχιακή θητεία θα αποφασίσει ο λαός της Σερίφου. 

Θεωρείτε ότι είναι εύκολη η νίκη ή όχι; Θεωρώ ότι θα υπάρξει νίκη. Από τον εαυτό μου, εγώ είμαι παραπάνω από ευχαριστημένος προσωπικά. Γιατί ξέρω τον κόπο που έχω κάνει και τα πράγματα που έχουν γίνει. Μπορεί ο κόσμος να μην βλέπει τόσα πολλά έργα, γιατί όπως σας είπα, η τετραετία που πέρασε ήταν προετοιμασίας και ωρίμανσης των έργων που θα έρθουν στην επόμενη. Δηλαδή τα περισσότερα έργα από αυτά που έγιναν επί δημαρχίας μου ήταν συμμαζέματα που δεν είναι ορατά όπως είναι ένας δρόμος που τον βλέπεις μπροστά σου. Μοιάζει με κάτι γραφειοκρατικό, το οποίο ναι, με το συμμαζεύεις, αλλά στο τέλος της ημέρας κανείς δεν το αναγνωρίζει γιατί δεν το ξέρει, ή δεν το βλέπει, ή δεν τον ενδιαφέρει. Εκεί όμως είναι για μένα το ζουμί της υποθέσεως. 

Πηγή :