Αρχές της Δεκαετίας του 70 Αύγουστος
Ήμουν δώδεκα χρονών ίσως και παραπάνω πέρναγα τα καλοκαίρια μου πάντα στο νησί με την μητέρα μου και την αδελφή μου τις γιαγιάδες και τα ξαδέρφια μου, ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου πάντα δούλευε ερχόταν μόνο το δεκαπενταύγουστο για το πανηγύρι του Πύργου που ήταν κτήτορας.
Σηκωνόμουν από τα χαράματα και έπινα το γάλα μου με την γιαγιά μου την Μαρία την Σόρδενα αγνάντευα από το μπαλκόνι μας την ανατολή και ένοιωθα την δύναμη της ζωής να με διαπερνά, καθώς ο ήλιος άλλαζε χρώματα και ανέβαινε σιγά σιγά και το φως του σκόρπιζε απλόχερα σαν χάδι σε όλη την πλάση
Αυτά τα πρωινά είναι ακόμα χαραγμένα στην μνήμη μου αλλά και οι ατάκες της αλαφροΐσκιωτης αλλά πολυαγαπημένης μου γιαγιάς από την μια με τρόμαζαν από την άλλη με μαγευαν
Άντε βρε Γιάννη μου σύρε να γεμίσεις το κουρούπι από την βρύση ο ήλιος βγήκε δεν τον βλέπεις ήρθε να δώσει ελπίδα στον φοβισμένο άνθρωπο ...την κοιτούσα απορημένος και πριν προλάβω να ρωτήσω με έκοβε με απότομη αλλά ζεστή φωνή και πρόσεχε με γιατί σήμερα φυσά παλαβονοτιά.
Πόσα θυμάμαι σαν φυσά Νοτιά αυτός ο υγρός και χλιαρός καιρός που δίνει στην πλάση μια ιδιαίτερη όψη εντελώς διαφορετική από τον Βοριά και τους άλλους καιρούς !Όλα σκεπάζονται με μιαν αντάρα βουνά ρεματιές και χωριά Μια δυναμώνει..... μια σταματά .
Πήγα λοιπόν γέμισα το σταμνί στην βρύση πέντε δρομολόγια έκανα και το κουρούπι ξεχείλισε ήπια και ένα νεράκι από το κουμάρι στα κρυφά γιατί με μάλωνε η γιαγιά Δέν σου χω πει να μην πίνεις νερό από το κουμάρι γιόκα μου βάλε στο ποτήρι και πιες όσο θες μου λεγε και μου ξανάλεγε αλλά που εγώ .
Αφού ξεμπέρδεψα με το νερό την κοίταξα στα μάτια σαν να ήθελα να την ρωτήσω κάτι εκείνη με καθησύχασε λέγοντάς μου
Αναλόγως με τον καιρό είναι και τα αισθήματα που έχει ο άνθρωπος παιδί μου Ο βοριάς όταν φυσάει όλα καθαρίζουν Με τον Νοτιά όλα σκεπάζονται με ένα μυστήριο .
Άξαφνα ο αέρας σταμάτησε τελείως να φυσά και της λέω γιαγιά ο αέρας σταμάτησε δεν πρόλαβα να τελειώσω την φράση μου και άξαφνα πάλι ο αέρας άρχισε να λυσσομανά Δέν σου πα παλαβονοτιάς
Έτσι ξεκίνησε η μέρα μου αφού πήγαμε για μπάνιο στο λιβάδι γυρίσαμε και αφού φάγαμε μια μακαρονάδα με σάλτσα και σερφιώτικο τυρί την πέσαμε για την μεσημεριανή σιέστα
Ο αέρας όλο και δυνάμωνε ,ο Πετριάς στην φαντασία μου ήταν σαν να ροχάλιζε και τα σύννεφα στον ουρανό ΄τρεχαν σαν ξωτικά αφήνοντας μικρές και μεγάλες σκιές στην ράχη του .Το απόγευμα ανέβηκα στην Πιάτσα να βρω τα φιλαράκια τα καλά ο Μήτσος και ο Γιώργος ο Σερίφιος και ο Αντώνης του Λούη κατεβήκαμε μια βόλτα στην Κάτω Χώρα μπας και βρούμε τους κατοχωρίτες και παίξουμε καμιά μπαλίτσα να περάσει η ώρα μας .
Στην στροφή της κάτω Χώρας είχε μαζευτεί κόσμος δεν ξέραμε το γιατί και ρωτήσαμε τον θείο μου τον συχωρεμένο τον Γιάννη του Στρατή άλλος αλαφροΐσκιωτος Μας λέει λοιπόν ότι μια άμα από την κάτω Χώρα άκουσε παράξενες κραυγές που της φάνηκαν ότι ήταν δουλιατά κοντά στο παλιό πλυσταριό της Κάτω Χώρας σε ένα μονοπάτι που σε κάποιο σημείο του είχε ένα πατητήρι ενώ πάνω από το πατητήρι υπήρχε μια συστάδα άγριων και κοφτερών βράχων ενώ από μακριά φαινόταν και μια εσοχή τεράστια σαν σπηλιά που μας την έδειξε από την στροφή του δρόμου για να προσανατολιστούμε
Ο νοτιάς εξακολουθούσε να φυσά με τον δικό του τρόπο μια βουή δυνατή και μακρόσυρτη Είδαμε να κατεβαίνει το φορτηγό του Καρεκλά με φορτωμένη την καρότσα ανθρώπους μεταξύ αυτών και ο παπάς του χωριού με άλλους συγχωριανούς κρατώντας τα εξαπτέρυγα λες και πήγαιναν σε λιτανεία
Ο αγέρας είχε γίνει ανεξέλεγκτος πότε ερχόταν από εμπρός πότε από πίσω μια στρωτός μια λυσομανούσε. Όλοι μαζί ξεκίνησαν καμιά πενηνταριά άνθρωποι και το φορτηγό με προορισμό να δουν τι ήταν αυτές οι κραυγές που άκουσε η Αμια από την κάτω Χώρα δεν θυμάμαι και το όνομά της Χάθηκε και ο ήλιος και πλέον παρακολουθούσαμε με αγωνία τους φακούς που τρεμοπάιζαν στην σκοτεινή πλάγια του απέναντι βουνού
Μετά από κάμποση ώρα ακούσαμε το φορτηγό να ξεκινά και την πομπή των φακών να ακολουθεί .Όταν έφτασαν κοντά ο χωροφύλακας φώναξε νερό φέρτε λίγο νερό γέμισαν ένα κουβά με νερό μιας και οι βρύσες ήταν δίπλα με έκπληξη διαπιστώσαμε ΄΄οτι πάνω στο φορτηγό ήταν ένας άνθρωπος βαριά πληγωμένος και γεμάτος αίματα παντού .
Μέσα από το πλήθος που συνέχεια μεγάλωνε κάποιος φώναζε παρακαλώ κάντε άκρη να περάσω είμαι γιατρός Φοβήθηκα στο εφηβικό μου μυαλό ήρθαν τα λόγια της γιαγιάς μου ο ήλιος βγήκε δεν τον βλέπεις ήρθε να δώσει ελπίδα στον φοβισμένο άνθρωπο ... Είχε σκοτεινιάσει για τα καλά είχα και τον νου μου και στον αέρα που μερικές φορές έπεφτε μαζεμένος και σε παρέσερνε .
Ο τραυματίας χάθηκε από τα μάτια μου τον περιτριγύρισε ένα σμάρι ανθρώπων και από τις φωνές γεμάτες ένταση καταλαβαίναμε ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν σε κίνδυνο Ο αστυνόμος μας είπε να πάμε σπίτια μας γιατί εμποδίζουμε Ανεβαίνοντας προς την Πάνω Χώρα μάθαμε ρωτώντας τους μεγαλύτερους ότι ο τραυματίας ήταν ένας Ελβετός φωτογράφος που είχε ανέβει στο απέναντι βουνό να τραβήξει φωτογραφίες και παρασύρθηκε από τον νοτιά έχασε την ισορροπία του και έπεσε σε ένα πατητήρι αφού έσπασε πόδια και χέρια και μέσα απο το πατητήρι που επί δύο μέρες βρισκόταν μισερωμένος φώναζε ο άμοιρος HELP ...HELP ...HELP ...
Η Αμια άκουγε τις κραυγές του και νόμιζε ότι ήταν δουλιατό -φάντασμα Πηγαίνοντας προς το σπίτι μου ο Νοτιάς εξακολουθούσε να φυσά με τον δικό του τρόπο Με αυτόν τον χαλασμό του Νοτιά ο κόσμος μου σκεπάστηκε με ένα μυστήριο .....
ΥΓ Τον τραυματία Ελβετό φωτογράφο ήρθε την επόμένη μέρα ελικόπτερο του στρατού και τον μετέφερε σε νοσοκομείο των Αθηνών.
ΥΓ
Η γιαγιά Ήταν η Ειρήνη του Γιακουμελου που έχει παντρευτεί τον Θεοφιλη τον Τζιτζικα. Αυτή τον βρήκε. Τον φέρανε στο γιατρειο που ήταν ακόμα στην χαβουζα. Ο γιατρός φώναξε την κ του νικολού απο το λαγκάδι επειδή ήξερε να κάνει ενέσεις να τον βοηθήσει να τον καθαρίσουν που ήταν γεμάτος με ασπαλαθρους και αίματα. Ήταν 27 χρονών αυτός. Σε 15 μέρες ήρθαν οι γονείς του στην Σέριφο. Γνώρισαν τον γιατρό και την νοσοκόμα . Τα Χριστούγεννα έστειλαν στην νοσοκόμα μου ένα μεγάλο δέμα για να την ευχαριστησουν.
.Αφιερωμένο σε όλους τους φωτογράφους που με αγάπη για το νησί μας δίνουν τις υπέροχες φωτογραφίες τους
giannisserfanto
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου