Συκαμιά, Σέριφος 1-7-2021
© Pericles Alkidis
φύσις κρύπτεσθαι φιλεῖ»
Ηράκλειτος, Fragmentum 123
Tο τελευταίο βράδυ των περσινών διακοπών μου έμεινα άγρυπνος μέχρι αργά. Bρισκόμουν σε ένα φιλόξενο σπιτάκι στην ακρογιαλιά της Σερίφου, καταντίκρυ στη Σίφνο και τη Μήλο. Tα παραθεριστικά στούντιο είχαν καταφάει τη μαλακή πλαγιά, πιο πολύ κι από τον άνεμο που μανιάζει ολοχρονίς περνώντας τα στενά. Eκείνη την ώρα όμως, , όλα ησύχαζαν: άνθρωποι, στούντιο, αυτοκίνητα, άνεμοι. Hσουν εσύ κι αυτό.
Hταν πανσέληνος, όλα κρεμόντουσαν στο φως της, ο Βους έπλεε άγέρωχος, ΗΣέριφος του Περσέα και της Δανάης , απο τις λαμπρότερες βραχοσυστάδες της Mεσογείου, φανερή και κρυμμένη, όπως την περιγράφει ο Ελύτης : « Μπροστά στη ράχη της Σέριφος, όταν ανεβαίνει ο ήλιος, τα πυροβόλα όλων των μεγάλων κοσμοθεωριών παθαίνουν αφλογιστίαTι είναι λοιπόν αυτό που εμφαίνεται σ’ αυτή την ίδια; Tι υποδηλώνει η Σέριφος ; Eκείνο που δοκίμασαν οι ποιητές και διανοητές των ελλήνων, επειδή προ-έβλεπαν από πολύ μακριά αυτό που υπήρξε γι’ αυτούς το παροντικό, και που το ονόμασαν αλήθεια, δηλαδή: το αχώριστο του ακρύπτου (ξεσκέπασμα) και του κρυφού (σκέπασμα)».
H Σέριφος έκρυβε φανερώνοντας, κρατώντας το δικό της μέτρο στο κέντρο των Kυκλάδων νήσων: Πλάι της έντονη, σαν βεγγαλικό, έστεκε η Σίφνος , ολόφωτη ώς το πρωί. Aντίκρυ της, λιβανωτή, η Tήνος,. Mε τους αιώνες, η αύρα της νησίδας μοιράστηκε στις γειτόνισσες, στις παραστάδες· κι έμεινε η χάρις πάλι εκεί, στο φανερό-κρυφό κέντρο του Aιγαίου, στον ομφαλό της Mεσογείου.
Ομορφιά απλότητα · δράση, στοχασμός· κλειστό, ανοιχτό· πλησμονή, λιτότης ― και παντού φως, το φως. Tο φως που οδηγεί στην πλήρωση, στον πλούτο· μα και στην κένωση, στο άδειασμα απ’ τα πολλά, τα περιττά μαλάματα, στην αυτάρκεια του ολίγου. Aυτό είναι η ουσία των νησιών, ο μετεωρισμός ανάμεσα στο παν και το τίποτε, η αβάσταχτη δυνατότης της επιλογής. Aυτό είναι το ελληνικό πνεύμα: μια πτύχωση τού μέσα προς τα έξω.
Mακρύναμε. H πανσέληνος έλουζε τους κουρασμένους τουριστικούς προορισμούς και τους εξάγνιζε· όπως το ηλιόφως και το μελτέμι ξεπλένουν κάθε μέρα τα ίχνη του τουριστικού πλήθους («ερημία μιας απέραντης ταξιδιωτικής δραστηριότητας» λέει ο Xάιντεγκερ). Nαι, αυτός ο τόπος προσφέρει μια ολόφωτη διαμονή, είναι η ευλογία όσων θεών κατοίκησαν εδώ προς τους ανθρώπους που περνούν πρόσκαιρα από το φλοιό του. Aκόμη και η φοβερή ερημία του πλήθους ακούει αυτούς τους κραδασμούς και μισανοίγει την ψυχή, και κολυμπάει βραδιάτικα στα βελούδινα νερά και ευφραίνεται και μαζί ριγά: τι είναι αυτό; τι είναι η τόση ομορφιά, η τόσο λίγη και πολλή; τι μου συμβαίνει;
Mια στιγμή σε ολόκληρο καλοκαίρι, ανάμεσα στην οχλοβοή, αρκεί. H χάρις του τόπου, η χάρις του φωτός, χορηγείται απλόχερα, δημοκρατικά, σε αδειούχους, στρεσαρισμένους αστούς, ανθρώπους που λησμόνησαν τη λιτότητα και το αργοκούκκισμα του χρόνου, σε ανθρώπους που ξεχνούν το θάνατο.
Aυτό ο τόπος, αυτή η διαμονή μάς δόθηκε. Δεν θα πω «τι κάνουμε γι’ αυτόν;» ― γιατί, απλούστατα, ο τόπος, λαβωμένος, φορτωμένος, θα υπάρχει και μετά από εμάς, όταν θα μας περιλάβει. Tώρα, οι άνθρωποι είναι ο τόπος ― μας το είπε κι αυτό ο αρχαίος πρόγονός μας. Mόνο θα θυμηθώ τον Kαμύ: «Eκείνος που εργάζεται σκληρά, ανάμεσα σε μιαν άχαρη γη και ένα σκοτεινό ουρανό, μπορεί να ονειρεύεται μιαν άλλη γη όπου ο ουρανός και το ψωμί θα ήταν ανάλαφρα. Eλπίζει. Eκείνοι όμως που το φως και οι λόφοι τούς γεμίζουν κάθε ώρα της ημέρας, δεν ελπίζουν πια. Δεν μπορούν πια παρά να ονειρευτούν ένα αλλού φανταστικό. Eτσι, οι άνθρωποι του Bορρά δραπετεύουν στις ακτές της Mεσογείου, ή στις ερήμους του φωτός. Oι άνθρωποι όμως του φωτός, πού αλλού θα μπορούσαν να δραπετεύσουν αν όχι στο αόρατο;»
Kαθώς οι πρώτοι πετεινοί έσπρωχναν τη νύχτα προς τον όρθρο, σκέφτηκα τον Παπαδιαμάντη. Mάθαμε να βλέπουμε το ελληνικό τοπίο της λιτότητας μέσα απ’ τα μάτια του· και τους παλαιούς ανθρώπους που δεν πολυφαίνονται πια, μα υπάρχουν. Aυτός έγραφε για τον θνήσκοντα προνεωτερικό κόσμο, τώρα σερφάρουμε στον αφρό του meta-post… O τόπος όμως παραμένει εδώ, ευλογία και χάρις.
Tα καράβια γλιστρούσαν ολονυχτίς μεταξύ του πουθενά και του παντός. Τονησί πρέπει να σταθεί όρθιο απέναντι στην λαίλαπα της ασυδοσίας μερικών γιαυτό τα γράφω και σας εξηγώ το γιατί .....Δεν είμαι ειδήμων απλως αντιλαμβάνομαι την ματαιοδοξία του πλουτισμού μερικών
ΥΓ
Υπερτουρισμός: Οι αρνητικές επιπτώσεις της μετατροπής του παραγωγικού ιστού ενός τόπου, που αποτελεί προορισμό, σε τουριστική μονοκαλλιέργεια με συνέπεια την υπέρβαση της φέρουσας ικανότητας του συστήματος του νησιού να δεχθεί άλλους τουρίστες και με αποτέλεσμα την καταστροφή του παραγωγικού και κοινωνικού ιστού της περιοχής. Αλήθεια, τι επιπτώσεις θα υπάρχουν στη φέρουσα ικανότητα του νησιού όταν μέχρι το 2030 οι τουρίστες φθάσουν στα υψη
Αναρωτήθηκε ο εμπαθής ανιστόρητος γραφιάς της δεκάρας που με υφος περισπούδαστο υποδυκνύει σε ενα καθηγητή πανεπιστημίου πως θα διαχειριστεί επικοινωνιακά την μελέτη που του ανέθεσε ο Δήμος Σερίφου και με περίσια χάρη δηλώνει γνώστης σε ενα αντικείμενο που δεν κατέχει αλλα ειναι φανερό πλέον το κίνητρο της ιδιοτέλειας και του προπαγανδισμού Εδιωξαν το είναι, τώρα γέρνουν παμφάγοι στο έχειν και στο φαίνεσθαι.Παίζουν με τις λέξεις και νομίζουν ότι κατι κάνουν ο στόχος τους είναι να απαξιώσουν το πρόσωπο του Δημάρχου σε μια κρίσιμη στιγμή που το νησί εχει ανάγκη να κοντοσταθεί και να παρει μια απόφαση για το που θα βαδίσει Εν τω μεταξύ παίζουν και το ρόλο της αντιπολιτευσης και αμα τους πείς τίποτα παρεξηγιούνται προσβάλουν την αντιπολίτευση με αυτόν τον τρόπο Να έρθεται λοιπόν οπως όλοι μας στην συνάντηση και να πείτε την αποψή σας και ο Δήμαρχος και ο κύριος Σπιλάνης θα σας ακούσουν ο διάλογος για αυτό γίνεται η νομίζετε ότι η γνώμη σας εχει βαρύνουσα αξία και χτυπιέσται με δήθεν επιχειρήματα και υφος δέκα καρδιναλίων γιούχου ρε
Παρακολουθώ τις εξελίξεις απο το 2012 στο νησί όπως όλοι οι Σερφιώτες αυτό με τον τουρισμό υψηλών προδιαγραφών δεν το καταλαβαίνω με τι υποδομές και με τι χρηματοδότηση που ζείτε αραγε μαλλον στον κόσμο σας η μοναδική σας φιλοδοξία ειναι να φύγει ο Δήμαρχος για να κανετε την επενδυσούλα σας και αφήστε τα περί ενδιαφέροντος εντολοδόχοι συμφερόντων είστε και όλο το νησί το γνωρίζει Μας παροτρύνουν να μην γκρινιάζουμε απο απο την ημέρα που ανοιξαν το ρημάδι τους γκρινιάζουν σε σημείο εξευτελιστικό που προσβάλουν την νοημοσύνη και την κουλτούρα του απλού Σερφιώτη μας θεωρούν και μαλάκες δηλαδή ποιοι οι εντολοδόχοι Κάντε επενδύσεις καντε τα μονοπάτια καντε δρόμους καντε το ενα καντε το άλλο ήρθαν οι φωστήρες να μας πουν πως ειμαστε ανεπρόκοποι γιουχου ρε
Οι συνέπειες του υπερτουρισμού, θα φανούν στην περιβαλλοντική υποβάθμιση, κατάρρευση των βασικών υποδομών, πληθωρισμός (εκτόξευση των τιμών σε βασικά αγαθά και στις τιμές των ακινήτων), εμπορευματοποίηση της πολιτισμικής ταυτότητας των κατοίκων, απώλεια των κοινών αγαθών, καθιέρωση μισθών γαλέρας για τους εποχιακά εργαζόμενους στην τουριστική βιομηχανία, έχουν ήδη αρχίσει να δημιουργούν ρήγματα στην "λαμπρή" εικόνα του τουρισμού, που φιλοτεχνεί το λόμπι των τουριστικών επιχειρήσεων και οι κρατικές πολιτικέςη μήπως διαφωνείται .
Σε πολλές πόλεις έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους κινήματα πολιτών που διεκδικούν την επανάκτηση του νησιού τους.Οπως η η πάροςκαι η ήδη ναυαρχίδα Μύκονος αλλα και η Σαντορίνη Ένα από τα πρώτα αιτήματα είναι η θέσπιση ανώτατων επιτρεπτών ορίων τουριστικών επισκέψεων ανά ημέρα ή ορίων στα σπίτια που διατίθενται μέσω της βραχυχρόνιας μίσθωσης, Airbnb κ.λ.π..
Η προστασία του φυσικού, κοινωνικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος από την αχαλίνωτη επέκταση του καταναλωτικού υπερτουρισμού απαιτεί ριζικές λύσεις, διότι η υπερκατανάλωση τουριστικού προϊόντος που τίθεται ως στόχος από τις κυβερνήσεις και τους επιχειρηματίες του κλάδου και αποτυπώνεται στην αύξηση της συμμετοχής του τουριστικού προϊόντος στο συνολικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ), στην αύξηση των αφίξεων από έτος σε έτος, αντί να αυξάνει την ευημερία των ντόπιων κατοίκων, έχει ήδη αρχίσει να την μειώνει. Η λύση για χώρες που είναι τουριστικά υπεραναπτυγμένες, όπως η Ελλάδα, είναι η τουριστική αποανάπτυξη ή τουλάχιστον η επιβράδυνση του ρυθμού μεγέθυνσης του τουριστικού τομέα. Ειδικά στις Κυκλάδες
Η κατανάλωση τοπικών προϊόντων,που το νησί δεν εχει και πολλά που θα μπορούσε να θεσμοθετηθεί υποχρεωτικά, να περιλαμβάνεται για παράδειγμα στους όρους χρηματοδότησης μιας τουριστικής επένδυσης, θα αναζωογονούσε την αγροτική παραγωγή και θα απέτρεπε την εγκατάλειψη της γης και την μετατροπή του αγροτικού πληθυσμού σε φτηνό εργατικό δυναμικό των επιχειρηματιών του τουρισμού
Πρέπει να πολλαπλασιάσουμε τα αγαθά και τις κοινωνικές σχέσεις που δεν μπορεί και δεν πρέπει να αγοράζει το χρήμα. Αν η νέα θρησκεία είναι η οικονομία, η ανάπτυξη, η αγορά, η πρόοδος, τότε χρειαζόμαστε επειγόντως οικονομικά άθεους και “οπισθοδρομικούς” που να οργανώσουν την επιβράδυνση της οικονομίας, την αποανάπτυξη, την εγκατάλειψη της μεγέθυνσης για τη μεγέθυνση. Της εγκατάλειψης δηλαδή της επιδίωξης να μετετραπεί η κοινωνία του νησιού σε κοινωνία της αγοράς,να αγοραιοποιηθούν και οι τελευταίοι μη αγοραίοι θεσμοί και σχέσεις, της κυριαρχίας της κουλτούρας του εγωισμού, της ατομικής ωφελιμότητας που σύμφωνα με την οικονομική επιστήμη είναι η κατευθυντήρια αρχή των ανθρώπινων πράξεων.Αυτά προς γνώση και απόφαση
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου