Υπάρχουν δύο Ελλάδες. Δύο παράλληλα
σύμπαντα σε διαρκή τροχιά χωρίς, δυστυχώς, ποτέ να συναντά το ένα το
άλλο, και οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ακριβώς αυτό. Η Ελλάδα
του τουρισμού, του πολιτισμού και της ανάπτυξης, από τη μία, και η
Ελλάδα ενός παγιωμένου παλαιολιθικού κρατισμού, από την άλλη. Τοπικές
δυνάμεις, επιχειρηματίες, τοπικοί φορείς αναδεικνύονται σε νέους
μαικήνες στην προσπάθειά τους να αναδείξουν τον πολιτιστικό πλούτο της
περιοχής τους και εν τέλει της ίδιας της Ελλάδας.
Ο τουρισμός και ο πολιτισμός της Ελλάδας αποτελούν ή, πιο σωστά, θα έπρεπε να αποτελούν τη ναυαρχίδα της ανάπτυξής μας, τη μοναδική σφραγίδα μας μέσα στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο μωσαϊκό κρατών και πολιτισμών. Μπορεί να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη που θα ωθήσει την Ελλάδα στην επιφάνεια μέσα στους κόλπους μιας ισχυρής Ευρωπαϊκής Ενωσης, να την κάνει να ξεχωρίσει μέσα σε αυτό το εντυπωσιακό αμάλγαμα πολιτισμών. Με στοχευμένες κινήσεις και με την αρωγή των κοινοτικών προγραμμάτων της Ευρωζώνης, αλλά κυρίως με στήριξη από την κυβέρνηση και τους τοπικούς φορείς, η πολιτιστική διαχείριση μπορεί να αποτελέσει το πλέον σημαντικό μέσο, ώστε οι πολιτιστικοί πόροι να λειτουργήσουν ως προστιθέμενη αξία στο ήδη ισχυρό τουριστικό προϊόν.
Ενα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί το Μουσείο Γαΐτη – Σίμωση στο νησί της Ιου, όπου η τοπική κοινωνία και οι επιχειρηματίες που δρουν στο νησί, μαζί με τους τοπικούς φορείς, αγκάλιασαν την προσπάθεια της κόρης του Γαΐτη, Λορέτας Γαΐτη, να ολοκληρώσει τις τελευταίες εργασίες στο μουσείο, ώστε να μπορέσει να παραδοθεί στο κοινό. Το μουσείο παραμένει επί χρόνια κλειστό, ενώ έχει ολοκληρωθεί ουσιαστικά η κατασκευή του, αλλά απαιτούνται κάποιες τελευταίες λειτουργικές αναβαθμίσεις, ώστε να συγκεντρωθεί το σύνολο της συλλογής του Γιάννη Γαΐτη και της γυναίκας του, της γλύπτριας Γαβριέλλας Σίμωση, και να προσληφθεί προσωπικό που θα επανδρώσει το μουσείο. Οι πόροι που απαιτούνται για την ολοκλήρωση του μουσείου θα καλυφθούν από προγράμματα ΕΣΠΑ αλλά και μέσω χορηγίας από τοπικούς επιχειρηματίες, αναδεικνύοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο την αλληλοτροφοδότηση τουρισμού-πολιτισμού μέσω επενδύσεων σε μια τοπική μικροκλίμακα, εξορκίζοντας παράλληλα τον αδικαιολόγητο τρόμο μιας μερίδας οπισθοδρομικών Ελλήνων απέναντι σε ό,τι έχει να κάνει με επιχειρήσεις και κεφάλαια. Δυστυχώς, απέναντι σε αυτή την προσπάθεια το υπουργείο Πολιτισμού έχει να επιδείξει μόνο αργά αντανακλαστικά και έλλειψη ενδιαφέροντος.
Ο δήμαρχος του νησιού, κ. Μιχαήλ Πετρόπουλος, φιλοδοξεί μέσω του μουσείου να αναδειχτεί ολόκληρο το πολιτιστικό υπόβαθρο της Ιου, ενοποιώντας τους χώρους πολιτιστικού ενδιαφέροντος του νησιού και αναβαθμίζοντας τον τουριστικό χαρακτήρα του μέσα από τον πολιτιστικό πλούτο του. Γνωρίζοντας τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος όσον αφορά την ασφάλεια, τη συντήρηση αλλά και τις τεχνικές ιδιαιτερότητες, ωστόσο ευελπιστεί ότι ο σύγχρονος αυτός χώρος θα αποτελέσει πόλο έλξης όχι μόνο για τους φιλότεχνους αλλά και για ένα ευρύτερο κοινό, καθώς επίσης θα μπορέσει να λειτουργήσει και «ως χώρος έρευνας και μελέτης τόσο του Γαΐτη όσο και της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης εν γένει».
Οταν αποπερατωθεί το σύνολο των εργασιών και το μουσείο ανοίξει τις πύλες του (ίσως μέσα στο 2016), θα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά ιδρύματα στο Αιγαίο. Τα ανθρωπάκια του Γαΐτη, σύμβολο ενάντια στη μαζοποίηση του σύγχρονου ανθρώπου, θα γεμίσουν το ισόγειο του μουσείου, ενώ ο πρώτος όροφος θα υποδεχτεί τα σουρεαλιστικά γλυπτά της Σίμωση. Με φόντο τη χώρα της Ιου και το απέραντο γαλάζιο, ο επισκέπτης θα έχει τη μοναδική εμπειρία να απολαύσει την τέχνη και να γίνει μέτοχος της καλλιτεχνικής δημιουργίας μέσα σε έναν εξαιρετικό χώρο, ενώ παράλληλα η μοναδική κυκλαδίτικη φύση γύρω του θα τον αγκαλιάζει εμπλουτίζοντας με ανεπανάληπτο τρόπο αυτήν την εμπειρία.
Χρειαζόμαστε πολλές τέτοιες πρωτοβουλίες, παντού στην Ελλάδα, κάθε νησί και κάθε γωνιά αυτής της πλούσιας σε Ιστορία γης θα έπρεπε να καταβάλλει ιδιαίτερες προσπάθειες για να διαθέτει έναν πολιτιστικό πόλο έλξης ανάλογο της κληρονομιάς και της τοπικής ιστορίας του.
Πηγή :
Ο τουρισμός και ο πολιτισμός της Ελλάδας αποτελούν ή, πιο σωστά, θα έπρεπε να αποτελούν τη ναυαρχίδα της ανάπτυξής μας, τη μοναδική σφραγίδα μας μέσα στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο μωσαϊκό κρατών και πολιτισμών. Μπορεί να αποτελέσει την κινητήρια δύναμη που θα ωθήσει την Ελλάδα στην επιφάνεια μέσα στους κόλπους μιας ισχυρής Ευρωπαϊκής Ενωσης, να την κάνει να ξεχωρίσει μέσα σε αυτό το εντυπωσιακό αμάλγαμα πολιτισμών. Με στοχευμένες κινήσεις και με την αρωγή των κοινοτικών προγραμμάτων της Ευρωζώνης, αλλά κυρίως με στήριξη από την κυβέρνηση και τους τοπικούς φορείς, η πολιτιστική διαχείριση μπορεί να αποτελέσει το πλέον σημαντικό μέσο, ώστε οι πολιτιστικοί πόροι να λειτουργήσουν ως προστιθέμενη αξία στο ήδη ισχυρό τουριστικό προϊόν.
Ενα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί το Μουσείο Γαΐτη – Σίμωση στο νησί της Ιου, όπου η τοπική κοινωνία και οι επιχειρηματίες που δρουν στο νησί, μαζί με τους τοπικούς φορείς, αγκάλιασαν την προσπάθεια της κόρης του Γαΐτη, Λορέτας Γαΐτη, να ολοκληρώσει τις τελευταίες εργασίες στο μουσείο, ώστε να μπορέσει να παραδοθεί στο κοινό. Το μουσείο παραμένει επί χρόνια κλειστό, ενώ έχει ολοκληρωθεί ουσιαστικά η κατασκευή του, αλλά απαιτούνται κάποιες τελευταίες λειτουργικές αναβαθμίσεις, ώστε να συγκεντρωθεί το σύνολο της συλλογής του Γιάννη Γαΐτη και της γυναίκας του, της γλύπτριας Γαβριέλλας Σίμωση, και να προσληφθεί προσωπικό που θα επανδρώσει το μουσείο. Οι πόροι που απαιτούνται για την ολοκλήρωση του μουσείου θα καλυφθούν από προγράμματα ΕΣΠΑ αλλά και μέσω χορηγίας από τοπικούς επιχειρηματίες, αναδεικνύοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο την αλληλοτροφοδότηση τουρισμού-πολιτισμού μέσω επενδύσεων σε μια τοπική μικροκλίμακα, εξορκίζοντας παράλληλα τον αδικαιολόγητο τρόμο μιας μερίδας οπισθοδρομικών Ελλήνων απέναντι σε ό,τι έχει να κάνει με επιχειρήσεις και κεφάλαια. Δυστυχώς, απέναντι σε αυτή την προσπάθεια το υπουργείο Πολιτισμού έχει να επιδείξει μόνο αργά αντανακλαστικά και έλλειψη ενδιαφέροντος.
Ο δήμαρχος του νησιού, κ. Μιχαήλ Πετρόπουλος, φιλοδοξεί μέσω του μουσείου να αναδειχτεί ολόκληρο το πολιτιστικό υπόβαθρο της Ιου, ενοποιώντας τους χώρους πολιτιστικού ενδιαφέροντος του νησιού και αναβαθμίζοντας τον τουριστικό χαρακτήρα του μέσα από τον πολιτιστικό πλούτο του. Γνωρίζοντας τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος όσον αφορά την ασφάλεια, τη συντήρηση αλλά και τις τεχνικές ιδιαιτερότητες, ωστόσο ευελπιστεί ότι ο σύγχρονος αυτός χώρος θα αποτελέσει πόλο έλξης όχι μόνο για τους φιλότεχνους αλλά και για ένα ευρύτερο κοινό, καθώς επίσης θα μπορέσει να λειτουργήσει και «ως χώρος έρευνας και μελέτης τόσο του Γαΐτη όσο και της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης εν γένει».
Οταν αποπερατωθεί το σύνολο των εργασιών και το μουσείο ανοίξει τις πύλες του (ίσως μέσα στο 2016), θα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πολιτιστικά ιδρύματα στο Αιγαίο. Τα ανθρωπάκια του Γαΐτη, σύμβολο ενάντια στη μαζοποίηση του σύγχρονου ανθρώπου, θα γεμίσουν το ισόγειο του μουσείου, ενώ ο πρώτος όροφος θα υποδεχτεί τα σουρεαλιστικά γλυπτά της Σίμωση. Με φόντο τη χώρα της Ιου και το απέραντο γαλάζιο, ο επισκέπτης θα έχει τη μοναδική εμπειρία να απολαύσει την τέχνη και να γίνει μέτοχος της καλλιτεχνικής δημιουργίας μέσα σε έναν εξαιρετικό χώρο, ενώ παράλληλα η μοναδική κυκλαδίτικη φύση γύρω του θα τον αγκαλιάζει εμπλουτίζοντας με ανεπανάληπτο τρόπο αυτήν την εμπειρία.
Χρειαζόμαστε πολλές τέτοιες πρωτοβουλίες, παντού στην Ελλάδα, κάθε νησί και κάθε γωνιά αυτής της πλούσιας σε Ιστορία γης θα έπρεπε να καταβάλλει ιδιαίτερες προσπάθειες για να διαθέτει έναν πολιτιστικό πόλο έλξης ανάλογο της κληρονομιάς και της τοπικής ιστορίας του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου