Θλιβερές υποσημειώσεις της Iστορίας

Δημήτρης Μηλάκας

Ποιος Κολοκοτρώνης και ποιος Καραϊσκάκης;

Οι ήρωες της ιστορίας αυτού του τόπου

υποκλίνονται και παραμερίζουν μπροστά στους

γίγαντες Σαμαρά και Βενιζέλο που νίκησαν

τους τοκογλύφους και απελευθέρωσαν την

πατρίδα! Προς τιμή τους, λοιπόν, οι γραμμές

που ακολουθούν:

Τότε, μέσα στη φωτιά της επανάστασης του 1821,

«οι ξένοι τραπεζίτες, με συνεργούς τους ντόπιους

κοτζαμπάσηδες, τους Φαναριώτες και τους

πάμπλουτους καραβοκυραίους, κατάφεραν να

ωφελήσουν μονάχα τον μπεζαχτά τους και τους

ξένους τυχοδιώκτες απ’ τα δύο δάνεια της

επανάστασης» (Ν. Μπελογιάννης,

«Το Ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα»).
Τώρα, με την ηρωική ηγεσία Σαμαρά – Βενιζέλου,

ο λογαριασμός πόσα δηλαδή τσέπωσαν

(με πολλούς και διάφορους τρόπους) ξένοι και

ντόπιοι τραπεζίτες (και νταβατζήδες) δεν έχει γίνει

ακόμη. Για την ακρίβεια είναι εξαιρετικά δύσκολο

για κάποιον να μετρήσει πόσα ακριβώς έχουν

καταβάλει οι εργαζόμενοι και πόσα ακόμη επιπλέον

χρωστάει η χώρα.
Τότε, η ελληνική κυβέρνηση του Άργους

«πήρε 348.000 λίρες σε μετρητά και 11.900

σε πολεμοφόδια», αλλά «38.000 από τις 348.000

μείνανε στο Λονδίνο. Κατάντησε δηλαδή να πάρουμε

μόλις 310.000 λίρες, ενώ στα βιβλία των τοκογλύφων

η Ελλάδα ήταν χρεωμένη με 800.000!»

(Ν. Μπελογιάννης, «Το Ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα»).
Τώρα, η συγκυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου

πληρώνει ασταμάτητα και παρ’ όλα αυτά το

μέγεθος του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ εξακολουθεί

να αυξάνεται.
Τότε, καλόμαθε η γριά στα σύκα και ζήτησε

δεύτερο δάνειο: «Ένα μέρος από το δάνειο πήγε

για νοίκιασμα ναυάρχων. Έλειπαν όμως τα καράβια.

Τι ναύαρχοι θα ήταν χωρίς πλοία; Κι αρχίζει πια

η δεύτερη πράξη της κωμωδίας. Οι διαχειριστές

του δανείου έδωσαν παραγγελία για έναν

ολόκληρο στόλο, έξι καράβια παράγγειλαν στην

Αγγλία – μια κορβέτα και πέντε ατμοκίνητα,

τα δύο μικρά και τα τρία μεγάλα –, άλλες δύο

φρεγάτες παραγγέλθηκαν στην Αμερική κι η τεχνική

επιστασία της δουλειάς ανατέθηκε, από τον όμιλο

των τραπεζιτών που ανεμοσκόρπιζε το δάνειο,

σε έναν απόστρατο συνταγματάρχη του ιππικού.

Από τα έξι εγγλέζικα μόνο η κορβέτα “Καρτερία”,

ύστερα από μεγάλες προσπάθειες του φιλέλληνα

Άστιγγα, κατάφερε να πλεύσει τα τέλη του 1826

στην Ελλάδα, σε τέτοια όμως κατάσταση που ήταν

αδύνατο να χρησιμοποιηθεί αμέσως στον αγώνα.

Από τα δύο μεγάλα ατμοκίνητα το ένα κάηκε στις

δοκιμές στον Τάμεση και το δεύτερο έφτασε στην

Ελλάδα τον… Σεπτέμβρη του 1828, αλλά ήταν

άχρηστο και δεν μπορούσε να κινηθεί! Από τα τρία

μικρά πάλι το ένα μόνον έφτασε στα νερά μας όταν

είχε πια τελειώσει η Επανάσταση! Τα άλλα

δύο ξέμειναν στην Αγγλία, γιατί στάθηκε

αδύνατο να πλεύσουν!». (Ν. Μπελογιάννης,

«Το Ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα»).
Τώρα, οι… ήρωες Σαμαράς και Βενιζέλος πλήρωσαν

5 υποβρύχια και έχουν παραλάβει μόνο ένα που

γέρνει. Οι πολιτικοί τους γεννήτορες δανείστηκαν

για να προμηθευτούν άρματα χωρίς πυρομαχικά

και αεροσκάφη χωρίς κινητήρες, ξεκοκάλισαν

ευρωπαϊκά προγράμματα, μοίρασαν σε ΜΚΟ,

συμφώνησαν με την αποβιομηχάνιση της χώρας.
Τώρα, οι τιτάνες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας

πληρώνουν τις υποθήκες των δανείων της «διάσωσης»:

Ξεπουλούν τα πάντα: τον ΟΠΑΠ, τις υποδομές

(λιμάνια, δρόμους, αεροδρόμια) τη ΔΕΗ, τους

σιδηροδρόμους. Ταυτόχρονα, εκποιούν κάθε τι

(υγεία, παιδεία) από τον ιστό του (κοινωνικού)

κράτους που μπορεί να προσφέρει κέρδη στους

ξένους και ντόπιους κερδοσκόπους.
Τότε, Μαυροκορδάτοι, Κωλέττηδες, αγγλόφιλοι,

γαλλόφιλοι ρωσόφιλοι, κοντραμπατζήδες

καραβοκύρηδες και ξενόδουλοι κοτζαμπάσηδες.
Τώρα, αμετανόητοι «Μαυρογιαλούροι» δίχως την

παραμικρή αίσθηση της Ιστορίας, η οποία τελικά

θα τους τοποθετήσει στις θλιβερές υποσημειώσεις της…

Πηγή :