Καθώς παραδοσιακές δραστηριότητες στις Κυκλάδες, όπως η γεωργία και η ξηλοναυπηγική ισοπεδώνονται από το σαρωτικό κύμα της τουριστικής μονοκαλλιέργειας, η σιφνέικη κεραμική επιβιώνει, εξελίσσεται και ακμάζει.
«Η φευγαλέα ματιά που έριξα στους αγγειοπλάστες της Σίφνου ήταν μια γλυκόπικρη εμπειρία, γιατί αν και έγινα μάρτυρας της προσαρμογής και της επιβίωσης μιας λαϊκής αγγειοπλαστικής παράδοσης σε αυτό το απομονωμένο μικρό ελληνικό νησί, αισθάνθηκα πόσο εύθραυστη είναι εξαιτίας της έλξης που ασκούν τα φώτα της Αθήνας. Αν δεν αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον των νέων, αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η τελευταία γενιά αγγειοπλαστών στη Σίφνο», γράφει στο διεθνές περιοδικό Ceramic Review η Σου Λούγκερ, εμφανώς ανήσυχη για το μέλλον της αγγειοπλαστικής παράδοσης στη Σίφνο.
Το άρθρο δημοσιεύεται το καλοκαίρι του 1985.Γνωρίζουμε πως υπάρχει αγγειοπλαστική δραστηριότητα στη Σίφνο τουλάχιστον από τον 18ο αιώνα, ευνοούμενη από το ιδιαίτερο χώμα της Σίφνου που είναι κατάλληλο για την κατασκευή πυρίμαχων σκευών, τις πηγές που προμήθευαν με νερό τους αγγειοπλάστες αλλά και τη βλάστηση που τροφοδοτούσε τα καμίνια. Παλαιότερα, τα αγγειοπλαστεία ή τσικαλαριά –κατά την τοπική ονομασία– βρίσκονταν στους κεντρικούς οικισμούς του νησιού, αλλά σταδιακά κάποια μετακινήθηκαν σε παραλιακές περιοχές όπως το Βαθύ, ο Πλατύς Γιαλός και η Χερρόνησος, όπου οι τεχνίτες μπορούσαν να φορτώνουν την πραμάτεια τους κατευθείαν στα καΐκια των εμπόρων
Διαβάστε την συνέχεια στον παρακάτω σύνδεσμο
Πηγή : https://www.sustainablecyclades.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου