Στην Κυριακάτικη Αυγή...Είναι πολύτιμες μαρτυρίες δύο ανθρώπων απ'την Σέριφο για τις συνθήκες εργασίας στα Μεταλλεία του νησιού που έκλεισαν το 1964.Ο ένας ήταν ανήλικος εργάτης και η δεύτερη κόρη του προέδρου του σωματείου και γυναίκα ενός 20 χρόνου τότε εργάτη που τραυματίστηκε..Η ματωμένη απεργία τον Αύγουστο του 1916 στην Σέριφο με νεκρούς εργάτες και χωροφύλακες καθιέρωσε στην Ελλάδα το 8ωρο εργασίας . Γιατί μέχρι τότε δούλευαν από ήλιο σε ήλιο.. Είναι λίγοι πια όσοι ζουν,τους βρήκα στην Σέριφο,θα ξανασυναντήσω άλλους τρεις σε λίγες ημέρες ( αγωνιώ μη και πεθάνουν)και με την συνδρομή του Μπελαβίλα (ΕΜΠ) και του Ματθαίου Φραντζεσκάκη θα γίνουν βιβλίο ( Εκδόσεις Πυξίδα της Πόλης) για να μην ξεχαστεί η ιστορία της Βιομηχανικής Επανάστασης στην Ελλάδα και του εργατικού κινήματος.Ολα ξεκίνησαν όταν διάβασα έναν αστερίσκο στο τέλος του δίτομου βιβλίου της Μαίρης Κόντζογλου (Απο ήλιο σε ήλιο) ότι ακόμη και σήμερα κάποιοι που εμφανίζονται ως επίγονοι του Γερμανού ιδιοκτήτη διεκδικούν 3.000 στρέμματα γης που κάποτε με εκβιασμό και χωρίς χαρτιά αγοραπωλησίας τους τα έκλεψαν για να τους προσλάβουν στα μεταλλεία.Βρεθηκα στο νησί,μπήκα στις στοές, μίλησα με εργάτες που τότε ήταν παιδιά και όλοι έχουν μια ιστορία τραυματισμού , αναπηρίας και θανάτου να θυμηθούν..Ποιόν να ευχαριστήσω;Τα βιβλία για τους δρόμους που μου ανοίγουν,την συγγραφέα για την συμβολή της στην ιστορική μνήμη,τα παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου του νησιού που παρά τις απειλές δεν μασάνε,το Πολυτεχνείο και τον Νίκο Μπελαβίλα,τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη για την νέα πρόκληση να μετατραπούν οι μαρτυρίες σε βιβλίο..Όλα είναι δρόμος
Πηγή : Alexandra Christakaki
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου