Από το Κίεβο στην Τεχεράνη

Υπάρχει κοινός παρονομαστής στην αναζήτηση συμβιβαστικής λύσης μεταξύ Δύσης και Ρωσίας στην Ουκρανία και μεταξύ των πέντε μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας συν τη Γερμανία (5 συν 1) με το Ιράν για τον έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος της χώρας;
Από σύμπτωση χθες στη Βιέννη άρχισε ο κρίσιμος γύρος της διαπραγμάτευσης των 5 συν 1 με την Τεχεράνη, ενώ ο υπ. Εξωτερικών της Γερμανίας, Σταϊνμάγιερ, ξεκίνησε προσπάθεια διαμεσολάβησης με πρώτο σταθμό το Κίεβο και δεύτερο τη Μόσχα. Ο κοινός παρονομαστής υπάρχει και είναι εκτεταμένος:

• Πρώτον το κόστος της αποτυχίας εξεύρεσης συμβιβαστικής λύσης είναι πολύ υψηλό αν όχι απαγορευτικό για όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.
• Δεύτερον σε ό,τι αφορά τη διαπραγμάτευση με το Ιράν ο ρόλος της Μόσχας μπορεί να είναι καταλυτικός και εύλογα τίθεται το ερώτημα αν το Κρεμλίνο μπορεί να είναι ταυτόχρονα διευκολυντής με την Τεχεράνη και αντίπαλος σε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο.
• Τρίτον και με δεδομένη τη νίκη των ρεπουμπλικάνων στις πρόσφατες ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ ο Ομπάμα θα έχει εκ των πραγμάτων δυσκολίες στον χειρισμό μιας ταυτόχρονης συμβιβαστικής λύσης με τη Ρωσία και με το Ιράν. Κινδυνεύει να κατηγορηθεί ως υποχωρητικός, με τους ρεπουμπλικάνους να πιέζονται και αυτοί με τη σειρά τους από τα πολυάριθμα λόμπι της Ουάσιγκτον, που θέλουν τη Ρωσία και το Ιράν σε καραντίνα.

Εδώ όμως σταματούν οι ομοιότητες και αρχίζουν οι διαφορές:

• Η διαπραγμάτευση με την Τεχεράνη έχει και μια διμερή πτυχή ΗΠΑ-Ιράν, όπου εκ των πραγμάτων οι όποιες διευθετήσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας βρίσκονται σε σχέση συγκοινωνούντων δοχείων με τα κοινά συμφέροντα των δύο χωρών στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Εάν τα δύο μέρη συμφωνήσουν, οι υπόλοιποι απλά θα επικυρώσουν.
• Αντίθετα στη διαπραγμάτευση με τη Μόσχα δεν υπάρχει ο παραπάνω κυρίαρχος διμερής χαρακτήρας. Η ΕΕ και κυρίως η Γερμανία γνωρίζουν ότι μια παρατεταμένη ψυχροπολεμική αντιπαράθεση στην Ουκρανία μπορεί να είναι ο αποφασιστικός παράγων που θα εγκλωβίσει την Ευρωζώνη και τη Ρωσία σε μια βαθιά και παρατεταμένη ύφεση λόγω των παρενεργειών του φαύλου κύκλου των κυρώσεων και των αντιποίνων.

Το κλειδί στις δύο διαπραγματεύσεις δεν είναι ούτε στη μεθόδευση ελέγχου του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, ούτε στο καθεστώς της Ανατολικής Ουκρανίας. Βρίσκεται στην ευρύτατη σύγκλιση συμφερόντων ΗΠΑ-Ιράν και στο δυσβάστακτο κόστος της κλιμάκωσης για ΕΕ και Ρωσία.
Πηγή: Ημερησία