Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολύ πιο σκληρός από ποτέ-"απέναντι στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που κυβερνά τον τόπο"
-Ο Σαμαράς έχει οχυρωθεί στη καρέκλα του και οδηγεί τη χώρα σε μια ακραία σύγκρουση επιχειρώντας με όλα τα μέσα θεμιτά και αθέμιτα.
Ενας πρωθυπουργός που δεν έχει κανένα διεθνές κύρος μια και δεν διαθέτει ουδεμία λαική συναίνεση.
Το μόνο που μπορεί να κάνει αυτή η κυβέρνηση είναι να δυσκολέψει την επόμενη κι αυτός είναι ο στόχος της.
Η Διαπλοκή τρέμει τoν ΣΥΡΙΖΑ και κάνει σενάρια επιστημονικής φαντασίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να αποδεχθεί νέα μέτρα και νέα τετελεσμένα σε βάρος του ελληνικού λαού. Εμείς με τον Σαμαρά μπορούμε να έχουμε συναίνεση σε ένα πράγμα: Στην ημερομηνία των εκλογών!!!!
Καταιγιστικός ο Τσίπρας στη Λαμία.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του>
Φίλες και φίλοι,
Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε και ζούμε άλλη μια πράξη του γνωστού και χιλιοπαιγμένου έργου της περίφημης διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης Σαμαρά με τη Τρόικα.
Ενός έργου που δυόμισι χρόνια τώρα, το χουμε δει τόσες φορές, που σχεδόν έχουμε μάθει απέξω και τους διαλόγους.
Στην αρχή η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι δε θα υπάρξουν νέα μέτρα.
Στη συνέχεια αρχίζει να υποχωρεί, μιλώντας για μέτρα μεν αλλά ανώδυνα δε.
Αργότερα δηλώνει αιφνιδιασμένη για το πόσο σκληροί και ανάλγητοι είναι αυτοί οι δανειστές μας.
Και ακολούθως διακόπτει τις συνομιλίες για να το ξανασκεφτεί.
Και τότε αρχίζει το γνωστό σίριαλ της κινδυνολογίας.
Που καταλήγει με ακρίβεια στο γνωστό τέλος της άτακτης υποχώρησης, της αυτογελοιοποίησης και της παράδοσης, που αμέσως ,όμως, βαφτίζεται σε στάση ευθύνης και θυσίας για να σωθεί η χώρα.
Τέσσερα χρόνια τώρα κι εγώ δε θυμάμαι πόσες φορές τη σώσανε αυτή την έρμη τη χώρα.
Από ότι φαίνεται το δίδυμο της συμφοράς, ο κος Σαμαράς και ο κος Βενιζέλος είναι έτοιμοι για μια ακόμη φορά να ξαναθυσιαστούν και να ξανασώσουν τη χώρα.
Με τον ίδιο πάντα δραματικό και εντυπωσιακό τρόπο, αποδεχόμενοι κι άλλα σκληρά μέτρα, σε μια κοινωνία γονατισμένη, σε μια χώρα λεηλατημένη, σε έναν λαό εξευτελισμένο.
Εξευτελισμένο από τα διαρκή πειράματα της νεοφιλελεύθερης αναλγησίας στις πλάτες του.
Αλλά και από τη συνεχή κοροϊδία.
Από ο ψέμα και τις πλαστές υποσχέσεις που κάθε λίγο του προσφέρουν αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στη καταστροφή και τώρα παριστάνουν τους διασώστες.
Δε θέλω να σας πάω μακριά. ΝΑ σας θυμίσω τι έλεγαν το 2012 πριν τις εκλογές ή ακόμη και μετά τις εκλογές.
Αρκεί να σας θυμίσω τι έλεγαν πριν λίγες ημέρες.
Στη ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, όπου ακόμα προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι το δράμα τελείωσε.
Ότι τα μνημόνια τελειώνουν και μάλιστα πιο γρήγορα από όσο αναμενόταν.
Ότι φεύγει το ΔΝΤ.
Ότι μπήκαμε στο δρόμο της ανάκαμψης και της ανάπτυξης. Ότι βγήκαμε στις αγορές.
Ακόμα και πριν δέκα ημέρες, ο κύριος Σαμαράς, έσπευσε μάλιστα να ανακοινώσει με ειδικό διάγγελμα τα ποσοστά ανάπτυξης για το 2014.
Η Ελλάδα επιστρέφει!
Αυτό ήταν το θριαμβευτικό του συμπέρασμα.
Μία κυβερνητική οπερέτα.
Μία προπαγανδιστική κωμωδία.
Και τώρα που η σκληρή αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί.
Που η τρόικα απαιτεί νέο ασφαλιστικό, νέες περικοπές στις συντάξεις, νέες απολύσεις, νέες εργασιακές αγριότητες, επανέρχονται οι δραματικοί τόνοι. Πλησιάζει η κορύφωση του δράματος.
Ο κύριος Χαρδούβελης εξηγεί ότι δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές για την κυβέρνηση.
Ο κύριος Βενιζέλος επαναλαμβάνει συνεχώς πόσο σκληρή είναι η τρόικα και άδικη η κοινωνία.
Και ο κύριος Σαμαράς επιδιώκει, λένε, πολιτική λύση.
Προσπέφτει δηλαδή για άλλη μια φορά στα πόδια της κυρίας Μέρκελ και του Βερολίνου, για να... πείσουν την τρόικα να γίνει λίγο πιο ελαστική.
Οι κωμωδοί ξαναγίνονται μπροστά στα μάτια μας τραγωδοί.
Μας προετοιμάζουν για παράταση του μνημονίου, από το οποίο μέχρι χθες θα φεύγαμε, που προοιωνίζεται παράταση της κοινωνικής δυστυχίας.
Και μας προετοιμάζουν επίσης για νέα μνημόνια, ό, τι όνομα κι αν έχουν αυτά στο μέλλον.
Γιατί φίλες και φίλοι, αν ξεφύγουμε από την προπαγάνδα, από τους κακότεχνους θεατρινισμούς του Μαξίμου και των συνεργών του, η αλήθεια είναι μια.
Και έγινε τις τελευταίες μέρες πάλι σαφής σε όλους:
Η τρόικα δεν ήρθε για να εξασφαλίσει ότι θα πάρουν πίσω οι δανειστές τα λεφτά τους, όπως θέλουν να πιστέψουμε.
Η τρόικα ήρθε για να εξασφαλίσει ότι η δήθεν έκτακτη βαρβαρότητα θα παγιωθεί ως μόνιμο καθεστώς.
Στόχος τους δεν είναι τα δανεικά.
Στόχος τους είναι τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, ο δημόσιος πλούτος.
Ό,τι υπόσχεται εύκολο και μεγάλο κέρδος.
Στόχος τους είναι το φτηνό και ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό, η καταστροφή των μικρομεσαίων, η δραματική συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους.
Στόχος τους είναι η ίδια η χώρα.
Τη χώρα θέλουν να μετατρέψουν σε αποικία χρέους, με διαλυμένη κοινωνία, διαλυμένες αντιστάσεις, διαλυμένη θέληση, διαλυμένες σχέσεις.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, που πρέπει να δούμε κατάφατσα.
Κι αυτή η πικρή αλήθεια διαγράφει με μεγάλη καθαρότητα τα κοινωνικά και πολιτικά στρατόπεδα σκέψης και δράσης στη χώρα.
Διότι θα μου πει κάποιος μα δε βλέπεις πως η τρόικα και εκείνοι που εκπροσωπεί είναι πολύ σκληροί;
Ναι το βλέπω είναι σκληροί.
Δε βλέπεις πως είναι ανάλγητοι;
Ναι είναι ανάλγητοι.
Δε βλέπεις πως αδιαφορούν για την Ελλάδα της απόγνωσης που παράγουν τα μνημόνιά τους.
Ναι αδιαφορούν.
Πώς όμως εμείς στεκόμαστε απέναντι σ' αυτά τα σχέδια;
Σ' αυτή την επιβολή, σ' αυτόν τον εισαγόμενο αυταρχισμό, σ' αυτή την επίθεση εναντίον της οικονομίας, της κοινωνίας, των ανθρώπων και της χώρας;
Η κυβέρνηση μια στάση ξέρει.
Τη στάση προσοχής μπροστά στους ανωτέρους.
Τη στάση του καλού μαθητή.
Τη στάση του υπάκουου εκτελεστή εντολών.
Θα πείτε, μήπως τους αδικείς;
Μα συγνώμη δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι, που τώρα μιλούν για τη σκληρότητα της τρόικας και πριν λίγο καιρό προπαγανδίζουν την άποψη ότι όσα επιβάλλει η τρόικα θα έπρεπε να τα έχουμε κάνει μόνοι μας;
Ότι αν δεν υπήρχε το μνημόνιο θα έπρεπε να το εφεύρουμε;
Οι ίδιοι δεν είναι ;
Αυτοί δεν είναι που προπαγανδίζανε το success story;
Και ότι με τα διατάγματα της τρόικας βγαίνουμε από την κρίση;
Αυτοί δεν είναι που διαφημίζανε τη νέα Ελλάδα, που θα γεννηθεί από τη σημερινή διάλυση των πάντων και την επικράτηση της βαρβαρότητας;
Αυτοί δεν είναι, τέλος, που συνεχώς επαναλαμβάνανε αλλά και που συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν ότι το χρέος είναι βιώσιμο, αγνοώντας την αβίωτη ζωή που εν ονόματι του χρέους επιβάλλεται σε εκατομμύρια ανθρώπους;
Ποια αντίσταση, ποια ρήξη, ποια εκπροσώπηση, ποια διαπραγμάτευση να περιμένουμε λοιπόν από τους ίδιους αυτούς ανθρώπους;
Ποια διαφορετική εξέλιξη από μια πολιτική, η οποία έχει υιοθετήσει πλήρως τις απαιτήσεις των δανειστών;
Τι καλό να προσδοκά κανείς από μια κυβέρνηση η οποία απλώς μεταφράζει στα ελληνικά τις εντολές και τα μνημόνια;
Αν το κάνει κι αυτό...
Φίλες και φίλοι
Μπροστά σας, μπροστά μας, μπροστά στον ελληνικό λαό, ορθώνεται ένα καθαρό, δίλημμα.
Αν θα μείνουμε και θα επιμείνουμε σ' αυτό το δρόμο. Που είδαμε σε ποιο ζόφο οδηγεί από εβδομάδα σε εβδομάδα, από μήνα σε μήνα κι από χρόνο σε χρόνο.
Ή θα χαράξουμε ένα δρόμο αντίστασης, ρήξης, σύγκρουσης, αλλαγής.
Αυτόν το δρόμο προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα σχέδιο σωτηρίας και ανόρθωσης της Ελλάδας, που θα το αποφασίσει ο ίδιος ο ελληνικός λαός.
Αυτό το σχέδιο σωτηρίας προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ας είναι καθαρό σε όλους. Αυτοί είναι δυο δρόμοι εντελώς αντίθετοι.
Και ο κάθε πολίτης, ήρθε η ώρα να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.
Όχι, εμείς δεν υποσχόμαστε έναν εύκολο δρόμο.
Ξέρουμε τις δυσκολίες.
Δυσκολίες που πρώτα από όλα ξεκινούν από το εσωτερικό της χώρας.
Βλέπουμε πόσο αδίστακτοι και θρασείς είναι ορισμένοι που κάθονται σε πολυτελείς καρέκλες οικονομικής εξουσίας διαχειριζόμενοι όχι τα δικά τους, μα τα δικά μας λεφτά, τα λεφτά του ελληνικού λαού.
Και παρόλα αυτά έχουν το θράσος να διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις που στόχο έχουν να σπείρουν το πανικό και την αποσταθεροποίηση της οικονομίας.
Και δε διστάζουν προκειμένου να προβοκάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ, να αποσταθεροποιήσουν την ίδια την οικονομία.
Αυτά είναι τα θρασίμια, για να θυμηθώ και μια προσφιλή έκφραση του κου Σαμαρά.
Αυτά είναι θρασίμια και όχι όσοι αγωνίζονται για αξιοπρέπεια και για δικαιώματα.
Βλέπουμε, λοιπόν, τον τρόπο με τον οποίο το ευρωπαϊκό και το εγχώριο κατεστημένο, η διαπλοκή και τα κέντρα διαφθοράς, προσπαθούν να πνίξουν την ίδια τη δημοκρατία και κάθε ιδέα για αλλαγή με κοινωνική δικαιοσύνη.
Βλέπουμε, επίσης, τον κύριο να έχει οχυρωθεί στο Μαξίμου και να αρνείται κάθε ιδέα δημοκρατικής διεξόδου.
Και να οδηγεί τη χώρα σε μια παρατεταμένη περίοδο ακραίας σύγκρουσης, μετατρέποντας την προεδρική εκλογή σε διαδικασία εκτροπής, επιχειρώντας με όλα τα μέσα να συρράψει μια ετερόκλητη και αναξιόπιστη πλειοψηφία των 180.
Χωρίς κανένα πια διεθνές κύρος, με την πιο μικρή λαϊκή συναίνεση που είχε ποτέ πρωθυπουργός μετά τη μεταπολίτευση, χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να παραμείνει στο Μαξίμου.
Και να υπογράψει νέα ταπεινωτικά σύμφωνα με τους δανειστές, που θέλουν να δεσμεύσουν με την υπογραφή του τη νέα κυβέρνηση.
Στη πραγματικότητα αυτή η κυβέρνηση μόνο ένα έργο μπορεί να επιτελέσει πια : Να δυσκολέψει τη ζωή της επόμενης κυβέρνησης. Μόνο αυτό μπορεί να κάνει και από ότι φαίνεται συντονίζεται σε αυτή τη προσπάθεια με τις προθέσεις της τρόικας.
Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση, που καθιστά τη χώρα κάθε μέρα ολοένα και πιο ευάλωτη και την κυβέρνηση της ολοένα πιο επικίνδυνη, ορισμένοι έχουν αρχίσει μια προπαγάνδα για την ανάγκη, όπως λένε, της συνεννόησης, της συναίνεσης, που φτάνει μερικές φορές και σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας της φοβισμένης από το ρεύμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ διαπλοκής.
Ας το κάνω λοιπόν καθαρό προς όλους, εντός και εκτός Ελλάδας:
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να αποδεχτεί τα νέα μέτρα σε βάρος του λαού που ετοιμάζονται να υπογράψουν και να επιβάλλουν.
Γιατί είναι μέτρα πέρα για πέρα άδικα, πέρα για πέρα αναποτελεσματικά, πέρα για πέρα εκβιαστικά και τιμωρητικά.
Και αν μας ζητάνε κάποιοι συναίνεση, εμείς με τον κύριο Σαμαρά και τους συνεργούς του μόνο σε ένα πράγμα θα μπορούσαμε να συναινέσουμε :
Τίμιες, αδιάβλητες, καθαρές, εκλογές τώρα.
Αποτύχατε παταγωδώς. Μη συνεχίζετε να παίρνετε την Ελλάδα στο λαιμό σας.
Εκλογές τώρα, πριν τα νέα σκληρά μέτρα και τις συμφωνίες.
Για να εναρμονιστεί η Βουλή με τη λαϊκή θέληση.
Για να εκλεγεί πρόεδρος που θα εκφράζει πραγματική τη λαϊκή πλειοψηφία και την εθνική ομοψυχία.
Για να δοθεί ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης στη νέα κυβέρνηση, ώστε να μπει η χώρα σε ένα άλλο δρόμο, εντελώς διαφορετικό από το δρόμο της καταστροφής και της απόγνωσης που ακολουθεί σήμερα.
Υπάρχει, όμως, τον τελευταίο καιρό και άλλη μια προπαγάνδα: Η προπαγάνδα της λείανσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λένε, θα λειάνει τις θέσεις του.
Θα κάνει πίσω σε όσα έχει δεσμευτεί, γιατί αυτό επιβάλλει η δύσκολη πραγματικότητα των δανειστών και της συντηρητικής Ευρώπης.
Και στο τέλος της γραφής, τι θα κάνει ;
Θα ακολουθήσει την πορεία της σημερινής κυβέρνησης, γιατί δεν θα μπορεί να κάνει αλλιώς.
Λοιπόν, ας είναι καθαρό:
Εμείς δεν διεκδικούμε την εξουσία για να συνεχίσουμε την ίδια πολιτική.
Αυτό δεν πρόκειται να γίνει.
Εμείς κατανοούμε τη σκληρή πραγματικότητα όχι για να υποταχτούμε και να δεχτούμε την υποταγή της Ελλάδας σ' αυτή.
Αλλά για να την αλλάξουμε.
Με σύνεση, με εξυπνάδα, με ευελιξία, με ρεαλισμό αν θέλετε.
Με γνώση των δυσκολιών.
Αλλά και με αποφασιστικότητα που απορρέει από την ίδια τη διαδρομή, τις θέσεις, την ψυχή της Αριστεράς.
Όσοι συνεπώς υπολογίζουν, ή και προσπαθούν να μας σπρώξουν, στο ρεαλισμό του μονόδρομου, στο ρεαλισμό της αποδοχής του μοιραίου, στο ρεαλισμό του καναπέ, στο ρεαλισμό της ψωροκώσταινας, είναι μακριά νυχτωμένοι.
Γιατί ο δικός μας ρεαλισμός είναι ο ρεαλισμός της ρήξης, της αντίστασης, της ανατροπής, της αλλαγής.
Είναι ο ρεαλισμός μιας κοινωνίας που θέλει να αλλάξει, που πρέπει να αλλάξει, και που μπορεί να αλλάξει.
Είναι ο ρεαλισμός των εκατοντάδων χιλιάδων απεργών προχτές, ο ρεαλισμός των κινημάτων, ο ρεαλισμός των απλών ανθρώπων που αναζητούν μια καλύτερη ζωή.
Και που παλεύουν γι' αυτή.
Κι εμείς αυτό το ρεαλισμό, που αλλάζει κοινωνίες και κινεί την Ιστορία, δεν πρόκειται να τον εγκαταλείψουμε ποτέ.
Φίλες και φίλοι
Σύντροφοι και Συντρόφισσες
Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στο πρόγραμμα που εξαγγείλαμε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Η ανταπόκριση του κόσμου στο πρόγραμμα αυτό υπήρξε ιδιαίτερα θετική.
Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είναι μια σημαντική καμπή στα πολιτικά πράγματα.
Από το σημείο εκείνο και μετά, υπάρχει στην πορεία μας μια ποιοτική διαφοροποίηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον δύναμη που συσπειρώνει την αντίδραση στο Μνημόνιο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συσπειρώνει ψήφους θετικές.
Γίνεται πραγματικά μια δύναμη διεξόδου και εναλλακτικής πολιτικής.
Είναι το σημείο που κερδίζουμε στήριξη και από ανθρώπους που μέχρι τότε δίσταζαν ή φοβόντουσαν να χειραφετηθούν από το μπλοκ του Μνημονίου.
Και το προβάδισμά μας, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις παγιώνεται.
Αυτό συνέβη γιατί μιλήσαμε καθαρά και υπεύθυνα.
Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης δεν είναι ανέξοδες υποσχέσεις.
Είναι μια στρατηγική που πατάει ταυτόχρονα και στις τεράστιες κοινωνικές ανάγκες, αλλά και στον ρεαλισμό.
Είναι μια στρατηγική που δεν χρειάζεται καν πρόσθετη χρηματοδότηση.
Δεν εξαρτάται από την πρόθεσή μας να διαπραγματευτούμε μια διαφορετική σχέση με τους εταίρους. Μπορεί να ξεκινήσει να υλοποιείται από την επόμενη ημέρα των εκλογών.
Το θέμα είναι αν κάποιος βάζει ως προτεραιότητα τις ανάγκες των πολλών ή τα κέρδη και τα συμφέροντα των λίγων.
Και εμείς σε αυτό το θέμα έχουμε πείσει.
Για αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει καθημερινά και μεγαλύτερη στήριξη.
Το δίλημμα είναι πια ξεκάθαρο.
Η πολιτική της σημερινής κυβέρνησης χτυπάει αδίστακτα τα χαμηλά και τα μεσαία στρώματα. Τους μισθούς, τις συντάξεις, την περιουσία.
Κάθε μέρα που περνάει, φέρνει ένα καινούριο πλήγμα. Πετάει στον γκρεμό ακόμα ένα κομμάτι της κοινωνίας.
Απέναντί σε αυτή τη πολιτική στέκεται το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
ΜΕ ένα άμεσο σχέδιο για την στήριξη των αδύναμων. Την επανεκκίνηση της οικονομίας. Και την ανάκτηση της εργασίας.
Και εδώ η κοινωνία παίρνει θέση.
Η πολιτική του μνημονιακού μπλοκ δεν έχει να προτάξει παρά μόνο το φόβο.
Εμείς έχουμε την στρατηγική. Τον εναλλακτικό δρόμο. Την πολιτική που βάζει στο επίκεντρό της την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η διασφάλιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απαιτεί πρώτα από όλα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Αυτής της μάστιγας, που εξ αιτίας της πολιτικής των Μνημονίων πλήττει σήμερα την χώρα και την κοινωνία.
Αυτή είναι η πρώτη προτεραιότητα στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Να διασφαλιστεί το δικαίωμα ακόμα και των πιο αδύναμων να έχουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά. Όπως το ηλεκτρικό ρεύμα, ή θέρμανση τον χειμώνα, η φτηνή μετακίνηση για τους άνεργους.
Να υποστηρίξουμε τους ανθρώπους που σήμερα δεν έχουν καμία ιατροφαρμακευτική κάλυψη, ή, ακόμα – ακόμα, δεν έχουν ούτε να φάνε.
Να βοηθήσουμε οικογένειες που απειλούνται από την κρίση να λύσουν το πρόβλημα της στέγασης.
Στην πολιτική για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης εντάξαμε και την επαναφορά της 13ης σύνταξης.
Δεν είναι προεκλογική υπόσχεση. Είναι ένα μελετημένο και καλά υπολογισμένο βήμα.
Μα θα πει κάποιος εδώ αυτοί συζητάνε να κόψουνε κι άλλο τις συντάξεις κι εσείς θα δώσετε τη 13η σύνταξη.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται η απόλυτη διάσταση, οι εκ διαμέτρου αντίθετες στρατηγικές μας.
Γιατί το αποτέλεσμά της 13ης σύνταξης δεν είναι μόνο η ανακούφιση των ανθρώπων, που οι συνεχείς μειώσεις στις συντάξεις τους οδηγούν στο χείλος της εξαθλίωσης.
Το αποτέλεσμα θα είναι η ενίσχυση της ζήτησης, η επανεκκίνηση της οικονομίας.
Γιατί τα χρήματα αυτά θα πέσουν στην αγορά, θα την τονώσουν και σημαντικό μέρος τους θα επιστρέψει από το ΦΠΑ στα δημόσια ταμεία.
Δε θα πάνε αυτά τα λεφτά σε καταθέσεις στο εξωτερικό, ούτε σε διάφορες αφορολόγητες και ανέλεγκτες λίστες φοροδιαφυγής, ούτε βέβαια θα κατατεθούν σε offshore εταιρείες.
Το επόμενο βήμα είναι τα μέτρα που θα ανακόψουν την καθίζηση της πραγματικής οικονομίας.
Είναι η ρύθμιση των χρεών προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Σήμερα τα χρέη αυτά συσσωρεύονται. Το δημόσιο δεν εισπράττει. Και το πρόβλημα συνεχώς ανακυκλώνεται και μεγαλώνει.
Αυτό που σχεδιάζουμε είναι μια ρύθμιση δίκαιη, και ανάλογη με το ετήσιο εισόδημα του οφειλέτη. Έτσι ώστε το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία να αυξήσουν τα καθηλωμένα έσοδά τους.
Στην λογική της επανεκκίνησης της οικονομίας είναι ακόμα η επαναφορά του αφορολόγητου στα 12000 ευρώ, και του βασικού μισθού στα 751 ευρώ.
Είναι ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης. Αλλά συμβάλλει, όπως και η επαναφορά της 13ης σύνταξης, στην αύξηση της εσωτερικής ζήτησης.
Άλλα ένας εξ ίσου σημαντικός στόχος, που αφορά ιδιαίτερα και την πραγματική οικονομία στην περιφέρεια, είναι η ρύθμιση των κόκκινων δανείων. Καθώς και η δημιουργία δημόσιας αναπτυξιακής τράπεζας και τράπεζας ειδικού σκοπού για μικρομεσαίους και αγρότες.
Γιατί η δική μας αντίληψη για το τραπεζικό σύστημα δεν αντιμετωπίζει την τράπεζα ως εταιρεία που παράγει κέρδος για τους μετόχους.
Αλλά ως εργαλείο στήριξης της οικονομίας. Και κυρίως των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και των συνεταιριστικών εγχειρημάτων.
Τέλος ένας τρίτος βασικός πυλώνας του προγράμματος της Θεσσαλονίκης είναι η στήριξη της εργασίας.
Η προστασία και η κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων. Η κατάργηση της πρόσφατης αντεργατικής νομοθεσίας. Και η διεύρυνση των δικαιούχων του επιδόματος ανεργίας.
Στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής, έχουμε επεξεργαστεί την δημιουργία προγραμμάτων απασχόλησης με στόχο 300.000 θέσεις εργασίας.
Θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Το πρόγραμμα αυτό είναι πλήρως κοστολογημένο.
Κοστίζει περίπου 12 δις ευρώ στο σύνολό του.
Θα χρηματοδοτηθεί από το όφελος που θα προκύψει από τις ρυθμίσεις χρεών, την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, τα ΕΣΠΑ και τα διαθέσιμα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Έχουμε καταθέσει αναλυτική τεκμηρίωση και κανείς δεν μπορεί να μας διαψεύσει.
Οι πυλώνες αυτοί δουλεύουν αλληλένδετα.
Η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης συμβάλλει στην επανεκκίνηση της οικονομίας.
Αντίστροφα, οι ευνοϊκές ρυθμίσεις των χρεών στο κράτος και τις τράπεζες δεν συμβάλλουν μόνο στη επανεκκίνηση της οικονομίας αλλά και στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Τα μέτρα για την ανάκτηση της εργασίας και η αύξηση του κατώτατου μισθού, ενισχύουν τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων και τα δημόσια οικονομικά.
Αυτή η συνεκτικότητα του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια από τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την επιτυχία του.
Πρέπει, όμως, επίσης να σημειώσουμε ότι το πρόγραμμα αυτό είναι ανεξάρτητο από την βασική πολιτική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι η κατάργηση των νόμων του Μνημονίου, η αλλαγή πολιτικής και η επαναδιαπραγμάτευση για το χρέος.
Γιατί είναι μια πολιτική που δεν χρειάζεται καμία απολύτως πρόσθετη χρηματοδότηση.
Μπορεί λοιπόν να μπει σε εφαρμογή, ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η πορεία και η χρονική διάρκεια των διαπραγματεύσεων.
Για τις οποίες έχουμε καταθέσει αναλυτικό σχέδιο.
Και βεβαίως, το πρόγραμμα αυτό δεν υποκαθιστά τους ευρύτερους κυβερνητικούς στόχους του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι σχετίζονται με την αποδέσμευση από το Μνημόνιο:
Την στήριξη της δημόσιας υγείας, της δημόσιας παιδείας και της κοινωνικής ασφάλισης.
Την στήριξη των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
Την θεσμική ανασυγκρότηση του κράτους σε όλα τα επίπεδα.
Αλλά πρώτα και κύρια, την σταδιακής αναστροφή των επιπτώσεων της κρίσης, στην κοινωνία και την οικονομία, και την παραγωγική ανασυγκρότηση.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι. Φίλες και Φίλοι
Δεν θα μιλήσω αναλυτικά για το πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης που έχει επεξεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θεωρώ ότι οι βασικοί του άξονες, και η εξειδίκευσή του – που είναι και το βασικό ζητούμενο, θα προκύψουν από τις εργασίες της συνδιάσκεψης.
Θέλω όμως να σταθώ σε μερικά βασικά σημεία της λογικής του.
Το πρώτο σημείο είναι η στήριξη της εργασίας.
Η ανάπτυξη και η παραγωγική ανασυγκρότηση δεν έχει κανένα κοινωνικό όφελος, αν δεν δημιουργεί θέσεις σταθερής και αξιοπρεπούς εργασίας.
Το δεύτερο σημείο είναι η στήριξη των μικρών επιχειρήσεων και των συλλογικών πρωτοβουλιών κοινωνικής οικονομίας. Και όχι των οικονομικά ισχυρών που τείνουν να διαμορφώνουν μονοπωλιακές ή ολιγοπωλιακές καταστάσεις, για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
Το τρίτο σημείο είναι η επιδίωξη ο παραγόμενος πλούτος να μένει στον τόπο και να επενδύεται.
Έτσι θα μπορέσουμε να κρατήσουμε τους νέους ανθρώπους που σήμερα δεν έχουν άλλη επιλογή πέρα από τη μετανάστευση
Το τέταρτο σημείο είναι η χρήση όλων των εργαλείων δημόσιας πολιτικής για την ολόπλευρη στήριξη της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Και το πέμπτο σημείο είναι προστασία του δημόσιου πλούτου και του περιβάλλοντος.
Το πώς αυτά εξειδικεύονται για την περιφέρεια της Στερεάς, είναι διαμορφωμένο εισηγητικά στα κείμενα της συνδιάσκεψης αυτής.
Θα αναφερθώ ακροθιγώς μόνο σε μερικές στρατηγικές προτεραιότητες
Πρώτον στην ανάγκη απορρύπανσης του Ασωπού και η αποκατάσταση της περιβαλλοντικής βλάβης.
Το κράτος τόσα χρόνια απέφυγε να ακουμπήσει το πρόβλημα.
Είναι πρόβλημα ζωτικής σημασίας όχι μόνο για την δημόσια υγεία, αλλά και για την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα στην περιοχή.
Υπάρχουν και άλλα σοβαρά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Όπως η οριοθέτηση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων στην Οίτη, τα Βαρδούσια και τη Γκιώνα, ή η αντιμετώπιση της βιομηχανικής ρύπανσης σε περιοχές όπως η Χαλκίδα και το Αλιβέρι.
Δεύτερη, επίσης στρατηγική προτεραιότητα είναι η μεταφορά του λιμανιού της Χαλκίδας στην θέση που προβλέπεται από τις εγκεκριμένες μελέτες.
Αυτό το έργο θα συμβάλλει στην βέλτιστη εξυπηρέτηση των παραγωγικών αναγκών ολόκληρης της περιφέρειας, και γι αυτό θεωρείται καθοριστικής σημασίας.
Η Τρίτη σημαντική προτεραιότητα είναι η Δημιουργία Εταιρείας Παροχής Φυσικού Αερίου για την Στερεά Ελλάδα. Και η προώθηση δικτύων Φυσικού Αερίου για Βιομηχανική και Οικιστική Χρήση.
Η τέταρτη, είναι ένα ολοκληρωμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα υποδομών και αρδευτικών δικτύων στην Κωπαΐδα για την άρδευση 300.000 στρεμμάτων.
Θα προωθηθεί μέσα από την Δημιουργία Aναπτυξιακού Φορέα Διαχείρισης της Κωπαΐδας
Τέλος σημαντική προτεραιότητα για τη Περιφέρεια Στερεάς αποτελεί το πρόγραμμα «Πίνδος», σε συνεργασία με τις περιφέρεις Ηπείρου και Θεσσαλίας, που στοχεύει στην άρση της απομόνωσης και την παραγωγική ανάπτυξη της ορεινής ζώνης.
Το σχέδιο είναι πλήρως κοστολογημένο.
Θα αναφερθώ ειδικά σε ένα από τα χρηματοδοτικά εργαλεία που προβλέπονται.
Είναι η κατάστρωση ενός σοβαρού και αποτελεσματικού προγράμματος δημοσίων επενδύσεων για την επανεκκίνηση της τοπικής οικονομίας, την δημιουργία απασχόλησης και την κάλυψη των αναγκών της Περιφέρειας σε υποδομές.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, Φίλες και Φίλοι
Είμαι σίγουρος ότι το έργο της συνδιάσκεψης θα είναι παραγωγικό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να πείσει ότι η στρατηγική του για την παραγωγική ανασυγκρότηση είναι ριζοσπαστική και ταυτόχρονα ρεαλιστική και υλοποιήσιμη.
Αλλά οφείλει και να ακούσει, να διορθώσει και να συνθέσει με τους τοπικούς φορείς και τα κινήματα των πολιτών.
Γιατί κανένα σχέδιο – και το τελειότερο των σχεδίων – δε μπορεί να υλοποιηθεί αν δε γίνει κτήμα των ανθρώπων, των φορέων, των συλλογικοτήτων που θα κληθούν να το υλοποιήσουν.
Με αυτές τις σκέψεις, εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες σας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου