Άνεργοι των 50+ και κατεστραμμένοι μικρομεσαίοι: οι "αόρατοι άνθρωποι"

Ένα άρθρο για την κοινωνική και οικονομική διάσταση του φαύλου κύκλου καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων σε συνθήκες κρίσης, βασικό σκέλος των οποίων είναι το ανθρώπινο δυναμικό, του οποίου το εμπειρότερο κομμάτι απαξιώνεται με συνέπεια να επαναλαμβάνεται ο ίδιος κύκλος της κρίσης και της καταστροφής.

του Γιώργου Φλωρά
Μέλους του Δ.Σ. του Ε.Ε.Α.

Οι παλιότεροι θυμόμαστε την τηλεοπτική σειρά «ο Αόρατος Άνθρωπος» που αποτελούσε μεταφορά στην οθόνη του ομότιτλου βιβλίου τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, του Χέρμπερτ Γουέλς, του 1897. Η νουβέλα αφηγείτο την ιστορία του επιστήμονα της Χημείας Γκρίφιν, που ανακαλύπτει τη μυστική συνταγή που θα τον κάνει αόρατο. Ο Γκρίφιν δοκιμάζει τη συνταγή με επιτυχία και για λίγο κυκλοφορεί πότε αόρατος και πότε μεταμφιεσμένος με επιδέσμους, γυαλιά και γάντια ανάμεσα στους συνανθρώπους του. Κάποια στιγμή όμως ανακαλύπτει ότι δεν μπορεί να γίνει ξανά ορατός, κάτι που τον οδηγεί στην τρέλα και τελικά στο θάνατο.

Στην Ελλάδα σήμερα ζούμε, σε ζωντανή μετάδοση, μια επανάληψη της νουβέλας του Γουέλς. Οι σύγχρονοι «Αόρατοι Άνθρωποι» είναι δυο τεράστιες κατηγορίες συνανθρώπων μας, ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ 50+ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.

Η ύπαρξη τους είναι δεδομένη. Στην αρχή ήταν ένα στατιστικό δείγμα. Οι άνεργοι 50+ πάντα αποτελούσαν ένα «προβληματικό» θέμα για κάθε Κυβέρνηση. Το αντιμετώπιζαν με στοχευμένες πολιτικές ενίσχυσης της απασχόλησης τους. Τότε όμως λειτουργούσε η Οικονομία και, από εδώ-από εκεί, λύσεις βρισκόντουσαν.
Σήμερα που έχει καταρρεύσει το σύμπαν, οι άνεργοι των 50+ έχουν μετατραπεί σε «Αόρατους Ανθρώπους».

Η Πολιτεία κάνει ότι δεν τους βλέπει. Ασχολείται συστηματικά με την ανεργία των νέων (που είναι πραγματικά μεγάλη) αλλά τους 50+ που είναι, πλέον, μακροχρόνια άνεργοι, τους αντιμετωπίζει με αδιαφορία.

Οι επιχειρήσεις που έχουν επιβιώσει από την λαίλαπα, ούτε θέλουν να ακούσουν για έναν ή μια 50άρη που αναζητεί εργασία. Τους είναι αδιάφορη η εμπειρία που κουβαλάει. Τους απασχολεί ένα μόνο πράγμα, η απασχόληση ενός νέου με 350€-500€ μηνιάτικο. Ακόμα δε και όταν ο άνεργος των 50+ δεχτεί να εργαστεί με μια τόσο χαμηλή αμοιβή, η απάντηση είναι ΟΧΙ. Και είναι όχι γιατί ο 50+ έχει αυξημένες οικογενειακές υποχρεώσεις, γνωρίζει πολύ περισσότερα από την ζωή, άρα η διαχείριση του καθίσταται δυσκολότερη (όχι κακόπιστα πάντα) και είναι δεδομένο ότι οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες (που πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν), όταν ο εργοδότης είναι «κακός» δεν θα περάσουν εύκολα στον 50+.

Ακούω διαφημίσεις των «τραπεζών που μας αγαπάνε», όπου ασταμάτητα μιλάνε ότι «βοηθάμε τους νέους να κάνουν τις δικές τους επιχειρήσεις, γιατί οι νέοι είναι το μέλλον». Οι τράπεζες αρνούνται την κοινή λογική που αποδεικνύει ότι ο έμπειρος 50+ μπορεί να μην είναι ο «καθαρός από τον Τειρεσία Νέος» αλλά η πιθανότητα επιτυχίας τους σε ένα επιχειρηματικό εγχείρημα είναι πολλαπλάσια από τον νέο. Αρνούνται την λογική ότι ο συνδυασμός του νέου με τον έμπειρο βγάζει θεαματικά αποτελέσματα. Αρνούνται την πραγματικότητα που λεει ότι παρότι έχουμε 60% ανεργία στους νέους, νέες δουλειές δεν έρχονται από αυτούς.

Ανάλογα συμβαίνει και με τους άλλους Αόρατους Ανθρώπους, τους Μικρομεσαίους που καταστράφηκαν λόγω της κρίσης. Πτώχευσαν και έχουν οικονομικές υποχρεώσεις που αδυνατούν να εξοφλήσουν. ΟΑΕΕ, Εφορία, τράπεζες κλπ. Η Πολιτεία κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα και θεωρεί ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι λαμόγια, έχουν τα χρήματα και δεν πληρώνουν. Επικρατεί μια ηλίθια λογική που λεει: στο παρελθόν είχες κέρδη, κόψε τον λαιμό σου να πληρώσεις.

Συνεπώς ορθώνονται ανυπέρβλητα τείχη και ο κατεστραμμένος δεν μπορεί να κάνει μια νέα εκκίνηση. Ένα απλό παράδειγμα της φασίζουσας νοοτροπίας. Αυτή η αθλιότητα που λέγεται ΟΑΕΕ αρνείται παρανόμως να δώσει σε οφειλέτη μια απλή βεβαίωση ότι είναι ασφαλισμένος στον ΟΑΕΕ (όχι ασφαλιστική ενημερότητα). Αποτέλεσμα αυτής της άρνησης είναι ο μικρομεσαίος να μην μπορεί να ξεκινήσει μια νέα επαγγελματική δραστηριότητα ώστε να αποκτήσει και πάλι εισόδημα και να αρχίσει να πληρώνει τις υποχρεώσεις του.

Μιλάει η Πολιτεία σύσσωμη για τις «υγιείς επιχειρήσεις» και για την ανάγκη προστασίας τους. Εκφράζω μια απορία. Όταν ένας άνθρωπος παύει να είναι υγιής, ασθενεί, τί κάνει τότε η Πολιτεία;Σπεύδει να τον βοηθήσει να γίνει και πάλι υγιής, χτίζει Νοσοκομεία, παρέχει περίθαλψη. Θα ακουγόταν τρελό η Πολιτεία να έλεγε: αν αρρωστήσεις, δεν σε περιθάλπω, ψάξε να βρεις γωνία να πεθάνεις. ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙ όμως στους κατεστραμμένους μικρομεσαίους. Και μαζί με την Πολιτεία συνδράμει και η Κοινωνία. Μεγάλο μέρος της «υγιούς» Κοινωνίας αποδέχεται ότι οι «μη υγιείς» επιχειρηματίες πρέπει να μείνουν στο περιθώριο, ΑΡΚΕΙ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΜΗΝ τους ενοχλήσουν στο μέλλον.

Αν οι συνέπειες ήταν απλά οικονομικές θα φώναζα λιγότερο. Όμως σπίτια διαλύονται, άνθρωποι πέφτουν σε κατάθλιψη, εγκεφαλικά και καρδιακά επεισόδια σε έξαρση, παιδιά μεγαλώνουν με τις οικογένειες τους σε σοβαρή κρίση (άρα μελλοντικές προβληματικές προσωπικότητες), άνθρωποι αυτοκτονούν. Είναι τυχαίο ότι οι αυτοκτονίες αυξάνονται στις ηλικίες 50+;

Η αποστροφή της Κοινωνίας στην ανεργία των 50+ και στην καταστροφή των Μικρομεσαίων λαμβάνει διαστάσεις Κοινωνικού Ρατσισμού. Η άμεση αναστροφή της κατάστασης αυτής δεν είναι απλά ανθρώπινη υποχρέωση, είναι προς το συμφέρον όλων. 

Αν τους «υγιείς» τους απασχολεί μόνο το οικονομικό θέμα (ως κίνητρο για να δράσουν για ένα ζήτημα) τότε τους διαβεβαιώνω ότι η ενεργοποίηση των 50+ και των κατεστραμμένων μικρομεσαίων, ΤΩΝ ΑΟΡΑΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ δηλαδή, θα αποδώσει υπερπολλαπλάσια στην Οικονομία σήμερα από το να παρακαλάμε τους ξένους να έρθουν να επενδύσουν στην χώρα μας.

Πηγή : http://aristeristrouthokamilos.blogspot.gr/