Ένας χρόνος ‘πρώτη φορά οικολογία’

του Τέλη Τύμπα

Η οικολογία έπρεπε να γίνει σημαία της αριστεράς στις διεθνείς διαπραγματεύσεις της, διαβατήριο αξιοπιστίας και βάση συμμαχιών με τα ευρύτερα στρώματα των ευρωπαίων πολιτών που δεν είναι αριστεροί αλλά κοπιάζουν για ακόμη πιο πράσινες συγκοινωνίες και ενέργεια, υγιεινή-βιολογική διατροφή, αποφασιστική μείωση σκουπιδιών και ρύπων. Αντί όλες οι φωνές της κυβέρνησης να αξιοποιούν κάθε ευκαιρία για να μιλήσουν για μια χώρα που θέλει να αξιοποιήσει την κρίση για να γίνει η πιο πράσινη στην Ευρώπη, ένας παρωχημένος-αναξιόπιστος λόγος περί ανάπτυξης. Αντί για προσκλήσεις για πραγματική βοήθεια στις πράσινες πρωτοπορίες της Ευρώπης, επισκέψεις για εικονική βοήθεια στην οπισθοδρομική οικολογικά Ρωσία και Κίνα.

Στο κομβικό πεδίο της ενέργειας συνεχίστηκε τον χρόνο αυτό η αντι-οικολογική (και γι αυτό και αντι-αριστερή) πολιτική της υποστήριξης στην προοπτική εξορύξεων τυχόν κοιτασμάτων πετρελαίου και στην διεκδίκηση διέλευσης από την Ελλάδα ενεργειακών αγωγών (π.χ. αερίου), αναπαράχθηκε η εξάρτηση από τον λιγνίτη χωρίς να διατυπωθεί ένας σκελετός τουλάχιστον ιεραρχημένου σχεδίου προς ανανεώσιμη ενέργεια. Σχεδίου που θα δέσμευε με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα στην αποφασιστική στροφή στις πηγές ενέργειας που ταιριάζουν στη γεωγραφία της χώρας (αέρας και ήλιος), με βάση μικρές και αποκεντρωμένες διατάξεις που θα κατασκευάζονται και θα συντηρούνται με εγχώρια τεχνογνωσία, με έμφαση στην μικρή ιδιωτική και συνεταιριστική-κοινοτική-δημοτική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής ενέργειας. Το ίδιο και στο πεδίο της βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας αλλά και του τουρισμού που αναδεικνύει το φυσικό περιβάλλον και προσαρμόζεται σε αυτό. Με το περιβάλλον σε γενική εκποίηση μέσω θεσμών όπως το ΤΑΙΠΕΔ κι όχι περιουσία αδιαπραγμάτευτη, με την ανάδειξη της προστασίας του στο επίκεντρο ενός σχεδίου ανάπτυξης. Οι πολλές, ποιοτικές και μόνιμες θέσεις εργασίας που αντιστοιχούν στην υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου, θέσεις στην περιφέρεια που θα θέσουν τη βάση για άρση της τρομακτικής συγκέντρωσης πληθυσμού σε δύο μεγάλα αστικά κέντρα, δεν προβλήθηκαν ποτέ ως η κρίσιμη μεταβλητή για την αντιμετώπιση της ανεργίας, για την απεξάρτηση από τις εισαγωγές ολοένα και πιο υποβαθμισμένων τροφίμων και άλλων προϊόντων. Κι έτσι έλλειψε τραγικά αυτό που θα μπορούσε να εμπνεύσει τη νέα γενιά, ένα σχέδιο λιτού αλλά αξιοπρεπούς βίου που θα άξιζε δίκαια κατανεμημένες θυσίες ενώ ταυτόχρονα θα συνέβαλε στην προώθηση του οράματος ενός πλανήτη που πρέπει και μπορεί να σωθεί από τον αποδεδειγμένα περιβαλλοντοκτόνο καπιταλισμό, για να κατοικηθεί από κοινωνίες δικαιοσύνης.

Ο ένας χρόνος ‘πρώτη φορά αριστερά’ ήταν ταυτόχρονα και ένας χρόνος ‘πρώτη φορά οικολογία’. Το ότι αυτό αγνοείται παντελώς στη δημόσια συζήτηση για τον πολιτικό απολογισμό του χρόνου που ακολούθησε τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 είναι ενδεικτικό μια απουσίας με δύο διαστάσεις: η οικολογία δεν διεκδίκησε να επηρεάσει μια κυβέρνηση που ψηφίστηκε ως αριστερή ενώ μια κυβέρνηση που ψηφίστηκε ως αριστερή δεν διεκδίκησε να επηρεαστεί από την οικολογία. Ο οικολογικός μετασχηματισμός της παραγωγής δεν θεωρήθηκε προϋπόθεση της εξόδου από την κρίση. Η υπόθεση ότι η οικολογία είναι πολυτέλεια αναπαράχθηκε σιωπηλά από τις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Κυβερνήσεις που, δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ήταν και των συνεργαζόμενων Οικολόγων-Πρασίνων. Το δράμα της οικολογίας ήταν ίσως πιο καθολικό από αυτό της αριστεράς τον χρόνο που πέρασε καθώς μετά το Τρίτο Μνημόνιο υπάρχει τουλάχιστον αντιπαράθεση ως προς το αν η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερή. Κανείς όμως δεν ενδιαφέρεται να συζητήσει τις συνέπειες του Τρίτου Μνημονίου στην οικολογία.

Πηγή : http://www.aplotaria.gr/