Εάν μιλάμε για τον ίδιο Θεό, τότε μεταφυσικές αποδείξεις περί Θεού δεν υπάρχουν διότι απλούστατα η μεταφυσική κατάρρευσε, και μαζί μ' αυτή ολόκληρα τα παραμυθολόγια περί αποδείξεων.
Πράγματι Θεός για την ακρίβεια δεν "υπάρχει" αγαπητέ Δημήτρη, αλλά έλα όμως που Εκείνος Είναι;
Ο ανθρώπινος νους και η ανθρώπινη φύση δε μπορεί ποτέ να γνωρίσει τον Θεό, εάν υπάρχει ή όχι, ή εάν "είναι".
Έλα πάλι όμως που η ιστορία μας...
διαβεβαιώνει ότι παρότι ο άνθρωπος δεν έχει την ικανότητα να γνωρίσει τον Θεό, ότι ο Θεός έγινε γνωστός, αποκαλύφθηκε στον άνθρωπο. Εάν γνωρίζουμε περί Θεού αγαπητέ μου, δεν είναι επειδή τον φανταστήκαμε. Εκείνα τα οποία φανταστήκαμε περί Θεού δεν είναι παρά μόνο ένα ψέμα. Μια φενάκη. Και εκεί η θρησκεία πάει πολύ καλά. Και για το κατά πόσο "καλά" πάει μια θρησκεία, δηλαδή για το πόσο μια θρησκεία λειτουργεί σαν ναρκωτικό και ευνουχίζει την ανθρώπινη λογική, μόνο ένας άθεος ή ένας άγιος μπορεί να το αντιληφθεί.
Διότι ο μεν άθεος αντιλαμβάνεται ότι η θρησκεία είναι μια νευρωτικής φύσεως ψύχωση, και ο άγιος βλέπει ότι η θρησκεία είναι ειδωλολατρία και ναρκισσισμός.
Παρά ταύτα, και παρόλο ότι η θρησκεία είναι επιζήμια στον άνθρωπο, πολλοί συμπορεύονται για λόγους εξωτερικούς, συμφεροντολογικούς, ή θέλουν να έχουν την ψευδαίσθηση της αθανασίας και μια εγγύηση της αιωνιότητας. Τώρα όμως αγαπητέ μου που τα κατάλαβες όλα αυτά, τώρα είσαι σε θέση να περάσεις στην απέναντι όχθη, να κάνεις το υπαρξιακό σαλτάρισμα εάν έχεις την καρδιά και το φιλότιμο για να βγεις πέρα σε μια άλλη λογική, σε μια άλλη μαθηματική, σε μια άλλη σκέψη.
Εκεί πλέον που σταματάει η κτιστή -υπαρκτή σε μας εάν θέλετε, πραγματικότητα, και εκεί που δεν αγγίζει το αισθητό ή το νοητό, και αρχίζει το εντελώς διάφορο, άσχετο, "ανύπαρκτο", εκείνο το οποίο απέχει από την όποια εικόνα ή σχήμα περί Θεού. Για να γνωρίσει κανείς αυτόν το Θεό Δημήτρη μου πρέπει να πεθάνει μέσα του η κάθε "ιδέα" περί Θεού. Ιδού το "ου ποιήσεις είδωλον!", γιατί αυτή η ποίηση είναι παραποίηση και ουσιαστικά διαστρέβλωση και παραπλάνηση. Διάβασε το ευαγγέλιο εκεί που γραμματείς και φαρισαίοι -οι ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ- (δηλαδή το θρησκευτικό κατεστημένο) της εποχής εκείνης πως αντιμετώπισαν τον Χριστό στην δίκη του ενώπιον του Άννα και του Καϊάφα και με ποια λογική τον σταύρωσαν!
Ξέσχισαν και τα ρούχα τους μπροστά σε εκείνο που θεωρούσαν ΕΚΕΙΝΟΙ ως βλασφημία, και τιμωρούσαν, μαστίγωναν, θεάτριζαν, έφτυναν, και στο τέλος σταύρωναν σαν ψυχοπαθείς τον οποιοδήποτε τους έθιγε το "νταβατζηλίκι" τους!
Τα πράγματα δεν είναι στην επιφάνεια αγαπητέ μου. Για όσα μας γράφεις, για την επιφάνεια πάντα μιλάς. Δεν περνάς πίσω από το "καταπέτασμα" είτε γιατί δεν είσαι έτοιμος, είτε γιατί είσαι φοβητσιάρης. Για να κάνεις το σαλτάρισμα, χρειάζεται να κάνεις το "παραπάνω" απ' αυτό που λέει το συμφέρον.
Να ξεπεράσεις τον ναρκισσισμό σου για να αποκτήσεις φιλότιμο.
Αυτά εν ολίγοις. Σου εύχομαι καλή πορεία, και να φτάσεις στο κενό για να αντικρίσεις το χάος. Εκεί στο χάος μέσα, στο κενό των σκέψεων, λογισμών, συναισθημάτων και διαθέσεων, ο Θεός μπορεί να σου μιλήσει και να τον αισθανθείς ως αύρα λεπτή.
Σχόλιο αγνώστου στο άρθρο: Ποιος είναι ο άνθρωπος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου