Επισκεπτόμενος τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Ν. Δένδια, ο Φώτης Κουβέλης κατά την έξοδο επιδίδεται σε δηλώσεις. Μεταξύ αυτών η φράση: «Η προστασία της ζωής του πολίτη δεν μπορεί να υποκαθίσταται από κανέναν εξωθεσμικό μηχανισμό, ούτε από κείνους οι οποίοι αυτόκλητα αναλαμβάνουν την προστασία της ζωής των ελλήνων πολιτών, αλλά ούτε και από αυτόκλητες (sic!) υπερασπιστές των ξένων πολιτών που βρίσκονται στη χώρα μας».
Ορθά ομιλεί ο κ. Κουβέλης, η προστασία της ζωής του πολίτη ούτε πρέπει ούτε μπορεί να υποκαθίσταται από κανέναν εξωθεσμικό μηχανισμό· μόνο που άλλο είναι το ζουμί της δήλωσης: για μια ακόμη φορά εξισώνονται τα «άκρα», φασίστες που μαχαιρώνουν μετανάστες και «αυτόκλητοι υπερασπιστές» των ξένων που…
αλήθεια τι ακριβώς κάνουν;
Αλληλεγγύη, υπεράσπιση του αδυνάτου, διεκδίκηση των δικαιωμάτων του, είναι λέξεις εξόριστες πλέον από το λεξιλόγιο του κ. Κουβέλη, ο οποίος έχει παγιώσει πλέον ένα προσωπικό ιδιόλεκτο, την «κουβελική», μια γλώσσα σωστή, λόγια, στρογγυλεμένη, υπεύθυνη, πιστεύοντας πως παρακάμπτει έτσι ανώδυνα τους σκοπέλους των συγκρούσεων και της πόλωσης.
Αντίστοιχα εκφράζεται και για τον εκδημοκρατισμό της Αστυνομίας, μια «συνεχής διαδικασία η οποία ποτέ δεν πρέπει να σταματήσει».
Και στο νου έρχονται τα λόγια του ευαγγελιστή, όταν, στην Αποκάλυψη, απευθύνεται στον Επίσκοπο της Λαοδικείας:
«Οίδά σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός ει ούτε ζεστός· ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου».
Κάποτε βρίσκαμε τον κ. Κουβέλη πληκτικό, σήμερα πλέον ο εμετικός λόγος του τού χαρίζει επάξια τον τίτλο του Επισκόπου της Λαοδικείας.
http://artfullyonsaturday.wordpress.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου