Με δεδομένη την επιτακτική
ανάγκη άμεσης εφαρμογής μέτρων και πολιτικών που συμβάλλουν ουσιαστικά
στην έξοδο της χώρας από τη σημερινή κατάσταση, το ελληνικό Γραφείο της
Greenpeace δημοσιοποίησε επεξεργασμένες λύσεις και προτάσεις για την
αναβίωση της ελληνικής οικονομίας.
Πρόκειται για προτάσεις, η εφαρμογή των οποίων, με άξονα την προστασία του περιβάλλοντος, μπορούν να οδηγήσουν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, να μειώσουν τις εκροές συναλλάγματος και την εξάρτηση από ολιγοπώλια και να προαγάγουν την καινοτομία. Η Greenpeace δίνει έμφαση σε τρεις τομείς που αποτελούν έως τώρα προνομιακό πεδίο ολιγοπωλίων, τα οποία καταπατούν κάθε έννοια υγιούς και βιώσιμης επένδυσης εξαιτίας κοντόφθαλμων συμφερόντων.
1. Eνέργεια
Το ενεργειακό μοντέλο της Ελλάδας στηρίζεται σε τρία σαθρά στηρίγματα. Το πρώτο είναι η εξάρτηση από τον εγχώριο λιγνίτη, ο οποίος ευθύνεται για το 40% περίπου των εθνικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ενώ η καύση του ευθύνεται για περισσότερους από 1.200 πρόωρους θανάτους και την απώλεια 260.000 εργατοημερών ετησίως, επιβαρύνοντας σημαντικά τα ασφαλιστικά ταμεία και το εθνικό σύστημα υγείας. Οι γερασμένες λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ συγκαταλέγονται ανάμεσα στις πιο βρόμικες της Ευρώπης. Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, η επιβάρυνση της δημόσιας υγείας και η καταστροφή του περιβάλλοντος που προκάλεσε ο λιγνίτης την περίοδο 2008-2012 κόστισε έως 19 δισ. ευρώ.
Η κατασκευή μιας νέας μονάδας –όπως η «Πτολεμαΐδα 5»– θα ευθύνεται για τον πρόωρο θάνατο περισσότερων από 100 ανθρώπων κάθε χρόνο, ενώ η ρύπανση από αυτήν θα ήταν τόσο υψηλή, που θα χρειαζόταν φωτογραφική εξαίρεση στην ευρωπαϊκή νομοθεσία για την αέρια ρύπανση των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, ώστε να επιτραπεί η λειτουργία της, εξαίρεση για την οποία εργαζόταν πυρετωδώς η ΔΕΗ, σε συνεργασία με την προηγούμενη κυβέρνηση.
Το δεύτερο αφορά την εισαγωγή πετρελαίου για την ηλεκτροδότηση της πλειονότητας των νησιών. Σήμερα η εξάρτηση των νησιών από το πετρέλαιο κοστίζει στους πολίτες της Ελλάδας (κυρίως στα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις) περίπου 800 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, ποσό που αυξάνεται συνεχώς. Στη Ρόδο βρίσκεται σε εξέλιξη ένα από τα πιο θλιβερά παραδείγματα απουσίας ενεργειακής στρατηγικής, της εξάρτησης από εισαγόμενα καύσιμα και της υποβάθμισης περιοχών με σημαντική περιβαλλοντική και τουριστική αξία.
Η ΔΕΗ, με την υποστήριξη της προηγούμενης κυβέρνησης, ετοιμάζεται να ξοδέψει 180 εκατ. ευρώ για την κατασκευή νέας μονάδας μαζούτ σε μία από τις πιο όμορφες περιοχές του νησιού. Κι όμως, αυτό το ποσό μπορεί να επενδυθεί από τη ΔΕΗ σε φωτοβολταϊκά με αποθήκευση ενέργειας, βοηθώντας 17.000 νοικοκυριά στη Ρόδο να μειώσουν το κόστος ρεύματος και απαλλάσσοντας κατά 13 εκατ. ευρώ ετησίως τους Ελληνες καταναλωτές από τις επιδοτήσεις πετρελαίου.
Το τρίτο αφορά την απουσία μέτρων για την εξοικονόμηση ενέργειας, καθώς -σύμφωνα με την ΕΛ.ΣΤΑΤ.- σχεδόν 3.000.000 κτίρια στερούνται στοιχειωδών ενεργειακών προδιαγραφών (μόνωση), ενώ η ενεργειακή φτώχεια βρίσκεται σε πρωτοφανή ύψη.
Με αυτά τα δεδομένα, η Greenpeace, μεταξύ άλλων, κρίνει απαραίτητα τα εξής: την εφαρμογή προγράμματος ενεργειακής αναβάθμισης τουλάχιστον 1 εκατ. κτιρίων σε ορίζοντα δεκαετίας, την προώθηση της αυτοπαραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στα κτίρια χωρίς αναίτιους περιορισμούς και γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, την απεξάρτηση των νησιών από το πετρέλαιο και την πλήρη διασύνδεσή τους και την ακύρωση σχεδίων για νέες λιγνιτικές μονάδες με οριστική απεξάρτηση από τον λιγνίτη έως τη δεκαετία του 2030.
2. Αγροτική παραγωγή
Σύμφωνα με την ΕΛ.ΣΤΑΤ., στην Ελλάδα υπάρχουν περισσότερες από 500.000 ισοδύναμες θέσεις πλήρους απασχόλησης στην αγροτική παραγωγή, με την πλειονότητά των ελληνικών αγροτεμαχίων να είναι μέχρι 50 στρέμματα, γεγονός που θεωρητικά ευνοεί την αποκεντρωμένη απασχόληση και την ποικιλία αγροτικών προϊόντων.
Ωστόσο, οι Ελληνες παραγωγοί εξαρτώνται όλο και περισσότερο από πολυεθνικές εταιρείες αγροτεχνολογίας, για το σύνολο των αναγκών τους –από τον σπόρο μέχρι το φυτοφάρμακο– ενώ οι ντόπιες, ελληνικές ποικιλίες εξαφανίζονται και αντικαθίστανατι από υβρίδια μαζικής παραγωγής. Επιπλέον, η Ελλάδα καταλήγει να εισάγει προϊόντα τα οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να καλλιεργούνται στη χώρα μας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την παραγωγή που στηρίζεται σε εισαγωγές πρώτων υλών της τάξης των 500 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως.
Ετσι, η Greenpeace, μεταξύ άλλων, προτείνει την προώθηση κινήτρων για την καλλιέργεια κτηνοτροφικών φυτών με βιώσιμες γεωργικές πρακτικές και κίνητρα προς τις εταιρείες ζωικών προϊόντων για να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια, την ενίσχυση της σχετικής σποροπαραγωγής, ώστε να αποφύγουμε τον έλεγχο της αγοράς από τις συνήθεις ολιγαρχίες και την προώθηση ορθών γεωργικών πρακτικών σε μεγάλη κλίμακα, με στόχο τη μείωση του κόστους των εισροών, αλλά και την κατακόρυφη αύξηση της ποιότητας και ανταγωνιστικότητας των προϊόντων. Τέτοιες πρακτικές αφορούν την αμειψισπορά, την ορθολογική χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων και την προστασία των υδάτινων πόρων.
3. Αλιεία
Δεδομένου ότι οι μικροί παράκτιοι ψαράδες βρίσκονται σε απόγνωση από ένα μη βιώσιμο καθεστώς, το οποίο ευνοεί τους λίγους και ισχυρούς, διακυβεύοντας το μέλλον του επαγγέλματός τους, και ότι η αλιευτική παραγωγή στην Ελλάδα έχει μειωθεί κατά 50% τα τελευταία 15 χρόνια, καθώς το 65%-70% των ελληνικών εμπορικών ψαριών υπεραλιεύεται, η Greenpeace προτείνει τη δημιουργία θαλάσσιου καταφυγίου στις Βόρειες Κυκλάδες με πρώτο βήμα την παύση της καταστροφικής μέσης αλιείας (μηχανότρατες και γρι-γρι) στην περιοχή, την ενίσχυση της πρόσβασης των παράκτιων αλιέων στην αγορά και την ανάκληση της υπουργικής απόφασης που επανέφερε τη βιντζότρατα στην ενεργό δράση για «ερευνητικούς» λόγους.
Πρόκειται για προτάσεις, η εφαρμογή των οποίων, με άξονα την προστασία του περιβάλλοντος, μπορούν να οδηγήσουν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, να μειώσουν τις εκροές συναλλάγματος και την εξάρτηση από ολιγοπώλια και να προαγάγουν την καινοτομία. Η Greenpeace δίνει έμφαση σε τρεις τομείς που αποτελούν έως τώρα προνομιακό πεδίο ολιγοπωλίων, τα οποία καταπατούν κάθε έννοια υγιούς και βιώσιμης επένδυσης εξαιτίας κοντόφθαλμων συμφερόντων.
1. Eνέργεια
Το ενεργειακό μοντέλο της Ελλάδας στηρίζεται σε τρία σαθρά στηρίγματα. Το πρώτο είναι η εξάρτηση από τον εγχώριο λιγνίτη, ο οποίος ευθύνεται για το 40% περίπου των εθνικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ενώ η καύση του ευθύνεται για περισσότερους από 1.200 πρόωρους θανάτους και την απώλεια 260.000 εργατοημερών ετησίως, επιβαρύνοντας σημαντικά τα ασφαλιστικά ταμεία και το εθνικό σύστημα υγείας. Οι γερασμένες λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ συγκαταλέγονται ανάμεσα στις πιο βρόμικες της Ευρώπης. Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, η επιβάρυνση της δημόσιας υγείας και η καταστροφή του περιβάλλοντος που προκάλεσε ο λιγνίτης την περίοδο 2008-2012 κόστισε έως 19 δισ. ευρώ.
Η κατασκευή μιας νέας μονάδας –όπως η «Πτολεμαΐδα 5»– θα ευθύνεται για τον πρόωρο θάνατο περισσότερων από 100 ανθρώπων κάθε χρόνο, ενώ η ρύπανση από αυτήν θα ήταν τόσο υψηλή, που θα χρειαζόταν φωτογραφική εξαίρεση στην ευρωπαϊκή νομοθεσία για την αέρια ρύπανση των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, ώστε να επιτραπεί η λειτουργία της, εξαίρεση για την οποία εργαζόταν πυρετωδώς η ΔΕΗ, σε συνεργασία με την προηγούμενη κυβέρνηση.
Το δεύτερο αφορά την εισαγωγή πετρελαίου για την ηλεκτροδότηση της πλειονότητας των νησιών. Σήμερα η εξάρτηση των νησιών από το πετρέλαιο κοστίζει στους πολίτες της Ελλάδας (κυρίως στα νοικοκυριά και τις μικρές επιχειρήσεις) περίπου 800 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, ποσό που αυξάνεται συνεχώς. Στη Ρόδο βρίσκεται σε εξέλιξη ένα από τα πιο θλιβερά παραδείγματα απουσίας ενεργειακής στρατηγικής, της εξάρτησης από εισαγόμενα καύσιμα και της υποβάθμισης περιοχών με σημαντική περιβαλλοντική και τουριστική αξία.
Η ΔΕΗ, με την υποστήριξη της προηγούμενης κυβέρνησης, ετοιμάζεται να ξοδέψει 180 εκατ. ευρώ για την κατασκευή νέας μονάδας μαζούτ σε μία από τις πιο όμορφες περιοχές του νησιού. Κι όμως, αυτό το ποσό μπορεί να επενδυθεί από τη ΔΕΗ σε φωτοβολταϊκά με αποθήκευση ενέργειας, βοηθώντας 17.000 νοικοκυριά στη Ρόδο να μειώσουν το κόστος ρεύματος και απαλλάσσοντας κατά 13 εκατ. ευρώ ετησίως τους Ελληνες καταναλωτές από τις επιδοτήσεις πετρελαίου.
Το τρίτο αφορά την απουσία μέτρων για την εξοικονόμηση ενέργειας, καθώς -σύμφωνα με την ΕΛ.ΣΤΑΤ.- σχεδόν 3.000.000 κτίρια στερούνται στοιχειωδών ενεργειακών προδιαγραφών (μόνωση), ενώ η ενεργειακή φτώχεια βρίσκεται σε πρωτοφανή ύψη.
Με αυτά τα δεδομένα, η Greenpeace, μεταξύ άλλων, κρίνει απαραίτητα τα εξής: την εφαρμογή προγράμματος ενεργειακής αναβάθμισης τουλάχιστον 1 εκατ. κτιρίων σε ορίζοντα δεκαετίας, την προώθηση της αυτοπαραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στα κτίρια χωρίς αναίτιους περιορισμούς και γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, την απεξάρτηση των νησιών από το πετρέλαιο και την πλήρη διασύνδεσή τους και την ακύρωση σχεδίων για νέες λιγνιτικές μονάδες με οριστική απεξάρτηση από τον λιγνίτη έως τη δεκαετία του 2030.
2. Αγροτική παραγωγή
Σύμφωνα με την ΕΛ.ΣΤΑΤ., στην Ελλάδα υπάρχουν περισσότερες από 500.000 ισοδύναμες θέσεις πλήρους απασχόλησης στην αγροτική παραγωγή, με την πλειονότητά των ελληνικών αγροτεμαχίων να είναι μέχρι 50 στρέμματα, γεγονός που θεωρητικά ευνοεί την αποκεντρωμένη απασχόληση και την ποικιλία αγροτικών προϊόντων.
Ωστόσο, οι Ελληνες παραγωγοί εξαρτώνται όλο και περισσότερο από πολυεθνικές εταιρείες αγροτεχνολογίας, για το σύνολο των αναγκών τους –από τον σπόρο μέχρι το φυτοφάρμακο– ενώ οι ντόπιες, ελληνικές ποικιλίες εξαφανίζονται και αντικαθίστανατι από υβρίδια μαζικής παραγωγής. Επιπλέον, η Ελλάδα καταλήγει να εισάγει προϊόντα τα οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να καλλιεργούνται στη χώρα μας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την παραγωγή που στηρίζεται σε εισαγωγές πρώτων υλών της τάξης των 500 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως.
Ετσι, η Greenpeace, μεταξύ άλλων, προτείνει την προώθηση κινήτρων για την καλλιέργεια κτηνοτροφικών φυτών με βιώσιμες γεωργικές πρακτικές και κίνητρα προς τις εταιρείες ζωικών προϊόντων για να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια, την ενίσχυση της σχετικής σποροπαραγωγής, ώστε να αποφύγουμε τον έλεγχο της αγοράς από τις συνήθεις ολιγαρχίες και την προώθηση ορθών γεωργικών πρακτικών σε μεγάλη κλίμακα, με στόχο τη μείωση του κόστους των εισροών, αλλά και την κατακόρυφη αύξηση της ποιότητας και ανταγωνιστικότητας των προϊόντων. Τέτοιες πρακτικές αφορούν την αμειψισπορά, την ορθολογική χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων και την προστασία των υδάτινων πόρων.
3. Αλιεία
Δεδομένου ότι οι μικροί παράκτιοι ψαράδες βρίσκονται σε απόγνωση από ένα μη βιώσιμο καθεστώς, το οποίο ευνοεί τους λίγους και ισχυρούς, διακυβεύοντας το μέλλον του επαγγέλματός τους, και ότι η αλιευτική παραγωγή στην Ελλάδα έχει μειωθεί κατά 50% τα τελευταία 15 χρόνια, καθώς το 65%-70% των ελληνικών εμπορικών ψαριών υπεραλιεύεται, η Greenpeace προτείνει τη δημιουργία θαλάσσιου καταφυγίου στις Βόρειες Κυκλάδες με πρώτο βήμα την παύση της καταστροφικής μέσης αλιείας (μηχανότρατες και γρι-γρι) στην περιοχή, την ενίσχυση της πρόσβασης των παράκτιων αλιέων στην αγορά και την ανάκληση της υπουργικής απόφασης που επανέφερε τη βιντζότρατα στην ενεργό δράση για «ερευνητικούς» λόγους.
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου