Με την πλειοψηφία της σε πορεία αποσύνθεσης, η εικόνα
της συγκυβέρνησης στη Βουλή δεν θα μπορούσε παρά να
είναι τραγική. Το πολυνομοσχέδιο, που τσουβάλιασε με
απαράδεκτο τρόπο το μέγιστο θέμα των τραπεζών με τις
αλλαγές στο γάλα, άφησε πίσω του πολλά πολιτικά
τραύματα.
Το πρώτο και σοβαρότερο είναι ότι οι κατ’ άρθρο ψηφοφορίες
τραυμάτισαν ακόμη περισσότερο την πολύπαθη δεδηλωμένη
πλειοψηφία. Ας δούμε όμως τα επιμέρους προβλήματα, καθώς
προβλήματα δεν εμφάνισε μόνο η συγκυβέρνηση.
Νέες απώλειες για τη Ν.Δ.
Η Ν.Δ. βρέθηκε στην τρομερά δυσάρεστη θέση να μην ξέρει
ο Σταμάτης της τι ποιεί ο… Βενιζέλος (!) της. Έπρεπε ή όχι να
συζητηθεί η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ κατά του Στουρνάρα;
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αρνούμενος κατηγορηματικά να γίνει
η συζήτηση κατόπιν συνεννόησης με τον πρωθυπουργό,
«κατατρόπωσε» τον νεοδημοκράτη υπουργό Επικρατείας που
την είχε αποδεχθεί. Μπροστά στην υπερψήφιση του
πολυνομοσχεδίου – τέρας, το ρεντίκολο ήταν η μικρότερη ζημιά.
Εξ άλλου η συνεχής απομείωση της πλειοψηφίας είναι πολύ
εύκολο να ανατρέψει κάθε είδους σχεδιασμό και να οδηγήσει
σε αποφάσεις βεβιασμένες και εκτός προγράμματος ακριβώς
την ώρα που ο Σαμαράς επιχειρεί να απλώσει τον νέο…
συναγερμικό τραχανά του. Και μόνο το ότι στην κατ’ άρθρο
ψηφοφορία χρειάστηκε τον Λοβέρδο και τον Αηδόνη για να…
κελαηδήσει είναι αρκετό.
Ο πρωθυπουργός, με τη μη αποδοχή της πρότασης μομφής
κατά Στουρνάρα, ενδεχομένως γλίτωσε από μια περιπέτεια
στην ψηφοφορία, όμως χρεώθηκε άλλη μια φορά τον υπουργό
Οικονομικών, επάνω ακριβώς που ετοιμαζόταν να απεμπλακεί
πολιτικά απ’ αυτόν για να σηματοδοτήσει την «αλλαγή εποχής»
και την… επανείσοδο της χώρας στο ευρώ – από το οποίο,
όπως μας είπαν αυτές τις μέρες, είχαμε βγει!
Τέλος, για τη Ν.Δ. έγινε οριστική η απώλεια του Νικήτα
Κακλαμάνη. Ακόμη χειρότερα, ο διαγραφείς υποψήφιος
δήμαρχος Αθηναίων… προανήγγειλε θέμα ηγεσίας για τη Ν.Δ.
σε περίπτωση πολύ κακού αποτελέσματος στις ευρωεκλογές.
Στα σοβαρά ή όχι, είπε δημοσίως αυτό που θα μπορούσε να
αποτελέσει τον… απόλυτο εφιάλτη για τον πρωθυπουργό.
Αυτό που θα μπορούσε να αποτελέσει τον καταλύτη για
εξελίξεις στη Δεξιά που σήμερα φαίνονται αδιανόητες.
Μεταξύ ΓΑΠ και… αφθαρσίας
Το ΠΑΣΟΚ, αφού πρόλαβε ο Σαμαράς να διαγράψει τον
Νικήτα, έμεινε άπρακτο με τον δικό του Κακλαμάνη, τον
Απόστολο, αλλά και με τον ΓΑΠ, οι οποίοι κλότσησαν στο
θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών επιτείνοντας
την εικόνα μπάχαλου σε ένα υπό διάλυση κόμμα, το οποίο
από τη μια πλευρά αναγνωρίζει την απόλυτη κυριαρχία
Σαμαρά και από την άλλη φορτώνεται όλα τα απόνερα.
Κάπως έτσι ο Βενιζέλος, ενώ εμφανίζεται ως αναπληρωτής
και κομματάρχης του Σαμαρά καταλύοντας κάθε αίσθηση
διαφοροποίησης από τη Ν.Δ., βλέπει το κόμμα του να βρίσκεται
στο όριο της πλήρους ρευστοποίησης και τον ΓΑΠ να περιμένει
στη γωνία για να πάρει τη ρεβάνς του και να σημειώνει ότι…
«δεν έλειψε ποτέ από κοντά τους». Ίσως κάνοντας, μετά τις
ευρωεκλογές, βήματα που έως χθες ένοιαζαν απίθανα.
Μπροστά στη διαφαινόμενη αμφισβήτηση της ηγεσίας του,
ο Βενιζέλος ήδη απειλεί ευθέως τον Παπανδρέου με την
επαναφορά του θέματος του κομματικού ταμείου, το οποίο είναι
ανοιχτό και εκκρεμές για κάθε ενδεχόμενο. Το τι θα γίνει αν
η αμφισβήτηση Βενιζέλου δεν προκύψει από τον ΓΑΠ είναι
μια άλλη πονεμένη ιστορία.
Σύγχυση αντί θριάμβου
Όλα αυτά για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν προφανώς ένα δώρο, καθώς
ακόμη μια φορά μία σημαντική κοινοβουλευτική διαδικασία
επιβεβαίωσε ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να έχει μεγάλο
χρόνο ζωής. Συνεπώς η όλη εξέλιξη αποτελεί νίκη του.
Ωστόσο ανέδειξε κάποιες από τις… συνήθεις αδυναμίες του,
οι οποίες μάλλον θα πρέπει να τον προβληματίσουν πιο
σοβαρά από ποτέ.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, λογικά, έπρεπε να αντιμετωπίσει
αυτή τη διαδικασία συζήτησης του πολυνομοσχεδίου με μια
πολιτική και επικοινωνιακή καταιγίδα που θα αναδείκνυε
όσα ορθώς έλεγε εκ των προτέρων για την κλοπή των χρημάτων
του ελληνικού λαού με τη διαδικασία της νέας
ανακεφαλαιοποίησης.
Αντί αυτής της μάλλον αυτονόητης επιλογής, προτίμησε μια
– υψηλού ρίσκου – πρόταση μομφής κατά του Στουρνάρα,
μια αποχώρηση από την αίθουσα που άφησε το γήπεδο
ορθάνοιχτο στην κυβέρνηση για να περάσει ήρεμα το βράδυ
της Κυριακής και μια πρόταση μομφής κατά του προέδρου της
Βουλής, η οποία τελικά συζητήθηκε κατόπιν εορτής.
Όμως, οι επιλογές υψηλού ρίσκου με δεδομένο το αρνητικό
επικοινωνιακό – μιντιακό ισοζύγιο, μπορεί να αφήσουν σκιές
ακόμη και εκεί όπου το κυβερνητικό τσαλάκωμα είναι
αδιαμφισβήτητο, όπως στην περίπτωση του εν λόγω
πολυνομοσχεδίου.
Ποια δυνατότητα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ; Όχι μόνο να σφυροκοπήσει
πολιτικά και επικοινωνιακά τη συγκυβέρνηση για τις
τράπεζες και όλα τα άλλα μεγάλα θέματα του πολυνομοσχεδίου,
αλλά και να αποκαλύψει εγκαίρως την απάτη – εκβιασμό ότι
έπρεπε το πολυνομοσχέδιο να ψηφιστεί οπωσδήποτε την
Κυριακή. Τελικά, όταν στον ΣΥΡΙΖΑ το κατάλαβαν και το
ανέδειξαν, όλα τα κρίσιμα είχαν τελειώσει και το πουλάκι
είχε πετάξει.
Κάπως έτσι η αξιωματική αντιπολίτευση από τη μια έψαχνε,
στο επικοινωνιακό μέρος, να βρει το δίκιο της σε ένα εντελώς
εχθρικό μιντιακό περιβάλλον και από την άλλη είχε καταφέρει
να προκαλέσει σύγχυση στον εαυτό της για το τι ήταν τελικά
το μείζον στη συγκεκριμένη κοινοβουλευτική διαδικασία.
Τοπίο στην ομίχλη
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, όμως, το τελικό συμπέρασμα είναι ότι η
κοινωνία πορεύεται προς τις κάλπες μέσα σε μια πολιτική και
επικοινωνιακή ομίχλη, από την οποία δεν αποκλείεται να
βγει κερδισμένη η… Ν.Δ. – υπό την έννοια ότι, έτσι κι αλλιώς,
χαμένη θα είναι, αλλά δεν θα της κακοπέσει να κρατηθεί
κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ και να πάρει μια βαθιά ανάσα, έστω και
λίγων μηνών.
Το ερώτημα είναι γιατί στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν τις «πατάτες»
και γιατί αδυνατούν να συγκροτήσουν μια σαφή και χωρίς
παρερμηνείες πολιτική «βεντάλια», την ώρα που η κυβέρνηση
είναι εντελώς παραδομένη στα κέφια τρόικας και ιδιωτικών
συμφερόντων και διαρκώς φυλλορροεί.
Ίσως στην αξιωματική αντιπολίτευση θα πρέπει να αντιληφθούν
το αυτονόητο: Δεν αρκεί η θάλασσα να γίνεται γιαούρτι, πρέπει
να έχεις και κουτάλι για να φας. Δεν αρκεί να καταρρέει ο
αντίπαλος, πρέπει εσύ να δείξεις ότι μπορείς να του πάρεις τα
πρωτεία. Μέχρι τις 25 Μαΐου ο καιρός δεν είναι πια πολύς…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου