Η επιβράβευση της «συστημικότητας»

Από 30% του ΑΕΠ που ανερχόταν το σύνολο των τραπεζικών δανείων προς τους ιδιώτες το 1994, έφτασε στο 97% το 2009. Η πιστωτική επέκταση των τραπεζών, με την παρότρυνση της Ε.Ε., έγινε δυνατή, όμως, με την αλματώδη αύξηση του εξωτερικού δανεισμού της ελληνικής οικονομίας. Ωσπου φτάσαμε στην κρίση χρέους. Παράλληλα, η χώρα είχε γίνει η… χαρά της (εισαγόμενης) κατανάλωσης, πάλι με τις ευρωενωσιακές οδηγίες που καταργούσαν εμπορικούς δασμούς και περιορισμούς στην κίνηση (δηλαδή, την εξαγωγή) κεφαλαίων. Και ύστερα ήρθαν τα μνημόνια και ξεκίνησε ο βίαιος κύκλος της «αναδιάρθρωσης» της οικονομίας, η κατάρρευση του κοινωνικού κράτους (που θεωρήθηκε ακριβό σπορ), η «εσωτερική υποτίμηση» των μισθών και των «φουσκωμένων» έγγειων αξιών, ενώ στο μεταξύ τα δισεκατομμύρια ευρώ των κερδοσκόπων είχαν φύγει στις… Ελβετίες. Τώρα, έχει έρθει η ώρα να αλλάξουν χέρια οι περιουσίες όσων δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, τους φόρους τους κ.ο.κ. Είναι ο τελικός γύρος του προγράμματος για την αναδιανομή του ελληνικού πλούτου υπέρ των πλουσιότερων (εντός και εκτός συνόρων).

Σ' αυτή τη λεηλασία πρώτο ρόλο έχουν οι «συστημικές» τράπεζες που θα ανακεφαλαιώνονται εσαεί με δημόσιο χρήμα (συντηρώντας σε δυσθεώρητα επίπεδα το δημόσιο χρέος). Σήμερα τα «κόκκινα» δάνεια τυπικά είναι γύρω στα 70 δισ. ευρώ. Αύριο θα είναι ακόμα περισσότερα. Και για να επιβιώσει το σύστημα πρέπει να γίνουν γρήγορες και εύκολες οι πτωχεύσεις και οι κατασχέσεις όσων δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους (με την αυστηροποίηση του νόμου Κατσέλη), να διευκολυνθούν άλλα δάνεια με επιμηκύνσεις και μειώσεις ή και πάγωμα των τόκων, και σε μια τρίτη κατηγορία δανείων που αναφέρονται σε «νευραλγικούς» οικονομικούς κλάδους να χαριστούν παλιά δάνεια και να δοθούν με ευνοϊκούς όρους νέα για να… πάρει μπρος η ανάπτυξη. Κι εδώ αρχίζει ο πόλεμος. Ποιες επιχειρήσεις πρέπει να διασωθούν;

Λίγες βδομάδες νωρίτερα η «Καθημερινή», όταν ο Γκίκας Χαρδούβελης είχε πει ότι τα «κόκκινα» δάνεια είναι «ευκαιρία αναδιάρθρωσης και του ιδιωτικού τομέα», προειδοποιούσε ότι «είναι σαφές ότι θα χρειασθούν καθαροί κανόνες και όροι που θα ισχύσουν για όλους», επισημαίνοντας ότι «αλλιώς αντιμετωπίζεται όποιος έχει στηρίξει έμπρακτα την προσωπική του περιουσία και κάνοντας αιματηρές περικοπές και αλλιώς όποιος δεν ρισκάρει καθόλου, γιατί θεωρεί ότι δικαιούται κάποιας ειδικής μεταχείρισης».

Και ήρθε χθες το κύριο άρθρο των «Νέων» να μας εξηγήσει τις επιθυμίες της διαπλοκής για να αποφύγουμε το «τοξικό σπιράλ της αγοράς»: «Απαιτούνται λύσεις βιώσιμες τόσο για τις τράπεζες όσο και για τις επιχειρήσεις. [...] Συγχρόνως απαιτείται και αξιολόγηση των δανείων αλλά και της σημασίας κάθε επιχειρηματικού κλάδου για την οικονομία, δηλαδή της συστημικότητάς του». Καταλάβατε;
Πηγή :http://www.efsyn.gr/