«Τι ταπεινό να είσαι παιδί! Να είσαι τόσο μικρός, που να σε σηκώνουν οι άλλοι και να σε μεταφέρουν όπως οι ίδιοι νομίζουν. Να σε τρέφουν ή να σε αφήνουν πεινασμένο. Να παίζουν μαζί σου ή να αδιαφορούν εντελώς. Να σε καθαρίζουν ή να σε αφήνουν βρώμικο. Να σε παρηγορούν ή να σε αφήνουν να κλαις.Είναι μια τόσο ταπεινωτική κατάσταση, που δεν είναι καθόλου περίεργο το ότι, μερικοί από εμάς δεν την ξεπερνάμε ποτέ. Επειδή σίγουρα, ένας από τους βασικότερους φόβους του ατόμου είναι μήπως τον μεταχειριστούν σαν αντικείμενο - όχι σαν άνθρωπο, καθόλου σαν πρόσωπο.
Φοβόμαστε μήπως καταντήσουμε να μας χειραγωγούν – να μας κατευθύνουν απρόσωπες δυνάμεις, Πανικοβαλλόμαστε όταν διαισθανόσαστε πως μας αντιμετωπίζουν σαν σκουπίδια οι ανώτεροι και οι ισχυροί. Μπορεί ο καθένας μας να είναι απειροελάχιστο άτομο μέσα στο άπειρο σύμπαν, χρειαζόμαστε όμως την εντύπωση ότι μετράμε – ότι η ατομικότητα μας αξίζει την προσοχή.Η περίπτωση να βρεθούμε εντελώς αγνοημένοι σαν άτομα, είναι ένα είδος ζωντανού θανάτου – ενάντια στο οποίο έχουμε την τάση να παλεύουμε και να αντιστεκόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις. Δυστυχώς όμως, μόνο αυτοί που γνωρίζουν πως θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, καθώς επίσης η αξιοπρέπεια«.
Γνώμη
Διαδηλώσεις γεμάτες μίσος και θυμό, αστυνομικοί που χτυπούν με βιαιότητα το πλήθος, λεηλατημένα καταστήματα, φωτιές και συγκρούσεις, δακρυγόνα παντού στην ατμόσφαιρα και άνθρωποι αιμόφυρτοι στους δρόμους
– απαγορεύσεις εξόδου από το σπίτι, κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, βαριά
οπλισμένη εθνοφρουρά, γονείς και συγγενείς που θρηνούν τα δικά τους
θύματα της εξέγερσης.
Αυτά ήταν τα αποτελέσματα της δολοφονίας ενός νεαρού νέγρου από κάποιον αστυνομικό, στην αμερικανική πόλη των 20.000 κατοίκων – στο Ferguson του Μισούρι.
Αν και πολλοί όμως αναφέρονται στην επιστροφή του «μισητού παρελθόντος», ειδικά όταν εμφανίζονται βαριά οπλισμένα μέλη της «Ku-Klux-Clan» «για να προστατεύσουν από τη ληστεία και τη δολοφονία εκ μέρους των μαύρων, τους αθώους λευκούς»,
όπως ισχυρίζονται, είναι πολύ δύσκολο να το πιστέψει κανείς – παρά το
ότι το Μισούρι θεωρείται η Πολιτεία με τους περισσότερους σκλάβους, πριν
από την απελευθέρωση τους στις Η.Π.Α.
Η απλή εξήγηση λοιπόν, σύμφωνα με την οποία πρόκειται για μία ακόμη
σύγκρουση μεταξύ λευκών και μαύρων, φαίνεται πολύ μονοδιάστατη – πολύ απλοϊκή για να ερμηνεύσει τη βία, στην οποία βυθίστηκε ξαφνικά μία μικρή πόλη.
Φυσικά ο παλαιός ρατσισμός δεν έπαψε να υπάρχει – δεν πρόκειται όμως για την πραγματική αιτία του προβλήματος, η οποία δεν είναι άλλη από το «αβυσσαλέο χάσμα» που έχει δημιουργηθεί στις Η.Π.Α., μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
Αυτό το χάσμα οδήγησε στις αιματηρές εξεγέρσεις το Ferguson, οι οποίες
δεν είναι απίθανο να επεκταθούν σε ολόκληρη την έκταση των Η.Π.Α. –
καθώς επίσης στην υπόλοιπη Δύση.
Ειδικότερα, το Ferguson είναι μία πάρα πολύ φτωχή πόλη – όπου όμως η φτώχεια είναι συνώνυμη στις Η.Π.Α. με τους μαύρους, καθώς επίσης με αυτούς που δεν έχουν κανένα μέλλον. Η πλειοψηφία των κατοίκων του είναι νέγροι, ενώ η ανεργία διπλασιάστηκε σε σχέση με το 1990.
Στις υπόλοιπες Η.Π.Α., μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, από το 2009 και εντεύθεν, το 95% της αύξησης των εισοδημάτων οδηγήθηκε στο 1% του πληθυσμού -
ενώ μεταξύ των ετών 2009 και 2012 το εισόδημα των υπερβολικά πλουσίων
κλιμακώθηκε κατά 34%, έναντι μόλις 0,4% για το υπόλοιπο 99% (πηγή:
Πανεπιστήμιο του Berkeley).
Περαιτέρω, χάθηκαν το 2008 περί τα 3,6 εκ. καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας, κυρίως σε γραφεία,
ενώ επανήλθαν έως το 2014 μόλις τα 2,6 εκ. εξ αυτών – όταν από τη
βιομηχανία των χαμηλών μισθών χάθηκαν 2 εκ., ενώ επανήλθαν 3,8 εκ.
Παρά το ότι δε η μεσαία τάξη καταστρέφεται σταδιακά, το κοινοβούλιο των Η.Π.Α. συζητάει τη μείωση των κουπονιών σίτισης που δίνονται στους 50.000.000 φτωχούς
– χωρίς να κατανοεί πως η χώρα οδηγείται σε έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ
πλουσίων και φτωχών, ο οποίος θα είναι ίσως ο αιματηρότερος στην ιστορία
της.
Ο πόλεμος αυτός ξεκίνησε ήδη στο Ferguson. Οι πολιτικοί των Η.Π.Α. θα το καταλάβουν δυστυχώς, μόνο
όταν η μεσαία τάξη συνειδητοποιήσει πως έχει φτάσει πλέον στο
«φτωχοκομείο», αφού επιβιώνει ήδη με τη βοήθεια των αποταμιεύσεων της – κάτι που φυσικά συμβαίνει και στην Ελλάδα, καθώς επίσης σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η αμερικανική μεσαία τάξη δεν μπορεί πια να πληρώνει τα δίδακτρα
για τα σχολεία των παιδιών της, τους γιατρούς για την πρόληψη ασθενειών
ή τα φάρμακα που χρειάζεται – οπότε η εξέγερση της, καθώς επίσης η αντίστοιχη σε πολλές άλλες χώρες, είναι απλά θέμα χρόνου.
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου