Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη. Ωραία!!!
Θα πει όμως κάποιος: Και ποια είν” η τάξη; Πώς ορίζεται; Ποιοι οι όροι που τη διέπουν; Μήπως ίσως ο υποκειμενισμός του καθενός, προσδιορίζει εκ των προτέρων τα όριά της; Ωραία ερωτήματα για συζητήσεις σκεπτικιστών, που μάλλον έχουν εξορίσει απ” τη συλλογιστική τους την ύπαρξη της αντικειμενικής θεώρησης της πραγματικότητας.
Παίρνω το μέρος των εν λόγω (σκεπτικιστών) και απαντώ: Όντως δεν υπάρχει αντικειμενική θεώρηση της πραγματικότητας, τουλάχιστον όσον αφορά στο βίωμα.
Εξηγούμαι: Η φτώχεια είναι υποκειμενική κατάσταση. Δεν τη βιώνει ο χορτάτος. Η απόλυση για παράδειγμα, ως πράξη δεν αφορά στα παιδιά του εργοδότη που την αναγγέλλει. Τα παιδιά του άνεργου επίσης, δεν έχουν τα προνόμια των βλασταριών του λαμόγιου, του μεγαλοεργολάβου, του Τραπεζίτη.
Αν μιλήσουμε για τον πλούτο, ισχύει το ίδιο. Δεν τον εισπράττει ο άνεργος.
Άρα; Ο υποκειμενισμός στο μεγαλείο του!
Ίσως κάνω χιούμορ, ίσως έχω έναν απίστευτο θυμό με την περιφερόμενη αμορφωσιά αφ” ενός, αλλά και με την επιχειρούμενη αθώωση των εγκλημάτων που συντελούνται εν ονόματι δήθεν, του υποκειμενισμού.
Άλλο πράγμα φυσικά, η διατύπωση μιας υποκειμενικής άποψης, προκειμένου να αναζητηθεί η αλήθεια που είναι αντικειμενική (για να θυμηθούμε έναν άλλον Κάρολο) και άλλο η θεοποίηση του υποκειμενισμού με στόχο την απόκρυψή της. Της αλήθειας – αν με εννοείς.
Είναι άραγε ο λεγόμενος «υποκειμενισμός» αθώος, ή μήπως στέκει απλώς, στον αντίποδα της αντικειμενικής πραγματικότητας που δεν είναι άλλη απ” την πάλη των τάξεων και των ιδεολογιών που τη ακολουθούν.
Είναι αθώα τάχα η περιφερόμενη προστυχιά που συνοψίζεται στη… χαριτωμένη φράση «έλα μωρέ, πλάκα έχει» τη στιγμή που εξευτελίζονται άνθρωποι και χάνονται ζωές; Ποιος μωρός; Ποια πλάκα; Και κυρίως ποιος την κάνει και σε βάρος ποιανού;
Δεν άντεξα ποτέ και δε γέλασα με το «χιούμορ» του χορτάτου!
Το βλέπεις άλλωστε, στις τηλεοράσεις και στα shows των «επιτυχημένων». Στις πινακοθήκες των ηλίθιων που θα “λεγε και ο Χαλκιδαίος δάσκαλος, ο μπαρμπα-Γιάννης ο Σκαρίμπας. Γελούν με το «έχει τους», αλλά εν ταυτώ, και με την ανέχεια τη δική σου. Χλευάζουν τον αγώνα σου για μια αξιοπρεπή ζωή, διεκπεραιώνοντας ταυτοχρόνως, υποθέσεις τους εν κρυπτώ, σε ξένες Τράπεζες!
Ένας εσμός «επιτυχημένων» που συναπαρτίζεται απ” τους γνωστούς πρόθυμους σφουγκοκωλάριους της εξουσίας, από κάποιους καλλιτέχνες εντός ή εκτός εισαγωγικών, και κάποιους μορφωμένους τάχα που δίνουν το απαραίτητο άλλοθι (όταν φυσικά το έχουν ανάγκη).
Μια κλίκα που μοιράζεται τις κρατικές επιχορηγήσεις, που λόγω της σιωπής ένεκα του φόβου και της λογικής του «εγώ θα βγάλω το φίδι απ” την τρύπα;» αλωνίζουν στο χώρο της τέχνης και του λεγόμενου σοβαρού θεάματος.
Και όταν θέλουν να κάνουν πλάκα, δίνουν και βραβεία!!! Και δεν κάνουν μόνον πλάκα! Επιβραβεύουν τον «πολιτισμό» που εκπορεύεται απ” την τάξη τους. Τόσο απλά!
Πού ακούστηκε να παίρνει βραβείο θεατρικής ερμηνείας (για αρχαίο δράμα μιλώντας) ο Κιμούλης για το ρόλο του στη Μήδεια πέρσι ή για τις φετινές «Θεσμοφοριάζουσες»; Ούτε καν υποψήφιος! Είναι λίγος, ελάχιστος, αίσχιστος! Και μόνον ο Κιμούλης; Δεκάδες άλλοι άξιοι, πανάξιοι και ταλαντούχοι συνάδελφοι! Ενώ ο Ρουβάς; Πολύς, μεγάλος, τρισμέγιστος! Ειδικά για το βραβείο του αρχαίου δράματος!!!
Δεν έχω τίποτα απολύτως με το Σάκη. Τίποτα κακό. Φαίνεται παράταιρη πάντως μια τέτοια βράβευση, όπως το αν βράβευαν τον Κώστα Καζάκο για την επίδοσή του σε πίστες νυχτερινών κέντρων. Τον χρησιμοποίησαν φυσικά, όπως τόσους άλλους και τώρα και στο παρελθόν, για τους λόγους τους. Για να μας τονίσουν πως είναι εδώ: Ισχυροί, διαχειριστές- δωροδότες του «πολιτισμού» της άρχουσας τάξης, και της λογικής του «περάστε απ” το ταμείο μας».
Ε όχι καριόληδες, μακριά απ” τη ζωή μας!!!
* Πηγή: ergatikosagwnas.gr
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου