φωτο Παντελής Θαλασσινός
Τι θεωρούμε σήμερα λαϊκό τραγούδι; «Τα τραγούδια που γράφουν ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Βαγγέλης Κορακάκης, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ακόμη και ο Λάκης Παπαδόπουλος γράφει λαϊκά, και βέβαια ο Παντελής Θαλασσινός. Λαϊκό τραγούδι πάντα υπήρχε, απλώς μεταλλάσσεται σε κάθε εποχή, ανάλογα με τις επιρροές που δέχεται»........
Η μουσική του Παντελή Θαλασσινού συνδέεται με το παρελθόν μ’ ένα, όχι και τόσο αδιόρατο, νήμα, που, εκτός των άλλων, συνδέει και τις διαφορετικές γενιές των ακροατών του, κι αυτό… παρουσιάζει ενδιαφέρον. Εκείνο που χαρακτηρίζει περισσότερο την παρουσία τού Παντελή Θαλασσινού είναι η αυτόδηλη πιστοποίηση πως τα τραγούδια του έχουν καταγωγή.
φωτο Παντελής Θαλασσινός
Αν και στα πρώτα του χρόνια στη δισκογραφία φάνηκε να είναι επηρεασμένος από τη δυτική νεανική μουσική με τις κιθάρες και τα γκρουπάκια, φάση που εγγράφηκε και πιστώθηκε στην εποχή των «Λαθρεπιβατών», αναθεώρησε αρκετά από τα στοιχεία εκείνα και στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ανέτρεψε συνειδητά τα, έως, τότε, δεδομένα, χαράζοντας μια πορεία διαφορετική με σημείο αιχμής το Αιγαίο πέλαγος και τα Ανατολικά παράλια που έγιναν η κινητήριος δύναμη του τραγουδιού του.
φωτο Παντελής Θαλασσινός
Μελωδική και χρωματική επιλογή, που, εν πολλοίς, στηρίχτηκε στα λησμονημένα, από τη σύγχρονη τραγουδιστική βιομηχανία, όργανα της ευρύτερης περιοχής, που, πλέον, δεν τα παίζουν οι γέροντες στα χωριά, αλλά τα νέα καταρτισμένα παιδιά στην Αθήνα ή και αλλού.
φωτο Παντελής Θαλασσινός
Σε συνδυασμό με την ανάλογη θεματογραφία των τραγουδιών του (στην οποία συνέβαλε τα μέγιστα η πένα του αείμνηστου Ηλία Κατσούλη, όπως, και του Άκου Δασκαλόπουλου), θα μπορούσε να θεωρηθεί, εκτός των άλλων, συνθέτης που γράφει εύθυμους αλλά και μελαγχολικούς σκοπούς όπως αρμόζει στην «Άσπρη θάλασσα» με τα πανηγύρια του Αυγούστου, το θαλασσινό αγέρι και την «ερωτική αλμύρα».
φωτο Παντελής Θαλασσινός
Διατηρώντας το πνεύμα της φυγής και της αλλαγής, μετακινούμενος από τη Χίο (καταγωγή από πατέρα) στην Πάρο (όπως στην Αθήνα και στη Χίο έτσι και στην Πάρο διατήρησε μαγαζί με την ονομασία «Μυροβόλος»), τη Σέριφο (καταγωγή από μητέρα) και τον Πειραιά (όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε), κατάφερε να μεταφέρει το μήνυμα της παράδοσης, χωρίς, όμως, να γίνει αγγελιοφόρος της, και χωρίς να γίνει παραδοσιακός να το εντάξει στη σύγχρονη μουσική κατάσταση κοντά και μαζί με τις μελωδικές μπαλάντες και τα λαϊκά.
φωτο Αννα Γουβιανάκη
Βαγγέλης Αρναουτάκης 07/12/2011
Πηγή: www.ogdoo.gr
Τι θεωρούμε σήμερα λαϊκό τραγούδι; «Τα τραγούδια που γράφουν ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Βαγγέλης Κορακάκης, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ακόμη και ο Λάκης Παπαδόπουλος γράφει λαϊκά, και βέβαια ο Παντελής Θαλασσινός. Λαϊκό τραγούδι πάντα υπήρχε, απλώς μεταλλάσσεται σε κάθε εποχή, ανάλογα με τις επιρροές που δέχεται»........
Η μουσική του Παντελή Θαλασσινού συνδέεται με το παρελθόν μ’ ένα, όχι και τόσο αδιόρατο, νήμα, που, εκτός των άλλων, συνδέει και τις διαφορετικές γενιές των ακροατών του, κι αυτό… παρουσιάζει ενδιαφέρον. Εκείνο που χαρακτηρίζει περισσότερο την παρουσία τού Παντελή Θαλασσινού είναι η αυτόδηλη πιστοποίηση πως τα τραγούδια του έχουν καταγωγή.
φωτο Παντελής Θαλασσινός
Αν και στα πρώτα του χρόνια στη δισκογραφία φάνηκε να είναι επηρεασμένος από τη δυτική νεανική μουσική με τις κιθάρες και τα γκρουπάκια, φάση που εγγράφηκε και πιστώθηκε στην εποχή των «Λαθρεπιβατών», αναθεώρησε αρκετά από τα στοιχεία εκείνα και στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ανέτρεψε συνειδητά τα, έως, τότε, δεδομένα, χαράζοντας μια πορεία διαφορετική με σημείο αιχμής το Αιγαίο πέλαγος και τα Ανατολικά παράλια που έγιναν η κινητήριος δύναμη του τραγουδιού του.
φωτο Παντελής Θαλασσινός
Μελωδική και χρωματική επιλογή, που, εν πολλοίς, στηρίχτηκε στα λησμονημένα, από τη σύγχρονη τραγουδιστική βιομηχανία, όργανα της ευρύτερης περιοχής, που, πλέον, δεν τα παίζουν οι γέροντες στα χωριά, αλλά τα νέα καταρτισμένα παιδιά στην Αθήνα ή και αλλού.
φωτο Παντελής Θαλασσινός
Σε συνδυασμό με την ανάλογη θεματογραφία των τραγουδιών του (στην οποία συνέβαλε τα μέγιστα η πένα του αείμνηστου Ηλία Κατσούλη, όπως, και του Άκου Δασκαλόπουλου), θα μπορούσε να θεωρηθεί, εκτός των άλλων, συνθέτης που γράφει εύθυμους αλλά και μελαγχολικούς σκοπούς όπως αρμόζει στην «Άσπρη θάλασσα» με τα πανηγύρια του Αυγούστου, το θαλασσινό αγέρι και την «ερωτική αλμύρα».
φωτο Παντελής Θαλασσινός
Διατηρώντας το πνεύμα της φυγής και της αλλαγής, μετακινούμενος από τη Χίο (καταγωγή από πατέρα) στην Πάρο (όπως στην Αθήνα και στη Χίο έτσι και στην Πάρο διατήρησε μαγαζί με την ονομασία «Μυροβόλος»), τη Σέριφο (καταγωγή από μητέρα) και τον Πειραιά (όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε), κατάφερε να μεταφέρει το μήνυμα της παράδοσης, χωρίς, όμως, να γίνει αγγελιοφόρος της, και χωρίς να γίνει παραδοσιακός να το εντάξει στη σύγχρονη μουσική κατάσταση κοντά και μαζί με τις μελωδικές μπαλάντες και τα λαϊκά.
φωτο Αννα Γουβιανάκη
Βαγγέλης Αρναουτάκης 07/12/2011
Πηγή: www.ogdoo.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου