Πόλεμος στο Μαλί και ουράνιο στο Νίγηρα: πολύ χρήσιμοι ισλαμιστές για τη γαλλική εξουσία

Stéphane Lhomme (μτφ. Κριστιάν)

Στις 11 Ιανουαρίου 2013, ο γαλλικός στρατός επενέβη στο Μάλι μετά τις κινήσεις ένοπλων ισλαμικών ομάδων προς τη Μπαμάκο. Εδώ και μήνες, οι τελευταίες κρατούν όλο το βόρειο Μαλί και θα είχαν ενθαρρυνθεί, μας λένε, στο σημείο που θέλουν να καταλάβουν το σύνολο της χώρας.
Κανείς δεν θα αρνηθεί ότι αυτές οι ομάδες αποτελούνται από φρικτά άτομα τα οποία, με το πρόσχημα της «θρησκευτικής» πίστης, ξυλοκοπούν όποιον δεν τους αρέσει η συμπεριφορά, κόβουν τα χέρια των κλεφτών (πραγματικών ή υποτιθέμενων), εκτελούν  -ιδιαίτερα γυναίκες- για μικροπράγματα ή ακόμα χωρίς λόγο.

Ωστόσο, κατά τον ίδιο τρόπο όπως τη στιγμή της στρατιωτικής επέμβασης κατά του Καντάφι στη Λιβύη, είναι αφόρητο να κληθούμε ξανά να υποστηρίξουμε μια στρατιωτική επέμβαση που ήδη αναπτυχθεί από εκείνους που είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για την σοβαρότητα της κατάστασης.
Περεταίρω, ποιος  μπορεί πραγματικά να πιστέψει ότι πρόκειται για επιχείρηση «υπέρ της δημοκρατίας στο Μαλί;». Για δεκαετίες παραβιάζεται η τελευταία σε αυτή τη χώρα από διεφθαρμένα καθεστώτα που  υποστηρίζονται ευρέως από τη Γαλλία.  Τότε, γιατί λοιπόν αυτή η ξαφνική έκτακτη «δημοκρατική» ανάγκη;

Ομοίως, ποιος πιστεύει ότι πρόκειται για «την ασφάλεια της περιοχής»;  Στην πραγματικότητα, πρόκειται για την ασφάλεια της προμήθειας των γαλλικών πυρηνικών εργοστασίων σε ουράνιο: το τελευταίο πράγματι εξάγεται από τα ορυχεία της περιοχής του βόρειου Νίγηρα, ερημική ζώνη που μόλις διαχωρίζεται από το Μάλι με μια γραμμή στους γεωγραφικούς χάρτες.

Σε αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε την ακραία διαστροφή των πρώην αποικιακών δυνάμεων οι οποίες κάποτε σχεδίασαν παράλογα σύνορα, αγνοώντας την εγκατάσταση των πληθυσμών, και δημιουργώντας χώρες με πολύ περίεργα περιγράμματα: ο Νίγηρας και το Μάλι είναι και τα δύο σαν κλεψύδρα, το νοτιοδυτικό τμήμα περιέχει την πρωτεύουσα, τελείως εκκεντρικά και πολύ μακριά από το τεράστιο βορειοανατολικό τμήμα, κυρίως ερημικό.

Έτσι, εδώ και 40 χρόνια, η Areva (πρώην Cogema) μπόρεσε και άρπαξε με πλήρη ησυχία το  ουράνιο του Νίγηρα από ορυχεία που βρίσκονται 500 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα και τη εύθραυστη πολιτική «εξουσία» του Νίγηρα.

Τα τελευταία χρόνια, οργανώθηκαν ένοπλες ομάδες στην περιοχή αυτή: οι Τουαρέγκ, απογοητευμένοι από τη περιφρόνηση, εκτοπισμένοι, στερημένοι. Και περισσότερο ή λιγότερο ισλαμικές ομάδες, κάποιες από τη πρώην GIA που έσπειρε το τρόμο στην Αλγερία, άλλες ελεγχόμενες από τον Καντάφι που αυτονόμισαν μετά το θάνατο του τελευταίου.

Εργαζόμενοι της Areva, στελέχη σε αυτές τις εταιρείες εξόρυξης ουρανίου, απήχθηκαν στο Νίγηρα το Σεπτέμβριο του 2010, και μεταφέρθηκαν στο Μάλι και κρατούνται αιχμάλωτοι από τότε. Στη συνέχεια, στις 7 Ιανουαρίου 2011, δύο νεαροί Γάλλοι απήχθηκαν με τη σειρά τους στο Νίγηρα.
Το Πυρηνικό Παρατηρητήριο ήταν μια από τις λίγες φωνές που κατήγγειλαν (*) αμέσως τη στρατιωτική επιχείρηση που ξεκίνησαν οι γαλλικές αρχές. Οι τελευταίες μάλιστα είχαν προφανώς αποφασίσει να τιμωρήσουν όλους τους απαγωγείς με κάθε κόστος, ακόμη και αν τελειώσει τραγικά για δύο νεαρούς ομήρους, που πράγματι σκοτώθηκαν στην επιχείρηση.

Αυτοί οι δύο νέοι δεν εργάζονταν για την εξόρυξη του ουρανίου, αλλά είναι προφανές, η ιδέα ήταν να αποθαρρυνθούν τυχόν μελλοντικές ενέργειες εις βάρος των εργαζομένων της Areva. Από τότε, τα κοσμικά και προοδευτικά κινήματα των Τουαρέγκ έχουν περιθωριοποιηθεί, και ιδίως με την άνοδο της ομάδας σαλαφιστών Ansar Dine. Ισχυρή και βαριά οπλισμένη, συνεργάζεται με την AQIM (η Αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ), θέτοντας σε κίνδυνο όλο και περισσότερο τις γαλλικές δραστηριότητες εξόρυξης ουρανίου στο βόρειο Νίγηρα.

Η Γαλλία υποστήριξε με τη μεγαλύτερη δυνατή συνέπεια τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις στο Μάλι, οδηγώντας σε συνολική διάλυση του κράτους. Είναι πιθανό ότι αυτή η κατάρρευση οδήγησε στην αποθράσυνση των ισλαμικών ομάδων να κινηθούν προς το Μπαμάκο.

Ομοίως, η Γαλλία διατήρησε για 40 χρόνια τη εξουσία στο Νίγηρα σε κατάσταση αδυναμίας και εξάρτησης από την πρώην αποικιακή δύναμη και την εταιρεία εξόρυξης ουρανίου, τη  Cogema που έγινε Areva. Ενώ οι ηγέτες του Νίγηρα προσπαθούν όσο μπορούν να ελέγξουν την Areva, η Γαλλία επανέλαβε το πλήρη έλεγχο με τη στρατιωτική επέμβαση της.

Οι πρόσφατες κινήσεις των ισλαμικών ομάδων επίσπευσαν πράγματι τη γαλλική στρατιωτική επέμβαση που ήταν υπό προετοιμασία. Πρόκειται αναμφίβολα για νεοαποικιακό πραξικόπημα, ακόμη και αν κρατηθήκαν τα προσχήματα με την κατάλληλη έκκληση  για βοήθεια του προσωρινού Πρόεδρου του Μάλι, του οποίου η νομιμότητα είναι άκυρη, διότι είναι σε αυτή θέση μετά από πραξικόπημα που έλαβε χώρα στις 22 Μαρτλιου 2012.

Διευκρινίζουμε και πάλι ότι δεν εμπιστευόμαστε με καμία περίπτωση τους επικίνδυνους φονταμενταλιστές οι οποίοι είναι, επίσης, διακινητές ναρκωτικών και όπλων, και δεν διστάζουν να τραυματίζουν και να σκοτώνουν.

Όμως, απορρίπτουμε το μύθο της στρατιωτικής επέμβασης «για τη δημοκρατία». Αυτή η δικαιολογία έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς, ειδικά όταν οι ΗΠΑ ήθελαν να βάλουν χέρια σε αποθέματα πετρελαίου, και να που εφαρμόζεται πάλι από τη Γαλλία που θέλει να εξασφαλίσει την προμήθεια ουρανίου για τους πυρηνικούς αντιδραστήρες της.  Ας σημειώσουμε εξάλλου ότι με 27.000 ευρώ ανά ώρα πτήσης ενός Rafale, το πραγματικό κόστος του ρεύματος από πυρηνική ενέργεια θα είναι ακόμη υψηλότερο από ό, τι φοβόμαστε…

Εν κατακλείδι, αποδεικνύεται και πάλι ότι το άτομο, και η raison d’état που το περιβάλλει, όχι μόνο βλάπτει το περιβάλλον και τα έμβια όντα, αλλά και τη δημοκρατία.
Stéphane Lhomme
Διευθυντής του Πυρηνικού Παρατηρητηρίου (*)

Πηγή :http://observ.nucleaire.free.fr/otages-niger.htm