Τα φαντάσματα του οθωμανισμού

Την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών στη Θεσσαλονίκη παρουσιάστηκε από τις «Εναλλακτικές Εκδόσεις» το βιβλίο του Γιάννη Ταχόπουλου, Η Θεσσαλονίκη, ο Μαζάουερ και τα φαντάσματα του Οθωμανισμού από τους Ντίνο Χριστιανόπουλο, Γιάννης Μέρτζο, Γιάννη Μέγα, Γιώργο Καραμπελιά και τον συγγραφέα, σε μια αίθουσα τελετών της ΕΜΣ που αποδείχτηκε μικρή για τον όγκο των συρρευσάντων.

Όταν παρουσιάζαμε το βιβλίο του φανταζόμασταν ότι η παρουσίαση που ανησυχεί τόσο έντονα τους κύκλους της εθνοαποδόμησης, που προωθούσαν κατά το παρελθόν συστηματικά το έργο του Μαζάουερ, θα τους οδηγούσε στην κλασική σε αυτούς μέθοδο της αποσιώπησης.

Κι όμως! Ενοχλήθηκαν τόσο πολύ που έθεσαν μπροστά στα μάτια μας έναν μηχανισμό παραχάραξης των γεγονότων και στρέβλωσης της ίδιας της πραγματικότητας: Στο στόχαστρο τέθηκε αυτή τη φορά, όχι το παρελθόν, αλλά η ίδια η εκδήλωση που παρουσίαζε ένα βιβλίο που με ήπιο και νηφάλιο τρόπο εκθέτει τις αμέτρητες παραλείψεις και διαστρεβλώσεις του εμπνευστή της «Πόλης των Φαντασμάτων»!

Έτσι, την Δευτέρα 28/01, διαβάσαμε στην εφημερίδα Έθνος το «ρεπορτάζ» του γνωστού και μη εξαιρετέου Απόστολου Λυκεσά, και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Σε ένα απίστευτο ρεσιτάλ των ίδιων πρακτικών που μεταβάλουν την Οθωμανική Θεσσαλονίκη σε παράδεισο, το παιδομάζωμα σε κυνήγι ταλέντων, και την Άλωση της Κωνσταντινούπολης σε γιγάντια εκστρατεία ανακαίνισης-αποκατάστασής της, ο Λυκεσάς αποπειράθηκε την συνολική… αποδόμηση της εκδήλωσης.

Προσπαθεί να πείσει τους αναγνώστες ότι λίγο ως πολύ υπήρξε συμπαιγνία της διοργάνωσης για να θέσουν τον Μαζάουερ στο «εδώλιο» της ΕΜΣ, ενώ από κάτω το κοινό διψούσε να αναθεματίσει τον «ασεβή» Βρετανό. Σύμφωνα με τον Λυκεσά, τα σχέδια της εκδήλωσης τίναξε στον αέρα ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο οποίος υποτίθεται «δικαίωσε» τον Βρετανό ιστορικό λέγοντας: «οι αναφορές του για εμάς δεν είναι τόσο καλές, κάνει λάθη και έχει προκαταλήψεις για οτιδήποτε οθωμανικό, αλλά το βιβλίο του δεν είναι ακριβώς Ιστορία, είναι περίπου λογοτεχνία. Αυτό είναι ένα αβαντάζ του Μαζάουερ. Το βιβλίο του είναι απίθανα γοητευτικό, ακόμη και εγώ σκέφτομαι μήπως δεν πρέπει να το χτυπήσω…».

Με αυτές, λοιπόν, τις φράσεις «δικαιώνεται» ο «Ιστορικός» (που δεν γράφει, όμως, Ιστορία) από τον ποιητή! Προφανώς, ο Λυκεσάς, και η αρχισυνταξία του Έθνους που ενέκρινε το κείμενο, περνάει τους αναγνώστες για εντελώς ηλίθιους! Ένα μικρό απόσπασμα από όλη την ομιλία του Ντίνου Χριστιανόπουλου, η αποσιώπηση του γεγονότος ότι ο ποιητής έχει πάρει επανειλημμένα θέση εναντίον του βιβλίου και έχει μιλήσει για τις παραλείψεις του συγγραφέα, και την βγάλαμε την είδηση!

Ο Α. Λυκεσάς συνεχίζει στο ίδιο μήκος κύματος κατά το παράδειγμα του αγαπημένου του ιστορικού. Έτσι παρουσιάζει ως «ύποπτο» ότι ο Γ. Μέγας στάθηκε στις αποσιωπήσεις του Μαζάουερ κατά την εισήγησή του. Ή ότι αυτές ακούστηκαν ως «φιλολογικός λυρισμός» στ’ αυτιά του κοινού (όχι δηλαδή ότι δεν ίσχυαν, αλλά φταίει το «κοινό», που «ήθελε αίμα» κατά τον Λυκεσά). Και βέβαια, «λάδι στη φωτιά» ενός υποτιθέμενα φανατικού κοινού, έριξαν οι (πανθομολογούμενες, σήμερα) διαπιστώσεις των Ν. Μέρτζου και Γ. Καραμπελιά για τα προφανή πολιτικά κίνητρα προώθησης της «Πόλης των Φαντασμάτων» του Μαζάουερ, από τους νεοαναδυόμενους πόλους εξουσίας που διεκδικούν να ορίζουν τις τύχες της Θεσσαλονίκης.

Η «κατασκευή» της είδησης, και η παραποίηση των γεγονότων που διαπράττει ο Λυκεσάς έχει έναν και μόνο λόγο. Ότι οι κύκλοι που πρόβαλαν σκανδαλωδώς το εξωραϊσμένο παρελθόν της οθωμανικής κατοχής της πόλης, διότι πίστευαν ότι η εικόνα του ταιριάζει γάντι στις συνθήκες της μετα-εθνικής Θεσσαλονίκης που να θέλουν να διαμορφώσουν, έχουν ανησυχήσει πάρα πολύ με το βιβλίο του Γιάννη Ταχόπουλου και την μεγάλη απήχησή του. Όπως και βέβαια ανησύχησαν από το γεγονός ότι σημαντικές προσωπικότητες αποτελούσαν το πάνελ της παρουσίασης του βιβλίου.

Κι όμως, η μηχανή του ψεύδους και της παραπλάνησης –η μόνη πραγματική ικανότητα και εξουσία που διαθέτουν– δεν προχωράει πλέον τόσο εύκολα: Όλοι καταλαβαίνουν ποιό είναι το πολιτικό πλαίσιο της αφήγησης του Μαζάουερ, για την ευτυχισμένη (και βέβαια όχι κατακτημένη) Οθωμανική Θεσσαλονίκη.

 Και ποιά τα πολιτικά κίνητρα αυτών που μάχονται για να το κρύψουν. Το βλέπουν μπροστά τους, στις δηλώσεις του Νταβούτογλου για τη σημασία που έχει η πόλη στο νεο-οθωμανικό σχέδιό του. Ακόμη, φαίνεται στο ότι ο Φούχτελ βρίσκεται εδώ, για να οργανώσει την εξαγορά του πλούτου της χώρας από τα γερμανικά οικονομικά πάντσερ.

Τα πράγματα είναι τόσο φως-φανάρι, που η «λογοτεχνία» του Λυκεσά δεν πείθει πλέον κανέναν. Ας είναι. Τουλάχιστον, αυτές οι αθλιότητες είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δούμε ζωντανά το πως λειτουργούν αυτά τα κυκλώματα. 

Πως η υπεράσπιση της νεο-αποικιακής «κατασκευής» του Μαζάουερ από τα κέντρα εξουσίας της πόλης, επινοεί ειδήσεις, τις προωθεί σε μεγάλες εφημερίδες, και ταυτόχρονα αυτές εμφανίζονται σαν τα μανιτάρια, εντελώς «τυχαία», σε πλείστα όσα δήθεν έγκυρα ειδησεογραφικά ιστολόγια της πόλης κ.ο.κ. Με τέτοιες μηχανές τόσα χρόνια κρατάνε χειροπόδαρα δεμένη την κοινή γνώμη. Με τέτοιες τακτικές προσπαθούσαν να μας πείσουν πως όσοι τολμούσαν να μιλήσουν για τη νέα υποδούλωση που φαινόταν στον ορίζοντα είναι τάχα «συνομωσιολόγοι», κι ύστερα ήρθε η Μέρκελ και η Τρόικα. Σήμερα λένε τα ίδια για την απειλούμενη αποικιοποίηση της πόλης, ε, λοιπόν είναι καιρός να ξεσηκωθούμε για να μην συμβεί κάτι τέτοιο. Φτάνει πια!

Όσο για τον Ντίνο Χριστιανόπουλο και τον Μαζάουερ, ας παραθέσουμε δηλώσεις που είχε κάνει ο ίδιος επί του θέματος –δεν χρειαζόμαστε διερμηνείς τύπου Α. Λυκεσά για να μάθουμε τι ακριβώς πιστεύει:

Ερώτηση:  Το βιβλίο του Βρετανού ιστορικού Μαρκ Μαζάουερ Θεσσαλονίκη: Πόλη των Φαντασμάτων προκάλεσε κάποια αναστάτωση, βρήκε υποστηρικτές αλλά και επικριτές. Δεν αποτελεί αξία η κατάθεση της ιστορικής αλήθειας για την πόλη χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις και αναστολές;

Απάντηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου: Μαζάουερ; Είμαι από τους επικριτές του. Το βιβλίο του είναι καλογραμμένο και γοητευτικό, δε μου φαίνεται όμως ότι λέει και τίποτα καινούργιο. Αλλά ενώ δεν λέει τίποτα καινούργιο, ευαγγελίζεται μια Θεσσαλονίκη που ο δήμαρχός της σε είκοσι χρόνια θα είναι Τούρκος. Να τον χαίρεστε λοιπόν και να μου πείτε για το συμφέρον τίνος αφεντικού του εργάζεται αυτός ο κύριος.» (Πηγή: εδώ).

Και ας είναι βέβαιοι οι κάθε λογής παραχαράκτες ότι όσο πιο πολύ χτυπάς το καρφί της αλήθειας, τόσο περισσότερο μπαίνει.

                                              

Απάντηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου

στην εφημερίδα «Έθνος» της 28.1.13

Το βιβλίο του Μαζάουερ το θεωρώ λογοτεχνικό και όχι ιστορικό. Λογοτεχνικό αλλά γεμάτο λάθη και παραλείψεις, όπως επεσήμαναν τόσο ο καθηγητής Τουλουμάκος όσο και ο ερευνητής Ταχόπουλος. Όσο για τον συγγραφέα Μαζάουερ, όχι μόνο δεν τον «αθώωσα», όπως κακώς μου καταμηνύει ο συντάκτης του δημοσιεύματος, αλλά και φρίττω με την ιδέα ότι εσκεμμένα αποσιωπά το ολοκαύτωμα.

Θεσσαλονίκη, 28.1.2013

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Πηγή : http://www.kourdistoportocali.com/