Με έκπληξη ενημερώθηκα για την πρόταση του βουλευτή του ελληνικού κοινοβουλίου Κουράκη για την μισθοδοσία των κληρικών της ορθοδόξου εκκλησίας να γίνεται από το κράτος μεν αλλά από ειδικό νέο φόρο μόνο από τον δηλωθέντα πιστό ορθόδοξο λαό!!! Έκπληξη διότι είχα την εντύπωση ότι εκείνοι οι οποίοι φώναζαν να μην αναγράφεται στις ταυτότητες το θρήσκευμα το έλεγαν για να μην υπάρχει διαφοροποίηση ανάμεσα στους πολίτες και διότι πίστευαν ότι η πίστη δεν δηλώνεται απλά σε νομικά έγγραφα.
Έκπληξη διότι οι ίδιοι βουλευτές είναι αντίθετοι γενικά με νέους φόρους. Έκπληξη διότι θεωρούσα μέχρι σήμερα ότι οι βουλευτές μας, γνωρίζουν και στηρίζουν το σύνταγμα και την ισοπολιτεία η οποία οφείλει να πηγάζει εξ αυτού. Έκπληξη διότι ήξερα ότι κάποιοι μπορεί να είναι μεν εμπαθείς με την Εκκλησία και είναι όντως ενοχλητικό να σε ελέγχει η συνείδηση σου για αυτό αλλά να φτάνεις εξ αιτίας αυτού ακόμα και στο σημείο του παραλογισμού ;
Έκπληξη διότι είχα την εντύπωση ότι το κοινωνικό έργο της εκκλησίας σήμερα όσο κρυφά και αν προσπαθεί εκείνη να το κάνει, είναι ολοφάνερο και αναγνωρίσιμο στις δύσκολες αυτές εποχές από τον κάθε στοιχειώδη εχέφρονα Έλληνα. Ένα έργο που δεν μετριέται με μερίδες φαγητού μόνο ούτε με τις ευρώ-φιλανθρωπίες αλλά με την ελπίδα κυρίως που παρέχει σε τόσους απελπισμένους και απογοητευμένους Έλληνες.
Είναι πάρα πολλοί εκείνοι που έχουν βαδίσει την οδό της επιστροφής από την οδό της σχεδιασμένης αυτοκτονίας γιατί απλά έκαναν μια κουβέντα με έναν παπά, γιατί άκουσαν έναν λόγο ελπίδας μια Κυριακή, γιατί έπεσε μια τριμμένη φυλλάδα εκκλησιαστική στα χέρια τους.
Αν και οι αυτοκτονίες είναι πολλές και οι ψυχολογικές επιπτώσεις της κρίσεως ακόμα περισσότερες σήμερα όπου οι εκκλησιές είναι ανοιχτές, τα πετραχήλια συνεχίζουν να στεγνώνουν δάκρυα, οι τσέπες των ιερέων να αδειάζουν στις κρύες παλάμες εκείνων που είναι κουβαριασμένοι στα πεζοδρόμια της Αθήνας και εκείνων που χτυπούν τις πόρτες των ενοριακών γραφείων, αν σήμερα που τα παγκάρια αδειάζουν αμέσως στα πολυποίκιλα έργα αλληλεγγύης πόσο μάλλον εάν δεν θα υπήρχαν όλα αυτά.
Ομολογώ από προσωπική πείρα ότι ακόμα και εδώ στην Σαντορίνη δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που έρχονται σήμερα στην εκκλησία όχι γιατί μετανοήσαν αλλά γιατί δεν μπορούν να επιβιώσουν και ζητούν βοήθεια, μια βοήθεια η οποία φτάνει στο σημείο της αναζήτησης ενός λόγου για παραμονή στην ζωή.
Έκπληξη λοιπόν με διακατέχει όταν συμβαίνουν αυτά κάποιοι να αλαλάζουν άναρθρες κραυγές σαν να μην ζουν στην ελληνική πραγματικότητα αλλά σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα που οι προτάσεις αυτές συμβαίνουν εκεί μεν αλλά …. εκεί βουλευτά μου δεν έδωσε η εκκλησία την περιουσία της στο κράτος αλλά την αυτοδιαχειρίζεται, εκεί δεν είναι όπως η Ελλάδα κατά 90% (δυστυχώς για σας) μονοθρησκειακή χώρα.
Η πρόταση σας είναι κλεμμένη από άλλα ευρωπαϊκά δεδομένα σε άλλα κοινωνικά εκκλησιαστικά και πολιτιστικά περιβάλλοντα μιας δυτικής φιλοσοφίας.
Δεν είναι καν πρωτότυπη. Πολιτεύεστε στην Ελλάδα αλλά μάλλον ζείτε αλλού!!! Είναι σαν να θέλει κανείς στην Σαντορίνη να ξεριζώσει για παράδειγμα τα αμπέλια (αφού ορθολογικώς δεν είναι τρομερά «αποδοτικά»)και να βάλει αντ΄αυτων φωτοβολταίκα!!!!! Φοβερή ιδέα…αλλά για την Σαντορίνη; Μπορείτε βουλευτά μου να πολιτεύεστε εδώ αλλά η όλη σας φιλοσοφία και ο όλος σας στοχασμός δεν είναι ούτε ελληνικός ούτε φιλελληνικός.Ζείτε αλλού!!!
Έξαλλου εάν οι πιστοί , βουλευτά μου ήθελαν και μπορούσαν να στηρίξουν οικονομικά την Εκκλησία θα έπρεπε για αυτό να μεσολαβήσει το κράτος με τις φοροεκλπηκτικές του μεθόδους άραγε; Δεν θα μπορούσε ο ίδιος ο πιστός άμεσα να στηρίξει τον παπά της ενορίας του όπως σε παλαιότερες εποχές; Γιατί δια μέσου των εισπρακτικών μεθόδων του κράτους;
Βρίσκω όμως λογικό το επιχείρημα το οποίο εκφράζετε πως δήθεν γιατί να συμμετέχει ένας αλλόθρησκος ή ετερόδοξος στην μισθοδοσία των ορθοδόξων κληρικών; Φυσικά θα ήταν άδικο τούτο στο βαθμό βεβαία της αδικίας που π.χ. ένας φορολογούμενος Έλληνας που δεν έχει παιδιά στο πανεπιστήμιο πληρώνει φόρους για αυτό κλπ. Αλλά έστω ας το θεωρήσουμε άδικο για τον πολίτη. Μα αντίθετα ο πολίτης δεν συμμετέχει διόλου στο κόστος αυτό.
Η μισθοδοσία του κλήρου υποτίθεται ότι δεν προκύπτει από τους φόρους των πολιτών αλλά από την αξιοποίηση της περιουσίας που έχει χορηγήσει η εκκλησία στο κράτος. Τώρα εάν την αξιοποιεί η όχι το κράτος (για να μην πω εάν ξέρει καν που είναι αυτή η περιουσία που της δόθηκε μιας και δεν έχει εθνικό δημόσιο κτηματολόγιο και ποιοι καρπώνονται οφέλη από αυτήν) αυτό είναι …. αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
Τόσες φορές ο Αρχιεπίσκοπος έχει απλώσει το χέρι συνεργασίας ώστε να συζητηθούν τα οικονομικά θέματα για την σχέση κράτους εκκλησίας πάντα βέβαια με στοιχεία, αριθμούς και τετραγωνικά. Γιατί μόνο απλά κάποιοι σκούζουν και δεν έρχονται τότε να συζητήσουν σοβαρά άραγε; Ο χωρισμός κράτους και εκκλησίας δεν συμφέρει όχι την εκκλησία αλλά το κράτος και ιδιαίτερα την ελληνική κοινωνία.
Σε μια εποχή όπου η ελπίδα για πολλούς αδελφούς τρεμοσβήνει, σε μια εποχή που η εκκλησία αποτελεί στυλοβάτη σιωπηλό της ελληνικής κοινωνίας οι προτάσεις αυτές επιβεβαιώνουν όσους κατηγορούν πολλούς βουλευτές ότι δεν ξέρουν ούτε τι ζητούν ούτε και τι θέλουν και μοναδικός στόχος τους είναι η υφαρπαγή ψήφων δια του λαϊκισμού.
Η μόνη απάντηση σε όλους αυτούς είναι εκείνη του Κυρίου επι του Σταυρού σε αναλογία σήμερα όπου η χώρα σταυρώνεται: «Πάτερ ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λκ. 23,34)
Πηγή :
Ένας ιερέας απο την Σαντορίνη 
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου