Ο Ρώσος δημιουργός της αριστουργηματικής «Επιστροφής» ξαναβρίσκει τη
φόρμα του με το «Λεβιάθαν», ένα αλληγορικό δράμα που καυτηριάζει την
πολιτική πραγματικότητα της χώρας του. Βραβευμένος στις Κάνες και
υποψήφιος για Όσκαρ, μιλάει στον Χρήστο Μήτση για τις βιβλικές του
αναφορές, τη μουσική του Φίλιπ Γκλας και τη σύγχρονη Ρωσία. Γιατί συνδέσατε μια σύγχρονη ιστορία με άμεσες βιβλικές αναφορές; Η
ιδέα στηρίζεται σε μια πραγματική ιστορία η οποία συνέβη στις Η.Π.Α. το
2004. Ένας άντρας έχασε τη δουλειά του, τρελάθηκε και προξένησε
καταστροφές σε κάποια κυβερνητικά κτίρια. Από το 2008 άρχισα να δουλεύω
ένα σχετικό σενάριο, το οποίο ανέπτυξα επί έξι χρόνια. Δεν ήθελα να
μείνω πιστός στα γεγονότα και στο «Βιβλίο του Ιώβ» βρήκα πολλούς
ενδιαφέροντες παραλληλισμούς για έναν άνθρωπο που αρχίζει να χάνει σιγά
σιγά τα πάντα, οι οποίοι με βοήθησαν να εμπλουτίσω την πλοκή και να
εμβαθύνω στους χαρακτήρες. Ενώ δούλευα, κάποιο φίλοι μου, καθηγητές
φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο, μου ανέφεραν τον «Λεβιάθαν» του Τόμας
Χομπς, από τον οποίο πήρα επιπλέον ιδέες. Τέλος, όταν ξεκινήσαμε τα
γυρίσματα στο Μούρμανσκ, οι κάτοικοι της Τεριμπέρκα μας είπαν πως λίγα
χιλιόμετρα από εκεί θα μπορούσαμε να δούμε φάλαινες. Ήταν το τελευταίο
κομμάτι του παζλ…
Μετά την «Έλενα», μια μικρότερου βεληνεκούς ταινία σε σχέση με την υπόλοιπη φιλμογραφίας σας, επιστρέφετε σε κάτι πιο «οπερατικό» και μεγαλεπήβολο… Δεν ένιωσα πως η «Έλενα» ήταν ένα είδος διαλείμματος, αν και είναι μια λίγο διαφορετική ταινία απ’ όσες έχω κάνει ως τώρα. Μετά το τέλος της, πάντως, δουλέψαμε πάνω σε πέντε διαφορετικά σχέδια με τον παραγωγό μου. Ανάμεσά τους μια πολεμική ταινία που εξελισσόταν στο Κίεβο και ένα περιπετειώδες δράμα στην αρχαία Ελλάδα. Το να προχωρήσουμε το «Λεβιάθαν» ήταν κυρίως απόφαση του παραγωγού.
Χρησιμοποιείτε για ακόμα μια φορά μουσική του Φίλιπ Γκλας, όπως και στο «Έλενα». Εκεί χρησιμοποίησα την τρίτη συμφωνία του. Θεωρώ τον Γκλας ιδιοφυή, έναν απόλυτα μοντέρνο συνθέτη. Ήθελα να συνεργαστούμε οπωσδήποτε στην επόμενη ταινία μου, αλλά ο ατζέντης του μου είπε πως ήταν πνιγμένος στη δουλειά και δεν προλάβαινε. Μου πρότεινε να χρησιμοποιήσω κάτι έτοιμο, οπότε βρήκα από το διαδίκτυο ό,τι έχει γράψει και το άκουσα προσεκτικά. Ένα συγκεκριμένο κομμάτι ένιωσα πως θα ταίριαζε πολύ στην ταινία, το «Akhnaten», και πήρα τελικά το ΟΚ.
Στην ταινία υπάρχουν πολλές αναφορές στη σύγχρονη Ρωσία, οι οποίες μερικές φορές είναι άμεσες και έντονα ειρωνικές. Δεν φοβάστε τις αντιδράσεις;
Φαντάζομαι πως αναφέρεστε κυρίως στο χαρακτήρα του δημάρχου και στο πορτραίτο του Πούτιν το οποίο δεσπόζει πάνω από το γραφείο του. Γυρίσαμε τις συγκεκριμένες σκηνές στο δημαρχιακό μέγαρο του Ολένινγκορστ και η φωτογραφία του Πούτιν υπάρχει εκεί ακριβώς που την είδατε, πίσω από το κεφάλι του δημάρχου. Από το 2003 η φωτογραφία του κρέμεται σε κάθε δημοτικό κτίριο, οπότε ακόμα κι αν ο ίδιος δει τη σκηνή δεν θα του φανεί τίποτα παράξενο. Μάλλον θα γελάσει με την ταινία…
Ο «Λεβιάθαν» είναι αναμφίβολα η πλέον πολιτική ταινία σας. Πιστεύετε πως η Ρωσία βιώνει τώρα μια κρίσιμη ιστορικά στιγμή; Το βασικό θέμα του φιλμ είναι ο άνθρωπος απέναντι στο κράτος. Δεν μιλάμε για κάποιο συγκεκριμένο κράτος και η πραγματική ιστορία συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης, μιας και πρόκειται για μια καλλιτεχνική προσέγγιση της πραγματικότητας, δεν υπάρχει διάθεση για άμεση αναφορά στη Ρωσία. Τώρα, όσον αφορά στη χώρα μου, η κατάσταση είναι πράγματι κρίσιμη, καθώς η ένταση των σχέσεών της με την Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργεί επιπλέον προβλήματα και την οδηγεί σε σταυροδρόμι. Πρέπει να αποφασίσουμε για το μέλλον μας, το οποίο είναι αβέβαιο και υπάρχει κίνδυνος να βρεθούμε μπροστά σε δυσάρεστες εξελίξεις. Εύχομαι μόνο να μη γυρίσουμε πίσω, στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, και απομονωθούμε ξανά από τον υπόλοιπο κόσμο.
Μετά την «Έλενα», μια μικρότερου βεληνεκούς ταινία σε σχέση με την υπόλοιπη φιλμογραφίας σας, επιστρέφετε σε κάτι πιο «οπερατικό» και μεγαλεπήβολο… Δεν ένιωσα πως η «Έλενα» ήταν ένα είδος διαλείμματος, αν και είναι μια λίγο διαφορετική ταινία απ’ όσες έχω κάνει ως τώρα. Μετά το τέλος της, πάντως, δουλέψαμε πάνω σε πέντε διαφορετικά σχέδια με τον παραγωγό μου. Ανάμεσά τους μια πολεμική ταινία που εξελισσόταν στο Κίεβο και ένα περιπετειώδες δράμα στην αρχαία Ελλάδα. Το να προχωρήσουμε το «Λεβιάθαν» ήταν κυρίως απόφαση του παραγωγού.
Χρησιμοποιείτε για ακόμα μια φορά μουσική του Φίλιπ Γκλας, όπως και στο «Έλενα». Εκεί χρησιμοποίησα την τρίτη συμφωνία του. Θεωρώ τον Γκλας ιδιοφυή, έναν απόλυτα μοντέρνο συνθέτη. Ήθελα να συνεργαστούμε οπωσδήποτε στην επόμενη ταινία μου, αλλά ο ατζέντης του μου είπε πως ήταν πνιγμένος στη δουλειά και δεν προλάβαινε. Μου πρότεινε να χρησιμοποιήσω κάτι έτοιμο, οπότε βρήκα από το διαδίκτυο ό,τι έχει γράψει και το άκουσα προσεκτικά. Ένα συγκεκριμένο κομμάτι ένιωσα πως θα ταίριαζε πολύ στην ταινία, το «Akhnaten», και πήρα τελικά το ΟΚ.
Στην ταινία υπάρχουν πολλές αναφορές στη σύγχρονη Ρωσία, οι οποίες μερικές φορές είναι άμεσες και έντονα ειρωνικές. Δεν φοβάστε τις αντιδράσεις;
Φαντάζομαι πως αναφέρεστε κυρίως στο χαρακτήρα του δημάρχου και στο πορτραίτο του Πούτιν το οποίο δεσπόζει πάνω από το γραφείο του. Γυρίσαμε τις συγκεκριμένες σκηνές στο δημαρχιακό μέγαρο του Ολένινγκορστ και η φωτογραφία του Πούτιν υπάρχει εκεί ακριβώς που την είδατε, πίσω από το κεφάλι του δημάρχου. Από το 2003 η φωτογραφία του κρέμεται σε κάθε δημοτικό κτίριο, οπότε ακόμα κι αν ο ίδιος δει τη σκηνή δεν θα του φανεί τίποτα παράξενο. Μάλλον θα γελάσει με την ταινία…
Ο «Λεβιάθαν» είναι αναμφίβολα η πλέον πολιτική ταινία σας. Πιστεύετε πως η Ρωσία βιώνει τώρα μια κρίσιμη ιστορικά στιγμή; Το βασικό θέμα του φιλμ είναι ο άνθρωπος απέναντι στο κράτος. Δεν μιλάμε για κάποιο συγκεκριμένο κράτος και η πραγματική ιστορία συνέβη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης, μιας και πρόκειται για μια καλλιτεχνική προσέγγιση της πραγματικότητας, δεν υπάρχει διάθεση για άμεση αναφορά στη Ρωσία. Τώρα, όσον αφορά στη χώρα μου, η κατάσταση είναι πράγματι κρίσιμη, καθώς η ένταση των σχέσεών της με την Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργεί επιπλέον προβλήματα και την οδηγεί σε σταυροδρόμι. Πρέπει να αποφασίσουμε για το μέλλον μας, το οποίο είναι αβέβαιο και υπάρχει κίνδυνος να βρεθούμε μπροστά σε δυσάρεστες εξελίξεις. Εύχομαι μόνο να μη γυρίσουμε πίσω, στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, και απομονωθούμε ξανά από τον υπόλοιπο κόσμο.
Ρώσικη ταινία, σκηνοθεσία
Αντρέι Σβιάνγκιντσεφ με τους: Αλεξέι Σερεμπριάκοφ, Έλενα Λιαντόβα, Ρόμαν
Μαντιάνοφ, Βλαντιμίρ Βντοβιτσένκοφ
Ο Κόλια ζει
με τη γυναίκα του και τον έφηβο γιο του σε μια παραθαλάσσια πόλη του
ρώσικου Βορρά. Όταν μαθαίνει πως ο διεφθαρμένος δήμαρχος σκοπεύει να
κατεδαφίσει το σπίτι του, ζητάει από ένα φίλο του δικηγόρο να τον
βοηθήσει. Η άφιξη του Ντιμίτρι από τη Μόσχα, όμως, θα αλλάξει τη ζωή του
Κόλια δραματικά
Δείτε το βιντεο
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου