Ένα νέο μέτωπο παγκόσμιας αγωνίας δημιουργείται στη
Λιβύη, η οποία σύρεται στην κόλαση με αιματοχυσία μεταξύ αντιμαχόμενων
φατριών, αλλά και με τους σοβαρότατους κινδύνους από τη μαζική εισβολή
τζιχαντιστών. Τέσσερα χρόνια μετά την «Αραβική Άνοιξη» η Λιβύη
παραδίδεται στο χάος και ήδη η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή, που
επεμβαίνουν δυνάμεις από το εξωτερικό, με ξεκάθαρη πια την απειλή για
Ευρώπη και Δύση.Σήμερα η Λιβύη μόνο κατ’
ευφημισμόν αποτελεί κράτος. Μετά την πτώση Καντάφι οι φατρίες σταμάτησαν
τις αποτυχημένες προσπάθειες να τα βρουν μεταξύ τους μέσω
διαπραγματεύσεων. Έτσι, το ανατολικό κομμάτι της χώρας βρίσκεται υπό τον
έλεγχο μιας συμμαχίας με βάση το Τομπρούκ, ενώ στο δυτικό τμήμα
κουμάντο κάνει ένα συνονθύλευμα ομάδων σε Τρίπολη και Μισράτα.
Η Λιβύη αυτήν τη στιγμή έχει δύο – αντίπαλες μεταξύ τους –
κυβερνήσεις, δύο Κοινοβούλια, δύο κεντρικούς τραπεζίτες, ακόμη και ο
στρατός έχει δύο αρχηγούς επιτελείου. Η κυβέρνηση του Τομπρούκ είναι
διεθνώς αναγνωρισμένη. Όμως τόσο αυτή όσο και η αντίπαλη κυβέρνηση της
Τρίπολης διαθέτουν η καθεμιά τη δική της ομάδα πολιτοφυλακής. Ακόμη,
υπάρχουν δύο ομάδες που προσπαθούν να αναλάβουν τον έλεγχο της κεντρικής
τράπεζας και της εθνικής εταιρείας πετρελαίου.
Στα δύο
Από τη χώρα απουσιάζουν λειτουργική αστυνομία ή «κανονικός» στρατός και το πάνω χέρι έχουν πάρει διά της βίας παρακρατικές ομάδες της πολιτοφυλακής που κατατρομοκρατούν τα 6 εκατ. πολιτών, λεηλατούν ό,τι έχει απομείνει από τον πλούτο της χώρας, καταστρέφουν ό,τι από τις υποδομές στέκεται ακόμη όρθιο (με συνέπεια πολύς κόσμος να υποχρεώνεται να ζει χωρίς τρεχούμενο νερό και ηλεκτρισμό), ενώ δολοφονούν και βασανίζουν κατά βούληση.
Την ίδια στιγμή, η σπαρασσόμενη Λιβύη παραμένει πιόνι εξωτερικών παραγόντων. Τουρκία, Κατάρ και Σουδάν είναι υπέρ της πιο ισλαμιστικής ομάδας της Τρίπολης, ενώ Αίγυπτος και Ην. Αραβικά Εμιράτα υπέρ της ευρύτερα αναγνωρισμένης ομάδας του Τομπρούκ.
Η χαοτική εμφυλιακή κατάσταση που επικρατεί στη χώρα αποσταθεροποιεί κι άλλες περιοχές, αφού το πρόβλημα «εξάγεται», μέσω της ζώνης του Σαχέλ, σε Μάλι, Βόρεια Νιγηρία, Νίγηρα, Σουδάν, Σομαλία, ακόμα και στην Αίγυπτο. Διάφορες αραβικές φατρίες στον Νότο της χώρας επιδίδονται σε λαθρεμπόριο όπλων, trafficking ανθρώπων, ενώ προσφέρουν καταφύγιο σε τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους.
Ίσως μια από τις πιο επικίνδυνες διαστάσεις της κρίσης είναι ότι λιμάνια αρχίζουν να κηρύττουν αυτο-διακυβέρνηση και στήνουν τους δικούς τους συνοριακούς ελέγχους. Έτσι, η πόλη Ντέρνα, ένα μικρό λιμάνι στα ανατολικά, που έχει τη φήμη του μέρους που έχει στείλει σε Ιράκ και Συρία τους περισσότερους τζιχαντιστές στον κόσμο, αναλογικά με τον πληθυσμό του, μετατρέπεται σε άντρο του Ισλαμικού Κράτους. Πολλοί έχουν δηλώσει την υποταγή τους στον Αλ Μπαγκντάντι, τον ηγέτη του ΙΚ, ενώ η Ντέρνα έχει μετατραπεί ολοκληρωτικά σε στρατόπεδο εκπαίδευσης μαχητών.
Η φρίκη
Μια μέρα, άλλωστε, μετά τον φρικιαστικό αποκεφαλισμό 21 Αιγυπτίων κοπτών στη Λιβύη, η Αίγυπτος έστειλε αεροπλάνα και βομβάρδισε το λιμάνι της Ντέρνα. Λίγο πριν, είχε καλέσει τους εκατοντάδες χιλιάδες Αιγύπτιους που ζουν στη Λιβύη και εργάζονται στον τομέα του πετρελαίου να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Η Δύση, από την πλευρά της, έχει προσπαθήσει να μην αναμειχθεί ιδιαίτερα στη Λιβύη. Μετά τις αποτυχίες σε Ιράκ και Αφγανιστάν, το τρίο Αμερική – Γαλλία – Βρετανία είναι αποφασισμένο να μην εμπλέξει χερσαίες δυνάμεις, όχι τουλάχιστον σ’ αυτήν τη φάση. Τα Ηνωμένα Έθνη, εξάλλου, είναι αυτά που προσπαθούν να περιορίσουν τη διαμάχη, κυρίως μέσω μιας πιο ενεργής διπλωματίας.
Ο κίνδυνος διάχυσης, πάντως, είναι τεράστιος. Η Λιβύη απέχει μόλις 300 μίλια από τη Νότια Ευρώπη. Η εξέλιξη του χάους θα στείλει χιλιάδες πρόσφυγες στην Ευρώπη μέσω της Μεσογείου, αλλά και τζιχαντιστές, στους στόχους των οποίων περιλαμβάνονται ευρωπαϊκές πόλεις, κατ’ αρχήν οι ιταλικές. Μια Λιβύη, λοιπόν, αφημένη σε ελεύθερη πτώση αποδεικνύεται εξαιρετικά επικίνδυνη όχι μόνο για την περιοχή αλλά και παγκόσμια.
Οι προσπάθειες της Δύσης επικεντρώνονται στη δημιουργία μιας έστω υποτυπώδους κυβέρνησης εθνικής ενότητας σε συνδυασμό με νέο Σύνταγμα που θα μεταβιβάζει αυτονομίες σε περιοχές και μεγάλες πόλεις. Στις σκέψεις των Ηνωμένων Εθνών είναι και η δημιουργία ενός δεσμευμένου λογαριασμού υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ, όπου θα μεταβιβάζεται μέρος των κερδών από το πετρέλαιο και θα αναδιανέμεται για υπηρεσίες υπέρ του Δημοσίου και των πολιτών.
Μέσα σε όλα αυτά, οι παράφρονες του Ισλαμικού Κράτους σπεύδουν να εκμεταλλευτούν το κενό και διαμηνύουν προς τους επίδοξους ξένους μαχητές να κατευθυνθούν προς τη Λιβύη και τις ακυβέρνητες περιοχές της. Στο αγγλόφωνο περιοδικό τους, το «Dabiq», υπογραμμίζουν ότι το χάος που επικρατεί στη Λιβύη και τα όπλα που βρίσκονται εκεί εν αφθονία την καθιστούν «ιδανική για τζιχάντ».
Η χώρα μοιάζει αιχμάλωτη του αίματος, των όπλων και του μίσους. Παραδομένη στη μοίρα της, χωρίς μέλλον…
Στα δύο
Από τη χώρα απουσιάζουν λειτουργική αστυνομία ή «κανονικός» στρατός και το πάνω χέρι έχουν πάρει διά της βίας παρακρατικές ομάδες της πολιτοφυλακής που κατατρομοκρατούν τα 6 εκατ. πολιτών, λεηλατούν ό,τι έχει απομείνει από τον πλούτο της χώρας, καταστρέφουν ό,τι από τις υποδομές στέκεται ακόμη όρθιο (με συνέπεια πολύς κόσμος να υποχρεώνεται να ζει χωρίς τρεχούμενο νερό και ηλεκτρισμό), ενώ δολοφονούν και βασανίζουν κατά βούληση.
Την ίδια στιγμή, η σπαρασσόμενη Λιβύη παραμένει πιόνι εξωτερικών παραγόντων. Τουρκία, Κατάρ και Σουδάν είναι υπέρ της πιο ισλαμιστικής ομάδας της Τρίπολης, ενώ Αίγυπτος και Ην. Αραβικά Εμιράτα υπέρ της ευρύτερα αναγνωρισμένης ομάδας του Τομπρούκ.
Η χαοτική εμφυλιακή κατάσταση που επικρατεί στη χώρα αποσταθεροποιεί κι άλλες περιοχές, αφού το πρόβλημα «εξάγεται», μέσω της ζώνης του Σαχέλ, σε Μάλι, Βόρεια Νιγηρία, Νίγηρα, Σουδάν, Σομαλία, ακόμα και στην Αίγυπτο. Διάφορες αραβικές φατρίες στον Νότο της χώρας επιδίδονται σε λαθρεμπόριο όπλων, trafficking ανθρώπων, ενώ προσφέρουν καταφύγιο σε τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους.
Ίσως μια από τις πιο επικίνδυνες διαστάσεις της κρίσης είναι ότι λιμάνια αρχίζουν να κηρύττουν αυτο-διακυβέρνηση και στήνουν τους δικούς τους συνοριακούς ελέγχους. Έτσι, η πόλη Ντέρνα, ένα μικρό λιμάνι στα ανατολικά, που έχει τη φήμη του μέρους που έχει στείλει σε Ιράκ και Συρία τους περισσότερους τζιχαντιστές στον κόσμο, αναλογικά με τον πληθυσμό του, μετατρέπεται σε άντρο του Ισλαμικού Κράτους. Πολλοί έχουν δηλώσει την υποταγή τους στον Αλ Μπαγκντάντι, τον ηγέτη του ΙΚ, ενώ η Ντέρνα έχει μετατραπεί ολοκληρωτικά σε στρατόπεδο εκπαίδευσης μαχητών.
Η φρίκη
Μια μέρα, άλλωστε, μετά τον φρικιαστικό αποκεφαλισμό 21 Αιγυπτίων κοπτών στη Λιβύη, η Αίγυπτος έστειλε αεροπλάνα και βομβάρδισε το λιμάνι της Ντέρνα. Λίγο πριν, είχε καλέσει τους εκατοντάδες χιλιάδες Αιγύπτιους που ζουν στη Λιβύη και εργάζονται στον τομέα του πετρελαίου να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Η Δύση, από την πλευρά της, έχει προσπαθήσει να μην αναμειχθεί ιδιαίτερα στη Λιβύη. Μετά τις αποτυχίες σε Ιράκ και Αφγανιστάν, το τρίο Αμερική – Γαλλία – Βρετανία είναι αποφασισμένο να μην εμπλέξει χερσαίες δυνάμεις, όχι τουλάχιστον σ’ αυτήν τη φάση. Τα Ηνωμένα Έθνη, εξάλλου, είναι αυτά που προσπαθούν να περιορίσουν τη διαμάχη, κυρίως μέσω μιας πιο ενεργής διπλωματίας.
Ο κίνδυνος διάχυσης, πάντως, είναι τεράστιος. Η Λιβύη απέχει μόλις 300 μίλια από τη Νότια Ευρώπη. Η εξέλιξη του χάους θα στείλει χιλιάδες πρόσφυγες στην Ευρώπη μέσω της Μεσογείου, αλλά και τζιχαντιστές, στους στόχους των οποίων περιλαμβάνονται ευρωπαϊκές πόλεις, κατ’ αρχήν οι ιταλικές. Μια Λιβύη, λοιπόν, αφημένη σε ελεύθερη πτώση αποδεικνύεται εξαιρετικά επικίνδυνη όχι μόνο για την περιοχή αλλά και παγκόσμια.
Οι προσπάθειες της Δύσης επικεντρώνονται στη δημιουργία μιας έστω υποτυπώδους κυβέρνησης εθνικής ενότητας σε συνδυασμό με νέο Σύνταγμα που θα μεταβιβάζει αυτονομίες σε περιοχές και μεγάλες πόλεις. Στις σκέψεις των Ηνωμένων Εθνών είναι και η δημιουργία ενός δεσμευμένου λογαριασμού υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ, όπου θα μεταβιβάζεται μέρος των κερδών από το πετρέλαιο και θα αναδιανέμεται για υπηρεσίες υπέρ του Δημοσίου και των πολιτών.
Μέσα σε όλα αυτά, οι παράφρονες του Ισλαμικού Κράτους σπεύδουν να εκμεταλλευτούν το κενό και διαμηνύουν προς τους επίδοξους ξένους μαχητές να κατευθυνθούν προς τη Λιβύη και τις ακυβέρνητες περιοχές της. Στο αγγλόφωνο περιοδικό τους, το «Dabiq», υπογραμμίζουν ότι το χάος που επικρατεί στη Λιβύη και τα όπλα που βρίσκονται εκεί εν αφθονία την καθιστούν «ιδανική για τζιχάντ».
Η χώρα μοιάζει αιχμάλωτη του αίματος, των όπλων και του μίσους. Παραδομένη στη μοίρα της, χωρίς μέλλον…
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου