Ένα από τα πιο όμορφα και τα πιο γεμάτα καλοκαίρια μου και ταυτόχρονα, από τα πιο ιδιότυπα. Πολλές καινούργιες παρουσίες στη ζωή μου, μια θαυμάσια σχέση που πήγαινε από το καλό στο καλύτερο και μια αναπάντεχη πρόσκληση για διακοπές σ' ένα από τα πιο γραφικά κυκλαδίτικα νησιά, με διαμονή σ' ένα μύλο!
Ένας παραδοσιακός μύλος (χρονολογείται από το 1850, περίπου), αποκατεστημένος και καλοσυντηρημένος, πάλλευκος, επιβλητικός, στιβαρός κι ατρόμητος στους αέρηδες που δέρνουν το νησί.
Ανοίγοντας την πόρτα, καθετί επίγειο έμενε στη φασαρία του δρόμου και στο λιοπύρι του έβδομου μήνα. Η αύρα του μύλου επέβαλλε τη σιωπή και ήχο μοναχό τής αναπνοής τον ψίθυρο.
Σκαλί σκαλί, ο χρόνος έμπλεκε το πριν με το τώρα κι ο τριγμός της φτερωτής, καθώς έδινε τα χέρια της στους αιγαιοπελαγίτικους ανέμους, θαρρεί κανείς κι έφερνε κουβέντες και χαριεντίσματαॱ των χτιστάδων που ντάνιαζαν τις πέτρες και τις στέριωναν με τη λάσπη, ίσαμε να δώσουν στο μύλο μορφή, των μυλωνάδων που σάκιαζαν ό,τι άλεθαν οι βαριές, θεόρατες μύλες, και των γυναικών που ξόμπλιαζαν καθώς πηγαινοέρχονταν κουβαλώντας το στάρι.
Πριν προφτάσω να μετρήσω και να ξεχωρίσω τους καημούς από τις χαρές, ερχόταν η ροδαυγή και μου τραβούσε το σεντόνι.
Στη γνώριμη αγκαλιά χωνόμουν και μαζί αντικρίζαμε το θαύμα της ανατολής.«Καλημέρα», λοιπόν... πίσω από το λευκό μπερντέ που προστατεύει τα όνειρα, μην και ξεφύγουν τη νύχτα από την ασφάλεια των κλειστών βλεφάρων, μην και παραπατήσουν στα γυμνά σκαλιά.
«Καλημέρα» κι από έναν ήλιο κιμπάρη, θρασύ και άπλετο... να τρυπώνει επικά απ' τον μικρό φεγγίτη και να ξεσηκώνει.«Καλημέρα» κι απ' την κυρά του μύλου που δεν χόρταινε την απλωσιά του νησιού μπροστά στα μάτια της και που, τις μέρες εκείνες, μας την είχε παραχωρήσει ολάκερη.
Απ' το Λιβάδι μέχρι τη Συκαμιά κι από τον Πλατύ Γιαλό μέχρι τον Κουταλά, ένα μακρύ μα σύντομο ταξίδι στο χθες των ερειπωμένων πέτρινων κτισμάτων −να 'ταν αλήθεια ή έπαιζε ο ήλιος με τα μάτια μας παιχνίδια και κάθε τόσο, σιλουέτες έμοιαζαν να σκύβουν πάνω από ανύπαρκτες θημωνιές και ν' ανασηκώνονται ίσα να μας χαιρετίσουν;
Ο Περσέας με τη Δανάη κρατούν φυλαγμένα τα μυστικά του μύθου, μα αν κανείς θέλει να βρει την αλήθεια του, δεν έχει παρά να σκαρφαλώσει ίσαμε τον Προφήτη Ηλία και να ξαπλώσει κάτω από την αστροφεγγιά του καλοκαιριούॱ ποτέ άλλοτε τ' αστέρια δεν ήταν τόσο κοντά στη γη...
Ξημερώνει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου